“အစာမေက်ျခင္းမ်ား...”
အဲဒီကစျပႆဒ္မီးေလာင္ေတာ့တာပဲ။
ဘယ္သူ စတဲ့ မီးလဲ။
မၾကည့္နဲ႕ အစအဆံုး အက်ိဳးနဲ႕ အေၾကာင္းခြဲမရ
သိကၡာေတြ တပံုၾကီးနဲ႕
လမ္းေပၚမွာ အေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တယ္
မာနေတြ တအံုၾကီးနဲ႕
မ်က္စြန္းမ်က္စေလးေတာင္ မုန္းတယ္။
တခါက ေရႊယုန္နဲ႕ ေရႊက်ား
သက္ကယ္ရိတ္သြားသတဲ့
ေျပာၾကတာပါပဲ
ေရႊက်ားမွားသတဲ့
ေရႊက်ားမွားသတဲ့လား
ဒီလိုပဲ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ဆရာၾကီးဗ်
ဗလာေတြ တသီၾကီးရွိေနတာကို ျငင္းခုန္ရင္း
ဆရာၾကီးဟန္ေဆာင္ရတာ ၾကိဳက္တယ္
ပညာရွိမဟုတ္ဘူးျငင္းရင္း
ပညာရွိတဲ့သူ လို႕ အထင္ခံရတာ ၾကိဳက္တယ္
စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရွိမဟုတ္ဘူးဗ်
ခင္ဗ်ားတို႕ကေတာ့ ဆက္ထင္ႏိုင္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပညာရွိ လို႕။
ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္
ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္ လို႕
ခဏခဏ ေအာ္ေပးရတာၾကိဳက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္မွမငတ္တာ
တျခားေနရာမွာ ေရမရွိတာစိတ္မပူဘူး
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ မီးမလာမွာစိတ္ပူတယ္
ေရတင္လို႕မရရင္ ေရမရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား
ကၽြန္ေတာ္က ငေတၾကီးေပါ့
ခင္ဗ်ားတို႕အျမင္မွာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႕
မနည္း ၾကိဳးစားခဲ့ရတာ
ဟိုေနရာလည္း စီစီ
ဒီေနရာလည္း စီစီ
ပါေလရာ ငပိခ်က္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရ။
ဝုန္းဒိုင္းက်ဲ လိုင္းသားေတြ တတိတိနဲ႕
ကဗ်ာေတြ ဖန္တီး
ဆာေနတဲ့ ဝမ္းေဟာင္းေလာင္းေတြ ဆီကေန မုဒ္ေတြယူခဲ့ေပါ့
တကယ္ဆို လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ငန္းခြင္က
ကိုယ္တိုင္အလုပ္ၾကိဳးစားျပီး ပိုလွ်ံတာကို ရေအာင္လွဴ
ဒီလိုလူခ်ည္းသာဆို ဘယ္သူမွ မငတ္ဘူး
မယံုမရွိနဲ႕
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးအေဆြေတြ ငတ္ေနတယ္ဗ် ေအာ္ရင္း
ကဗ်ာေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္။
ဟိုမွာ ေရရွားေနတယ္
ဟိုမွာထမင္းငတ္ေနတယ္
ဟိုမွာ က် ျပည့္လွ်ံေနတယ္
တကယ္ဆို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ လက္ၾကားက စီးကရက္ကို
ဘယ္သူပစ္ႏုိင္လို႕လဲ
အခ်ိန္တန္ရင္ မာဆက္ေလးေလာက္ေတာ့ သြားခ်င္ၾကတာခ်ည္း။
လာပါျပီ က်ဴးတဲေတြ
ေနရာတစ္ခုေပးျပန္ေတာ့
ေရာင္းျပီး တျခားေနရာမွာ ထပ္က်ဴးတယ္
ကဲ ႏို္င္ငံေတာ္က သတ္မွတ္တဲ့စည္းမ်ဥ္းမွာ
၁၂ ႏွစ္ၾကာထိ ပိုင္ရွင္က လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ရင္
က်ဴးသမားက မပိုင္ေပမဲ့ ဆိုင္သတဲ့
ဒီလို တိတိပပသတ္မွတ္ခ်က္ေတြၾကား
က်ဴးတဲ နဲ႕ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လိုက္တိုင္း
ပိုင္ရွင္ခ်ည္း အေျပာခံလိုက္ရ
အားနည္းသူဘက္ လိုက္ပါေပးတာပါ နဲ႕
တကယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ရဖို႕
က်ဴးသမားကို ေကၽြးလိုက္ရတာ မနည္းမေနာ
ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က လူေကာင္းၾကီးပါ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဴးသမားမွန္တယ္
သူက မရွိဆင္းရဲသားမဟုတ္လား။
နာမည္ေလး ရတာနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆရာၾကီးထင္မိ
ဒီကဗ်ာက
ျဖစ္သမွ်ေလာကကို အစာမေက်လို႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
မွန္ခ်င္မွန္မွားခ်င္မွားမယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ခံယူခ်က္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အစာမေက်လို႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
မေက်နပ္ရင္ ၾကိဳက္သလိုေျပာႏိုင္တယ္
ေသခ်ာတာက ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္ ကၽြန္ေတာ္မငတ္ဘူး။
အဲဒီကစျပႆဒ္မီးေလာင္ေတာ့တာပဲ။
ဘယ္သူ စတဲ့ မီးလဲ။
မၾကည့္နဲ႕ အစအဆံုး အက်ိဳးနဲ႕ အေၾကာင္းခြဲမရ
သိကၡာေတြ တပံုၾကီးနဲ႕
လမ္းေပၚမွာ အေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တယ္
မာနေတြ တအံုၾကီးနဲ႕
မ်က္စြန္းမ်က္စေလးေတာင္ မုန္းတယ္။
တခါက ေရႊယုန္နဲ႕ ေရႊက်ား
သက္ကယ္ရိတ္သြားသတဲ့
ေျပာၾကတာပါပဲ
ေရႊက်ားမွားသတဲ့
ေရႊက်ားမွားသတဲ့လား
ဒီလိုပဲ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ဆရာၾကီးဗ်
ဗလာေတြ တသီၾကီးရွိေနတာကို ျငင္းခုန္ရင္း
ဆရာၾကီးဟန္ေဆာင္ရတာ ၾကိဳက္တယ္
ပညာရွိမဟုတ္ဘူးျငင္းရင္း
ပညာရွိတဲ့သူ လို႕ အထင္ခံရတာ ၾကိဳက္တယ္
စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရွိမဟုတ္ဘူးဗ်
ခင္ဗ်ားတို႕ကေတာ့ ဆက္ထင္ႏိုင္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပညာရွိ လို႕။
ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္
ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္ လို႕
ခဏခဏ ေအာ္ေပးရတာၾကိဳက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္မွမငတ္တာ
တျခားေနရာမွာ ေရမရွိတာစိတ္မပူဘူး
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ မီးမလာမွာစိတ္ပူတယ္
ေရတင္လို႕မရရင္ ေရမရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား
ကၽြန္ေတာ္က ငေတၾကီးေပါ့
ခင္ဗ်ားတို႕အျမင္မွာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႕
မနည္း ၾကိဳးစားခဲ့ရတာ
ဟိုေနရာလည္း စီစီ
ဒီေနရာလည္း စီစီ
ပါေလရာ ငပိခ်က္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရ။
ဝုန္းဒိုင္းက်ဲ လိုင္းသားေတြ တတိတိနဲ႕
ကဗ်ာေတြ ဖန္တီး
ဆာေနတဲ့ ဝမ္းေဟာင္းေလာင္းေတြ ဆီကေန မုဒ္ေတြယူခဲ့ေပါ့
တကယ္ဆို လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ငန္းခြင္က
ကိုယ္တိုင္အလုပ္ၾကိဳးစားျပီး ပိုလွ်ံတာကို ရေအာင္လွဴ
ဒီလိုလူခ်ည္းသာဆို ဘယ္သူမွ မငတ္ဘူး
မယံုမရွိနဲ႕
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးအေဆြေတြ ငတ္ေနတယ္ဗ် ေအာ္ရင္း
ကဗ်ာေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္။
ဟိုမွာ ေရရွားေနတယ္
ဟိုမွာထမင္းငတ္ေနတယ္
ဟိုမွာ က် ျပည့္လွ်ံေနတယ္
တကယ္ဆို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ လက္ၾကားက စီးကရက္ကို
ဘယ္သူပစ္ႏုိင္လို႕လဲ
အခ်ိန္တန္ရင္ မာဆက္ေလးေလာက္ေတာ့ သြားခ်င္ၾကတာခ်ည္း။
လာပါျပီ က်ဴးတဲေတြ
ေနရာတစ္ခုေပးျပန္ေတာ့
ေရာင္းျပီး တျခားေနရာမွာ ထပ္က်ဴးတယ္
ကဲ ႏို္င္ငံေတာ္က သတ္မွတ္တဲ့စည္းမ်ဥ္းမွာ
၁၂ ႏွစ္ၾကာထိ ပိုင္ရွင္က လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ရင္
က်ဴးသမားက မပိုင္ေပမဲ့ ဆိုင္သတဲ့
ဒီလို တိတိပပသတ္မွတ္ခ်က္ေတြၾကား
က်ဴးတဲ နဲ႕ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လိုက္တိုင္း
ပိုင္ရွင္ခ်ည္း အေျပာခံလိုက္ရ
အားနည္းသူဘက္ လိုက္ပါေပးတာပါ နဲ႕
တကယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ရဖို႕
က်ဴးသမားကို ေကၽြးလိုက္ရတာ မနည္းမေနာ
ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က လူေကာင္းၾကီးပါ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဴးသမားမွန္တယ္
သူက မရွိဆင္းရဲသားမဟုတ္လား။
နာမည္ေလး ရတာနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆရာၾကီးထင္မိ
ဒီကဗ်ာက
ျဖစ္သမွ်ေလာကကို အစာမေက်လို႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
မွန္ခ်င္မွန္မွားခ်င္မွားမယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ခံယူခ်က္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အစာမေက်လို႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
မေက်နပ္ရင္ ၾကိဳက္သလိုေျပာႏိုင္တယ္
ေသခ်ာတာက ျပည္သူေတြ ငတ္ေနတယ္ ကၽြန္ေတာ္မငတ္ဘူး။
No comments:
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္