“သူ႕အရပ္ႏွင့္ သူ႕ဇာတ္”
(၁)
“တကယ္က ျမိဳ႕ကလူေတြလည္း ေတာကို
အလည္သေဘာနဲ႕ လာတာပဲေကာင္းတယ္…ေတာကလူေတြလည္း ျမိဳ႕ကို ဘုရားဖူးသေဘာမ်ိဳး
အလည္လာတာပဲေကာင္းတယ္”
အရီးစိန္စကားေၾကာင့္
ျမႏွစ္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျမိဳ႕ကိုေရာက္တာ ဆယ့္ငါးရက္ရွိျပီဆိုေတာ့ အရီးစိန္
ပ်င္းေခ်ျပီေပါ့။ ရြာမွာဆိုအလုပ္ႏွင့္လက္ မျပတ္တမ္းေနလာသူဆိုေတာ့လည္း ခုျမိဳ႕မွာ
ဆယ့္ငါးရက္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေနလာရေတာ့ ပ်င္းလည္းပ်င္းေလာက္ပါသည္ေလ။လက္ကေတာ့ အဝတ္ကို
ဟန္မပ်က္ ေခါက္ရင္း နားစ့င့္လိုက္မိသည္။
“ဘာ့လို႕တုန္း အန္တီစိန္ရဲ႕”
ဒါ ျမႏွစ္တို႕ တည္းေနသည့္
အိမ္ပိုင္ရွင္၏ သမီးျဖစ္သူ မမေခ်ာေခ်ာေလး မမႏိုင္၏ အေမးစကား။
“အင္း ဘာ့လို႕ဆို
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ပံုျခင္းမွ မတူတာပ..က်ဳပ္ကေတာ့ ေတာေနမလား ျမိဳ႕ေနမလားဆို
ေတာပဲေရြးမွာပ…”
ဟုတ္ပ..ျမႏွစ္လည္း ေတာပဲေနမွာပ
ျမႏွစ္တို႕ရြာမွာက ဘာမွ မ်က္စိရႈပ္နားရႈပ္စရာမရွိဘူးေလ ခု ဒီရန္ကုန္ေရာက္မွပဲ
တခ်ိဳ႕ မိန္းမငယ္ေတြဆို ျမႏွစ္ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ရဲ တိုလိုက္တာမ်ား နန္႕လို႕..ေနာက္
အကုန္ေဖာ္မယ္စဥ္းစားထားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္..ေနပူက်ဲတဲၾကီးထဲ
ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဆိုလား..ဘာဆိုလားနဲ႕..ေဘာင္းဘီတိုႏွံ႔ႏွံ႕ေလးေတြနဲ႕
ၾကည့္ရဲစရာကိုမရွိ….။ စိတ္ထဲက ေထာက္ခံလိုက္ရင္း ဆက္နားစြင့္လိုက္သည္။
