Friday 24 February 2012

ရင္ခြင္ဦးက ေစာင့္လိုၾကိဳေနမယ္


ရင္ခြင္ဦးက ေစာင့္လိုၾကိဳေနမယ္

(၁)
“မင္းဟာက မယားၾကီးမရွိပဲ မယားငယ္ ထားေနရတဲ့ကိန္းပါ့လား ေဝလင္းရာ တကယ္လက္ထပ္ယူလို႕လည္းမရပဲနဲ႕”

ကိုေက်ာ္လိႈင့္စကားေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ အင့္ခနဲ။ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းေစခ်င္သည့္ ေစတနာႏွင့္ နာေအာင္ေျပာေနတာမွန္းသိေတာ့လည္း ျပန္ေျပာရခက္သားပင္။ ဒါေပသိ ဘာမ်ားတက္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားဖူးသည့္ အသစ္စက္စက္ႏွလံုးသားေလးက ဝါ့ကိုသာ တြယ္တာေနမိတာကိုး။ မခ်ိျပံဳးေလးႏွင့္သာ ကိုေက်ာ္လိႈင့္အား ျပံဳးျပလိုက္မိသည္။
သို႕ေသာ္ ေသခ်ာေနသည္ကေတာ့ သည္ေန႕သည္ခ်ိန္ထိ ဝါႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရရွိခဲ့ျခင္းအေပၚ သူ ေနာင္တမရရွိေသးပါေလ။ ဝါႏွင့္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္ကလည္း ကိုေက်ာ္လိႈင့္ေက်းဇူးပါေၾကာင့္ပင္။

…………….

Tuesday 21 February 2012

ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးမပုပ္ႏိုင္ပါ

ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးမပုပ္ႏိုင္ပါ

အိမ္အျပန္လမ္းေရာက္တာေတာင္ ဇာတ္မင္းသားဖိုးခ်စ္၏ အကေကာင္းပံုတို႕က မေပ်ာက္ႏိုင္ေသး။ ပရိသတ္အေပၚ တေလးတစားဆက္ဆံပံုတို႕ကလည္း တကူးတကျပဳလုပ္ေနဟန္မတူ။ ဇာတ္စင္ေပၚဝယ္ လူရႊင္ေတာ္တို႕ကို ဒူးေထာင္ေပါင္ကား မထိုင္မိေစရန္ ခဏခဏသတိေပးပံုကလည္း ပရိသတ္ပင္သတိထားမိေစသည္အထိ။

ဖိုးခ်စ္ အက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ရင္ထဲဝယ္ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနေသာ ခံစားမႈကျဖင့္မေပ်ာက္ႏိုင္ေသး။

Monday 13 February 2012

မယံုခ်င္ပါ

မယံုခ်င္ပါ



မေန႔ညက ရုပ္ျမင္သံၾကားမွလာသည့္ ဇါတ္လမ္းကိုပင္ ျပီးဆံုးေအာင္မၾကည့္ႏုိင္ပဲ ေစာစီးစြာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့၍ထင့္။ မနက္ေျခာက္နာရီထိုးလုလုဝယ္ အိပ္ယာမွႏိုးထလာသည္။ အခါတိုင္းတုန္းကေတာ့ ညစဥ္ တစ္နာရီေက်ာ္မွအိမ္၍ မနက္တိုင္း ခုႏွစ္နာရီခြဲမွ ထျဖစ္သည္ေလ။ ေစာေစာစီးစီးႏိုးမွေတာ့ ဆိုင္ဖြင့္ဦးမွပါ ဟု ေတြးကာ တံခါးဖြင့္ဖို႕ရာ လက္လွမ္းလိုက္မိခ်ိန္ဝယ္ ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရင္ဝယ္ ထိတ္ခနဲ။ အို…ဟု ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွပင္ မခ်ိတင္ကဲ သနားစိတ္လြန္ကဲကာ တိုးဖြဖြေလးလြင့္ထြက္သြားသလိုလို။