ရွင္သန္ျခင္းက ဖြယ္တယ္တယ္ႏိုင္လြန္း

(-)

မိသားစုဟာ မိသားစုျဖစ္ဖို႕ တကူးတကၾကိဳးစားေနရတဲ့အခါ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြဟာ မ်က္ႏွာလႊဲေနလို႕မရေအာင္ အစီအရီ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့။ မိသားစု ဟာ ေႏြးေထြးမႈနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ နားလည္မႈေတြ ေပါင္းစည္းသတဲ့။ ေျပာသံၾကားဖူးတယ္။ ကိုယ္ပါဝင္တဲ့ မိသားစုကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခဲေနတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခု။ ကိုယ္တည္ေဆာက္မယ့္ မိသားစုကို နားလည္မႈေတြ လိႈင္လိႈင္သံုးျပီး ေႏြးေထြးမႈေတြ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႕ ျပည့္သွ်ံေနေစဖို႕ ပံုေသနည္းထုတ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း ေအးခဲေနတဲ့ အိပ္မက္ကမၻာက ရွင္သန္လာသူအဖို႕  ေႏြးေထြးမႈကို ကိုယ္တုိင္မခံစားဖူးတဲ့အခါ သူမ်ားေပးလာရက္နဲ႕ လက္ခံဖို႕ ေၾကာက္ခဲ့မိတယ္။

မေန႕က၊ဟိုးတစ္ေန႕က၊ဟိုးတစ္ျမန္ႏွစ္က အတိတ္ကမိသားစု ဘဝေတြမွာ ကိုယ္ဟာ အေရာင္မဲ့ပန္းတစ္ပြင့္။ အဆင္းလွေအာင္လည္း ေႏြးေထြးျခင္းမခံရဘူး။ ကိုယ္ဟာ သက္မဲ့ပန္းေျခာက္တစ္ပြင့္လိုပဲ မိသားစုရဲ႕ အေမ့ခံ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ၾကံဳခဲ့ေသာ၊ ၾကံဳေနဆဲ၊ ၾကံဳေနျမဲ ပံုရိပ္တစ္ခု။

ထူထပ္အံု႕မိႈင္းေနတဲ့ မိုးသားေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း အေမ၊ အေမ။ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္မုနး္တယ္။ မုန္းတယ္။  မုန္းတယ္။ လို႕ ဟိုးေကာင္းကင္ထိ ေရာက္ေအာင္ စူးစူးရဲရဲေအာ္ပစ္တယ္။ မၾကားဘူး။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားက မၾကားဘူး။ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အေမ့အေပၚနားလည္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္တစ္ခုလံုးဟာ ေရေသ။ စီးေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြဟာ ပိတ္မိသြားတဲ့ ေရေသအိုင္။

twist

လေရာင္ေသေနတဲ့ ႏွလံုးသား
ဘယ္ခါမွ လင္းမယ္မသိဘူး
အခ်စ္ဆိုတာ အခါခါ ရိတ္သိမ္းလို႕ရသလား
တကယ္ဆို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ပါဘူး
ႏွလံုးသားအလိုကို လိုက္ရံုတင္။

လမ္းခြဲ

တိတ္တိတ္ကေလး ေျပးသြားတဲ့ ေလေျပမွာ
နင့္ရနံ႕ေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလာတာလဲ

မမေလး ပန္ဆင္စရာမဟုတ္ေတာ့
ငါ မသံုးတတ္တဲ့ ပန္းခေရေတြလည္း ေျမမွာ အျပန္႕အၾကဲ

The End ဆိုတဲ့ စာတန္းထိုးမွ
နင္ကခဏခဏလာျပံဳးျပတယ္
တကိုယ္တည္းလြင့္ေနတဲ့ စိတ္ေတေလက
မခိုင္မခန္႕ေသးေပမယ့္
End ဆိုတဲ့ စာလံုးကို
ႏွလံုးသားမွာ ကမၺည္းထိုးမိခဲ့........။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

ဖီလင္၂၈

ဖီလင္၂၈-

စြန္းဝင္လာတဲ့ ရက္ေတြ
တစ္ရက္ခ်င္းစီ လက္ခ်ိဳးမေရခဲ့ေပမယ့္
တစ္ရက္ခ်င္းစီဟာ အက်ိဳးမဲ့ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း
သတိတရ ဆန္းစစ္မႈမွာ ကိုယ္ဟာ အထိတ္တလန္႕
ကိုယ္ ေရေျမြတစ္ေကာင္မျဖစ္ခ်င္ဘူး

ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ

စံပယ္ေတြဖူးေနပါလွ်က္
ရနံ႕ေတြ လိုက္ရွာေနမိတုန္း
ေတာင္ေတြ ေတြ႕ေနပါလွ်က္
ေျမသားအခင္းကို တမ္းတေနမိခဲ့
ကုိယ္ဟာ နတ္မလိုက္ႏိုင္တဲ့ ေလာဘဆိုးေလးတစ္ခုလို

လက္က်န္အတၱ

“အတၱလက္က်န္”

ေမာင့္ရဲ႕ ဆံႏြယ္ေခြေခြေလးေတြကို သူမခ်စ္သည္။ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို သူမခ်စ္သည္။ ေနာက္ ေမာင့္လက္သည္းျဖဴျဖဴေလးကို သူမ ခ်စ္သည္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာက ေယာက်ၤားပီသသည့္ မ်က္ႏွာက်မ်ိဳး။ ေလးေထာင့္ဆန္၍ အသားအနည္းငယ္ညိဳေသာ ေမာင့္အသြင္သည္ မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ား၏ ႏွလံုးသားကို ဖမ္းစားႏုိင္သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ ေမာင္နဲ႕ သူမရဲ႕ ဆံုစည္းမႈက ထူးဆန္းသည္ဟုေတာ့ မဆိုသာခဲ့။
ကြန္ျပဴတာသင္တန္းဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ သင္တန္းသူတစ္ေယာက္၏ ရိုးစင္းလြန္းေသာ ဆံုစည္းမႈတစ္ခုသာျဖစ္သည္။

အခ်စ္=.အခ်စ္

 

ဒီေန႕သည္ သူႏွင့္ကၽြန္မ တရားဝင္ လမ္းခဲြေသာေန႕ျဖစ္သည္။ တရားဝင္လမ္းခြဲရန္အတြက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဆံုေတြ႔ရန္ စတင္ကမ္းလွမ္းခဲ့သူမွာ သူျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကလည္း မျငင္းခဲ့ပါ။ အမွန္တကယ္ဆို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကိုက သူ႕ကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။         

အတိတ္တခ်ိဳ႕တြင္ သူက ကၽြန္မကို “မ” ဟုေခၚ၍ ကၽြန္မက သူ႕ကို “ေမာင္” ဟု ေခၚခဲ့ပါသည္။ အတိတ္တခ်ိဳ႕တြင္မူ သူက ကၽြန္မကို “ခိုင္ႏြယ္ဦး” ဟု ေလသံမာျဖင့္ေခၚတတ္၍ ကၽြန္မကလည္း သူ႕ကို “ဘုန္းထက္ေခါင္” ဟု ေလသံမာျဖင့္ ျပန္ေအာ္တတ္ပါသည္။ သူ႕ထံတြင္ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားမရွိသလို ကၽြန္မထံတြင္လည္း သူသေဘာက်သည့္ ဆံႏြယ္ရွည္မ်ားမရွိခဲ့။ သူ႕ထံတြင္ ကၽြန္မလိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးဓနဥစၥာမရွိသလို ကၽြန္မထံတြင္လည္း သူလိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးဓနဥစၥာမရွိခဲ့။ သူႏွင့္ ကၽြန္မသည္ ကံၾကမၼာမွားဆံုလာခဲ့ေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္လား။ အငယ္တန္းစာေရးကၽြန္မႏွင့္ တြင္ခံုလုပ္သားတစ္ဦး၏ ခ်စ္သူဘဝသည္ ပ်င္းရိဖို႕ မေကာင္းခဲ့။ ဌာနဆိုင္ရာဝန္ထမ္းဆိုသည့္ ဝတ္ရံုကို သူႏွင့္ေတြ႕လိုက္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ခၽြတ္မိျမဲ။ သူႏွင့္ေတြ႕စဥ္တိုင္းဝယ္ ကၽြန္မသည္ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသည္။ သို႕မဟုတ္ ကၽြန္မသည္ သာမန္ မိန္းမေလးတစ္ဦးအျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားသည္။ သို႕ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ခ်င္းမီးမႈတ္ဖို႕ေတာ့ သူေကာ ကၽြန္မပါ ေၾကာက္ခဲ့သည္မွာအမွန္ပင္။

တျခမ္းပဲ့ လ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို တူးေဖၚၾကည့္လိုက္တယ္။ အၾကီးစားလူလိမ္။ ဟုတ္တယ္။ အၾကီးစားလူလိမ္ပါ။

စလံုးနဲ႕စ စနစ္တက် အကြက္ခ်လို႕ လိမ္တတ္တယ္။ မယံုနဲ႕။ မယံုၾကနဲ႕ဗ်။
ခဏခဏလိမ္းက်ံထားတတ္တာက အျဖဴေရာင္ အတၱအပိုင္းအစမ်ား။အျပင္ပန္းက ျဖဴေနသမွ် အတြင္းမွာ အတၱေတြ လိႈက္စားေနလိုက္တာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။

ရွင္သန္သူ ၁၃

ငံက်ိေနတဲ့ကမၻာ။ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြ မရွိဘူး။ တေငြ႕ေငြ႔ေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့ ေျမသားေတြရွိတယ္။ သူ႕ေလထုဟာ ဆားဓါတ္မ်ားလြန္းတယ္။ သူ႕ရင္ခြင္မွာ ခိုလ႕ံႈေနတာက အသိုက္မဲ့ဘဝမ်ား။

အပ္ေၾကာင္းထပ္ပံုျပင္မ်ားၾကားမွ သက္ရွိေလးတစ္ေကာင္၏ ပံုျပင္

အပ္ေၾကာင္းထပ္ပံုျပင္မ်ားၾကားမွ သက္ရွိေလးတစ္ေကာင္၏ ပံုျပင္

ျမင္ကြင္း(၁)                                                                   

အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းထေနတဲ့ သူ႕လက္ေတြဟာ ဒီသက္ရွိေလးကို ေပြ႕ခ်ီထားရျခင္းအတြက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိေနတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြဟာ တစ္စံုတစ္ခုကို ျမြတ္ဟေတာ့မလိုလိုနဲ႕ ခဏခဏဖြင့္ဟ၊ ဒါေပမဲ့ ဘာစကားသံမွ ထြက္မလာခဲ့ဘူး။ သူ ျပံဳးတယ္။ ခဏခဏ ျပံဳးတယ္။ ၾကည္ႏူးမႈဆိုတဲ့ အျပံဳးေတြ လို႕ ဘယ္သူမွ မသတ္မွတ္ပါနဲ႕ သူ႕အျပံဳးက သူ႕ကိုယ္သူ သတ္မွတ္လိုက္တယ္။

ႏႈတ္ဆက္တယ္ ငယ္

“ငယ္”

ေတးသံမပါတဲ႕အိပ္မက္ေတြ
ေသြ႔ေျခာက္လြန္းခဲ႕
ငယ္
နင္ငါ့ကိုစိမ္းသက္ပစ္္လိုက္ေတာ့
နင့္အျပံဳးမွာငါမရူးခ်င္ေတာ့ဘူး။

ငွက္ကေလးသို႕....

“ငွက္ကေလးသို႕...”

ငွက္ကေလးအတြက္
ကိုယ္ဟာအေမာေျပေလႏုေအးေလး ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတယ္ဆိုရင္
ေက်နပ္တယ္

အစြန္းမ်ား

ေပါင္းႏုတ္ေျမွာက္စားနဲ႕
အခ်ိန္ကုန္ေနရတာၾကာလာေတာ့
စာေရးဖို႕စိတ္ကေလးဟာ လူးလူးယိုင္ယိုင္ျဖစ္လာတယ္
သုည ငါးလံုးေလးဟာ
ဘယ္ေလာက္မွ အသံုးမခံတဲ့အခါ
တကယ္ေနႏိုင္ပါ့မလား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္သံသယဝင္လာတယ္

လူ

ကိုယ္တိုင္ေပ်ာက္ရွသြားမယ့္
သခၤါရမွန္းသိခဲ႕တယ္
ခက္တာက
ခုထိစိတ္ကုန္လက္ပမ္းမရွိေသးဘူး
ဘဝႀကီးကိုက
အေကာင္းဆံုးကစားကြင္း
တစ္ခုပဲ
အေဝးကြင္းမွန္းသိသိနဲ႕
အိမ္ကြင္းအျဖစ္အမွတ္မွား
ပရိတ္သတ္အားရွိတယ္ဆိုျပီး
ကစားကြက္ေတြေခ်ာ္တာဆိုးတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း
စိတ္ကုန္လက္ပမ္းမက်ေသးဘူး
ကိုယ္တိုင္ေပ်ာ္က်တဲ႕အထိ
ကစားလို႔ေကာင္းတုန္း ..,။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

မာန ႏွင့္ သံေယာဇဥ္ၾကား ဗ်ာမ်ားေနရေသာ ေဝဒနာ

ပါးလ်လာေသာ နားလည္မႈတံတိုင္းကို သူေကာ ကၽြန္ေတာ္ပါ ျပန္မတည္ေဆာက္ေတာ့ပါ။ ရွိလက္စနဲ႕ရွိပါေစေတာ့။ ပ်က္လက္စနဲ႕ ပ်က္ပါေစေတာ့။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမူ ခင္မင္ျခင္းကေတာ့ ထာဝရအတြက္ တည္ရွိေနမွာအမွန္။ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္သည္ ထုထည္ၾကီးမားလားသည့္အခါ ေမာင္ရင္းႏွမပမာ၊ ညီရင္းအစ္ကိုပမာ ျဖစ္တည္သြားတတ္သည္ပင္။ ေသြးရင္းတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ပင္ ျပန္လည္ထူထပ္လာမည့္ နားလည္မႈတံတိုင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေနပါမည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ လိုဦးမည္ထင့္။

သုညတစ္ေကာင္၏ ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္

သုညတစ္ေကာင္၏ ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္

ကမၻာၾကီးညာသည္။ လွလွပပၾကီးညာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ က်ရံႈးသည္။ ရွင္သန္ဖို႕ ၾကိဳးစားမည္။
            သုညေလး တန္ဖိုးရွိလာေတာ့ အျမင့္ကိုပဲ ေမွ်ာ္မိ၊ အက်နာမွာကို ေၾကာက္တတ္ခဲ့၏။ အရာရာကိုေရွာင္ပုန္း အခြံေအာက္က လိပ္ေလးတစ္ေကာင္လို မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ႏွင့္ ရွိလက္စ တန္ဖိုးေလးက်မွာ ေၾကာက္တတ္ခဲ့သည္။
ေဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ႏွင့္သုညေလးျပံဳးေနျပန္ျပီ။ ျပံဳးမိျပန္ပါျပီ။

သုညတစ္ေကာင္တြင္ တန္ဖိုးရွိပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သုညတစ္ေကာင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ သူရွိမွ ကၽြန္ေတာ္၏ တန္ဖိုးသည္ အျမင့္သို႕တက္လာသည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ သုညတစ္ေကာင္အတြက္ တန္ဖိုးဆိုသည့္အရာကို မကၽြမ္းက်င္မရင္းႏွီးပါ။ သုည၏ တာဝန္သည္ ေနာက္ပါးမွ ကပ္ေနဖို႕သာျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေကာင္တည္းေနခ်င္ပါသည္။ သုညေလးတစ္ေကာင္တည္းရွိေနလွ်င္မူ ဝလံုးဟု သတ္မွတ္ၾကကာ သုညေလး၏ တန္ဖိုးသည္ စာတစ္လံုးအျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိလာသည္မဟုတ္ပါလား။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သုညတစ္ေကာင္သာျဖစ္သည္။

ဝလံုး အတုအေယာင္သာ ျဖစ္ေနေသးသည္။

တခ်ိန္မွာေတာ့ ဝလံုးေလး အစစ္အမွန္အျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိခ်င္ပါသည္။

ငယ္

“ငယ္”

ငယ္
အလြမ္းတစ္ခု ဖန္တီးမိတယ္ ငယ္
မေန႕က
ဟိုတေန႕က
ဟိုးတေလာက
ဟိုးတစ္လက
ငယ္
ပံုရိပ္ေတြဟာ ႏွလံုးသားမွာ ဆန္းသစ္လာ
တကူးတကအလြမ္းဟာ ႏွလံုးသားကိုစုိက္စုိက္လာ
ရုန္းထြက္တယ္
ျငိ ျငိ ျငိတယ္

ခရီးဆက္မယ္

“ခရီးဆက္မယ္”

ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္
ဖူးပြင့္ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
လေရာင္ဆမ္းတဲ့ လမ္းကိုမွ ေလွ်ာက္ခ်င္ေနသတဲ့
ဆက္ေပါ့
လေရာင္ မခပ္ႏိုင္ေသးခင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ပင္ပန္းလိုက္ဦး
ဖိနပ္ေပါက္သည္ထိ ေလွ်ာက္ၾကစို႕ဦးရဲ႕။

ဟိုမွာဒီမွာ
ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ကိုယ္ လမ္းေခ်ာ္သူေတြရွိတယ္
ဟိုမွာဒီမွာ
ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႕ကိုယ္ လမ္းေက်ာ္သူေတြရွိတယ္
ဒီမွာဒီမွာ
ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႕ကိုယ္ ေဖါ့ဆို႕လို တန္႕ေနရသူေတြရွိတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း ႏွလံုးသားေတြ ေပါက္ျပဲသည္ထိ ဆက္ၾကစို႕ဦးရဲ႕။

မေတြးမျမင္မသိျခင္းတရား
ဒီသံုးပါးကို သိရင္ အားလံုးေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္တယ္
မေတြးျခင္းေၾကာင့္ အဆံုးသတ္ကို မျမင္
မျမင္တဲ့အတြက္ အဆံုးသတ္ကို မသိ
အဆံုးသတ္ကို မသိတဲ့အတြက္ ေရွ႕ကိုပဲ ခရီးဆက္ခ်င္ေနတယ္
ဆက္ပါေလ
လေရာင္ဆမ္းတဲ့ လမ္းေလးက ေစာင့္ေနပါတယ္
ဒို႕လက္ေတြ ေပါက္ျပဲသည္ထိ ခရီးဆက္ၾကစို႕ဦးရဲ႕။

အဆံုးသတ္ကေတာ့မေမွ်ာ္လည္း ေရာက္လာ လိမ့္ မယ္။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

မေအးေနာက္ဆို လိမၼာျပီ

အခန္း(၁)
“အေမ သမီး မလုပ္ခ်င္ဘူး အေမရယ္….အေဖ့ကို ရိုးရိုးသားသားေျပာျပီး ေဈးဖိုးပိုေတာင္းလိုက္ပါ့လား”
“မရလို႕ေပါ့ေအ…ငါးေထာင္ထဲပါေအ..ညည္းအေဖက သူ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေရတြက္မထားပါဘူး..ဒီတစ္ခါတည္းပါေအ..အေရးၾကီးေနလို႕မို႕ပါ”
“မိသြားရင္ သမီးကို အေဖက ရိုက္မွာ…အေဖအရိုက္ၾကမ္းတာလည္း သိရဲ႕သားနဲ႕”
“မိသြားရင္ ငါေျပာေပးမယ္ေအ..ဒီတစ္ခါတည္းပါဆိုကာမွပဲ”
“ဟင္း….” 
“ဒီတစ္ခါတည္းေနာ္အေမ ”…
 “ေအးပါေအ..ဒီတစ္ခါတည္း..ဒီတစ္ခါတည္း”
ဇြတ္အတင္း ေမးလာေသာ သမီးကို ျပီးလြယ္စီးလြယ္သာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ရသည္။ တကယ္က မေအးရင္ထဲလည္း မခ်ိပါ။ သမီးေလးကို ခုလိုခိုင္းလိုက္ရသည့္အတြက္ သူမရင္ထဲလည္း ရွက္ရြံ႕ေနသလို သမီးေလးကိုလည္း သနားေနရသည္မဟုတ္ပါလား။
အခန္း(၂)
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဦးေဇာ္ႏွင့္ မေအး၏ ျခင္ေထာင္ထဲသို႕ ကေလးလက္ကေလးတစ္ဖက္ဝင္လာသည္။ ထို႕ေနာက္ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေသးေသးေလးကို ဦးေဇာ္၏ေခါင္းအံုးေအာက္ထဲ အသာအယာသြင္းကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ရွာလိုက္သည္။ ေတြ႕ပါျပီ။ ပိုက္ဆံအိတ္ဇစ္ကို အသာအယာဆြဲကာ အုပ္ေလးမ်ားထဲက ဟိုတစ္အုပ္ တစ္ရြက္၊ ဒီတစ္အုပ္တစ္ရြက္ ဆြဲလိုက္သည္။ ျပီး ျပန္ထုတ္ၾကည့္လိုက္၏။ ငါးေထာင္ျပည့္ျပီ။ ဇစ္ကို အသာဆြဲပိတ္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဦးေဇာ္၏ ေခါင္းအံုးေအာက္ ျပန္သြင္းေပးလိုက္သည္။ ဦးေဇာ္ကေတာ့ တခူးခူးႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္လို႕။ မေအးကေတာ့ အိပ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္လို႕။
 “ေတာ္လိုက္တာဟယ္ ညည္းအေဖမသိေအာင္ ယူတတ္သားပဲ”
သမီးေလးကို ခ်ီးက်ဴးရင္း မေအး သူမလက္ထဲက ေငြငါးေထာင္ကို တရႊမ္းရႊမ္းေရပစ္လိုက္သည္။ ဒါဆိုလွ်င္ေတာ့ အေၾကြးဖဲ့ဆပ္ရင္း ေနာက္ထပ္ကံစမ္းလို႕ရျပီဟုလည္း ေတြးလိုက္မိေသးသည္။
“အေမ့ သမီးကို မုန္႕ဖိုးေပးဦး ခါတိုင္းထက္ပိုေပးေနာ္ ခါတိုင္းေပးတဲ့ ၁၀၀ က အသုပ္တစ္ပြဲစာပဲရွိတယ္ သမီးက အေအးလည္းေသာက္ခ်င္တာ”
“ေရာ့ ေရာ့ ငါးရာယူသြား”
လိုအပ္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ယူခိုင္းရန္ သမီးေလးကို မုန္႕ဖိုးေဖာေဖာသီသီပင္ ေပးလိုက္သည္။ ဒါမွသူလည္း ေက်နပ္သြားမည္မဟုတ္လား။
အခန္း(၃)
လက္ကေလးတစ္ဖက္ ေခါင္းအံုးေအာက္သို႕ ဝင္သည့္ အၾကိမ္အေရအတြက္ စိပ္လာသည္။ ေနာက္ မေအးမသိေအာင္ပင္ ပိုယူတတ္လာခဲ့ျပီျဖစ္၏။ ဦးေဇာ္ၾကီးကေတာ့ အိပ္ေကာင္းတုန္း။ကေလးတစ္ေယာက္၏ ပ်က္ယြင္းလာေသာ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ေက်ာင္းခန္းထဲဝယ္ ပိုက္ဆံသုံးႏိုင္သူ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးအျဖစ္ကို မက္ေမာမႈ ထိုအရာတို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မည့္သူ မရွိေတာ့။။ သို႕ေသာ္..
ဦးေဇာ္ စက္ဘီးဘရိတ္ၾကိဳးကို ခပ္ဆဆခ်ိန္ရင္း သမီးငယ္ကို ေမးလိုက္သည္။
“ဘာလို႕ယူတာလဲ ခိုးတယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္လားမေကာင္းတဲ့အလုပ္လား ဟင္”
ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ သမီးငယ္၏ မ်က္ဝန္းအစံုက မေအးဆီေရာက္သြားေတာ့ ဦးေဇာ္ အနည္းငယ္ဝမ္းသာသြားသည္။ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ႏွင့္ယူျခင္းမဟုတ္ပါပဲ သူ႕အေမခိုင္းျခင္းဟု ဦးေဇာ္ နားလည္ထားသည္။ သမီးေလးတြင္ ခိုးတတ္ဝွက္တတ္သည့္အက်င့္မရွိပါ။ ခုေတာ့ လက္သည္ေပ်ာက္ေနသည္မို႕ သမီးေလး ဖြင့္ေျပာေစခ်င္သည္။ သူ႕အေမဟု ဖြင့္ေျပာလိုက္လွ်င္ မိန္းမကိုလည္း ဆံုးမ၍ ရမည္မဟုတ္လား။
“ဘယ္သူယူခိုင္းတာလဲ မေၾကာက္နဲ႕ သမီး ေျပာ”
သမီးငယ္ဆီက အသံ ထြက္မလာ။ မေအး၏ မသိမသာ ေခါင္းယမ္းျပျခင္းကို ဦးေဇာ္မျမင္လိုက္ရ။
 “ရႊမ္း..ရႊမ္း…ရႊမ္း”
……………………
ဦးေဇာ္ အိပ္ေနေသာ သမီးငယ္ကို လွမ္းၾကည့္မိရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ရိုက္သာရိုက္ရသည္။ စိတ္မေကာင္း။ ဒါ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ ဆိုတာကိုလည္း သူသိသည္။ သမီးငယ္မွာ ဒီလိုခိုးယူတတ္တဲ့အက်င့္မရွိ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင္းေပးျခင္း။ သမီးငယ္ကို ဒီလို လုပ္ေဆာင္ဖို႕ရာ တြန္းအားေပးႏိုင္သူမွာ သူ႕မိန္းမတစ္ေယာက္သာရွိသည္။ ခက္တာက သမီးငယ္က အရိုက္ခံရတာေတာင္ သူ႕အေမနာမည္မေျပာေတာ့ သူ႕မိန္းမသူ ေျပာဖို႕ရာကလည္း ခက္ေနျပန္ပါသည္။ အဲဒီလိုမေျပာတဲ့ သမီးငယ္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေလးကိုလည္း ခ်စ္မိျပန္ပါသည္။
အျပစ္မေပး၍ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ေပးလိုက္ရသည္။ တစ္ကယ္ကို စိတ္ထဲဝယ္ မေကာင္း။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုအျပစ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ သမီးငယ္ေလး၏ စာရိတၱမ႑ိင္ေလးျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္သြားမည္ ဟု သူယံုၾကည္သလို ဘယ္ေသာအခါမွ ပ်က္စီးျခင္းမရွိေတာ့ဟုလည္း ယံုၾကည္ထားမိျပန္ပါသည္။
သမီးငယ္စိတ္ထဲ မေအျဖစ္သူကို ျငိဳျငင္သြားမလား။ ကေလးတို႕သဘာဝ ခဏေတာ့မွတ္ထားႏိုင္ပါသည္။ သိပ္မၾကာခင္ မေအကိုခ်စ္ေသာ သမီးငယ္ေလးအေနျဖင့္ ေမ့သြားပါလိမ့္မည္။
ေဟာ..အအိပ္ၾကမ္းေသာ သမီးငယ္ ေစာင္ကို ေျခႏွင့္ ကန္ခ်လိုက္သည္။ ေစာင္ကိုအသာျပန္ျခံဳေပးရင္း ေတြးမိသည္ကေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူကို ေဈးဖိုးတိုးေပးရမည္ရယ္လို။ ႏို႕မို႕ သူ႕သမီးငယ္ေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္ အျပစ္ေပးစရာ အေၾကာင္းရင္း ေပၚလာမွာ စိုးလွပါသည္။
အခန္း(၄)
ျခင္ေဆးေခြကို ထြန္းညွိရင္း သမီးျဖစ္သူကို ၾကည့္မိေတာ့မႏိုးေသး။ ဒီကေလးက အအိပ္မက္သည္ေလ။
ကေလးလို႕သာ ဆိုရတာ အသက္က ဆယ့္သံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ အတန္အသင့္ေတာ့ နားလည္တတ္သည့္အရြယ္ေရာက္ေနေခ်ျပီ။ မေန႕က ဖေအျဖစ္သူကိုမ်ားေျပာေလမလားရယ္လို႕ မေအးမွာ ေၾကာက္လိုက္ရတာ။ ေျပာခဲ့လွ်င္မေအးေယာက်ၤားျဖစ္သူက အရိုက္ၾကမ္းသည္မို႕ မေအးလည္း အရိုက္ခံရမည္ပင္။ မေျပာသည့္အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္သလို သမီးေျခသလံုးသားေလးက အရိႈးရာေတြ ေတြ႕မိျပန္ေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္း။
မေအးကို စိတ္ခုေနမွာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။ မေန႕က အရိုက္ခံေနေသာ သမီး၏ မ်က္လံုးေလးထဲဝယ္ စိတ္နာျခင္းတို႕ ေတြ႕ရသည္။ သူ႕အေဖရိုက္ေနခ်ိန္ဝယ္ မေအး လည္းေရွ႕မွ ကာဆီး မတားျမစ္ရဲပါ။ မေအး ခုိင္းတာမွန္းသိ၍ မေအးကိုပါ ရိုက္မည္ကို စိုးရြံ႕သည္ မဟုတ္ပါလား။ “သမီးရယ္ ေနာက္ေနာင္ အေမ ဘယ္ေတာ့မွ မခိုင္းေတာ့ဘူးေနာ္”..ဟု စိတ္ထဲက ေျပာရင္းသမီးငယ္ကိုၾကည့္မိျပန္ေတာ့ အနည္းငယ္ လူးလြန္႕ေနသည္။ ဒါဆို အိပ္ယာက ႏိုးျပီ။ မေအး ရွိေနေသး၍သာ မထျခင္း။ မေအး ျပံဳးလိုက္မိရင္း ေဈးသို႕သြားရန္ ျခင္းေတာင္းဆြဲထြက္ခဲ့လိုက္၏….။
ယခင္ မေအးေယာက်ၤားေပးတဲ့ ေဈးဖိုးက မစို႕မပို႕။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် စားမေလာက္။ အသားမပါလွ်င္လည္း မစားႏိုင္။ ဒီလိုနည္းႏွင့္ ႏွစ္လံုးထိုးကာ ကံစမ္းသည့္ထဲမေအး ေရာက္သြားသည္။ အေၾကြးေတြ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္မ်ားလာသည္ကို ေယာက်ၤားျဖစ္သူသိမွာစိုးသျဖင့္ တက္ႏိုင္သေလာက္ဆပ္ခဲ့သည္။ မေအးေယာက်ၤားက ကုမၸဏီတစ္ခု၏ အေရာင္းစာေရး။ တစ္လလွ်င္ ေအာက္ဆိုဒ္ေလးပါမွ လစာက တစ္သိန္းခြဲသာရသည္။ သို႕ေသာ္ ပိုက္ဆံကို မေအးကိုမေပး။ သူ႕အိတ္တြင္သာထား၍ တစ္ေန႕ေဈးဖိုး ၁၅၀၀ သာ။
၁၅၀၀ ႏွင့္ မေလာက္ေကာင္းလားဆိုေတာ့ မေအးမွာလည္း လိုခ်င္သည့္အရာ၊ ဝယ္ခ်င္သည့္အရာတို႕ ရွိသည္။ ေဈးမွာခ်ေရာင္းေသာ အဝတ္အစားထဲက ၾကိဳက္တာေတြလွ်င္ ယူခ်င္သည္. ဝယ္ခ်င္သည္။ဒီေတာ့ အိမ္ေဘးက အေဒၚၾကီးဆြယ္ရာ အလြယ္တကူႏွင့္ လိုက္ပါမိရင္း ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးဆိုေသာ ပင္လယ္ထဲ လက္ပစ္ကူးခဲ့မိသည့္။
ခုေတာ့ခုေတ့ာ မေအး မိုက္ခဲ့သမွ် သူမသမီးငယ္ေလးက အျပစ္ခံေပးရွာသည္. ဖေအျဖစ္သူကို ဖြင့္မေျပာပဲ ၾကိတ္မိွတ္ အရိုက္ခံရွာ၏။ ေတာ္ပါေသးသည္ ။ ဒီေန႕ကစျပီး ေယာက်ၤားျဖစ္သူက ေဈးဖိုး ၂၅၀၀ ေပးမည္တဲ့။ အေၾကြးလက္က်န္ေလးကို ဆပ္ရင္း ေလာင္းကစားမလုပ္ေတာ့…ဟုေတြးရင္း။ ေနာက္တစ္ခါလည္း သမီးငယ္ေလးကို ဒီလိုထပ္ခိုင္းရဦးမည္ဆိုလွ်င္ မေအးထက္ မိုက္မဲတဲ့ မိခင္ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့။ သမီးငယ္ေလးလည္း စိတ္နာသြားမည္မွာ ေသခ်ာသည္။
“မေအးေရ ဒီေန႕ေကာ..ဘာထိုးဦးမလဲ…..၂ ေကာင္းတယ္ေနာ့”
“ေတာ္ပါျပီရွင္”..ဟုေျဖရင္း အိမ္အျပန္လမ္းသို႕။ သို႕ေသာ္ ေျခလွမ္းတို႕က ေနာက္လွည့္ခ်င္ေနသလိုလို…။
……………………………………………………………..
“အေမ့ ဗိုက္ဆာတယ္…”
ေျပာခ်င္သလိုလို မေျပာခ်င္သလိုလိုႏွင့္ အနားလာရပ္ကာေျပာေသာသမီးကိုၾကည့္ရင္း မေအး ျပံဳးလိုက္မိျပီ။ ဒီေန႕ သမီးစိတ္ၾကိဳက္ေတြခ်ည္း။ ၾကက္သည္းျမစ္ေၾကာ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္း၊ ငရုတ္သီးေထာင္း။ ကဲ စိတ္ၾကိဳက္ ထမင္းပြဲေလးျပင္ထားျပီးျပီ။
ထမင္းအုပ္ေဆာင္းေလးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၾကက္သည္းျမစ္အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ သမီးမ်က္လံုးေလး ဝင္းလက္သြားတာကိုၾကည့္ရင္း…စိတ္ထဲကေတာ့ “အေမ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးရယ္” လို႕။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

သူငယ္ခ်င္းေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ကဗ်ာ း)

သူဟာ ငွက္ကေလးေပါ့။
လြတ္လပ္ျခင္းေတြကို ေကာင္းကင္လို႕ သူသတ္မွတ္ထားတယ္။

ကိုယ္ဟာ သစ္ပင္ေလးေပါ့။
ငွက္ကေလးခိုနားဖို႔ အသိုက္ကို
အခ်စ္လို႔ ကိုယ္သတ္မွတ္ထားတယ္။

ငွက္ကေလးလား..........သူ မာနသိပ္ႀကီးတာေပါ့ ။
သစ္ပင္ေလးလား..........သူ သိပ္သိုဝွက္လြန္းတာေပါ့ ။

ငွက္ကေလးက သစ္ပင္ေလးကို တြယ္တာသတဲ့ ။
သစ္ပင္ေလးက ငွက္ကေလးကို ျမတ္နိုးသတဲ့ ။

သစ္ပင္ေလး စိုးရိမ္တာ တစ္ခုရွိတယ္
ငွက္ကေလးေတာင္ပံတစ္ခ်က္ခတ္တိုင္း
သူ႔အနားက ပ်ံထြက္သြားမွာကိုေပါ့ ။

ငွက္ကေလး စိုးရိမ္တာ တစ္ခုရွိတယ္
သစ္ပင္ေလးရြက္ေႀကြေတြ ေဝတိုင္း
သူ႔အေပၚ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာကိုေပါ့ ။

ဒီေန႔
မိုးေတြသည္းတယ္ ေလေတြထန္တယ္
မိုးသည္းထဲက သစ္ပင္ေလး
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနရွာတယ္ေလ ။
ငွက္ကေလးေရ......... ငွက္ကေလး........
မင္း ဘယ္ ေရာက္ သြား တာ လဲ ဟာ ။

မ်ိဳးကို

(သစ္ပင္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာမည္ေပးထားတဲ့ မရည္ေ၀အတြက္) :P

ဂ်စ္

ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေလးပါေလ
စိတ္လိုလက္ရ ရွိမွ
သတိတရစကားဆိုတတ္တာမဟုတ္လား

ေဝခြဲဖို႕လည္းမတတ္ဘူး
ပိုင္းျခားဖို႕လည္း စိတ္မဝင္စားဘူး
အရာမဝင္တဲ႕ေနရာမွာ
အေရာင္လက္မျပခ်င္ဘူး

ဂ်င္းစိမ္းနဲ႕မိႆလင္လို
မွန္စည္းမ်ဥ္းကိုပဲႏွစ္သက္
ကိုယ့္စိတ္ေပ်ာ္ဝင္မႈကိုပဲ
အေရာင္လက္ေစခ်င္ခဲ႕တာ

မႀကမ္းတႀကမ္းလမ္းေလးပါ
ဖိနပ္ေပါက္သည္ထိေလွ်ာက္မယ္
အရာဝင္ဖို႕ေတာ့မဟုတ္
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုယ္
အေရာင္လက္ေစခ်င္လို႕ပါ။

ငွက္ကေလးအတြက္ ဒိုင္ယာရီ

ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးအတြက္ ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေလးပါ။
တခါတေလမွ သူကကၽြန္ေတာ့္ကို သတိရတတ္တာ။

ဒါ သစ္ပင္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာ အမွတ္စဥ္တစ္။

ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ ျဖည့္ဆည္းမေပးႏိုင္တဲ့ ေဖါ့ဆို႕လိုေကာင္

အလယ္မွာ ကန္႔လန္႕ၾကီးရပ္ေနမိရင္း

ငွက္ကေလးကို သဝန္တိုဖို႕သာတတ္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးအတြက္ လြယ္အိတ္ေလးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ

ဒါေပမဲ့လည္း

ေငးၾကည့္ေနခြင့္တစ္ခုနဲ႕ ေက်နပ္ခဲ့ရ။

ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးအတြက္ ငွက္ကေလးအတြက္ ….

မေန႕က ငွက္ကေလးေတြ ထပ္ထပ္ေနတဲ့ဒိုင္ယာရီ

မဆိုင္သူ မဖတ္နဲ႕ဗ်ာ

ဒါကၽြန္ေတာ့္ ငွက္ကေလးအတြက္ သီးသန္႕ဒိုင္ယာရီ။

(-)

အိပ္မက္ေတြသီခ်င္တယ္
ငွက္ကေလးကခြင့္မျပဳေတာ့
ေငးႀကည့္ႏႈတ္ဆက္
လက္ျပလိုက္ေတာ့မယ္

သြားေတာ့ေနာ္။

(-)

ငွက္ကေလးေရ
ရႈး တိုးတိုး
အိပ္မက္ေတြ မပ်က္ျပယ္ဘူး
ထာဝရအသက္ရွင္တယ္
တေကြ႕မၾကံဳတေကြ႕ေပါ့
မင္းနဲ႕ကိုယ္ ဆံုစည္းမဲ့ေန႕ရွိတယ္

ငွက္ကေလးေရ
ကိုယ္နည္းနညး္ငိုမိတယ္
ငွက္ကေလးေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးကြယ္
ကိုယ့္ဇာတာေလးေၾကာင့္ပါ

ငွက္ကေလးေရ
ျပံဳးျပံဳးေလးေနေနာ္
ကိုယ္ပင္ပန္းလို႕ ငွက္ကေလးကိုၾကည့္တဲ့အခါတိုင္း
အျပံဳးေလးနဲ႕အားျဖည့္ခ်င္လို႕ပါ

ငွက္ကေလးေရ
လြမ္းလိုက္တာ

အခ်စ္အေၾကာင္း ေတြးတဲ့ညမွာမွ
ငွက္ကေလးကပ်ံသြားတယ္။

(-)

ကိုယ့္ညစ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြဟာ
ငွက္ကေလးရဲ႕ စာတစ္ေၾကာင္းနဲ႕ လင္းလက္ရွင္သန္လာ
အရာရာကို ဒူးနဲ႕တိုက္ပစ္ရဲတယ္

က်န္တာမင္းလာရွင္းကြယ္
ေလ်ာ္စရာရွိ ငွက္ကေလးမင္းေလ်ာ္လိုက္

ေပ်ာ္ပါေစငွက္ကေလးေရ
ဘဝၾကီးကခါးသက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းေၾကာင့္ကိုယ္ျပံဳးဝံ႕လာ
မင္း ရယ္သံသာၾကားခြင့္ရွိရင္
ကိုယ္ကမၻာတစ္ခုလံုး ျပိဳးျပိဳးျပတ္ျပတ္လင္းလက္ေနမယ္ထင္ရဲ႕

ငွက္ကေလးေရ ငွက္ကေလးေရ ငွက္ကေလးေရ
ေက်းဇူးကမၻာကြယ္
မင္းအရိပ္ကို ျမင္ရံုနဲ႕
ကိုယ့္စိတ္ေတြနည္းနည္းေတာ့ ရွင္းလင္းသြားတာအမွန္

ငွက္ကေလးေရ
ေက်းဇဴးပါ
လြမ္းတယ္။

(-)

ငွက္ကေလးေရ
လြမ္းလိုက္တာ
ကိုယ့္ဇာတာမွာ အက်ဘက္နည္းနည္းေရာက္ကိန္းရွိသတဲ့

ဇာတာက်ကိန္းမွာ လြမ္းခြင့္မရွိဘူးလား

ငွက္ကေလးေရ
စိတ္ခ်ကြယ္
ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားအခြန္းတိုင္းမွာ
မင္းကို အမုန္းစကားမပါဘူး
မ်က္ေစာင္းေလးနဲ႕ေတာင္

ငွက္ကေလးေရ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန
ကိုယ့္ဇာတာအက်ပိုင္းမွာ
ငွက္ကေလးရဲ႕ ဇာတာစန္းလဂ္တက္ပါေစ
ငွက္ကေလးေရ
လြမ္းတယ္

(-)

ဒီရက္ပိုင္း
မိုးနဲ႕ကိုယ္နဲ႕
ေရစက္ခဏခဏဆံုတယ္

ငွက္ကေလးေရ
မိုးစေလးအျဖစ္အသြင္ေျပာင္းေစခ်င္ရဲ႕။

သိပ္မႀကာခင္
အေမွာင္ႀကီးႏိုးထလာေတာ့မယ္
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြဟာ မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူး
အစိမ္းေရာင္ခလုတ္ရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈေအာက္မွာ
ေျပးတယ္ ေဝးပစ္တယ္
အေျပးသြားမိ အေဝးေျပးမိနဲ႕သံသရာလည္ေနခဲ႕တယ္။

ဆႏၵ
အတၲကင္းခဲ႕
ငွက္ကေလးေပ်ာ္ေစခ်င္ခဲ႕
သစ္ပင္ေလးရူးဝံ႔ခဲ႕တယ္

ပန္းႏုေရာင္ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ျဖားေယာင္းမႈေႀကာင့္ေလ။

ေျမာက္ခနဲဝင့္ခနဲ
လြင့္ဝဲေနတဲ႕စိတ္ေတေလကို
ဖမ္းဆုပ္ဖို႔မနည္းႀကိဳးစားေနမိ
အလြမ္းေျဖဖုန္းေလးေခၚဖို႕ေတာင္
ကိုယ္ဟာေႀကာက္တတ္သူမွန္း
ရိပ္မိေစခ်င္ရဲ႕
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေတာ့
ႀကာလာရင္ရူးမယ္
အစိမိးေရာက္ခလုတ္ေလးနားမွာတစ္ရစ္ဝဲဝဲ
ႀကိဳးျငိေနတဲ႕ စြန္ကေလးမ်ားလိုျဖစ္ေနေလရဲ႕။

ခဏခဏဖတ္ခိုင္းႀကတဲ႕အခ်စ္ကဗ်ာေတြဟာ
မင္းဆိုေနက်စကားသံေလာက္ေတာင္
ရင္ခုန္ဖို႔မေကာင္းဘူး

သစ္ပင္ကေလး ရူးေနတယ္ဆိုခ်င္ဆို
ရင္ခုန္သံဆိုတာငွက္ကေလးေႀကာင့္သာျဖစ္တည္တတ္ခဲ႕တယ္။

ေပ်ာ္တာေပါ့ ငွက္ကေလးရယ္
မျပည့္စံုတဲ႕အိပ္မက္ေတြမွာ
ႀကိဳးစားခြင့္ေလးက်န္ေသးတယ္
ကိုယ္ယံုၾကည္တယ္
တစ္ေန႕ေတာ့ ဒိုႏွစ္ေယာက္ ဆံုစည္းျဖစ္မယ္လို႕ေလ။

ေဝးဆိုတဲ႔စကား
ဝလံုးေလးေႀကာင့္ရွင္သန္ခဲ႕
ငွက္ကေလးအတြက္
ဝလံုးေတြဖ်က္ေပးခ်င္မိတာ
သစ္ပင္ေလး မရူးပါဘူးေနာ္။

ပ်က္ျပယ္တတ္တဲ႕အိပ္မက္အေႀကာင္း
ကိုယ္ေမ့ထားတယ္
သရဲနီဆိုတာ
ေနာက္ဆံုးမိနစ္အထိ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႕ ွအသက္ရွင္တတ္သူမဟုတ္လား။

မိုးသည္းတာမဆန္းခဲ႕
အပူေယာင္ေဆာင္ျခင္းကဆန္းတယ္
အိပ္မက္ေတြခဏခဏမက္တယ္
ငွက္ကေလးက သစ္ပင္ကို ျမတ္ႏိုးသတဲ႕
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြမွာကိုယ္ေပ်ာ္မိခဲ႕တယ္ ငွက္ကေလးရဲ႕။

ခူးသီခြင့္မရွိေသာ အိပ္မက္မ်ား
အရူးအႏွမ္းေလးတစ္ေကာင္က
ခပ္တည္တည္နဲ႕ ေကာက္ေကာက္သိမ္း
အိတ္ေပါက္ႀကီးမွန္း ေမ့ခဲ့
လက္ခုပ္မျမည္ေသာ
လက္ဖ်စ္တီးသံေတြနဲ႕
ကိုယ့္အခ်စ္ကို တည္ေဆာက္မိခဲ့
ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုလို
ျမတ္ႏိုးျခင္းတံတိုင္းေတြ အထပ္ထပ္နဲ႕ေလ။

(-)

တစ္ေန႕ေပါ့
တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့ေနာ္
ဆံုစည္းေၾကးေပါ့

ပ်က္ျပယ္သြားတဲ့ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း
စကားမဆိုေတာ့ဘူး
ငွက္ကေလး မင္းေပ်ာ္ေပးေနာ္

ကိုယ့္ကမၻာ ကိုယ့္ဘဝ
ငွက္ကေလး မသိႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ
ေျဖရွင္းဖို႕ လိုအပ္ရင္ အသိေပးပါ
တခုတ္တရ ဖိုင္တြဲတစ္ခုစီ ခ်ျပေပးပါရေစ

ကိုယ္မသိတဲ့ ငွက္ကေလးရဲ႕ ကမၻာ
ေျဖရွင္းပါေတာင္းဆိုခြင့္မရွိမွန္းသိတယ္
ေငးၾကည့္ေနခြင့္ေတာ့ ရွိတယ္မဟုတ္လား

ငွက္ကေလးေရ
သစ္ပင္က အရူးေလးပါ
အိပ္မက္ေတြ ခူးသီခြင့္ ရလိမ့္မယ္ထင္တဲ့ အရူးေလးပါ
တကယ္ဆိုကြယ္
အိပ္မက္ဆိုကတည္းကိုက ဖမ္းဆုပ္ခြင့္မရွိဘူးမဟုတ္လား

ဒါေပမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသးတယ္
တစ္ေန႕ေပါ့
တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့ေနာ္
ဆံုစည္းခြင့္ေလးရခ်င္တယ္

(-)

တိမ္ေတြထဲ ခုန္ေပါက္
ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ကေလးပါပဲ
သံေယာဇဥ္ အစြန္းအစေတြျမင္ျမင္ေနရလား
ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ရူးတာျဖစ္မယ္
ငွက္ကေလး
ဟုတ္သည္မဟုတ္သည္ လာမေျဖနဲ႕
ငါ့အေတြးနဲ႕ငါ ရူးမယ္

ေတြ႕လား
ကိုယ့္သံေယာဇဥ္ေတြ
ၾကိဳးေတြႏြယ္ႏြယ္ယွက္ေနတာ
တခါတခါ ကိုယ္ဟာ သစ္ပင္လား ကိုယ္လား ခြဲျခားမရေတာ့
ဘာပဲေျပာေျပာ
မင္းကိုခ်စ္ေနရျခင္းမွာ ငါၾကည္ႏးူတယ္

ငွက္ကေလး
အဆင္ေျပရဲ႕လား
မေျဖနဲ႕ကြယ္
မင္းအသံကို မၾကားခ်င္ဘူး
တစ္ေခါက္ၾကားမိတိုင္း
ထပ္ခါထပ္ခါၾကားခ်င္လို႕ ရူးမိတယ္

ငွက္ကေလး
မျပံဳးနဲ႕ကြယ္
မင္းအျပံဳးကို ျမင္တိုင္းမွာ ကိုယ္ဟာ နစ္ေျမာလြန္းလို႕
ကမၻာၾကီးကသက္ဝင္လႈပ္ရွားေနပါ့လား ဆိုတဲ့အေတြးေတာင္ ေမ့တယ္

ငွက္ကေလးေရ
ကိုယ္ေပ်ာ္ေနျပန္ျပီ
အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိျပန္ဘူး
ေပ်ာ္တယ္ ေပ်ာ္တယ္
ငွက္ကေလးကို လြမ္းေနရျခင္းမွာ ကိုယ္ေပ်ာ္ဝင္ေနတယ္

ေဟာ
သစ္ပင္ရူးေလး
ခုန္ေပါက္ေနတယ္
မရီနဲ႕ကြယ္။

(-)

တစ္ေန႕တာတစ္ေန႕တာ အလြမ္းေတြဟာ မ်ားသထက္မ်ားလာ

ျဖည္ခ်လိုက္ရင္ တကယ္ေျပ က်သြားမွာလား

ထမ္းထားရတဲ့ ႏွလံုးသားက ေအာင့္လွျပီ

ဒါေပမယ့္ မျဖည္ရက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အလြမ္းမ်ား

တခုတ္တရပဲ ထုပ္ပိုးေနမိခဲ့

ထပ္သတိေပးရဦးမယ္

မဆိုင္သူ မၾကည့္ေၾကးဗ်ာ…။

သြားေတာ့ေနာ္

သြားေတာ့ေနာ္
ကိုယ္နဲ႕ မထိုက္တန္မွန္းသိတဲ့အခါ
ေငးေနရမွာကိုေတာင္အားနာရွက္ရြံမိလာတယ္

သြားေတာ့ေနာ္
ကိုယ့္အေဝးမွာေနမွ သူေပ်ာ္မယ္ဆို
ဒီၾကိဳးေလးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျဖတ္ေပးခ်င္မိလာတယ္

အလြမ္းေၾကာင့္ရူး

ျဖည္ခ်လိုက္တဲ့ အလြမ္းမွာ
နာမည္တစ္ခုသာာက်န္ခဲ့
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ၾကီးရူးေတာ့မယ္ထင္ရဲ႕

အသံစေလးေတြဟာ အလြမ္းမေျပေစဘူး
ဖုန္းကေလးကို ပိတ္လို႕ အိပ္ပစ္မယ္
အိပ္မက္မွာ ေတြ႕ခြင့္ရခ်င္ရဲ႕

ႏွလံုးသားေစာင့္နတ္ကေလးေရ
ကိုယ့္အိပ္မက္ကို လာပါ
ေက်းဇဴးျပဳ၍
ကိုယ့္အလြမ္းကို ႏွစ္သိမ့္ပါ

ဖ်က္ပစ္ဖို႕ ေမ့ေနတဲ့ မန္မိုရီေတြမွာ
နင္သာ ေနရာယူထားေၾကာင္း
ငါဘယ္လိုေျပာရမလဲ

ရူးတယ္
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္
အလြမ္းေတြဟာ ေလးသထက္ေလးလာ
ကိုယ့္ရင္တစ္ခုလံုး လြတ္ဟာစရာေနရာမရွိခဲ့

ေက်းဇဴးျပဳ၍ ကိုယ့္အလြမ္းေတြကို ေျဖသိမ့္ေပးပါ။

သုညလူ

“သုညလူ”

အိပ္မက္ေတြ လက္သိပ္ထိုးေရာင္းခ်င္တယ္
ဟိုတစဒီတစ
မပီျပင္ေတာ့တဲ့ အိပ္မက္နယ္ပယ္မ်ား
ျဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ားျပီး ျဖစ္သင့္တာနည္းလာခဲ့
ဘဝမွာ ကိုယ္ဟာ ဆန္ကုန္ေျမေလးရံုသက္သက္ရွင္သန္ခဲ့သလား
သိလွ်က္ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ အေျဖေတြ
လိုက္မရွာခ်င္ဘူး
တစ္ေန႕ ေတြ႕မယ္

ကိုယ္မတည္ေဆာက္ေပမဲ့
ကုိယ့္ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ျဖစ္လာမယ့္ ေလွကားတစ္စင္း
လမင္းအလင္းကို ခပ္ဖို႕ အသံုးျပဳေစတဲ့

လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏိုင္ေသာ ပန္းတိုင္မ်ား
အရာရာဟာ စိတၱဇနာမ္
ျဒပ္မရွိတဲ့ ပန္းတုိင္ေတြကိုပဲ ကိုယ္
တစ္ခုျပီးတစ္ခုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိခဲ့
လမင္းအလင္းကို ခပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနမိရဲ႕။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

ေလွကားထစ္(၂)

ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္ပ်ိဳးခဲ့
မရိုးႏိုင္တဲ့ ပန္းတစ္ခင္းဟာ
ခုထိ ဖူးပြင့္ဖို႕ခက္ေနခဲ့

ဒါေပမဲ့လည္း ဆက္ပ်ိဳးမယ္
အိပ္မက္ေတြ အလွဆင္ႏိုင္တဲ့တစ္ေန႕
ငါ
အေတာ္ဆံုးဥယ်ာဥ္မွဴးအျဖစ္
ဝံ႕ဝံ႕စားစား
ေပါ့

ေလွကားထစ္(၁)

မျမင္ရတဲ႕ကံတရားအတြက္
အိပ္မက္ေတြကနိမိတ္ပံု

ပံုေအာေလာင္းခဲ႕မိတဲ႕
အိပ္မက္တစ္ခင္း
ဒံုရင္းေလးေတာင္မက်န္ရစ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရံႈးသြားခဲ႕

ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
တည္ေဆာက္ေနရတာ
ပင္ပန္းခ်က္
ခုထိမခိုင္မတ္ႏိုင္ေသးဘူး
အိပ္မက္တစ္ခင္းကိုထပ္ေလာင္းဖို႔အတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြတစစီျပန္စုစည္းေနမိတုန္း