Monday 17 March 2014
Saturday 15 March 2014
“သူ ကုန္းေျမတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္”
**************************************
သူက
ကုန္းေျမတစ္ခုျဖစ္သည္္။ သူ႕ကို ပိုင္ဆိုင္သူမွာ သူကိုယ္တိုင္မျဖစ္ခဲ့သည္ကလြဲ၍ သူ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါသည္။
--++--
သူ
အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ညစ္ပါသည္။ သူ႕ေက်ာျပင္တြင္ ရွင္သန္ေနၾကေသာ ထေနာင္းေတာ ႏွင့္ ကႏၱာရေတာ
တို႕သည္ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ယွဥ္ျပိဳင္တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္မွာ သူ႕အတြက္ တဲ့။ တကယ္ဆိုသူ႕ကို
ပိုင္ဆိုင္သူဟု သူကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္ထားခဲ့သည္ကိုက ထေနာင္းေတာသာ ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ထေနာင္းေတာကသာလွ်င္ သူ႕ကို အမည္နာမ ေပးခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
Thursday 13 March 2014
ျငိမ္ျငိမ္..ေန
နာဖ်ားမႈနည္းနည္း ဆြတ္လိမ္းထားတဲ့ ေန႕လယ္ခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း။
တစ္ခါတစ္ေလက် ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ဒဏ္ရာအနာတရေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရတာကိုက ဘဝပီပီသသ နာက်င္စူးရွလို႕။
အိပ္မက္ေတြ မမက္ေတာ့ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ အိပ္မက္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ မက္ေနခဲ့မိတာကိုက အိပ္မက္အေသေတြျဖစ္မယ္။
Monday 3 March 2014
“ျမိဳ႕ျပရနံ႕ဖံုးလႊမ္းလြန္းေသာ ..”
မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံၾကီးသည္
သိပ္မက်ယ္ဝန္းပါ။ သို႕ေသာ္ ေလေကာင္းေလသန္႕ေကာင္းစြာရသည့္အျပင္ ျမက္ခင္းျပင္ထက္၌ ထိုင္ရသည့္အရသာေၾကာင့္ပဲလား။
သို႕မဟုတ္ ျဖတ္လမ္းအေနျဖင့္အသံုးျပဳေလသည္လား၊ ေခတၱခဏနားခိုစရာ ျဖစ္ေန၍လားမသိ။ လူဝင္လူထြက္မ်ားျပားလွသည္။
ဝင္ေၾကးမေပးရသည့္အျပင္ သိပ္မၾကီးမားေသာ ကေလးကစားကြင္းလည္း ရွိသည္မို႕ မိသားစုလိုက္
လာၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ လူၾကီးလူငယ္္အဖံုဖံုလည္း
အုပ္စုဖြဲ႕ထိုင္ေနၾကျပန္ေသးသည္။ ျမက္ခင္းတြင္ထိုင္ေနရာမွ ဟိုဟိုဒီဒီအၾကည့္တို႕ကစားၾကည့္လိုက္မိသည္။
Saturday 1 March 2014
ဒဏ္ရာရ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ အေျဖ
(၁)
ေမေမ၊ ေမေမ ဒီေန႕ ရန္ကုန္က ျပန္မလာဘးူတဲ့လား။ အန္တီကလည္း
အေရွ႕အိမ္မွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတုန္းလား။ ဒီေျခသံဟာ ေမေမႏွင့္ အန္တီ႕ေျခသံမဟုတ္တာေတာ့
ေသခ်ာေနခဲ့သည္။ အနံ႕တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ေျခသံကို ေၾကာက္ရြံ႕လြန္းစြာ ကုတင္ေအာက္သို႕ဝင္ပုန္းရင္း
မ်က္လံုးအစံုကို အနားမေပးႏိုင္ခဲ့။ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား တံခါးလွပ္လိုက္မလဲဆိုသည့္အေတြးျဖင့္
ေၾကာက္လန္႕စြာ..။
ဟင့္အငး္။ ကၽြန္မကို
ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ လုပ္တာလဲမၾကိဳက္ဘူး။ ဟိုထိဒီထိလုပ္တာလည္း မၾကိဳက္ဘူး၊ မၾကိဳက္ဘူး။
ဘာဦးေလးလဲ။ ေသြးေတာ္တာမွမဟုတ္ဘဲ။ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို လာ