ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္(၈)

ေလွာင္ပါ ငွက္ကေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ပါ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ေလွာင္ပါ။ အခ်စ္ဟာ အေလွာင္ခံရဖို႕ သက္သက္ ေမြးဖြါးလာတာမဟုတ္မွန္း ငွက္ကေလး နားလည္တဲ့တစ္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကို နားလည္လာလိမ့္မယ္။ တကယ္ဆို ခ်စ္ခြင့္ရေနဖို႕ပဲ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါဟာ ရင္ထဲမွာ အငိုခ်င္ဆံုးပဲ။ ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပီး စမ္းေခ်ာင္းထဲ ထည့္ေမွ်ာပစ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက ေအာင့္သက္ေနတဲ့ ေဝဒနာက မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ကုစားႏိုင္မယ့္သူ ငွက္ကေလးပဲရွိမယ္မွန္းသိရက္ ကိုယ္ဟာ မကုစားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးဟာ ဆရာဝန္မွမဟုတ္တာ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ကုစားမႈဟာငွက္ကေလး သက္ေရာက္ခ်င္သူအေပၚမွာပဲ သက္ေရာက္ေနမွာ။
ငွက္ကေလး……..။
ရင္ကြဲမတက္ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ ငွက္ကေလး ၾကားႏိုင္၊ မၾကားႏိုင္ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အက္သံေတြ နည္းနည္းျငိမ္သြားတယ္။ ငွက္ကေလးေရ လို႕ ျမည္တမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ႏွလံုးသားဟာ စိတ္ျငိမ္ေဆးအေကၽြးခံလိုက္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္၊ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ႕ အရာအားလံုးရွင္းလင္းသြားတယ္။ ငွက္ကေလး မသိႏိုင္ဘူး။ သူသိေနတာ သူ႕ငွက္ကေလးအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္မယ္။

(-)
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရာရာဖန္ဆင္းေပးတဲ့ နတ္တစ္ပါး။ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြဟာ သူ႕ေၾကာင့္ ပိုျပီးခံစားခ်က္ေတြ စံုလာခဲ့ရတာ။ ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ သခင္။ စစ္တစ္ခ်က္မတိုက္ပါပဲ သူသိမ္းယူသြားတာ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး သူ႕ေနရာခ်ည္းပဲ။ ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ရာသီေတြဖန္ဆင္းေပးတဲ့သူ။ သူငိုေစခ်င္ ငိုရျပီး သူရယ္ေစခ်င္ ရယ္ရတဲ့ ဘဝ။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးနဲ႕ မေတြ႕ခင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝက ဒီေလာက္ထိ ခံစားခ်က္ေတြ မစံုခဲ့ဘူး။
အျဖဴေရာင္စကၠဴထူတစ္ခ်ပ္လို႕ တင္စားမိခ်င္သည္ထိ ျဖဴစင္ခဲ့တယ္။ အနာတရကင္းခဲ့တယ္။ေတာ္ရံုနဲ႕လည္း အနာတရမရႏိုင္တဲ့ ထူလြန္းတဲ့ စကၠဴျဖဴတစ္ခ်ပ္ေပါ့။
ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပါးလႊာလြန္းတဲ့ စကၠဴျဖဴတစ္လႊာျဖစ္ခဲ့ရျပီ။ ခဏေန ဒဏ္၇ာရလိုက္၊ ခဏေန အေရာင္စြန္းလိုက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ဟာ ခဏအတြင္းမွာပဲ ရာသီအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတတ္ခဲ့ျပီ။ ဒါ ငွက္ကေလး သင္ၾကားေပးေနတဲ့ ဘာသာေဗဒ။ ေခါင္းစဥ္က အခ်စ္တဲ့ေလ။
အခ်စ္ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္က ခါးသက္သက္နဲ႕ ခ်ိဳျမလြန္းတယ္။ ရင္နာနာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနမိတာကို မေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ႏိုင္ဘူး။ ငွက္ကေလး ေရ ကိုယ့္အခ်စ္က အပူဒဏ္မဟုတ္ပါဘူးလို႕လည္း ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ေအာ္လိုက္မိေသးရဲ႕။
ငွက္ကေလး မင္းၾကားလိုက္ရဲ႕လား….။
(-)
တိမ္ေတြ ဆိုင္းေနျပီ။ လြမ္းတယ္။ လြမ္းတယ္။ လြမ္းလြန္းတယ္။
အသိမဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြက ရင္ထဲကို တိုးတိုးဝင္လာခဲ့တယ္။ တားျမစ္ဖို႕ အသိစိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္။ တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ လြမ္းခြင့္ရွိသူမဟုတ္ပါပဲ တိတ္တိတ္ေလး လြမ္းေနမိခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ရွင္သန္ေနပါ့လား ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကို ေမ့ဖို႕ထိေတာင္ မင္းကို ခ်စ္ေနမိခဲ့တယ္။
ဟိုးအေဝးက တိမ္ေတြထဲမွာငွက္ကေလးအရိပ္မ်ား ပါမလားလို႕ ကေယာင္ကတမ္းလိုက္ရွာမိတယ္။ မပါဘူး။ သူမရွိဘူး။ သူဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ သူဘယ္မွာမ်ားလဲ။ သူဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ အသိမဲ့ အေတြးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ႏွိပ္စက္ေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလး အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလး သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ ေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ။
ဆုေတာင္းေတြဟာ ေကာင္းကင္ထိ လြင့္ပ်ံသြားပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ မနားတမ္းဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.......။
(-)
မယံုရံုနဲ႕ေတာ့ ပံုျပင္မမွတ္လိုက္ၾကပါနဲ႕။ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အၾကီးၾကီးခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အၾကီးၾကီးခ်စ္ေနဆဲပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့ စာသားေတြကို ေကာင္းကင္က ငွက္ကေလး ျမင္ပါ့မလား။ ျမင္ေတာ့ေကာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူ႕ၾကားက ၾကိဳးဟာ ပိုခိုင္မာသြားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပတ္ေတာက္သြားမလား။ ေၾကာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ေၾကာက္တယ္။ ငွက္ကေလး စိတ္ညစ္မွာကို ေၾကာက္တယ္။ငွက္ကေလး မုန္းသြားမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ခြင့္မရေတာ့မွာကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ။
ငွက္ကေလး သစ္ပင္ရူးတစ္ပင္ကိုေတြ႕ရင္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားလိုက္။ သူ႕မွာ မင္းကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို ရင္အျပည့္ေပြ႕ထားတယ္ဆိုတဲ့အေတြးကို မေတြးမိေအာင္ မ်က္ႏွာလႊဲေပးပါ။
သူ တကယ္မင္းကို ခ်စ္ေနခဲ့တာပါ။
ငွက္ကေလးေရ ဟိုးအေဝးမွာ မင္းေမွ်ာ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးလာေနျပီ။ ကိုယ္အသံေတြၾကားေနရတယ္။ သြားၾကိဳလိုက္ဦး။
ဒီစကားေလးနဲ႕ သတိေပးမိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ နာလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အမွန္တရား။ ဒီအမွန္တရားက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ႏံုးႏံုးေခြေခြ ျဖစ္ေစတယ္။
ငွက္ကေလး ကိုယ္မင္းကို လိုအပ္ေနတယ္။ ဒီစကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ေတြဆြံ႕အေနတယ္။ တကယ္ဆို သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ဘဝ။ ငွက္ကေလးၾကားေအာင္ေျပာေနေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးမၾကားႏိုင္တဲ့ဘဝ။ ဒို႕ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ဘာသာစကားေတြ ျခားနားေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း မင္းသင္ေပးတဲ့ အခ်စ္ဆုိတဲ့ ဘာသာေဗဒမွာ ကိုယ္ဟာ အလြမ္းကို ဂုဏ္ထူးတန္းထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
(-)
ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ထက္ ပိုမိုေနရာယူလာခဲ့ျပီ။ ဒါကို ငွက္ကေလး သိႏိုင္ပါ့မလား။ တစ္ေန႕တာစြန္႕စားခန္းေတြကို ငွက္ကေလးကို တိုင္တည္ရင္ဖြင့္လိုက္ရမွ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေနေပ်ာ္တယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘဝလက္တြဲေဖၚမဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ရွင္းစက္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရႈပ္ေနသမွ်စိတ္ေတြဟာ ငွက္ကေလးကို တိုင္တည္လိုက္ရံုနဲ႕ အရာရာရွင္းလင္းသြားတယ္။
ငွက္ကေလး စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ညိဳေတြဆိုင္းျပီး အသိေပးတယ္။ တကယ္ဆို သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သက္ဆိုင္မႈမရွိပါပဲ သူ႕စိတ္ရဲ႕ ရာသီကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့မိလိုက္တယ္။ ငွက္ကေလး ခု ေပ်ာ္ေနမယ္ထင္ပါတယ္...။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္လိုက္တာဗ်ာ.........။
ကၽြန္ေတာ့္တိုင္တည္သံကို သူၾကားပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္မသိေပမဲ့ အထပ္ထပ္အခါခါ တိုင္တည္ေနမိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္ေနတယ္။ အျပင္းျပဆံုးငိုခ်င္ေနတယ္။
ဒီေန႕ဟာ ငွက္ကေလးကို အခ်စ္အေၾကာင္း တိုင္တည္ရံုသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ကို ဖြင့္ျပတဲ့ေန႕။ ရင္ဖြင့္လိုက္တဲ့ေန႕။
ငွက္ကေလး ေက်းဇဴးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းပါ။ အလြမ္းခ်င္းညီလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္လာႏိုင္တယ္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ျခမ္းပဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္လို ျဖစ္ေနျ႔ပီ။
ထပ္မွာလိုက္ပါရေစ..။ ေက်းဇဴးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းပါ။
(-)
ဧဒင္ၾကီးက သေဘာဆိုးလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆို ဒီပန္းသီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စားသံုးသူ မရွိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လိုအပ္တဲ့ စားသံုးသူ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီေန႕ အာဒံကိုေကာ၊ ဧဝကိုေကာ မုန္းတယ္။ ဧဒင္ၾကီးကိုလည္း မုန္းတယ္။
..........အားလံုးကို မုန္းတယ္...........။
ဒီကမၻာ မွာ သစ္ပင္ အလိုအပ္ဆံုးအရာဟာ တစ္ခုတည္း။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလး။

ငွက္ကေလးက ဒီခ်ိန္ဆို ေႏြဦးရာသီမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနေလာက္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္သာ အေအးလြန္ေဆာင္း၇ာသီမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တာ။ ဒီရာသီကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ဖို႕ ငွက္ကေလးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ပဲ လိုအပ္တယ္။ငွက္ကေလးရဲ႕ အေတာင္ပံတစ္ဖက္ပဲ လိုအပ္တယ္။ငွက္ကေလး မသိတဲ့ သစ္ပင္ရဲ႕ ကမၻာဟာ ထာဝစဥ္ ေအးစိ္မ့္၊ ေလေငြ႕ေအးေအးေတြနဲ႕ ေရခဲရုပ္ၾကြင္းျဖစ္ဖို႕ အခ်ိန္နီးေနျပီ။ သစ္ပင္မွာေႏြးေထြးမႈလက္က်န္ဆုိလို႕ ႏွလံုးသားေလးတစ္ခုသာရွိေတာ့တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေႏြးႏြးေလးရမွသာ ေႏြးေထြးမႈလက္က်န္ ႏွလံုးသားေလးကေန သစ္ပင္ရဲ႕ သက္တမ္းကို ပိုရွည္ေစႏိုင္လိမ့္မယ္။
ခုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့မယ္။ ဂြတ္ဘိုင္..လို႕။
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားဟာ ေအးစိမ့္မႈရဲ႕ ရိုက္ခက္မႈကို ခံစားေနရျပီ။ သူဘယ္အခ်ိန္မွာ ေရခဲရုပ္ၾကြင္းျဖစ္သြားမလဲ။ ငွက္ကေလး ကယ္မွအသက္ရွင္မဲ့အျဖစ္။
ငွက္ကေလး မသိရွာေသးဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ သိေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဆရာဝန္မဟုတ္ဘူး။ သူ ကယ္တင္ခ်င္သူကိုပဲ ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။

ငွက္ကေလးေရအရာအားလံုးအတြက္ ဂြတ္ဘိုင္.။
ရည္ေဝ