ကိုယ့္ကိုယ္ကို တူးေဖၚၾကည့္လိုက္တယ္။ အၾကီးစားလူလိမ္။ ဟုတ္တယ္။ အၾကီးစားလူလိမ္ပါ။
စလံုးနဲ႕စ စနစ္တက် အကြက္ခ်လို႕ လိမ္တတ္တယ္။ မယံုနဲ႕။ မယံုၾကနဲ႕ဗ်။
ခဏခဏလိမ္းက်ံထားတတ္တာက အျဖဴေရာင္ အတၱအပိုင္းအစမ်ား။အျပင္ပန္းက ျဖဴေနသမွ် အတြင္းမွာ အတၱေတြ လိႈက္စားေနလိုက္တာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။
အဟက္။ ဘဝကို က ဒဂၤါးပဲ။ ေခါင္းျမင္ဖို႕ ပန္းဟာ ခဏေပ်ာက္ေပးရတယ္။ အေကာင္းျမင္ဖို႕ အဆိုးေတြဟာ မဖံုးကြယ္ရပါပဲ ေပ်ာက္ရွေနတတ္တယ္။
တကူးတက မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ မပါခဲ့ဘူး။ ေတြ႕ဆံုခိုက္မွာ မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ ေျပာရတာ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒီစကားေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ကိုယ္ဟာ အျဖဴေရာင္ဆန္တဲ့ လူသားလို႔ပဲ ထင္ေနၾကရဲ႕။
တကူးတကမညာခဲ့ပါဘူး။ မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ သံုးရံုတင္။
(-)
မေန႕က ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေန႕ကမွလည္း ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္အတြြက္ ကဗ်ာဆန္တဲ့ေန႕ဆိုတာ အေမေမြးခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ပဲ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕။
လြဲခဲ့တဲ့ နားလည္မႈေတြ။ အေမနဲ႕ ကိုယ့္ၾကား စကားေတြ ခပ္ပါးပါးျခားထားတယ္။ ကိုယ္ ေျပာသမွ်စကားမွာ အခ်ိဳမပါခဲ့ပါဘူး။ အေမ့အတြက ္အရိုးရွင္းဆံုး၊ သံေယာဇဥ္အျပည့္ဆံုး၊ ေစတနာသဒၵါဗလပြနဲ႕ ေျပာခဲ့တယ္။
အားးလံုးဟာအမွားပဲ။ အေမကလည္း မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုမွ ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ျပန္တယ္။
(-)
ဒီေန႕ ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။
ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။ မယံုနဲ႕လို႕ ထပ္ေျပာပါမယ္။ ဒါ လိမ္ညာေနတဲ့စကားလံုးပဲ။ကိုယ့္မ်က္ဝန္းနီနီရဲရဲဟာ တမင္က်င့္ယူထားတာ။ ကိုယ့္မ်က္ဝန္းက မ်က္ရည္စေတြဟာ က်င့္သားရေနတဲ့ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္ပါ။
ထပ္ေ့ျပာဦးမယ္။ ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။
(-)
အိပ္မက္ေတြ အိပ္မက္ေတြ။ မိသားစုအတြက္ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြ။ဘဝရဲ႕ သူတို႕အတြက္ဆို အေလးစားရဆံုးသူကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္။ မိသားစုဆိုတာ ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးသူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အၾကိမ္ၾကိမ္နားလည္ရက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ စံုလံုးကန္းတယ္။ မိဘယံု စံုလံုးကန္းဆိုတဲ့ စကားပံုတစ္ခု ကိုယ္ကေန စျဖစ္ထြန္းတယ္။
(-)
တိမ္သားညိဳညိဳေတြ၊ အစိမး္ေရာင္သစ္ပင္ေတြ ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ေလေျပညင္းေတြ၊ ကခုန္ေနတဲ့ စာသားေလးေတြကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ဘဝရဲ႕ အရိုးသားဆံုးဖြင့္ဟမႈပါပဲ။ ေ-ာက္ရူးဆိုတဲ့ ၾသဘာေပးမႈမွၾကိုယ္ဟာ အလြင့္လြင့္အေျမာေျမာ။ ကိုယ္ ဒီေန႕ ငိုခ်င္ေနခဲ့တယ္။
(-)
ေမတၱာငတ္သူပါ။ ေမတၱာငတ္သူပါ။
တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ျပေနမိတယ္။ မၾကားဘူး။ ဘယ္သူမွ မၾကားဘူး။ ဘယ္သူမွ ႏွလံုးသားဖြင့္ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။
ခမ္းတယ္။ စိတ္ေတြခမ္းတယ္။ ႏွလံုးေသြးေတြ ခမ္းတယ္။ အိပ္မက္ေတြ ခမ္းတယ္။
အေမ နဲ႕ ကိုယ့္ၾကား တံတိုင္းၾကီးျခားထားလိုက္တာမ်ား ကိုယ္ မေက်ာ္ျဖတ္ရဲေတာ့ဘူး။
(-)
မယံုနဲ႕။ မယံုပါနဲ႕။ကိုယ္က အၾကီးစားလူလိမ္။
စလံုးနဲ႕စ စနစ္တက် အကြက္ခ်လို႕ လိမ္တတ္တယ္။ မယံုနဲ႕။ မယံုၾကနဲ႕ဗ်။
ခဏခဏလိမ္းက်ံထားတတ္တာက အျဖဴေရာင္ အတၱအပိုင္းအစမ်ား။အျပင္ပန္းက ျဖဴေနသမွ် အတြင္းမွာ အတၱေတြ လိႈက္စားေနလိုက္တာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။
အဟက္။ ဘဝကို က ဒဂၤါးပဲ။ ေခါင္းျမင္ဖို႕ ပန္းဟာ ခဏေပ်ာက္ေပးရတယ္။ အေကာင္းျမင္ဖို႕ အဆိုးေတြဟာ မဖံုးကြယ္ရပါပဲ ေပ်ာက္ရွေနတတ္တယ္။
တကူးတက မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ မပါခဲ့ဘူး။ ေတြ႕ဆံုခိုက္မွာ မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ ေျပာရတာ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒီစကားေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ကိုယ္ဟာ အျဖဴေရာင္ဆန္တဲ့ လူသားလို႔ပဲ ထင္ေနၾကရဲ႕။
တကူးတကမညာခဲ့ပါဘူး။ မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ သံုးရံုတင္။
(-)
မေန႕က ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေန႕ကမွလည္း ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္အတြြက္ ကဗ်ာဆန္တဲ့ေန႕ဆိုတာ အေမေမြးခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ပဲ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕။
လြဲခဲ့တဲ့ နားလည္မႈေတြ။ အေမနဲ႕ ကိုယ့္ၾကား စကားေတြ ခပ္ပါးပါးျခားထားတယ္။ ကိုယ္ ေျပာသမွ်စကားမွာ အခ်ိဳမပါခဲ့ပါဘူး။ အေမ့အတြက ္အရိုးရွင္းဆံုး၊ သံေယာဇဥ္အျပည့္ဆံုး၊ ေစတနာသဒၵါဗလပြနဲ႕ ေျပာခဲ့တယ္။
အားးလံုးဟာအမွားပဲ။ အေမကလည္း မုသားခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုမွ ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ျပန္တယ္။
(-)
ဒီေန႕ ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။
ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။ မယံုနဲ႕လို႕ ထပ္ေျပာပါမယ္။ ဒါ လိမ္ညာေနတဲ့စကားလံုးပဲ။ကိုယ့္မ်က္ဝန္းနီနီရဲရဲဟာ တမင္က်င့္ယူထားတာ။ ကိုယ့္မ်က္ဝန္းက မ်က္ရည္စေတြဟာ က်င့္သားရေနတဲ့ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္ပါ။
ထပ္ေ့ျပာဦးမယ္။ ကိုယ္ ငိုခ်င္တယ္။
(-)
အိပ္မက္ေတြ အိပ္မက္ေတြ။ မိသားစုအတြက္ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြ။ဘဝရဲ႕ သူတို႕အတြက္ဆို အေလးစားရဆံုးသူကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္။ မိသားစုဆိုတာ ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးသူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အၾကိမ္ၾကိမ္နားလည္ရက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ စံုလံုးကန္းတယ္။ မိဘယံု စံုလံုးကန္းဆိုတဲ့ စကားပံုတစ္ခု ကိုယ္ကေန စျဖစ္ထြန္းတယ္။
(-)
တိမ္သားညိဳညိဳေတြ၊ အစိမး္ေရာင္သစ္ပင္ေတြ ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ေလေျပညင္းေတြ၊ ကခုန္ေနတဲ့ စာသားေလးေတြကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ဘဝရဲ႕ အရိုးသားဆံုးဖြင့္ဟမႈပါပဲ။ ေ-ာက္ရူးဆိုတဲ့ ၾသဘာေပးမႈမွၾကိုယ္ဟာ အလြင့္လြင့္အေျမာေျမာ။ ကိုယ္ ဒီေန႕ ငိုခ်င္ေနခဲ့တယ္။
(-)
ေမတၱာငတ္သူပါ။ ေမတၱာငတ္သူပါ။
တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ျပေနမိတယ္။ မၾကားဘူး။ ဘယ္သူမွ မၾကားဘူး။ ဘယ္သူမွ ႏွလံုးသားဖြင့္ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။
ခမ္းတယ္။ စိတ္ေတြခမ္းတယ္။ ႏွလံုးေသြးေတြ ခမ္းတယ္။ အိပ္မက္ေတြ ခမ္းတယ္။
အေမ နဲ႕ ကိုယ့္ၾကား တံတိုင္းၾကီးျခားထားလိုက္တာမ်ား ကိုယ္ မေက်ာ္ျဖတ္ရဲေတာ့ဘူး။
(-)
မယံုနဲ႕။ မယံုပါနဲ႕။ကိုယ္က အၾကီးစားလူလိမ္။
No comments:
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္