ဘယ္ေတာ့မွမခြဲေၾကး

 သူ မ်က္စိေရွ႕က လူသံုးေယာက္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ်ားအၾကည့္မွားသလားလို႕။ မမွားပါ။ သူ႕ထက္အသက္အနည္းငယ္ေတာ့ ငယ္ႏိုင္ေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္၊ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က စံုတြဲတစ္တြဲၾကားကန္႕လန္႕ပါလာဟန္။ သူမေလးၾကည့္ရတာ ၾကည္ၾကည္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ။ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရတာ နာက်င္ရိပ္အနည္းငယ္ စြန္းထင္းေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ သူမေလးတစ္ခ်က္ျပံဳးတိုင္း သူမေလးနာက်င္ေနသည္ဟုခံစားရေသာ သူ႕ ရင္မွာပါ က်င္ခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလိမ့္…..ဟု မစဥ္းစားမိခဲ့။ သူႏွင့္တစ္ခါမွ ၾကံဳဖူးျခင္း၊ ဆံုဖူးျခင္းမရွိပါပဲ ေကာင္မေလးအတြက္ခံစားေနရေသာ သူ႕ႏွလံုးသားကို အေျဖမထုတ္ေတာ့ပဲ လဖက္ရည္ဆိုင္ကေနထထြက္လာခဲ့သည္။

…………………………………………………….

ေကာင္မေလးႏွစ္ဦးႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ဦးကေတာ့ လဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနဆဲ။ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဟု ထင္ရသလိုလိုႏွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၏ ရင္တြင္းေၾကကြဲမႈကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကလြဲ၍ မည္သူမွ် မျမင္ခဲ့ပါ။ ထိုေကာင္မေလးကလည္း သူမ၏ခံစားခ်က္ကို လံုေအာင္ဖံုးႏိုင္ျပီထင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ တစ္စံုတစ္ဦးကေတာ့ သူမႏွင့္ထပ္တူ နာက်င္သြားခဲ့ေၾကာင္း သူမမသိခဲ့ပါ။

…………………………………………………….

ခ်စ္ရသူကို လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးရျပီဆိုတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေၾကကြဲႏိုင္တဲ့အျဖစ္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ စိတ္နာတယ္။ သူမ တိတ္တစ္ခိုးခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးက မနက္ကပဲ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူအသစ္စက္စက္ေလးႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ေျမာင္းမသြယ္မိေပလို႕။ ေရလာေျမာင္းေပး ဟုေခၚေသာ စကားတစ္ခ်ိဳ႕သာ ေျပာမိခဲ့လွ်င္ သူမ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္း အရွက္ကြဲေနျပီေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္တုန္းကေတာ့ သူမ ေကာင္းေကာင္းရယ္ေမာႏိုင္ခဲ့သည္။ ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

သူမအခ်စ္ကို သူ မသိခဲ့ေပမဲ့ သူမေက်နပ္ပါသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္အေပၚခ်စ္ေနရျခင္းမွာ သူမေပ်ာ္ဝင္ခဲ့တုန္းက ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ်ေန႕ေတြတိုင္းဟာ လွခဲ့သည္ခ်ည္းေလ။ သူဘာၾကိဳက္တတ္လဲ။ သူ႕အတြက္ ဘာေလးလုပ္ေပးထားရမလဲ။ အဲဒီအေတြးေလးေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ခဲ့သည္သာ။ ၾကည္ႏူးခဲ့သည္သာ။ အခုေတာ့ ဆိုင္သူရွိလာျပီဆိုမွေတာ့ တိတ္တစ္ခိုးဆိုေသာအရာကို သူမဖ်က္သိမ္းသင့္ျပီ။ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့ကြယ္။ အေတြးတို႕ထဲက ရုန္းထြက္ရင္း သူမအိပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။
===================================================================

ဒုတ္….ဒုတ္…ဒုတ္

ဘာလဲဟ။ သူ႕ႏွလံုးခုန္သံေတြ ရုက္တစ္ရက္က်ယ္လာသလား။ သူ႕အနားကို တစ္စံုတစ္ေယာက္နီးကပ္လာသလား။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ…မေရမရာအေတြးမ်ားစြာႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္မိခိုက္…..။ တံခါးဝကေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည့္တစ္စံုတစ္ဦး။ သူ႕ရဲ႕ နာက်င္သံစဥ္ေလး။ ဘာေတြေခ်ာင္းေနပါလိမ့္။ ေၾသာ္…ဟိုတစ္ေန႕က စံုတြဲ။ ေသခ်ာပါသည္။ သူက မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းသည္ေလ။

 သူႏွင့္ သင္တန္းတူသည္ထင္ပါရဲ႕။  အခ်ိန္ေျပာင္းလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ သူ႕မွာကလည္း ဒီအခ်ိန္ေလးပဲအားတာေလ။ ဒီဆရာကလည္း အသင္အျပေကာင္းသည္ ဟုနာမည္ၾကီးသည္ရယ္။ English Speaking ဆိုတာ သူ႕အတြက္ေတာ့ တစ္ကယ္ခက္ခဲပါသည္။ အခုေတာင္ အလုပ္ထဲမွာ သံုးဖို႕လိုအပ္သည္…..ဟု သူ႕အထက္အရာရွိကေျပာ၍ သင္ဖို႕စဥ္းစားခဲ့ျခင္းပင္။ မေျပာတတ္တာထက္စာလွ်င္ အနည္းအက်ဥ္းေျပာတတ္သည္က ပိုေကာင္းသည္ေလ။ ေဟာ ေကာင္မေလး အထဲဝင္သြားသည္။ တိုတ္တိုတ္ဆိုင္ဆိုင္ သူမက ကိုယ့္ေဘးမွာ။ သူမကေတာ့ ဆရာေျပာေနတဲ့စကားအေပၚ၊ ဆရာသင္ေနတဲ့ စကားအေပၚ အာရံုမေရာက္တာေသခ်ာလွသည္။ ကိုယ္ေကာ ဘာထူးလဲ။ သူမခံစားေနသမွ်တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ္ပါလိုက္ခံစားရသည္ေလ။

အင္း ငါလည္း စိတ္ညစ္လွျပီကြာ…သူ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ငါသိေနတာၾကီးကို

အဲဒါဆို အခ်ိန္ေျပာင္းလိုက္ေပါ့ကြ……..သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင့္ေျပာစကားက သူ႕ကို လႈပ္ႏိုးလိုက္သည္။ မျဖစ္။ ခုဆို သူႏွင့္ သူမတို႕ အတန္ငယ္သိကၽြမ္းကာ ေမးထူးေခၚေျပာ အဆင့္ေရာက္ေနျပီ။ သူမစိတ္ထဲနာက်င္ေနျပီဆိုလွ်င္ သူက စကားေတြႏွင့္ ထိုခံစားခ်က္ကို ေဖာ့ေပးလို႕ရေသးသည္။ သူသာ သူမေဘးနားမရွိေတာ့လွ်င္…..သူမေလး တစ္ေယာက္္တည္း အားငယ္ေနေပလိမ့္မည္။ သူဘာ့ေၾကာင့္ သူမေလး၏ အေကာင္းအဆိုးကိုလိုက္တြက္ေပးေနရတာလဲ။ သူမေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို လိုက္တြက္ေပးေနမိတာလဲ။

ဝန္ခံစရာမလိုေအာင္ ေသခ်ာပါသည္။ သူ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိသြားျပီ။ အခ်စ္တစ္ခုျပည့္စံုဖို႕ ရင္ခြင္ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္ အတိမ္ျမဳပ္အေပ်ာက္ကြယ္ခံေနရမလဲ သူမသိပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ သူသည္ ခံစားခ်က္တူျပီး ဦးတည္ရာလြဲေနေသာ၊ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသာ အခ်စ္တစ္ခုအတြက္ ရင္အကြဲခံေနေသာ လူႏွစ္ဦးသာျဖစ္ေပသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူအလိုခ်င္ဆံုးဆႏၵတစ္ခုကေတာ့ ေကာင္မေလး ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေလးႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး ေမ့ေပ်ာက္ကာ အခ်စ္သစ္တစ္ခုရွာေစခ်င္လွပါျပီ။ သိပ္မၾကာခင္ ဒီသင္တန္းက သူထြက္ေတာ့မည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ေကာင္မေလးစိတ္ထဲကဒဏ္ရာေတြ အနည္ထိုင္ေလာက္ပါရဲ႕ကြယ္။
=========================================================================

ေျပာျပီးထားလို႕သာ တက္ရေသာ ဒီသင္တန္းကို သိပ္မတက္ခ်င္ေတာ့။ သူမခ်စ္ရေသာသူငယ္ခ်င္းေလးႏွင့္ သူ႕ေကာင္မေလးတို႕ပါ တက္မည္ေလ။ သူမႏွင့္အတူတူေပါ့။ သင္တန္းစတက္ခါစတုန္ကေတာ့ အသင္အျပေကာင္းပါသည္ဆိုေသာ ထိုဆရာစကားကို သူမ နားမဝင္ႏိုင္ခဲ့ပါေခ်။ မ်က္စိေရွ႕က စံုတြဲကိုၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ တစ္လိပ္လိပ္ခံစားေနရတာက ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစိတ္။

တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရင္မွာအနည္ထိုင္လာျပီ။ ရံဖန္ရံခါ ေတြးမိတာကလြဲလို႕ ရင္က အနာေတာ္ေတာ္က်က္ေနပါျပီ။ ဆရာ ေျပာသမွ်သင္သမွ်စာတို႕ထဲလည္း စိတ္ႏွစ္ႏိုင္ျပီ။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ကူညီေပးခဲ့သူလို႕ေျပာႏိုင္တာက ခုေနာက္ပိုင္းမွ သိခဲ့ရေသာ အစ္ကို။ လူၾကီးဆန္သည္။ ၾကည့္လိုက္ရံုႏွင့္သိသာတာက တည္ၾကည္မႈရွိေၾကာင္း၊ ျဖဴစင္ရိုးသားမႈရွိေၾကာင္း။ သို႕ေသာ္ သူဘယ္ေလာက္ လူၾကီးဆန္ဆန္၊ သူမရင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေလးကိုၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းလာျပီဆိုလွ်င္ သူမေဘးနားကေန ရယ္စရာေတြ တစ္သီတစ္သန္းၾကီးေျပာတတ္သည္။ ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ ခပ္တည္တည္သာေနတတ္သည့္ အစ္ကို႕ကိုၾကည့္ကာ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ေမးေသးသည္။ ဒီလူၾကီးက နင့္ကို ဟာသေတြေျပာျပတယ္ဆိုတာ ငါတို႕ျဖင့္မယံုႏိုင္ေပါင္…တဲ့။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ျဖင့္ လူ႕ဂြစာၾကီးမွန္းသိသာေနတာကို…တဲ့။ သူမကေတာ့ျပံဳးရင္းစိတ္ထဲကေတာ့…အဲဒီလူ႕ဂြစာၾကီးက မေနာျဖဴတယ္ဟဲ့..လို႕သာ။ အျပင္မွာသာေျပာရင္ သူမကို စလိုက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း။ ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြက ယံုရတာမဟုက္။

အစ္ကို ။ သမဝါယမဌာနတစ္ခု၏ အငယ္တန္းစားေရးအစ္ကို။ လူရီုးသလို နာမည္ကလည္း ရိုးရိုးၾကီး။ ေအာင္ေအာင္…တဲ့။ လူတိုင္းမွည့္ေလ့မွည့္ထရွိေသာ နာမည္မ်ိဳး။ အစ္ကို ေနာက္က ေအာင္ တပ္ၾကည့္မိသည္။ အစ္ကိုေအာင္…အေကာင္အို…အဟီး..မမိုတ္ဘူး ဟုေတြးရင္း။ အင္ ငါ ဒီေနာက္ပိုင္း အစ္ကို႕အေၾကာင္းပဲ ေတြးမိေနပါ့လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႕ ေၾကာက္သည့္ စိတ္ႏွင့္ သူမ အေတြးမ်ားထဲမွ ရုန္းထြက္လိုက္သည္။ ပူေလာင္တဲ့ သံေယာဇဥ္မ်ိဳး ေနာက္ထပ္ မၾကံဳခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။ ေတာ္ပါျပီ။
========================================================================

ဘာရယ္…..အစ္ကို ဒီသင္တန္းမတက္ေတာ့ဘူးလား

ဟုက္တယ္ ညီမ…အစ္ကို တက္ျဖစ္မယ္မထင္ေတာ့ဘူး…ဒီေလာက္ဆိုလံုေလာက္ပါျပီ ေနာက္ျပီး စာအုပ္ေတြနဲ႕ ေလ့လာရင္ အေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ အဓိကက အေျပာပိုင္ဖို႕ပဲေလ

အစ္ကိုကလည္း ညီမလည္း ဝန္ထမ္းပါပဲ အစ္ကို႕လို အစိုးရဝန္ထမ္း မဟုက္ေပမဲ့ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းပါပဲ။ အခ်ိန္မအားလို႕ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဘာလို႕မတက္ေတာ့တာလဲဟင္

…

ေျပာျပေလ အစ္ကို

ေကာင္ေလးျပံဳး၍သာေနသည္။ ေကာင္မေလး အနည္းငယ္ႏႈတ္ခမ္းစူသြားသည္။ ေကာင္ေလး သင္တန္းမတက္ေတာ့မဲ့အခ်ိန္ကိုစဥ္းစားမိတာႏွင့္ ေကာင္မေလးရင္ထဲ ဝမ္းနည္းစိတ္တို႕ လိႈက္တက္လာေခ်ျပီ။

အစ္ကို ညီမ ျပန္ေတာ့မယ္ ..

ေကာင္ေလးပင္ ျပံဳးျပခ်ိန္မရလိုက္ပဲ ေကာင္မေလး ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ အလွ်င္အျမန္ထြက္သြားေခ်ေတာ့၏။ လြင့္က်က်န္ခဲ့ေသာ မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေကာင္ေလး ေတြ႕မည္မထင္ပါ။ ေကာင္ေလးလည္း စိတ္မေအးခ်မ္းစြာႏွင့္ပင္ အိမ္အျပန္လမ္းသို႕ ေျခဦးတည္ခဲ့ရသည္ပဲ။

အခ်ိန္ဆိုတာ နဂိုကတည္းက အကုန္ ေႏွးသည္ေလလား။ သို႔မဟုက္ ေကာင္ေလးမရွိေတာ့လို႕ပဲ စာသင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ကို ၾကာေနသည္ဟု ေကာင္မေလး ထင္ျမင္မိသည္ေလလား။ ေကာင္ေလးရွိတုန္းကေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ အသည္းကြဲေနတဲ့ ေဝဒနာေတာင္ ေပ်ာက္သည္အထိ၊ အခ်ိန္တို႕ အကုန္ျမန္လြန္းသည္ ဟုထင္မိသည္အထိ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေကာင္ေလး ထိုင္သည့္ခံုကိုေတာ့ျဖင့္ မည္သူမွ် လာမထိုင္ေသး။ ဘာလိုလိုႏွင့္ ေကာင္ေလး သင္တန္းမလာတာႏွစ္ပတ္ေက်ာ္သြားျပီ။
 =====================================================================

ဒီေန႕ေတာ့ျဖင့္ မိုးစက္ကေလးေတြက တဖြဲက်က်ေနလို႕ပဲလားမသိ။ အစ္ကို႕ကို ပိုလြမ္းမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ေျပာၾကျပီ။ ႏုငယ္ နင္ဘာျဖစ္ေနလဲ…တဲ့။ နင္ မိႈင္ေတြေတြျဖစ္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနျပီဆိုတာ…နင့္ကိုယ္နင္ေကာ သတိထားမိေသးရဲ႕လား…….တဲ့။ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ျပံဳးသာျပလိုက္မိပါတယ္ အစ္ကိုရယ္။ အခုမွပဲ အလိုလိုက္ခံရတဲ့ အရသာကို ျပန္လြမ္းေနမိတဲ့အျဖစ္။ အစ္ကိုရယ္ …..အစ္ကို႕ကိုလည္း လြမ္းတယ္။ အစ္ကို႕ ဂရုစိုတ္မႈေတြကိုလည္း လြမ္းတယ္။

အလြမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ေျပေပ်ာက္ေလမလားအေတြးႏွင့္ အစ္ကိုထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူမ ထိုင္ျဖစ္သည္။

……………………………..

ဒီေန႕မွပဲ ႏုငယ္ဆိုတဲ့ ညီမေလးကို ပိုလြမ္းမိသလား။ ဒီခ်ိန္ဆို သင္တန္းစေနျပီ။ ေၾသာ္…သူ႕မွာကလည္း သင္တန္းကစာေတြ ျပန္မေလ့လာမိ။ ညီမေလး ကိုလြမ္းမိေနတာႏွင့္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္။ သင္တန္းမတက္ဘူးဆိုလွ်င္ေတာင္ စာအုပ္ကေလးေတြကိုေတာ့ ျပန္စစ္ၾကည့္ဖို႕သင့္သည္ေလ။ စာအုပ္ေတြ ထုတ္စစ္ၾကည့္မိစဥ္…ဟာ တစ္ခုခုလိုေနျပီ။ သူ႕ႏွလံုးသားရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုး ေလး။

ညီမေလးကို စေတြ႕တဲ့ေန႕ကတည္းက မွတ္ထားတဲ့တဲ့ ညီမေလးအတြက္ တိတ္တစ္ခိုးဒိုင္ယာရီ……။ ဒီအိတ္ကို သင္တန္းႏွင့္ အိမ္မွလြဲ၍ သူဘယ္မွ မယူစဖူး။ သူ႕မိဘႏွစ္ပါးကလည္း သားေယာက်ၤားေလးအခန္းထဲကို ဝင္ေလ့ဝင္ထမရွိ။ သူ႕အခန္းကို သူသာရွင္းတတ္သူ။ ဒါဆိုလွ်င္ေတာ့ တစ္ခုသာ ဆုေတာင္းစရာ က်န္ေတာ့သည္။

ထိုဒိုင္ယာရီေလးကို ညီမေလး မေတြ႕ပါေစႏွင့္……ဒီေန႕ေတာ့ သူသင္တန္းကို မသြားမျဖစ္သြားရေပမည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္လည္း မေတြ႕ပါေစႏွင့္။

…………………………….

ဒိုင္ယာရီငယ္ေလးရဲ႕အစက လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ခုကစသည္။

သူမရင္ထဲ တစ္ခ်က္ေအာင့္သြားသည္။ ဒါဆို အစ္ကိုက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္ခဲ့တာေပါ့။ ဆက္မဖတ္ဖူး…ရယ္ေတြးျပီးမွ စိတ္က ေစခိုင္းသျဖင့္ စာရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ ျပီးေျမာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ……………….

အစ္ကို႕ရင္ထဲက သက္ထားဟာ သူမျဖစ္ေနသည္ပဲ။

အစ္ကို သူမကို ဖြင့္မေျပာခဲ့။ ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့။ ဖြင့္မေျပာရက္ခဲ့။

ရင္းႏွီးမႈကို အခြင့္ေကာင္း ယူတယ္ထင္မွာ စိုးလို႕….တဲ့လား။

အစ္ကိုရယ္ ႏုငယ္က ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လိုမ်ိဳး……ႏုငယ္သံေယာဇဥ္ေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေနမွာ ေၾကာက္မိေနတာပါ။ အစ္ကို႕ကို ဘယ္ထင္ရက္မွာလဲ။

သူမ စာအုပ္ကို ဖတ္အျပီး ေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူမေရွ႕မွာ ေျခတစ္စံု။

အစ္ကို…………..။
==========================================================================

တစ္ေယာက္ဝမ္းနည္းရင္ တစ္ေယာက္က အားေပးလို႕၊ တစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရင္ ႏွစ္ေယာက္အတူေပ်ာ္၊ ဒီလိုခ်စ္သူဘဝမ်ိဳးကို ႏွစ္ေယာက္အတူေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးတို႕ သိပ္မၾကာခင္ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အျပီးသတ္မဟုက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ….လွပတဲ့ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ငယ္လို႕ သတ္မွတ္ႏိုင္သလို ၾကည္ႏူးစရာ ႏွစ္ကိုယ္တူဘဝလို႕လည္း ေျပာႏိုင္တဲ့ လက္ထပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္ ခုန္ဆင္းဖို႕ ျပင္ေနၾကေလရဲ႕။

ကဲ….ဘယ္သူတားမလဲ……….ရင္ခြင္ ႏွစ္ခု ဆံုစည္းမဲ့လမ္းေၾကာင္းထဲ ခ်စ္ျခင္းမွန္သူႏွစ္ဦးကေတာ့ လက္ေတြ ခိုင္ခိုင္တြဲလို႕။ သူတို႕ ဘဝရဲ႕ အေရးၾကီးဆံုး အမွတ္တရ ဒိုင္ယာရီငယ္ေလး အခုခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူေရးလို႕…တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္…ျပီး ေျပာေနၾကတာကေတာ့…ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲေၾကး….တဲ့။

.........................................................................................................................................................................

ဘာကိုမွမသိခ်င္သူ  

၁၄ ဇူလိုင္ ၂၀၁၁