စိတ္
(၁)
အလုပ္ေတြပါးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ ႏွစ္လေက်ာ္ သံုးလေလာက္ရွိျပီ။
ပံုမွန္ဆို ဒီဆိုင္ေလးက တစ္ေန႕ကို သံုးေသာင္းနီးပါးဝင္ေနက်။ ခုေတာ့
တစ္ေန႕ ၅၀၀၀ ေတာင္ ပံုမွန္မရွိခ်င္ေတာ့။ ေန႕စဥ္သြင္းေနရတဲ့ မဲဖိုး ၁၅၀၀၀
ေတာင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ရွိတဲ့ လက္စြပ္၊ ဆြဲၾကိဳး
အားလံုးအေပါင္ဆိုင္မွာ။ မဲထုက္မွာကလည္း ေနာက္ထပ္ ေလးလေလာက္လိုေသး၏။
ဒီအေတာအတြင္း ဘယ္လိုေနရပါ့မလဲ။ ပိုက္ဆံလိုလို႕ မိဘႏွစ္ပါးဆီက
ထုတ္ထုတ္သံုးေနရတာလည္း အားနာလွျပီ။
ဟင္း…...........သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခိုးခ်လိုက္မိသည္။
အခါတိုင္းဆို..ေထာက္ႏိႈးအိုးက တစ္ေန႕ကို ဆယ္ခါေလာက္လာတတ္သည္ရယ္။
တစ္ခါေထာက္ႏိႈး ၁၅၀၀ ႏႈန္းႏွင့္ ေငြ ၁၅၀၀၀ ကေတာ့ အသာေလးဝင္သည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ေထာက္တတ္တဲ့သူမရွိလို႕ ကားလိုက္ႏိႈးေပးပါဆိုလွ်င္ သူမ
လိုက္တဲ့အခါ ေထာက္ႏိႈးငွားတဲ့ Customer က တအံ့တၾသ။ မိန္းခေလးေတြလည္း
လုပ္တတ္တာပဲဟ…ဆိုျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား။ တကယ္တမ္းေထာက္ႏိႈးလိုက္သည္ဆိုသည္မွာ ကား၊ အင္ဂ်င္ စသည္တို႕မွာတပ္ထားသည့္ ဘကၳရီအိုး၏ အေပါင္းအႏုတ္ကို ဆိုင္ကဘကၳရီအိုးႏွင့္ အေပါင္းအေပါင္းခ်င္း၊ အႏုတ္အႏုတ္ျခင္း ေထာက္ႏိႈးၾကိဳးႏွင့္ တြဲလိုက္ရံုသာ။
(၁)
အလုပ္ေတြပါးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ ႏွစ္လေက်ာ္ သံုးလေလာက္ရွိျပီ။
ပံုမွန္ဆို ဒီဆိုင္ေလးက တစ္ေန႕ကို သံုးေသာင္းနီးပါးဝင္ေနက်။ ခုေတာ့
တစ္ေန႕ ၅၀၀၀ ေတာင္ ပံုမွန္မရွိခ်င္ေတာ့။ ေန႕စဥ္သြင္းေနရတဲ့ မဲဖိုး ၁၅၀၀၀
ေတာင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ရွိတဲ့ လက္စြပ္၊ ဆြဲၾကိဳး
အားလံုးအေပါင္ဆိုင္မွာ။ မဲထုက္မွာကလည္း ေနာက္ထပ္ ေလးလေလာက္လိုေသး၏။
ဒီအေတာအတြင္း ဘယ္လိုေနရပါ့မလဲ။ ပိုက္ဆံလိုလို႕ မိဘႏွစ္ပါးဆီက
ထုတ္ထုတ္သံုးေနရတာလည္း အားနာလွျပီ။
ဟင္း…...........သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခိုးခ်လိုက္မိသည္။
အခါတိုင္းဆို..ေထာက္ႏိႈးအိုးက တစ္ေန႕ကို ဆယ္ခါေလာက္လာတတ္သည္ရယ္။
တစ္ခါေထာက္ႏိႈး ၁၅၀၀ ႏႈန္းႏွင့္ ေငြ ၁၅၀၀၀ ကေတာ့ အသာေလးဝင္သည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ေထာက္တတ္တဲ့သူမရွိလို႕ ကားလိုက္ႏိႈးေပးပါဆိုလွ်င္ သူမ
လိုက္တဲ့အခါ ေထာက္ႏိႈးငွားတဲ့ Customer က တအံ့တၾသ။ မိန္းခေလးေတြလည္း
လုပ္တတ္တာပဲဟ…ဆိုျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား။ တကယ္တမ္းေထာက္ႏိႈးလိုက္သည္ဆိုသည္မွာ ကား၊ အင္ဂ်င္ စသည္တို႕မွာတပ္ထားသည့္ ဘကၳရီအိုး၏ အေပါင္းအႏုတ္ကို ဆိုင္ကဘကၳရီအိုးႏွင့္ အေပါင္းအေပါင္းခ်င္း၊ အႏုတ္အႏုတ္ျခင္း ေထာက္ႏိႈးၾကိဳးႏွင့္ တြဲလိုက္ရံုသာ။
ေထာက္ႏိႈးလိုက္ရတာ တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း
စိတ္ပ်က္မိသည္။ ဘကၳရီအိုးရဲ႕ အေပါင္း၊ အႏုတ္ ကို
ထိရမွာအား ဓါတ္လိုက္မွာေၾကာက္ေနတတ္သည့္ ေယာက်ၤားမ်ားကို ေတြ႕မိတိုင္းပင္။
မိန္းခေလးျဖစ္သူ သူမကိုမွ အားမနာ။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္ေလ။
ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာေပါ့။ ဆိုင္ေတာ့သိပ္မဆိုင္ေပမဲ့ တခ်ိဳ႕က
ရူပေဗဒသမားမို႕ ဘကၳရီကို နားလည္သည္…ဟု သက္မွတ္သြားၾကသည္။ တကယ္က
စာေတြ႕ထက္ လက္ေတြ႕သမားက ပိုမိုကၽြမ္းက်င္သည္ေလ။
ထိုကဲ့သို႕ ေထာက္ႏိႈးက ၁၅၀၀၀ အျပင္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အက္ဆစ္လဲ အားသြင္းလာတာက
၁၀၀၀၀ ေက်ာ္သည္။ ၁၅၀ ႏွစ္အိုးေလာက္ပဲ အက္ဆစ္လဲလာဦး….၇၀၀၀ တစ္အိုးကို
၃၅၀၀ ႏႈန္းႏွင့္။ စက္ရံုေလးရံုေလာက္ အမာခံရွိထားသည္မို႕ အက္ဆစ္လဲ
အားသြင္း ေထာက္ႏိႈး…အားလံုးေပါင္း ၃၀၀၀၀ ဝန္းက်င္ကေတာ့
ေန႕စဥ္ပံုမွန္ဝင္ေငြပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၆၀၀၀၀ ေတာင္ေက်ာ္သြားေသး။
ဘကၳရီအိုးေရာင္းရတဲ့ေန႕ဆိုလွ်င္ ထိုေန႕မွာ အေမႏွင့္အေဖ့ကို ညစာ
ေကာင္းေကာင္းဝယ္ေကၽြးသည္ေလ။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊
ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္…အစရွိသျဖင့္။ တစ္လ ငါးသိန္းေက်ာ္ရတဲ့လဆိုလွ်င္
အေမ့ကို လက္စြပ္လုပ္ေပးလိုက္၊ ဆြဲၾကိဳးဝယ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ
ခုေတာ့ ဒီဘကၳရီဆိုင္ေလး အလုပ္ပါးတာႏွင့္ အေမ့အတြက္ ဘာမွ
မလုပ္ေပးႏိုင္တာၾကာျပီ။ အေဖ့ကိုလည္း အရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ဝင္ေငြႏွင့္ကိုယ္
၈၀၀၀…၁၀၀၀၀ ဝန္းက်င္ရွိေသာ Aerosoft ဖိနပ္ ဝယ္ေပးႏိုင္ေလသည္။ ခုေတာ့ ဘာမွ
လုပ္မေပးႏိုင္ပဲ အေဖ့ဆီက ပိုက္ဆံ ယူသံုးေနရတာပင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။
ဆိုင္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာေငးၾကည့္ေနရင္း အလုပ္ကလည္း ဘာလို႕မလာတာလဲ…ဟု
ခပ္တိုးတိုးရြက္ဆိုမိျပန္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ အေမႏွင့္အေဖက
ဝါဆိုသဃၤန္းကပ္ဖိတ္လို႕သြားသည္ရယ္။ အေမတို႕ဆရာရင္း ဦးဇင္းသီတင္းသံုးတဲ့
ေက်ာင္းတိုက္တြင္တဲ့။ ျပန္လည္းမလာေသးဘူး။ မနက္ကတည္းကသြားတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲ။ ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီေတာင္ ခြဲေခ်ျပီေလ။ ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း
ျပန္လာပါျပီ။ ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ခိုက္။
……….
(၂)
အေမ့မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရတာ အေရးတၾကီး ေျပာလိုဟန္။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္
“သမီး..ဆုမ…ဒီနားခဏလာဦး.”.တဲ့။ တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳး။ လွ်ိဳ႕ဝွက္သည့္
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုေျပာလိုဟန္။
မွန္ေတာ့လည္းမွန္ပါသည္။ သူမတို႕ ဆိုင္တန္းေလးေတြက တဲတန္းလ်ားသဖြယ္
ၾကမ္းခင္းက ထိစပ္ေနျပီး ေဘးနံရံက ငါးထပ္သားတစ္ျပားသာျခားတာမို႕ မိသားစုသာ
သိဖို႕လိုအပ္သည့္ကိစၥဆိုလွ်င္ တိုးတိုးျဖင့္ေျပာရသည္သာ။
အိုး.....ၾကားရသည့္စကားက မယံုႏိုင္စရာ။
“သမီး..ဆုမ ဒီဆိုင္ကို ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ လုပ္ထားတယ္တဲ့။ အေမတို႕
ကိုးကြယ္တဲ့ ဦးဇင္း က အေမ့ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေျပာတာပဲ။”
“..ရွင္…”သူမမ်က္လံုးအဝိုင္းသားျဖင့္ အေမ့အား ၾကည့္လိုက္မိသည္။
“ဟုက္တယ္..အေမတို႕ ဦးဇင္းက ေလာကဓါတ္ပညာေတြ ကၽြမ္းတယ္ေလ”
….….ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေသး။ သူမ မ်က္စိေလး အဝိုင္းသား။ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားျဖင့္။
“အဲဒါေၾကာင့္မို႕ အလုပ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တာေပါ့..ငါထင္တာေတာ့ သူတို႕လို႕ပဲထင္တယ္”
အေမ့ေျပာစကားအဆံုး သူမ သိခ်င္စိတ္တို႕ႏွင့္..“ဘယ္သူလဲ.”.ဟု
ေမးမိေတာ့…“ ေခါင္းရင္းအိမ္ေလ”…တဲ့။
“သူတို႕ပဲ ဒါေတြနဲ႕ နီးနီးစပ္စပ္ ရွိတာ…”တဲ့။
ေခါင္းရင္းကဆိုင္ခန္း။ သူမ ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္မိသည္။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..လို႕။ ေခတ္လူငယ္ပီပီ ဒါေတြကို သူမ အယံုအၾကည္မရွိပါ။
အယံုအၾကည္မရွိဆိုတာထက္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေကာင္းမၾကံတတ္သူအတြက္
ေကာင္းျခင္းသာလာမည္..ရယ္လို႕ ယံုသည္ေလ။
အေမကေတာ့ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို သတိထားမိပံုမေပၚ။
“.ဆုမ သမီး ေမြးေန႕ စေနေန႕
ေရာက္တိုင္း ေၾကြ ပန္းကန္ျပားေပၚမွာ ဒီေဆးဖေယာင္းတိုင္ကို
ထြန္းေပးရမယ္…ဆုမကိုယ္တိုင္ထြန္းရမွာေနာ္…..ပုတီးပါစိပ္ရမယ္ …”
…ဟုေျပာကာ
ဖေယာင္းတိုင္တစ္ထုပ္ကို ကမ္းေပးလို႕။
မယံုၾကည္ေသာ္လည္း လက္ကေတာ့ လွမ္းယူလိုက္မိသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလို႕ေတာ့
မဆန္းစစ္မိ။ အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ယူလိုက္တာပါ…ဟူ၍သာ။
………………..
(၃)
ဒီေန႕လည္း အလုပ္ပါးသည္။ ေဈးဦးကို မေပါက္ေသး။
ဟာ..ဒီေန႕ စေနေန႕။ သူမ မြးေန႕။ ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိေနျပီလဲ။ တစ္နာရီမထိုးေသး။
အေမေျပာတာေတာ့ ေန႕ခင္း တစ္နာရီမွာ လုပ္ရမယ္တဲ့။
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ငါမယံုပါဘူး။
သူမ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသေသာ္လည္း ဒီဘုရားတရားအလုပ္ကို
အလုပ္အကိုင္ေကာင္းဖို႕ရာ ရည္ရြယ္၍ လုပ္သည္..ဟု အေျပာခံရျခင္းကို
မုန္းသည္။ ေန႕စဥ္ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ကိုပင္ မရြတ္။ စိတ္ပါေသာအခါမ်ိဳးမွသာ
ရြတ္ျဖစ္သည္ေလ။
သူမ ပါတ္ဝန္းက်င္တြင္က သူမမုန္းေသာ သူမ်ိဳးေတြ အျပည့္အႏွက္။
ႏွစ္လံုးခ်ဲထီေပါက္ဖို႕ရာ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာကို ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပတ္စိပ္ရမယ္
ဆိုသူေတြ ဗံုးေပါလေအာ။
အေမေျပာတဲ့ ေခါင္းရင္းအိမ္။ ထိုေခါင္းရင္းဆိုင္ခန္းက ၾကားရသမွ်ေတာ့
သူမအတြက္ အထူးတဆန္းခ်ည္းသာ။ တစ္ပတ္တစ္ခါေတာ့ အသိေဗဒင္ဆရာေခၚ၍
ဘာေတြေမးမွန္းမသိ။ ငါးထပ္သားေလးတစ္ခ်ပ္သာျခားေသာ သူမအခန္းေလးမွ
အကုန္ၾကားေနရသည္။ အပတ္စဥ္ ဂဏန္းေပး၍ ဘယ္ဂုဏ္ေတာ္ကို ဘယ္လိုပြား၊
ဘယ္ႏွစ္ပတ္စိပ္။ ထိုအရာေတြ ၾကားပါမ်ားသြားျခင္းေၾကာင့္ပင္ သူမ ပရိတ္ၾကီး
၁၁ သုတ္ကို ေန႕စဥ္မရြတ္ျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနပါျပီလဲ။
………..
ေဟာ တစ္နာရီထိုးျပီ။ ရည္ရြယ္ထားျခင္းမရွိပါပဲ လက္က ဖေယာင္းတိုင္ကိုယူ၍
မီးညွိလိုက္ျပိး ေၾကြပန္းကန္ေပၚတင္လိုက္သည္။
စိပ္ပုတီးကို ယူ၍ ရြတ္ဆိုမိသည္က သံဗုေဒၶဂါထာေတာ္။ အေမ ေျပာတာကေတာ့
ကိုးပတ္တိတိ..တဲ့။
သူမ ယံုလို႕ မယံုလို႕ရယ္မဟုက္ပါ။ အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ပါ။
စိတ္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာကေတာ့ ဒီေန႕ေက်ာ္လွ်င္
အလုပ္အကိုင္ေတြ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္သြား…ဖို႕။
…………………………………………………………………………………………………………………………..
(၄)ဇာတ္သိမ္း
အေမကေတာ့ ရံုးမသြားမီ အေသအခ်ာကို မွာခဲ့သည္။ ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႕မို႕
သူမ ပုတီးစိပ္ရမည္….တဲ့ေလ။ မျဖစ္မေနပဲ သံဗုေဒၶဂါထာကို ပုတီးကိုးပတ္
စိပ္ရဦးမတဲ့…။ သူမ ေမြးေန႕ စေနေန႕ရဲ႕ အညြန္႕ေန႕မို႕…တဲ့။ သူမ နားမလည္ပါ။
နားမလည္ခ်င္ပါ။ ရတနာသံုးပါးကိုင္းရိႈင္းျခင္း ေနာက္မွာ အလိုဆႏၵတို႕
ျပည့္ေစဖို႕…ဆိုသည့္ အတၱေလးမ်ားပါရွိျခင္းဟာ
အစဥ္အလာတစ္ခုအျဖစ္ေရာက္ရွိေနျပီလား။ သူမ ထိုအစဥ္အလာကို
ေတာ္လွန္ခ်င္ပါသည္။
ဒီေန႕လည္း အလုပ္ပါးပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေထာက္ႏိႈးအိုး
ေလးအိုးေလာက္ငွားရျခင္းက ေန႕ရဲ႕ အစပိုင္းမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ျပီးျပီ။ အေမကေတာ့
တစ္ဖြဖြေျပာတာ ဦးဇင္းေပးတဲ့ ေဆးဖေယာင္းတိုင္ေၾကာင့္….တဲ့။ သူမ
ဘာေျပာႏိုင္မည္လဲ။ ေဆးဖေယာင္းတိုင္ထြန္းျပီးကတည္းက တိုးတက္လာတဲ့
ဆိုင္အေျခအေနကလည္း သူမရဲ႕ ဆံုးျဖက္ခ်က္တို႕ကို
ယိမ္းယိုင္ေအာင္လုပ္ေနေခ်ျပီ။ မယံုၾကည္ခဲ့မႈတို႕ကို ပ်က္ရယ္ျပဳေနေခ်ျပီ။
သူမဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမည္လဲ။ ဘုရားစင္ေပၚက
ပုတီးကိုအသာအယာလွမ္းယူလို႕………………………အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္..ေလ။
……………
စေနတစ္ပတ္လည္ေတာ့ သံပါတ္ေပးထားသူလို စိပ္ပုတီးကို ယူလို႕
ေဆးဖေယာင္းတိုင္ထြန္းမိသည္သာ။ အလုပ္ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ဒါသည္ ..လက္ရွိျပဳလုပ္ေနေသာအလုပ္သည္ သားသမီးကိုေကာင္းစားေစခ်င္ေသာ မိဘ၏
ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးျခင္းမွ်သာ သတ္သတ္။ ဒီလိုႏွလံုးသြင္းရင္း
စေနအပတ္စဥ္တိုင္း သူမ အေမခိုင္းသည့္အတိုင္း ဘုရားစင္ေရွ႕ထိုင္ခဲ့သည္။
တစ္ခုခံသာေသးသည္ကေတာ့ သူမရြတ္ဆိုရေသာဂါထာသည္ နာမည္ၾကီး
သံဗုေဒၶဂါထာျဖစ္ေသး၍ပင္။ တစ္ျခား ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္တီထြင္ထားေသာ
ဂါထာဆိုလွ်င္ေတာ့ သူမရြတ္ဆိုျဖစ္မည္မထင္။
ဟုက္ပါ့မလား…ကိုယ့္အေတြးကို ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားမိသည္။
မေသခ်ာပါ…..သူမရြတ္ဆိုမိမည္လား…မရြတ္ဆိုပဲ ေခါင္းမာျပမည္လား……
မည္သူမဆို ေရနစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အေထာက္အကူမျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိပါလွ်က္ႏွင့္
ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ကိုပင္ ဆြဲမိသည္ေလ……..ဒီေတာ့ သူမ…ကိုယ္တိုင္လည္း
မေသခ်ာပါ…သို႕မဟုက္ ေသခ်ာေလသည္လား……။
ေဟာ..အေရွ႕မွာ ေထာက္ႏိႈးအိုးလာငွားသူထင္ပါရဲ႕။ အေျဖမရွိပုစၧာထဲက
ရုန္းထြက္ခြင့္ေပးသူထံ ေပ်ာ္ရႊင္စြာသြားလိုက္ရင္း
……………….ေထာက္ႏိႈးအိုးငွားမည္ ဟုေျပာေသာ ထိုသူ႕ကို ေမးလိုက္သည္က
ဟုက္ကဲ့…ဒီဇယ္ႏိႈးမွာလား…ဓါတ္ဆီႏိႈးမွာလားရွင္………….ဟူ၍။
.........................................................................................................................................................................
ထိရမွာအား ဓါတ္လိုက္မွာေၾကာက္ေနတတ္သည့္ ေယာက်ၤားမ်ားကို ေတြ႕မိတိုင္းပင္။
မိန္းခေလးျဖစ္သူ သူမကိုမွ အားမနာ။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္ေလ။
ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာေပါ့။ ဆိုင္ေတာ့သိပ္မဆိုင္ေပမဲ့ တခ်ိဳ႕က
ရူပေဗဒသမားမို႕ ဘကၳရီကို နားလည္သည္…ဟု သက္မွတ္သြားၾကသည္။ တကယ္က
စာေတြ႕ထက္ လက္ေတြ႕သမားက ပိုမိုကၽြမ္းက်င္သည္ေလ။
ထိုကဲ့သို႕ ေထာက္ႏိႈးက ၁၅၀၀၀ အျပင္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အက္ဆစ္လဲ အားသြင္းလာတာက
၁၀၀၀၀ ေက်ာ္သည္။ ၁၅၀ ႏွစ္အိုးေလာက္ပဲ အက္ဆစ္လဲလာဦး….၇၀၀၀ တစ္အိုးကို
၃၅၀၀ ႏႈန္းႏွင့္။ စက္ရံုေလးရံုေလာက္ အမာခံရွိထားသည္မို႕ အက္ဆစ္လဲ
အားသြင္း ေထာက္ႏိႈး…အားလံုးေပါင္း ၃၀၀၀၀ ဝန္းက်င္ကေတာ့
ေန႕စဥ္ပံုမွန္ဝင္ေငြပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၆၀၀၀၀ ေတာင္ေက်ာ္သြားေသး။
ဘကၳရီအိုးေရာင္းရတဲ့ေန႕ဆိုလွ်င္ ထိုေန႕မွာ အေမႏွင့္အေဖ့ကို ညစာ
ေကာင္းေကာင္းဝယ္ေကၽြးသည္ေလ။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊
ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္…အစရွိသျဖင့္။ တစ္လ ငါးသိန္းေက်ာ္ရတဲ့လဆိုလွ်င္
အေမ့ကို လက္စြပ္လုပ္ေပးလိုက္၊ ဆြဲၾကိဳးဝယ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ
ခုေတာ့ ဒီဘကၳရီဆိုင္ေလး အလုပ္ပါးတာႏွင့္ အေမ့အတြက္ ဘာမွ
မလုပ္ေပးႏိုင္တာၾကာျပီ။ အေဖ့ကိုလည္း အရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ဝင္ေငြႏွင့္ကိုယ္
၈၀၀၀…၁၀၀၀၀ ဝန္းက်င္ရွိေသာ Aerosoft ဖိနပ္ ဝယ္ေပးႏိုင္ေလသည္။ ခုေတာ့ ဘာမွ
လုပ္မေပးႏိုင္ပဲ အေဖ့ဆီက ပိုက္ဆံ ယူသံုးေနရတာပင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။
ဆိုင္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာေငးၾကည့္ေနရင္း အလုပ္ကလည္း ဘာလို႕မလာတာလဲ…ဟု
ခပ္တိုးတိုးရြက္ဆိုမိျပန္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ အေမႏွင့္အေဖက
ဝါဆိုသဃၤန္းကပ္ဖိတ္လို႕သြားသည္ရယ္။ အေမတို႕ဆရာရင္း ဦးဇင္းသီတင္းသံုးတဲ့
ေက်ာင္းတိုက္တြင္တဲ့။ ျပန္လည္းမလာေသးဘူး။ မနက္ကတည္းကသြားတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲ။ ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီေတာင္ ခြဲေခ်ျပီေလ။ ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း
ျပန္လာပါျပီ။ ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ခိုက္။
……….
(၂)
အေမ့မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရတာ အေရးတၾကီး ေျပာလိုဟန္။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္
“သမီး..ဆုမ…ဒီနားခဏလာဦး.”.တဲ့။ တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳး။ လွ်ိဳ႕ဝွက္သည့္
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုေျပာလိုဟန္။
မွန္ေတာ့လည္းမွန္ပါသည္။ သူမတို႕ ဆိုင္တန္းေလးေတြက တဲတန္းလ်ားသဖြယ္
ၾကမ္းခင္းက ထိစပ္ေနျပီး ေဘးနံရံက ငါးထပ္သားတစ္ျပားသာျခားတာမို႕ မိသားစုသာ
သိဖို႕လိုအပ္သည့္ကိစၥဆိုလွ်င္ တိုးတိုးျဖင့္ေျပာရသည္သာ။
အိုး.....ၾကားရသည့္စကားက မယံုႏိုင္စရာ။
“သမီး..ဆုမ ဒီဆိုင္ကို ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ လုပ္ထားတယ္တဲ့။ အေမတို႕
ကိုးကြယ္တဲ့ ဦးဇင္း က အေမ့ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေျပာတာပဲ။”
“..ရွင္…”သူမမ်က္လံုးအဝိုင္းသားျဖင့္ အေမ့အား ၾကည့္လိုက္မိသည္။
“ဟုက္တယ္..အေမတို႕ ဦးဇင္းက ေလာကဓါတ္ပညာေတြ ကၽြမ္းတယ္ေလ”
….….ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေသး။ သူမ မ်က္စိေလး အဝိုင္းသား။ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားျဖင့္။
“အဲဒါေၾကာင့္မို႕ အလုပ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တာေပါ့..ငါထင္တာေတာ့ သူတို႕လို႕ပဲထင္တယ္”
အေမ့ေျပာစကားအဆံုး သူမ သိခ်င္စိတ္တို႕ႏွင့္..“ဘယ္သူလဲ.”.ဟု
ေမးမိေတာ့…“ ေခါင္းရင္းအိမ္ေလ”…တဲ့။
“သူတို႕ပဲ ဒါေတြနဲ႕ နီးနီးစပ္စပ္ ရွိတာ…”တဲ့။
ေခါင္းရင္းကဆိုင္ခန္း။ သူမ ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္မိသည္။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..လို႕။ ေခတ္လူငယ္ပီပီ ဒါေတြကို သူမ အယံုအၾကည္မရွိပါ။
အယံုအၾကည္မရွိဆိုတာထက္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေကာင္းမၾကံတတ္သူအတြက္
ေကာင္းျခင္းသာလာမည္..ရယ္လို႕ ယံုသည္ေလ။
အေမကေတာ့ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို သတိထားမိပံုမေပၚ။
“.ဆုမ သမီး ေမြးေန႕ စေနေန႕
ေရာက္တိုင္း ေၾကြ ပန္းကန္ျပားေပၚမွာ ဒီေဆးဖေယာင္းတိုင္ကို
ထြန္းေပးရမယ္…ဆုမကိုယ္တိုင္ထြန္းရမွာေနာ္…..ပုတီးပါစိပ္ရမယ္ …”
…ဟုေျပာကာ
ဖေယာင္းတိုင္တစ္ထုပ္ကို ကမ္းေပးလို႕။
မယံုၾကည္ေသာ္လည္း လက္ကေတာ့ လွမ္းယူလိုက္မိသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလို႕ေတာ့
မဆန္းစစ္မိ။ အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ယူလိုက္တာပါ…ဟူ၍သာ။
………………..
(၃)
ဒီေန႕လည္း အလုပ္ပါးသည္။ ေဈးဦးကို မေပါက္ေသး။
ဟာ..ဒီေန႕ စေနေန႕။ သူမ မြးေန႕။ ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိေနျပီလဲ။ တစ္နာရီမထိုးေသး။
အေမေျပာတာေတာ့ ေန႕ခင္း တစ္နာရီမွာ လုပ္ရမယ္တဲ့။
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ငါမယံုပါဘူး။
သူမ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသေသာ္လည္း ဒီဘုရားတရားအလုပ္ကို
အလုပ္အကိုင္ေကာင္းဖို႕ရာ ရည္ရြယ္၍ လုပ္သည္..ဟု အေျပာခံရျခင္းကို
မုန္းသည္။ ေန႕စဥ္ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ကိုပင္ မရြတ္။ စိတ္ပါေသာအခါမ်ိဳးမွသာ
ရြတ္ျဖစ္သည္ေလ။
သူမ ပါတ္ဝန္းက်င္တြင္က သူမမုန္းေသာ သူမ်ိဳးေတြ အျပည့္အႏွက္။
ႏွစ္လံုးခ်ဲထီေပါက္ဖို႕ရာ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာကို ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပတ္စိပ္ရမယ္
ဆိုသူေတြ ဗံုးေပါလေအာ။
အေမေျပာတဲ့ ေခါင္းရင္းအိမ္။ ထိုေခါင္းရင္းဆိုင္ခန္းက ၾကားရသမွ်ေတာ့
သူမအတြက္ အထူးတဆန္းခ်ည္းသာ။ တစ္ပတ္တစ္ခါေတာ့ အသိေဗဒင္ဆရာေခၚ၍
ဘာေတြေမးမွန္းမသိ။ ငါးထပ္သားေလးတစ္ခ်ပ္သာျခားေသာ သူမအခန္းေလးမွ
အကုန္ၾကားေနရသည္။ အပတ္စဥ္ ဂဏန္းေပး၍ ဘယ္ဂုဏ္ေတာ္ကို ဘယ္လိုပြား၊
ဘယ္ႏွစ္ပတ္စိပ္။ ထိုအရာေတြ ၾကားပါမ်ားသြားျခင္းေၾကာင့္ပင္ သူမ ပရိတ္ၾကီး
၁၁ သုတ္ကို ေန႕စဥ္မရြတ္ျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနပါျပီလဲ။
………..
ေဟာ တစ္နာရီထိုးျပီ။ ရည္ရြယ္ထားျခင္းမရွိပါပဲ လက္က ဖေယာင္းတိုင္ကိုယူ၍
မီးညွိလိုက္ျပိး ေၾကြပန္းကန္ေပၚတင္လိုက္သည္။
စိပ္ပုတီးကို ယူ၍ ရြတ္ဆိုမိသည္က သံဗုေဒၶဂါထာေတာ္။ အေမ ေျပာတာကေတာ့
ကိုးပတ္တိတိ..တဲ့။
သူမ ယံုလို႕ မယံုလို႕ရယ္မဟုက္ပါ။ အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ပါ။
စိတ္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာကေတာ့ ဒီေန႕ေက်ာ္လွ်င္
အလုပ္အကိုင္ေတြ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္သြား…ဖို႕။
…………………………………………………………………………………………………………………………..
(၄)ဇာတ္သိမ္း
အေမကေတာ့ ရံုးမသြားမီ အေသအခ်ာကို မွာခဲ့သည္။ ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႕မို႕
သူမ ပုတီးစိပ္ရမည္….တဲ့ေလ။ မျဖစ္မေနပဲ သံဗုေဒၶဂါထာကို ပုတီးကိုးပတ္
စိပ္ရဦးမတဲ့…။ သူမ ေမြးေန႕ စေနေန႕ရဲ႕ အညြန္႕ေန႕မို႕…တဲ့။ သူမ နားမလည္ပါ။
နားမလည္ခ်င္ပါ။ ရတနာသံုးပါးကိုင္းရိႈင္းျခင္း ေနာက္မွာ အလိုဆႏၵတို႕
ျပည့္ေစဖို႕…ဆိုသည့္ အတၱေလးမ်ားပါရွိျခင္းဟာ
အစဥ္အလာတစ္ခုအျဖစ္ေရာက္ရွိေနျပီလား။ သူမ ထိုအစဥ္အလာကို
ေတာ္လွန္ခ်င္ပါသည္။
ဒီေန႕လည္း အလုပ္ပါးပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေထာက္ႏိႈးအိုး
ေလးအိုးေလာက္ငွားရျခင္းက ေန႕ရဲ႕ အစပိုင္းမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ျပီးျပီ။ အေမကေတာ့
တစ္ဖြဖြေျပာတာ ဦးဇင္းေပးတဲ့ ေဆးဖေယာင္းတိုင္ေၾကာင့္….တဲ့။ သူမ
ဘာေျပာႏိုင္မည္လဲ။ ေဆးဖေယာင္းတိုင္ထြန္းျပီးကတည္းက တိုးတက္လာတဲ့
ဆိုင္အေျခအေနကလည္း သူမရဲ႕ ဆံုးျဖက္ခ်က္တို႕ကို
ယိမ္းယိုင္ေအာင္လုပ္ေနေခ်ျပီ။ မယံုၾကည္ခဲ့မႈတို႕ကို ပ်က္ရယ္ျပဳေနေခ်ျပီ။
သူမဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမည္လဲ။ ဘုရားစင္ေပၚက
ပုတီးကိုအသာအယာလွမ္းယူလို႕………………………အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္..ေလ။
……………
စေနတစ္ပတ္လည္ေတာ့ သံပါတ္ေပးထားသူလို စိပ္ပုတီးကို ယူလို႕
ေဆးဖေယာင္းတိုင္ထြန္းမိသည္သာ။ အလုပ္ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ဒါသည္ ..လက္ရွိျပဳလုပ္ေနေသာအလုပ္သည္ သားသမီးကိုေကာင္းစားေစခ်င္ေသာ မိဘ၏
ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးျခင္းမွ်သာ သတ္သတ္။ ဒီလိုႏွလံုးသြင္းရင္း
စေနအပတ္စဥ္တိုင္း သူမ အေမခိုင္းသည့္အတိုင္း ဘုရားစင္ေရွ႕ထိုင္ခဲ့သည္။
တစ္ခုခံသာေသးသည္ကေတာ့ သူမရြတ္ဆိုရေသာဂါထာသည္ နာမည္ၾကီး
သံဗုေဒၶဂါထာျဖစ္ေသး၍ပင္။ တစ္ျခား ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္တီထြင္ထားေသာ
ဂါထာဆိုလွ်င္ေတာ့ သူမရြတ္ဆိုျဖစ္မည္မထင္။
ဟုက္ပါ့မလား…ကိုယ့္အေတြးကို ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားမိသည္။
မေသခ်ာပါ…..သူမရြတ္ဆိုမိမည္လား…မရြတ္ဆိုပဲ ေခါင္းမာျပမည္လား……
မည္သူမဆို ေရနစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အေထာက္အကူမျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိပါလွ်က္ႏွင့္
ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ကိုပင္ ဆြဲမိသည္ေလ……..ဒီေတာ့ သူမ…ကိုယ္တိုင္လည္း
မေသခ်ာပါ…သို႕မဟုက္ ေသခ်ာေလသည္လား……။
ေဟာ..အေရွ႕မွာ ေထာက္ႏိႈးအိုးလာငွားသူထင္ပါရဲ႕။ အေျဖမရွိပုစၧာထဲက
ရုန္းထြက္ခြင့္ေပးသူထံ ေပ်ာ္ရႊင္စြာသြားလိုက္ရင္း
……………….ေထာက္ႏိႈးအိုးငွားမည္ ဟုေျပာေသာ ထိုသူ႕ကို ေမးလိုက္သည္က
ဟုက္ကဲ့…ဒီဇယ္ႏိႈးမွာလား…ဓါတ္ဆီႏိႈးမွာလားရွင္………….ဟူ၍။
.........................................................................................................................................................................
No comments:
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္