သူလည္းေလ
ေလာကီသားေပမို႕
ကြန္ကရစ္ခင္းထားသည့္ သည္လမ္းမေဘးဝယ္ အလ်ား ေျခာက္ေပ၊ အနံ
ရွစ္ေပသာက်ယ္ေသာ အိမ္ခန္းငယ္ေလးမ်ားတန္းစီေနသည္။ ထိုအိမ္ခန္းငယ္ေလးမ်ားေရွ႕တြင္ေတာ့
ကေလးငယ္မ်ားဝိုင္းဖြဲ႕ကာ ကစားလ်က္။ တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္ဆိုေသာ ပမာဏက အေတာ္ပင္ ေဈးသင့္ေသာ္ျငား
သူတို႕ မိသားစုေလးအတြက္ေတာ့ အိပ္စရာေနရာသီးသန္႕သာျဖစ္လိမ့္မည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ရယ္လို႕လည္း
သီးသီးသန္႕သန္႕ရွိမည္မဟုတ္။
“မေအးနဲ႕ တိုင္ပင္လိုက္ဦးမယ္ ကိုသန္း နည္းနည္းအခန္းက်ယ္တာရွိရင္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာဦးေနာ္”
“ေအးပါကြာ အခုက ေတြ႕တဲ့အခန္းပဲျပထားေသးတာ မင္း အခ်ိန္ရေသးတယ္မလား
ငါ နည္းနည္းဆက္ရွာလိုက္မယ္”
ကိုသန္း ေျပာစကားကို သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ရင္း
“ေရွ႔လ ဆယ့္ငါးရက္မွာေတာ့ မျဖစ္မေန ေျပာင္းရမွာဆိုေတာ့
ဒီလထဲမွာ နည္းနည္းၾကိဳးစားျပီး ရွာေပးပါဗ်ာေနာ္ ဒီနားပါတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ နီးတာေလးေပါ့
ဒါမွ သားလည္း ေက်ာင္းတက္ရတာ လြယ္ေအာင္”
“ေအးေအး ငါ သြားေတာ့မယ္ ဒီနားေလး တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္
ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေသာ ကိုသန္းေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္မိရင္း သူတို႕ ဒီလို အလုပ္ကို ရွာေဖြေနလို႕သာ
ပြဲခ ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ရတာပဲ ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။
……………………….
“မိေအးေရ အိမ္ခန္းက ရွိေတာ့ရွိတယ္ ဒါေပမယ့္ အရမ္းက်ဥ္းေနတယ္ဟ”
“အခန္းေလးႏွစ္ခန္းေလာက္ရွိတာေလးမ်ား ရွာလို႕မရဘူးလား အစ္ကို
သားေလးကလည္း ဆယ့္သံုးႏွစ္ရွိျပီဆိုေတာ့ လူပ်ိဳေပါက္စျဖစ္ေနျပီေလ သူ႕ဟာသူ အခန္းခြဲအိပ္ခ်င္ျပီ”
“ေအးပါဟာ” ဟုေျပာရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“ေဟာ အစ္ကို အိမ္ရွင္လာေနတယ္”
မိေအး သတိေပးစကားေၾကာင့္ သူ စိတ္ဝယ္ ႏြမ္းရိစြာျဖင့္ ေခါင္းေထာင္ရင္း
ၾကိဳဆိုလိုက္သည္။
“လာ အစ္မ လာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မိေအးလည္း ခုပဲေျပာေနတာ အိမ္ရွာဖို႕ကို”
“ကၽြန္မလည္း တကယ္အားနာပါတယ္ရွင္ အညာကေန လာမယ့္ ကၽြန္မညီမကလည္း
ဒီမွာ အေျခခ်ေနဖို႕ဆိုေတာ့…”
စကားကိုမဆက္ပဲ ရပ္ထားေသာ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသမီးအား သူ ျပံဳးျပလိုက္ရင္း
“ဟုတ္ နားလည္ပါတယ္ အစ္မ” ဟု ေျပာရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိရုံသာ။
တကယ္ဆို ဘာ့ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူပိုင္တဲ့အိမ္ သူ ငွားခ်င္မွ ငွားေပလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးစရာမလိုဘူး
ဟု သူ ထင္သည္။ အားနာ၍ပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးေနသည္လား ဆိုသည္ကိုေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ သိေပလိမ့္မည္။
“အေၾကာင္းကိစၥရွိလို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး လမ္းၾကံဳဝင္လာခဲ့တာပါ”
မေမးပါပဲႏွင့္ ေျဖေသာ ထိုေမးခြန္းအတြက္ သူျပန္လွန္ေျပာစရာ
စကားမရွိပါ။ ေခါင္းညိတ္ျပရံုေလာက္သာ….။ သူႏွင့္သာ စကားေျပာေနေသာ္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီး၏
မ်က္လံုးက အိမ္အႏွံ႕ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ၾကည့္ေနသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႕အိမ္ဝယ္
ဘာလိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနမလဲဟုလာေလ့လာျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
“ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္ေနာ္ ညီမ”
မိေအးႏွင့္ မိန္းမသားသဘာဝ စကားတခ်ိဳ႕ေျပာျပီး ျပန္သြားမွပင္
သူလည္း ေအးခ်မ္းစြာနားခြင့္ရေပေတာ့သည္။
……………………………………………………….
“ေဖၾကီး ဆရာမက သားကို က်ဴရွင္ယူဖို႕ေျပာေနတယ္ ဒီလလည္း သား
သခ်ၤာက်တယ္ ေဖၾကီး”
“တိုင္လိုက္ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီဆရာမ ဒုကၡေရာက္ဦးမယ္ ကြာ…ေတာက္”
သူ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္းတို႕ ေပါင္းဆံုကာ ေတာက္ေခါက္လိုက္မိေတာ့
မိေအးက
“ေဒါသထြက္မေနနဲ႕ေတာ့ အစ္ကိုတို႕ သမဌာနမွာေတာင္ ဆိုင္ငွားတဲ့သူက
ဆိုင္ခန္းငွားခေလးေပးဖို႕ေတာင္ ဝန္ထမ္းေတြကို လာဘ္ထိုးၾကတာပဲဥစၥာ.. ဆရာ၊ ဆရာမေတြ က်ဴရွင္ယူခိုင္းတာေတာ့
စိတ္ဆိုးမေနပါနဲ႕ေတာ့”
“မဟုတ္ပါဘူးဟာ သားက သခ်ၤာေတာ္ရဲ႕သားနဲ႕ စာေမးပြဲက်တာကို
စိတ္ဆိုးလို႔ပါ သား တစ္ဘာသာ ဘယ္ေလာက္တဲ့လဲ”
“တစ္ဘာသာကို တစ္ေထာင္တဲ့ေဖၾကီး ”
“ေအးေလ နက္ျဖန္ကစျပီး ဆရာမဆီမွာ က်ဴရွင္တက္မယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေနာ္
သား”
ေခါင္းညိတ္ျပီး ကစားဖို႕ သားထြက္သြားေတာ့ သူ႕မွာ ေတြးစရာ
မ်ားစြာက်န္ခဲ့ျပန္သည္။ အထက္မွ ဆိုင္ခန္းေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ေပးရမည္ဆိုသည့္ အမိန္႕စာထြက္လာေတာ့
သူတို႕အဖြဲ႕ ဆိုင္ခန္းမ်ားအားလွည့္လည္ကာ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း တစ္ဆိုင္ သံုးေထာင္ႏႈန္း
ေကာက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ျပီးလွ်င္ေတာ့ ထိုပိုက္ဆံကို ဓါတ္ပံုဖိုးႏႈတ္ကာ က်န္ေငြကို သူတို႕
အဖြဲ႕ ခြဲေဝယူၾက၏။ ဌာနမႈးကအစ ခြဲယူေသာ ထိုပိုက္ဆံကို မတရားရယူသည့္ေငြ ဟုေတာ့ သူမသတ္မွတ္မိေပ။
သား၏ဆရာမလည္း ထိုနည္၎ ေတြြးလိမ့္မေပါ့ ဟုေတြးမိေတာ့ ေဒါသတို႕အစား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္ရြံ႕စြာ
ရယ္ေမာမိျပန္သည္။
…………………….
အိမ္ခန္း စာခ်ဳပ္ရပါမည္ ဆိုကာမွပင္ ဝင္ေငြကလည္း ရွားေနျပန္သည္။
ဆိုင္ခန္းမ်ားႏွင့္ပါတ္သတ္၍ အထက္မွ မည္သည့္အမိန္႕မွ် မေပၚျပန္။ သမဦးစီးအရာရွိတစ္ဦး၏
ဝင္ေငြသည္ သားအမိသားအဖသံုးေယာက္သာရွိေသာ သူတို႕မိသားစု၏ု စားဝတ္ေနေရးေလာက္ငွရံုသာရွိသည္ဆိုေတာ့လည္း…….။
“ကိုတင္စိုး ဘာေတြေတြးေနတာလဲ”
အၾကီးတန္းစာေရးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ကိုေမာင္စိန္႕ အေမးကို သူ
သက္ျပင္းမ်ားစြာခါခ်ရင္း ေခါင္းခါျပမိသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုေလာက္ ကူညီပါဦး”
“ဘာကို ကူညီရမွာလဲ ေျပာပါဦး ကိုေမာင္စိန္ရဲ႕”
စာရင္းေရးဖို႕ရာ ကူညီခိုင္းလိမ့္မည္ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း ေမးလိုက္၏။
ကိုေမာင္စိန္မွာ အၾကီးဆံုးအားနည္းခ်က္က စာရင္းပိုင္းဆိုင္ရာကိုင္တြယ္ရသည့္တာဝန္ကို
ယူထားရျပီး စာရင္း မေရးတတ္ျခင္းပင္။
“အရင္လိုပဲ ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္းေလး ကူလုပ္ေပးပါဦးဗ်ာ”
သည္တစ္ခါေတာ့ ကိုယ့္မွာလည္း ပိုက္ဆံရွာရန္တာဝန္ရွိေသးသည္မို႕
သူ မကူညီခ်င္ျပန္။ သူ႕မ်က္ႏွာ မေကာင္းသည္ကို ကိုေမာင္စိန္က ရိပ္မိဟန္ႏွင့္။
“ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ဳပ္ အလုပ္တစ္ခုရွာေပးထားတယ္ဗ် ေမာင္ဦး
ငါးမုန္႕လုပ္ငန္းေလ သိတယ္မလား အဲ့ဒီမွာ သိပ္မၾကာခင္ စာရင္းစစ္ဝင္မွာမလို႕တဲ့ စာရင္းေရးေပးဖို႕လူရွာေပးပါတဲ့
ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ရမွာပါဗ်”
သူ စိတ္ဝင္စားသည္ကို ရိပ္မိေသာ ကိုေမာင္စိန္က ထပ္ေျပာျပန္သည္။
“က်ဳပ္ ပြဲစားခမယူဘူး က်ဳပ္ကိုဒါေလးပဲ လုပ္ေပး.. ခင္ဗ်ားကို
သူတို႕က အဲ့ဒီအတြက္ ၅သိန္း တဲ့ ဟာကြက္ေတာ့မရွိေစနဲ႕တဲ့”
“အိုေခ.က်ဳပ္တာဝန္ထားလိုက္ ”.
သူ ေျပာရင္း လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္မိေခ်ျပီ။ စာရင္းေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားလိမ္ထားလို႕ စာရင္းလိမ္ခ ငါးသိန္းေတာင္ေပးတာလဲ ဟု ေတြးမိေတာ့ သူ ထိုအေတြးကို
ျပန္ေမာင္းထုတ္လိုက္သည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ စရံေငြ ႏွစ္သိန္းရမည္ဆိုလွ်င္ သူ အိမ္လခ အဆင္ေျပသြားေလျပီ။
ထမင္းစားခ်ိန္က်မွ မိေအးအား ဝမ္းသာေအာင္ဖုန္းဆက္အသိေပးလိုက္ဦးမည္။
…………………….
“ေရာ့ ကိုသန္း ဒါက ကိုသန္းအတြက္”
ေငြ ႏွစ္ေသာင္းခြဲကို ကိုသန္းအားေပးေတာ့ မိေအးက ႏွေျမာသလိုဟန္ႏွင့္
ေငးၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ စာရင္းေရးခစရံေငြ ႏွစ္သိန္းမွာ ေျခာက္လစာ
ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္သိန္း ငါးေသာင္း၊ ခု ပြဲစားခႏွင့္ဆိုလွ်င္ တစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းပင္
က်သြားေခ်ျပီ။ က်န္ေငြ ႏွစ္ေသာင္းခြဲႏွင့္ပင္ အိမ္ေျပာင္းဖို႕ရာ ျပင္ဆင္ရဦးမည္။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့
လစာထုတ္ေတာ့မည္မို႕ အသံုးစရိတ္အတြက္ ပူပန္စရာေတာ့ မလိုေခ်။
အရင္ငွားသည့္ အိမ္ေလးႏွင့္ တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ရသျဖင့္ ကံေကာင္းသည္ဟု
ဆိုရေပမည္။ ယခုအိမ္ေလး၏ တည္ေဆာက္ပံုက ဆိုင္ခန္းဖြင့္ရန္ ရည္ရြယ္ကာ ေဆာက္ထားသည္ဟုပင္ထင္ရ၏။
အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းကို အေနာက္မွာထားကာ အေရွ႕က အခန္းက်ယ္ေလးမွာက ဆိုင္ဖြင့္၍ရသည္ဆိုေတာ့
မိေအး ေျပာသည့္ အိမ္ဆိုင္အေသးေလးဖြင့္ခ်င္သည္ ဆိုသည့္စကားအား သူလည္း ေထာက္ခံံခ်င္ျပန္၏။
ဒီတစ္ခါ အိမ္ခန္းငွားခအတြက္ သူ၏ စာရင္းပိုင္းဆိုင္ရာကၽြမ္းက်င္မႈက
ကယ္တင္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ခါက်လွ်င္ေကာ ကယ္တင္မည့္သူ ရွိပါဦးမလား သူ မေသခ်ာပါ။ မိေအးအတြက္
အရင္းအႏွီး ရွာေပးရေပဦးမည္။ အကယ္၍မ်ား ထိုအိမ္ဆိုင္ေလး အဆင္ေျပခဲ့လွ်င္ေတာ့ ဆိုင္ခန္းငွားတို႕၏
မသထာေရစာကို မက္ေမာမေနပဲ ဦးစီးအရာရွိပီပီ သိကၡာၾကီးႏွင့္ေနလိုက္မည္ဟု ေတြးရင္း သူ
ျပံဳးလိုက္မိသည္။
……………….
“အစ္ကိုေရ ဧည့္သည္လာတယ္”
“ေဟ.. ေအးေအး ခဏေလးေနာ္ ေရခ်ိဳးရင္းတန္းလန္းမို႕လို႕”
သူ အလွ်င္အျမန္ခ်ိဳးျပီး အဝတ္အစားလဲကာ ထြက္ခဲ့ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဝယ္
ကိုေမာင္စိန္က ဆီးၾကိဳေနသည္။
“ေျပာ ကိုေမာင္စိန္ ပိတ္ရက္မွာေတာင္ အိမ္လာလည္တယ္ဆိုေတာ့
ဘာအေၾကာင္းကိစၥလဲဗ်”
“က်ဳပ္အသိက ဒီနားမွာ ေနတာေလဗ်ာ ဒါနဲ႕ ကိုသန္းတို႕လည္း ဒီနားပဲ
ဆိုျပီး ရွာလာလိုက္တာ ဒါနဲဲ႕ ဆိုင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ စိုစိုျပည္ျပည္ေလးပါ့ေကာ ေရာင္းေကာင္းလား
အစ္မၾကီး”
ကိုေမာင္စိန္႕ အေမးေၾကာင့္ မိေအးက ေက်နပ္ျပံဳးေလးႏွင့္
“ေရာင္းေကာင္းတယ္ရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ကိုေမာင္စိန္ရယ္ အိမ္စရိတ္ေလးေတာ့
ကာမိတာေပါ့ ”
“လာဗ်ာ ကိုေမာင္စိန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားရေအာင္”
“သြားတာေပါ့ဗ်ာ
ခြင့္ျပဳပါဦး အစ္မၾကီး”
……………….
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လာျခင္းမွာ တကယ္ေတာ့ ဘုရားလည္းဖူးရင္းလိပ္ဥလည္းတူးရင္းဆိုသလို
ကိုေမာင္စိန္႕အားလည္းလက္ဖက္ရည္တိုက္လိုျခင္းအျပင္ ထိုလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေဘးမွ အရင္ငွားခဲ့သည့္
အိမ္ေလးအားလည္း ျပန္ၾကည့္လိုျခင္းေၾကာင့္ပင္။
……..---))x----xxx-xx-၀၀၀xx၀-
ဘာစကားသံေတြ လည္း သူလည္းနားမလည္။ ေဘးစားပြဲဝိုင္းမွ လူမ်ိဳးျခားလင္မယားႏွစ္ေယာက္
စကားေျပာေနျခင္းပင္။ သူတို႕အခ်င္းခ်င္းေတာ့ နားလည္ေပလိမ့္မည္။ သူ ဒီလမ္းေလးမွာ ေနခဲ့စဥ္ကေတာ့
ဒီလူမ်ိဳးျခားႏွစ္ေယာက္ကို မျမင္ဖူးပါ။ ဘယ္ကလူေတြပါလိမ့္ဟု ေတြးရင္း ကိုေမာင္စိန္႕ဘက္
ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
“ဒီလိုဗ် ေနာက္ကုမၸဏီတစ္ခုကပဲ စာရင္းေရးစရာအပ္ခ်င္လို႕တဲ့
သူတို႕က အခ်ိန္သိပ္မရဘူး က်ဳပ္ကို စာရြက္ေတြ ေပးတယ္ အခ်ိန္ႏွစ္ပတ္ပဲေပးတယ္ဗ် စာရင္းေရးခကို
သံုးသိန္းတဲ့ အရင္ ကုမၸဏီေလာက္လည္းမၾကီးဘူးေလ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ား စိတ္ဝင္စားလားလို႕ လာေမးတာ”
“စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်ာ စာရြက္ေတြ နက္ျဖန္ လိုက္ယူလိုက္မယ္ေလ”
မိေအးအတြက္ ရင္းႏွီးေငြ ရျပန္ျပီဟုေတြးရင္း သူေပ်ာ္သြားသည္။
“ခင္ဗ်ား အဲ့လိုေျဖမယ္မွန္းသိလို႕ က်ဳပ္ယူလာပါတယ္ဗ်” ဟုဆိုက
ကိုေမာင္စိန္က အိတ္တစ္ခုႏွင့္ ဖိုင္မ်ားလွမ္းေပးေတာ့ သူ ရွက္ရယ္ရယ္ကာ ယူလိုက္မိရင္း အၾကည့္က သူ႕အငွားအိမ္ေဟာင္းဆီသို႕ ေရာက္သြားျပန္သည္။
သူ၏ အရင္အိမ္ထဲ ဝင္သြားသည့္ လူမ်ိဳးျခားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူအံ႕ၾသသြား၏။ အိမ္ရွင္အစ္မၾကီးႏွင့္ အသိေတြျဖစ္လိမ့္မည္ ဟုေတြးရင္း
သူ လက္က်န္လက္ဖက္ရည္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ကိုေမာင္စိန္ပင္ သူ႕လာရင္းကိစၥျပီး၍ ျပန္သြားေခ်ျပီ။
သူကေတာ့ ေဘးပါတ္ဝန္းက်င္အား ေငးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေငးေနဆဲ။
“အရင္အိမ္ငွားေတြကိုထုတ္ျပီး ဒီလူေတြကို အိမ္ငွားထားတာတဲ့ဗ်
အိမ္ငွားခက တစ္လ ငါးေသာင္း ဆိုပဲ”
“ဟာ ..ဒီေနရာေလးကို ဒီေလာက္ေတာင္ ေတာင္းတာလား..လြန္လြန္းတာေပါ့”
အနားမွ
ကၽြတ္စီကၽြတ္စီအသံမ်ားၾကားေတာ့ သူ ျပံဳးလိုက္မိေခ်ျပီ။ သူအိမ္ငွားတုန္းကေတာ့ အိမ္ငွားခ
ႏွစ္ေသာင္းခြဲသာ ။ အကယ္၍မ်ား အိမ္ငွားခတိုးေတာင္းမည္ဆိုလွ်င္လည္း သူေပးႏိုင္မည္မထင္ပါ။
အရင္အိမ္ရွင္ကို ၾကံဳလွ်င္ေတာ့ ေနာက္ရဦးမည္။ အစ္မ ညီမဝမ္းကြဲက လူူမ်ိဳးျခားလားဟင္…ဟု။
ဒီခ်ိန္ဆို သားလည္း က်ဴရွင္ကေန ျပန္လာေလာက္ေပျပီ။ ဒီတစ္လေတာ့ သား၏
သခ်ၤာရမွတ္မွာ ၁၀၀ မျဖစ္ဘူးဆိုလွ်င္ေတာင္ ၉၅ ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ဟုေတြးလိုက္မိရင္း..........။
………………………………………
ရည္ေဝ(ေရနံ႕သာသူ)
No comments:
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္