ငယ္

“ငယ္”

ငယ္
အလြမ္းတစ္ခု ဖန္တီးမိတယ္ ငယ္
မေန႕က
ဟိုတေန႕က
ဟိုးတေလာက
ဟိုးတစ္လက
ငယ္
ပံုရိပ္ေတြဟာ ႏွလံုးသားမွာ ဆန္းသစ္လာ
တကူးတကအလြမ္းဟာ ႏွလံုးသားကိုစုိက္စုိက္လာ
ရုန္းထြက္တယ္
ျငိ ျငိ ျငိတယ္

ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ အလြမ္းကို အေဖၚေခၚတတ္မွန္း ကိုယ္သိျပီးသား
ငယ္
ကိုယ္နဲ႕ငယ့္ၾကား ညီမွ်ျခင္းက ပါးလ်ားေနတယ္
နားမလည္ခ်င္ေတာ့ဘူး
နားလည္ဖို႕လည္း မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး
ငယ္
တစ္ေန႕ေန႕ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မေရာက္ခင္
ငယ့္ကို ကုိယ္ ေမ့ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕
ခုေတာ့ လြမ္းဦးမယ္ ငယ္

ငယ္
အာရံုေတြ စားဖို႕ မျပင္နဲ႕
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္
မင္းက ေဘးဘီၾကည့္တတ္လြန္းရဲ႕
သြားပါ ေရွ႕တည့္တည့္
အေနာက္ကို ရည္ရြယ္ရင္ အေနာက္ေလွ်ာက္ေပါ့ ငယ္

ဖေနာင့္ေတြလည္း ေပါက္လုျပီ
ယံုၾကည္ခ်က္ကို မင္းက ခဏခဏသံသယျဖစ္လြန္း
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနာက္ေရာက္သြားမယ္ ငယ္

ၾကိဳးစား
မင္းေျခ တစ္ ခ်မွာ
မင္းရည္ရြယ္ရာ တစ္လွမ္းေရာက္ျပီ ေတြးတတ္ေအာင္ၾကိဳးစား ငယ္

ငယ္
တစ္ဖက္သတ္ဆိုတိုင္း
အေကာင္းခ်ည္းပစ္မေတြးေပးႏိုင္ဘူး
ဆူသင့္တာဆူဦးမယ္ ငယ္

အျမင္မေတာ္ရင္ေျပာေပါ့
ခုေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္
တိတ္ဆိတ္ေနတတ္တာ
အားနာတာမဟုတ္ဘူး
စိတ္အားငယ္တာ ျဖစ္ေနတယ္

ျမင္သမွ်ေတြ႕သမွ်
မင္းေလာက္စပ္စုတတ္လြန္းရဲ႕
ျမင္သမွ်ေတြ႕သမွ်
ဖြင့္မေျပာပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတတ္လြန္းရဲ႕
မင္းပဲ ေတာ္တယ္ငယ္
ေနာက္တစ္ခါဆို ေဒါသထြက္မိမယ္

ၾကိဳးစားၾကည့္ဦး ငယ္

 ငယ္
ငယ္
ငယ္
ငယ္လို႕ ရြတ္မိလိုက္ေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားေလး ခပ္ဖြဖြ ခုန္သြားတယ္
မင္းနဲ႕ အလိုက္ဖက္ဆံုးနာမည္ေလး
“ငယ္”

ၾကည္လင္ရွင္းသန္႕တဲ့ မ်က္ႏွာမွာ
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့သံေယာဇဥ္အရိပ္အေငြ႕ေတြ
ငါမွားတာ မျဖစ္ပါေစနဲ႕လား
တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းမိရဲ႕

စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာဖို႕
စဥ္းစားလြန္ေနတတ္တဲ့ ငယ္
မဟုတ္တာဆိုရင္ စကားေျပာဖို႕ေတာင္ အရွက္သည္းတတ္တဲ့ ငယ္
ျမင္ေနရတာ ခေရာ့ဇင္ပဲ
ေျပာခ်င္တယ္
မေျပာရက္ဘူး
မွန္ ကို အခ်ိန္မွန္ၾကည့္လို႕ စကားဆိုပါ
ဒီစကားတစ္ခြန္းပဲ မွာခ်င္ရဲ႕

ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွာ
ခင္မင္မႈေတြ သိပ္သည္းဆမ်ားေနရင္ေတာင္
တာဝန္ယူဖို႕ ေတြးရင္း ေျပာမထြက္တတ္တဲ့ ငယ္
သိပ္ ကေလးဆန္တာပဲ

အခ်ိန္မွန္စားပါ
အခ်ိန္မွန္အိပ္ပါ
ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြ ထြက္မလာဘူး
ေဒါသသံ စြတ္တတ္တဲ့ ကိုယ့္စကားသံကို
သတိထား တားျမစ္ေနရ
ေျပာမိသမွ် စကားလံုးေတြဟာ
ေခါင္းကေလးျငိတ္ရံုပဲ က်န္ခဲ့
ငယ္
မင္း ျပဳစားျခင္းအတတ္ပညာေတာ့မင္းကၽြမ္းသား
ငါ့မွာ မင္းနဲ႕စကားဆိုတိုင္း အလဲလဲအျပိဳျပိဳ

ငယ္
တစ္ဖက္တည္းခ်ည္မိတဲ့ ဒီၾကိဳး
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မျပတ္သားမွန္းသိရဲ႕
ဒါေပမယ့္လည္းေလ
ငယ့္ဆီက သံေယာဇဥ္ေတာ့ ေမွ်ာ္မိေနေသးတယ္

ငယ္
အိပ္မက္ေတြေရစိုေနသလား
သိပ္မႀကာခင္ေျခာက္သြားမယ္
စိတ္မညစ္နဲ႕ ငယ္
ႀကီးသူရိုေသငယ္သူသနား
ရြယ္တူေလးစား
မင္းက ငါ့အတြက္ ငယ္
ခဏခဏေဖါင္းပြတတ္လြန္းတဲ႕ေလာကဓံမွာ
မင္းေခၚတဲ႕အသံမွန္သမွ်
ကန္႕လန္႕တိုက္ရင္းေပ်ာ္ရႊင္မိသူပါ ငယ္
သနားႀကင္နာရျခင္းကိုက
တကူးတကမျပဳလုပ္ရပဲျဖစ္တည္လာ
ငယ္
ကိုယ္က ကႏၲာရပင္ေလးကိုခ်စ္တတ္သူပါ
ဆူးအျပည့္နဲ႕ရပ္ရင္း
ခ်စ္သူကို ကာကြယ္ေပးခ်င္သူ။

ငယ္
အိပ္မက္ေတြ အခန္းခြဲၾကည့္ေတာ့
အိမ္မက္ေတြ ထြက္လာတယ္
ငယ္နဲ႕ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ငယ္ေလး
ဘယ္ေတာ့မ်ား တည္ေဆာက္ခြင့္ရမလဲ ငယ္

ငယ္
ဝမ္းနည္းမိသား
ငယ့္ဆီမွာကိုယ့္အတြက္ stable ျဖစ္တဲ့ နာမ္စားတစ္ခု မရွိဘူးလားကြယ္
ၾကံဳရာဆံုရာ ေခၚေနတတ္တဲ့ နာမ္စားေတြမွာ
ကိုယ္ တတိတိနဲ႕ က်ရံႈးေနျပီ

ငယ္ေခၚတတ္တဲ့ အသံုးေတြမွာ
အစိမ္းေရာင္သေကၤတေတြပါတယ္
ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ ခံစားသိမွာ
ကိုယ္ ဧရာဝတီျမစ္ကို လက္ပစ္ကူးခ်င္မိရဲ႕
တေနရာရာမွာ လက္ပန္းက်ခဲ့ရင္ ငယ့္ကို ကိုယ္လြမ္းမိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး

ငယ္
မျပံဳးတျပံဳး မရယ့္တရယ္
ငယ့္အသံေတြဟာ ရွတတနဲ႕

ကိုယ့္အိပ္စက္ျခင္းကို ပိုင္စိုးတယ္

ခဏေလာက္ေဝးေစခ်င္တယ္ ေျပာေနရင္းနဲ႕ပဲ
အိပ္မက္ေတြမွာ ငယ္ေရာက္လာဖို႕ ဆုေတာင္းမိတာ အခါခါ
ကိုယ္ဟာ တကယ္ေတာ့
ပံုေသနည္းမွားေနမွန္းသိရဲ႕
အခ်စ္ကို ဆက္တြက္ေနသူတစ္ဦးေပါ့
မသိကိန္းေတြ ဘယ္လိုသံုးသံုး
ေရာက္လာမယ့္ အေျဖဟာ သုည ဆိုတာကို သိခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္လည္း.....ဆက္တြက္ေနမိတုန္း
ဘာပဲေျပာေျပာ
သုညကို ပါဝါတင္ရင္ေတာ့ ၁ျဖစ္မယ္ေလ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲဲ႕........။

 ငယ္
အဝါေရာင္မွာ အမည္းေရာင္အစင္း ဖိနပ္ေလးနဲ႕ မင္းေျခေထာက္ေလးက လွေနတယ္။ ေျခသည္းေလးေတြေတာ့ နည္းနည္းအလွပ်က္ေနတယ္ ငယ္။ ေလေျပနမ္းရိႈက္ေနတဲ့ မင္းဆံပင္ခပ္ဖြာဖြာေတြကို ကိုယ္ ဝန္တိုမိရဲ႕။ မင္းပါးျပင္နား သူတို႕ကပ္ခြင့္ရွိတယ္ ငယ္။
အတိတ္ကို ခဏခဏလြမ္းတတ္တဲ့ ငယ္။ တိတ္ဆိတ္ေနျပန္ေတာ့ ကိုယ္ သဝန္တိုမိတယ္။ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ ရင္ခုန္ဖက္တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား မင္းအေတြးမွာ ဝင္ေနသလား ငယ္။
ငယ္
မင္းနာမည္ကို တစ္ခါေခၚတိုင္း ရင္ထဲမွာ စူးေအာင့္တတ္တာ ဘာေရာဂါမ်ားလဲ ငယ္။ မင္းကို တစ္ခါတမ္းတမိတိုင္း ရင္ထဲမွာ ေအာင့္တက္ေနတာ ဘာေရာဂါမ်ားလဲ ငယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္မွာ အေျဖမေပၚဘူး။ ေရာဂါမရွိ ဆိုတဲ့ စာရြက္ေလးဟာ အေျဖမွားတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္ ထင္တယ္ ငယ္။ တကယ္ဆို အဆိပ္တက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ေရာဂါကိုယ္ အမည္မေဖၚတတ္တာကလြဲလို႕ကိုယ့္ခံစားမႈကို ကိုယ္သိတယ္။ ငယ္ မင္းပဲ ကုႏို္င္လမ့္မယ္ ထင္ရဲ႕။
ငယ္
အမည္းေရာင္အမိုးေလးနဲ႕ ငယ္။ အဝါေရာင္ကိုယ္ထည္နဲ႕ ငယ္။ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ငယ္။ ငယ္ ငယ္ ငယ္။ အိပ္မက္ေတြဟာ အေရာင္ေဖ်ာ့လြန္း။ ငယ္ မင္း ကို္ယ့္ကို ႏွိပ္စက္ႏိုင္လြန္းရဲ႕။
မင္းနဲ႕ကိုယ့္ၾကား မညီမွ်ျခင္းေတြကို မင္းက ထူထူထပ္ထပ္ ေဆးသုတ္ထားတယ္။ ညီမွ်ျခင္းေတြက ပါးပါးလ်လ်။ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ကို မက္ေမာသူခ်င္းတူတူေတာင္ ကိုယ္က အရင္ေတာင္းဆိုတတ္သူျဖစ္ခဲ့ျပီး မင္းကေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနတတ္တဲ့အက်င့္ေလး ရွိရဲ႕။
ငယ္ အိပ္စက္ျခင္းကို ၾကီးစိုးထားတဲ့ ငယ္။ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြကို ခဏခဏေဆးျခယ္တတ္တဲ့ ငယ္။ ကိုယ့္ပန္းတိုင္ကို ပိုပိုထင္လင္းလာေစတဲ့ ငယ္။ ငယ္နဲ႕ေတြ႕ခြင့္ရျခင္းဟာ ဘဝရဲ႕ အၾကီးဆံုးးလက္ေဆာင္တစ္ခုလို႕ ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ေတာ့ ဘဝၾကီးက ကိုယ့္ကို ေလွာင္တယ္။ ဆံုႏုိင္ခြင့္မရွိပဲနဲ႕မ်ားကြာ..တဲ့ေလ။
ငယ္
ဆံုႏိုင္ခြင့္ဆိုတာ ငယ့္လက္ထဲမွာ။ ၾကိဳးစားခြင့္က ငယ့္ဆီမွာ။ ဦးတည္ရာကို ေျခတစ္လွမး္ခ်ျပီးတိုင္း ၾကိဳးစားျခင္းေျခတစ္လွမ္းလွမ္းမိျပီမို႕ ေနာက္မဆုတ္ေၾကးလို႕ စဥ္းစားေပး ငယ္။ ငယ့္ၾကိဳးစားမႈတိုင္းမွာ ကိုယ့္အားေပးမႈေလးလည္း ပါဝင္ေၾကာင္း သိေစခ်င္ေသးရဲ႕။
ငယ္
ငယ္….ငယ္
လြမ္းတယ္ ငယ္။
ေျခသန္းရုပ္ေခ်ာေခ်ာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ငယ္။ လက္သည္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ငယ္။ ကိုယ့္အိပ္မက္မွာေတြ႕တိုင္း ငယ္က ကိုယ့္ကို ခ်ည္း စကားဆိုတယ္။ ခု တကယ္လြမ္းေနတယ္။