(၁)
“အိုး သူလည္း စေနပဲတဲ့လား”
မပီမသ တီးတိုးေရရြတ္မိရင္း ေႏြး အံ႕ၾသစြာ ျပံဳးမိလိုက္သည္။ ၾကည့္ပါဦး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆန္းၾကယ္လိုက္တဲ့ ကံတရားလဲ။ သူႏွင့္ ေႏြး၏ေမြးေန႕၊ေမြးရက္ဟာ ႏွစ္မတူပါပဲ တစ္ထပ္တည္း က်ေနသည္ တဲ့ေလ။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ခ်ရိုက္လိုက္မိသည့္ ရက္စြဲေလးႏွစ္ခုကို ၾကည့္႔ရင္း ေႏြးရင္ထဲံ တစ္စံုတစ္ခုသည္ အသံမေပးဘဲ အနီးသို႕ေရာက္လာဟန္ရွိ၏။ ႏွစ္သက္သေဘာက်စြာျပံဳးမိရင္း ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္မွ ေမြးေန႕ေလးႏွစ္ခုကို ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေပၚသို႕ ကူးခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
Saturday, 28, 1986
Saturday. 28, 1980
တကယ္ဆို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ေမြးေန႕ကို တကူးတကလိုက္စိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္းမရွိခဲ့ပါ။ ပို၍ဆိုးသည္က ထိုသူႏွင့္ ေႏြးမွာ ဝါက်ႏွစ္ခြန္းျပည့္ေအာင္ စကားမေျပာဖူးခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ေမြးေန႕ေလးက ေႏြးကို ဖမ္းစားသြားသည္မို႕ ယခုလို စစ္ထုတ္ရွာၾကည့္မိျခင္းသာျဖစ္သည္။
“မင္း ယံုၾကည္သင့္တယ္…xxxxxx ငါ့ရဲ႕အခ်စ္က ေပးဆပ္ျခင္း သက္သက္…xxxx ဘာမွ မလိုုခ်င္ဘူး တကယ္… တစ္ဖတ္သက္ခ်စ္ခြင့္ေလးနဲ႕ ေက်နပ္ပါ့မယ္..xx”
ဖုန္းမွ ေပၚလာသည့္ ေႏြးအၾကိဳက္ဆံုးအဆိုေတာ္ ဂ်ီလတ္၏ အသံေၾကာင့္ ဖုန္းေခၚဆိုသူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ။ ဂၽြန္ ဆိုသည့္ သူ။
“ေတြ႕လားခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာတင္ထားတဲ့ပံု ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီပံုေလးပါ လိုလိုမယ္မယ္ ပရင့္ထုတ္ခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္ အျဖဴအမည္းနဲ႕မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကာလာနဲ႕”
“ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႕ပါတယ္ ရွင့္”
သူ႕အသံက ၾကည္ေအးခ်ိဳျမေနေၾကာင္းကိုေတာ့ ယခုမွ သတိထားမိေတာ့သည္။ ေတြ႕ျဖစ္တိုင္းလည္း အျမဲလိုပင္ အန္တီေအးႏွင့္သာ သူက စကားေျပာသည္မို႕ ေႏြးႏွင့္ ေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိခဲ့။ ေႏြးကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႕၏ အိမ္ျခံေျမကိစၥေတြကို စိတ္မဝင္စားတာ ပါပါသည္။ ယေန႕မွ အန္တီေအးက ဖုန္းဆက္ျပီး သူတို႕ဆီသို႕ ပံုေလးတစ္ပံုလာပို႕ေပးပါဟု ေျပာလာသည္မို႕ ထိုပံုရွိရာ သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ၾကည့္မိျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္္ေလ။ လက္ရွိအန္တီေအးတို႕ေရာက္ေနသည့္ေနရာက အင္တာနက္လံုးဝမတက္သည့္အျပင္ သူ႕ဖုန္းမွ ပံုကလည္း သိမ္းဖို႕ေမ့စြာ ဖ်က္သည့္ထဲပါသြားသည္တဲ့။
တစ္ဖက္မွ တိတ္ဆိတ္သြားေသာေၾကာင့္ ေႏြး က
“အန္တီေအး ဆီ တစ္ခ်က္ေလာက္ဖုန္းလႊဲေပးႏိုင္မလားရွင့္”
“ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ် ”
“ေျပာ မိေႏြး”
“တီေအး ဒီေန႕ ဒီပံုလာပို႕ရင္ မီးငယ္ကို မုန္႕ဖိုး ဘယ္ႏွစ္ပုလင္းေပးမွာလဲ ေျပာေျပာ”
ပြဲစား၏ တူမေပမို႕ သူတို႕၏ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈကို အထာနပ္စြာ စလိုက္ေတာ့
“အမယ္ေလးဟယ္ က်ဳပ္ေသရင္ က်ဳပ္အေမြေတြရမွာ ညည္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ဘာမဟုတ္ညာမဟုတ္မုန္႕ဖိုးေလးကို မက္မေနနဲ႕ ျမန္ျမန္လာခဲ့ ေၾသာ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလးဝတ္ခဲ့ၾကားလား ဝတ္ေနက် ေပါက္ကရေတြဝတ္မလာနဲ႕ ဒီမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါရွိတယ္ ကိုယ့္ျမန္မာဝတ္စံု ဘယ္ေလာက္ထိက်က္သေရရွိေၾကာင္းငါ့တူမေလးကနည္းေပးလမ္းျပဝတ္ျပလုိက္ ဟုတ္ပလား”
“ဟုတ္ ေႏြးကိုျမင္တာနဲ႕ တန္းေၾကြသြားေစရမယ္ လိုက္ေတာင္းရင္ေတာ့ တီေအးပဲ တာဝန္ယူလိုက္ ေႏြးက လူမ်ိဳးျခား လက္မထပ္ဘူးလို႕ သစၥာဆိုျပီးသား”
“တယ္ ဒီဟာမေလးကေတာ့”
တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။
(၂)
အန္တီေအးကေတာ့ သေဘာေကာင္းလြန္းစြာပင္ ေႏြးကို က်ိဳက္ထီးရိုးသို႕ လိုက္ပိ႕ခိုင္းျပန္ပါျပီ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေႏြးပါသည္ဆိုလွ်င္ တိုးရ္ဂိုက္မလိုေတာ့ တဲ့။ အိမ္မွာထိုင္ေနမည့္အတူတူ သူတို႕ႏွင့္ တူတူ ဘုရားလိုက္ခဲ့ပါဆိုသည္ႏွင့္ က်ိဳက္ထီးရိုးသို႕ တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္ျပန္ပါေတာ့၏။
“တီေအး တီေအးလူက လမ္းေလွ်ာက္မွာဆို လုပ္ဦးေနာ္ ေႏြးကေတာ့ မေလွ်ာက္ႏို္င္ဘူး မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး ပင္ပန္းတယ္ တီေအးရဲ႕ ကားနဲ႕ပဲ သြားမယ္လို႕ေနာ္ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္”
အန္တီေအးက ေခါင္းခါသည္။
“သူတို႕လူမ်ိဳးေတြေတာင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနၾကတာ တို႕ေတြက ျမန္မာပီပီ ပိုေလွ်ာက္ျပႏိုင္ရမယ္ မျငင္းရဘူးေလ …”
“ဟင္ ဒါေပမယ့္လည္း အဟင့္”
ႏႈတ္ခမ္းစူမိေနစဥ္ပင္ ဂၽြန္က အနားသို႕ေရာက္လာသည္။
“ဘုရားေပၚေရာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ခု ႏီြးတို႕က ကားနဲ႕သြားလိုက္ပါ တည္းမယ့္ ဟိုတယ္လိပ္စာရွိတာပဲ အဲဒီေရာက္မွ ဆံုၾကရေအာင္ေလ”
အိုး အလိုက္သိတတ္လိုက္တာဟု ေတြးကာ ေပ်ာ္မိရင္း ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္
“ဟိုတယ္မွာက်မွ ေတြ႕ေတာ့မယ္ ဘိုင့္” ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။အန္တီေအးက ေႏြးကို မ်က္လံုးၾကီးျပဴးၾကည့္လာေတာ့ ေႏြးက
“တီေအးကလည္းဒါ သူကိုယ္တုိင္ကေျပာတာ ျငင္းလို႕မေကာင္းဘူးေလ လာလာ ဟိုကား လူျပည့္ေတာ့မွာ လာ”
အန္တီေအး၏ မ်က္ေစာင္းကေတာ့ ေႏြးဆီမွာ ေဝ့လည္ ေဝ့လည္။
(၃)
“ႏီြးမွာ ဘိြဳင္းဖရန္႕ရွိလား”
“ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းလို႕ ဘာသာျပန္၇င္ေတာ့ ရွိတယ္ အဲ ခ်စ္သူရည္းစားဆိုရင္ေတာ့မရွိဘူး”
“ႏီြးကဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို လက္ထပ္ဖို႕ စိတ္ကူးထားတာလဲ”
“ေႏြးစိတ္ကူးထဲကစံနဲ႕ညီတဲ့သူ”
“ဘယ္လိုစံမ်ိဳးလဲ ေျပာျပပါဦး”
ေႏြး၏ အၾကည့္ကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳရင္း အျဖဴထည္စိတ္ဝင္စားသေယာင္ျဖင့္ ေႏြး၏အေျဖကို အေလာတၾကီးေစာင့္ေနသည့္သ႑န္ျပဳလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ေႏြး၏ မ်က္ဝန္းတြင္ အသိရခက္ေသာ ဝမ္းနည္းမႈတစ္စံုတစ္ရာကို သူျမင္လိုက္ရသလိုထင္ရ၏။
“ကြမ္းမစား ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္ေလာင္းကစားမလုပ္ အရပ္ ငါးေပရွစ္ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္သမာအာဇီဝက်တဲ့ လူျမင္တင့္တဲ့အလုပ္ရွိရမယ္ အဲျပီးေတာ့ ေႏြးကိုယ္တိုင္လည္္း ခ်စ္ရမယ္ ျပီးေတာ့..”
ေခတၱမွ်တိတ္ဆိတ္သြားေသာေႏြး၏သ႑န္ကိုၾကည့္ရင္းဂၽြန္ အသဲယားသြားသည္။ သို႕ေသာ္ဆက္နားေထာင္ေနမိျမဲ
“မန္ယူအသင္းကစားပြဲမွန္သမွ် ေႏြးနဲ႕အတူတူလက္ခုပ္တီးျပီးလိုက္အားေပးႏိုင္သူျဖစ္ရမယ္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ လူမ်ိဳးတူဖို႕ပဲ ”
ေနာက္ဆံုးစကားလံုးသည္ စကားအားလံုးထဲတြင္အထင္ရွားဆံုးျဖစ္သြားေလသည္လား။ ေႏြးကပဲ တမင္ အသံျမွင့္ေလသည္လား။ သူတို႕၏ စားပြဲဝိုင္းသို႕ ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ အန္တီေအးကိုၾကည့္ရင္း ဂၽြန္ ထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။
“အခ်က္အလက္ေတြ အားလံုးညီျပီး လူမ်ိဳးေလး တစ္ခုတည္းကြဲေနရင္ေကာ..”
“ဂၽြန္ ေႏြးတို႕ ဒီစကားဝိုင္းကဘယ္သူ႕အတြက္မွ အက်ိဳးမရွိဘူးေလ ေႏြးဘဝအတြက္ ပံုေဖၚထားသူကလည္း ဂၽြန္႕အတြက္ အက်ိဳးမရွိပါဘူး ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ဦးစို႕ေနာ္”
ေႏြး၏ စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေသာ္ညား ဂၽြန္႕ရင္သည္မီးစႏွင့္ထိုးခံရသလိုပူေလာင္လြန္းပါ၏။ ေႏြး၏အသံသည္ အခါတိုင္းထက္ ဘာ့ေၾကာင့္အက္ကြဲရွတေနလဲ ဂၽြန္မေတြးမိခ်င္ေတာ့။ လတ္တေလာ ကိုယ့္ရင္မွခံစားခ်က္ကိုေျဖဖို႕ ၾကိဳးစားရဦးမည္မဟုတ္လား။
သူ႕ထက္ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ငယ္ေသာ္ျငား ေႏြးသည္ လူၾကီးဆန္လြန္းလွသည္ ဟုမေက်မနပ္ေတြးရင္း ထမင္းဆိုင္မွ ထဖို႕ျပင္လိုက္ေတာ့ ေႏြးလိုက္မလာခဲ့။
“သြားႏွင့္ ဂၽြန္ အန္တီေအးနဲ႕တူတူ ထိုင္လိုက္ဦးမယ္” တဲ့ေလ။
(၄)
က်ိဳက္ထီးရိုးမွျပန္လာသည့္ေနာက္ပိုင္းကစလို႕ ဂၽြန္႕ရင္သည္ အတိုင္းအဆမဲ့ပူေလာင္လြန္းလွပါသည္္။ ထိုမိန္းကေလးႏွင့္ ေတြ႕သည့္ေန႕႕မွ ယေန႕ထိ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ရလွ်င္ သံုးလေတာင္မျပည့္ေသး။ သို႕ေသာ္ သူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ၊ သူ႕လူမ်ိဳးကို ျမတ္ႏိုးေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ဂၽြန္႕ရင္ကို စူးစူးနစ္နစ္ဝင္ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ဂၽြန္သိေနပါသည္။ သိေနပါျပီေလ။
“တီေအး ” ဟု ခၽြဲခၽြဲႏြ႕ႏြဲ႕ဆိုတတ္သည့္ ထိုမိန္းခေလး။ အသံခ်ိဳေအးႏြဲ႕ေလးကို နားေထာင္မိရင္း သူ ျပံဳးဖူးေၾကာင္း ေႏြးသိလွ်င္ တမ်ိဳးျမင္ေလမလား။
လူမ်ိဳးျခား ဆိုသည့္စကားလံုးကို ေႏြးမို႕ ရက္ရက္စက္စက္သံုးဝံ႔သည္။ ဘယ္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေကာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမ၊ ကိုယ့္မိဘ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိခဲ့လို႕လဲ။ ကံကေပးေသာ ဘဝကို ေရွာင္ဖယ္ခြင့္ ဘယ္သူ႕မွာရွိခဲ့လို႕လဲေလ။
က်ိဳက္ထီးရိုးခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း သူ႕မ်က္ဝန္းညိဳမွန္သမွ် ေႏြးအၾကည့္လႊဲပစ္သည္။ သူ႕ကူညီမႈမွန္သမွ်ကို ေခါင္းတခါခါလည္တခါခါႏွင့္ျငင္းဆန္သည္။ အဓီပၸါယ္တို႕ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သူ႕စကားသံမွန္သမွ်ကို ျပန္ေျဖသည့္ ေႏြး၏ ေလသံသည္ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား မွန္တမ္း ျဖစ္ေနပါသလဲ။ သူ တကယ္ကို ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ေႏြးသူ႕ကို နားလည္ႏုငိ္ဖို႕၊ ေႏြးကို နားလည္ႏုိင္ဖို႕ သူတကယ္ကို ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္ေလ။
“တီေအး ေႏြးးေမြးေန႕နဲ႕ တီေအးရဲ႕ ေဘာ့စ္ေမြးေန႕က တူတူပဲ သိလား ႏွစ္ပိုင္းပဲကြာတယ္”
“တီေအး ေႏြး ကို တီေအးတို႕ပြဲစားေလာကထဲ ခဏခဏမေခၚပါနဲ႕ ေႏြးမလာခ်င္ဘူး”
“တီေအး ေႏြးကို ေနာက္ဆိုမေခၚနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ဒါ တီေအးကို ခ်စ္လြန္းလို႕လာခဲ့တာ ေနာ္ ကတိေပးေနာ္”
ဂၽြန္ႏွင့္စကားေျပာရင္း သူ႕အေဒၚကို ေျပာခဲ့သမွ်စကားတခ်ိဳ႕ကို နားထဲစြဲေနေအာင္မွတ္သားထားဖူးသည္။ ျပီးေတာ့မွ စကားျပန္ႏွင့္ေတြ႕ကာ ဘာသာျပန္မိတိုင္းရင္မွာဆစ္ခနဲ နာက်င္ရသည္။ သူက ကိုယ္ရွိရာကို မလာခ်င္ဘူးဆိုသည့္အသိျဖင့္ ပို၍ပို၍နာက်င္ရသည္။ တကယ္ဆို ေႏြးႏွင့္မသက္ဆိုင္သည့္ ေနရာကို ေႏြးႏွင့္ သက္ဆိုင္လာေအာင္ သူကပင္ၾကိဳးစားခဲ့ရသည္။ ေႏြးကို သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ပံုကိုယူခိုင္းရင္း ေခတ္လူငယ္ပီပီ ကိုယ့္ေနထိုင္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ျပသသည္။ ထို႕ျပင္ က်ိဳက္ထီးရိုးခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း ေႏြးအေပၚစာနာမႈ၊ ၾကည္နာမႈ ႏွင့္ယုယမႈတို႕ကိုသာ အခ်ိဳးက်ေပးစပ္ခဲ့ပါသည္.
ယခုေတာ့ေႏြးအေဒၚႏွင့္ ပတ္သတ္စရာအေၾကာင္းလည္း ကုန္ျပီျဖစ္သည္။ ေႏြးအေဒၚျပသသည့္ ေျမကြက္ကို ကုမၸဏီမွ ေငြေခ်ျပီးျပီဆိုသည္ႏွင့္ ဂၽြန္ႏွင့္ တီေအးဟုေခၚသည့္ ေႏြးအေဒၚၾကား မည္သည့္ ပတ္သတ္ဆက္စပ္မႈမွ်မရွိေတာ့။ ဂၽြန္ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ မိခင္ႏုိင္ငံသို႕ ျပန္သင့္ျပန္ရဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
(၅)
အိပ္မက္မ်ားလား ဟု ေတြးရင္းမ်က္လံုးအစံုကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ ေႏြးကားေပ်ာက္မသြား။ သူ႕မ်က္ဝန္းေရွ႕တြင္ရွိေနဆဲ။
“ႏီြး”
“ဟယ္ ဂၽြန္”
မေတြ႕တာၾကာသည့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေႏြးဆံပင္ေတြရွည္လာသည္မွအပမေျပာင္းလဲ။ ေႏြး ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္လည္း ယခင္အတိုင္း ျမန္မာဝတ္စံုေလးသာ တင့္တင့္တယ္တယ္ေနရာယူထားသည္။
“ေႏြးက ဂၽြန္႕လက္ေအာက္ကေပါ့ ဒါဆို အိုးေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့”
ဂၽြန္႕ရင္ဘက္မွ ရာထူးကိုၾကည့္ရင္းေျပာလာသည့္ ေႏြးကုိ ဂၽြန္ျပံဳးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ သူတို႕ကုမၸဏီက လူသစ္ေတြေခၚတာေတာ့ သိပါသည္။ ေႏြး ပါ ဝင္ေျဖသည္ကိုေတာ့ ယခုမွ သိသည္ေလ။ ကံတရားကေဖးမျခင္းေလလားဟု စဥ္းစားရင္း ဂၽြန္႕ရင္မွာ ေႏြးသြားရသည္။
သို႕ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဂၽြန္ႏွင့္ ေႏြးအၾကား ခ်စ္ျခင္းဆိုသည့္အရာ ျဖစ္တည္လာဖို႕အခ်ိန္က်ေရာက္ျပီထင္ပါသည္။ မ်က္ႏွာကို အနည္းငယ္ ျပင္လိုက္ရင္း သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနေသာ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္မိေတာ့သည္။
“မင္းမွာ ခ်စ္သူ ရွိျပီလား”
“အရင္တစ္ေခါက္ေျဖခဲ့အတိုင္းပဲေပါ့ ဂၽြန္ ပိုျပီးျပည့္ျပည့္စံုစံုေျပာရရင္ ေႏြးစံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႕ျပည့္တဲ့သူ မေတြ႕ေသးသလို ေႏြးကလည္း အဲဒီစံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို တစ္ခုမွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူးေလ အထူးသျဖင့္ လူမ်ိဳး”
ေႏြးကေတာ့ ဂၽြန္ေရွ႕က အခန္းထဲဝင္သြားျပီျဖစ္သည္။ ဂၽြန္႕ရင္မွာေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာကို အျပစ္တင္ရခက္စြာ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနရဆဲ။
(၆)
အခ်စ္ဆိုသည့္အရာသည္ ေႏြးမတို႕ထိရေသးခင္တြင္ပင္ ေႏြးကို ေဆာ့ကစားသြားသလိုထင္ရ၏။ ေႏြး၏ရင္သည ္ ဂၽြန္႕ကို ျပန္ေတြ႕စက သိမ့္သိမ့္ခုန္ေနသေလာက္ ေႏြး၏ မ်က္ဝန္းထဲမွာေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးတစ္ခုကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့သည္။
“ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳတ္မည္” တဲ့ေလ။ ထို႕အတူ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ဆိုသည့္က်င့္ဝတ္ကေလးသည္ ေႏြးေစာင့္ထိန္းရမည့္ က်င့္ဝတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပဖို႕ စာစီေနမိေတာ့၏။
ကမၻာၾကီးသည္ တိုးတက္ေနေသာ အိုင္တီပစၥည္းမ်ားနည္းပညာမ်ားေၾကာင့္ ရြာၾကီးတစ္ရြာျဖစ္လာသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငား ျမန္မာမိန္းကေလးတို႕၏ မ်ိဳးေစာင့္တရားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ကား ထာဝရထိန္းသိမ္းရမည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း လူမည္းေလးဂၽြန္႕ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲေလ။
ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)
ဝတၳဳမေရးတာၾကာလို႕ ေဝဖန္ေပးၾကပါဦးဗ်ိဳ႕
“အိုး သူလည္း စေနပဲတဲ့လား”
မပီမသ တီးတိုးေရရြတ္မိရင္း ေႏြး အံ႕ၾသစြာ ျပံဳးမိလိုက္သည္။ ၾကည့္ပါဦး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆန္းၾကယ္လိုက္တဲ့ ကံတရားလဲ။ သူႏွင့္ ေႏြး၏ေမြးေန႕၊ေမြးရက္ဟာ ႏွစ္မတူပါပဲ တစ္ထပ္တည္း က်ေနသည္ တဲ့ေလ။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ခ်ရိုက္လိုက္မိသည့္ ရက္စြဲေလးႏွစ္ခုကို ၾကည့္႔ရင္း ေႏြးရင္ထဲံ တစ္စံုတစ္ခုသည္ အသံမေပးဘဲ အနီးသို႕ေရာက္လာဟန္ရွိ၏။ ႏွစ္သက္သေဘာက်စြာျပံဳးမိရင္း ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္မွ ေမြးေန႕ေလးႏွစ္ခုကို ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေပၚသို႕ ကူးခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
Saturday, 28, 1986
Saturday. 28, 1980
တကယ္ဆို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ေမြးေန႕ကို တကူးတကလိုက္စိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္းမရွိခဲ့ပါ။ ပို၍ဆိုးသည္က ထိုသူႏွင့္ ေႏြးမွာ ဝါက်ႏွစ္ခြန္းျပည့္ေအာင္ စကားမေျပာဖူးခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ေမြးေန႕ေလးက ေႏြးကို ဖမ္းစားသြားသည္မို႕ ယခုလို စစ္ထုတ္ရွာၾကည့္မိျခင္းသာျဖစ္သည္။
“မင္း ယံုၾကည္သင့္တယ္…xxxxxx ငါ့ရဲ႕အခ်စ္က ေပးဆပ္ျခင္း သက္သက္…xxxx ဘာမွ မလိုုခ်င္ဘူး တကယ္… တစ္ဖတ္သက္ခ်စ္ခြင့္ေလးနဲ႕ ေက်နပ္ပါ့မယ္..xx”
ဖုန္းမွ ေပၚလာသည့္ ေႏြးအၾကိဳက္ဆံုးအဆိုေတာ္ ဂ်ီလတ္၏ အသံေၾကာင့္ ဖုန္းေခၚဆိုသူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ။ ဂၽြန္ ဆိုသည့္ သူ။
“ေတြ႕လားခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာတင္ထားတဲ့ပံု ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီပံုေလးပါ လိုလိုမယ္မယ္ ပရင့္ထုတ္ခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္ အျဖဴအမည္းနဲ႕မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကာလာနဲ႕”
“ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႕ပါတယ္ ရွင့္”
သူ႕အသံက ၾကည္ေအးခ်ိဳျမေနေၾကာင္းကိုေတာ့ ယခုမွ သတိထားမိေတာ့သည္။ ေတြ႕ျဖစ္တိုင္းလည္း အျမဲလိုပင္ အန္တီေအးႏွင့္သာ သူက စကားေျပာသည္မို႕ ေႏြးႏွင့္ ေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိခဲ့။ ေႏြးကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႕၏ အိမ္ျခံေျမကိစၥေတြကို စိတ္မဝင္စားတာ ပါပါသည္။ ယေန႕မွ အန္တီေအးက ဖုန္းဆက္ျပီး သူတို႕ဆီသို႕ ပံုေလးတစ္ပံုလာပို႕ေပးပါဟု ေျပာလာသည္မို႕ ထိုပံုရွိရာ သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ၾကည့္မိျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္္ေလ။ လက္ရွိအန္တီေအးတို႕ေရာက္ေနသည့္ေနရာက အင္တာနက္လံုးဝမတက္သည့္အျပင္ သူ႕ဖုန္းမွ ပံုကလည္း သိမ္းဖို႕ေမ့စြာ ဖ်က္သည့္ထဲပါသြားသည္တဲ့။
တစ္ဖက္မွ တိတ္ဆိတ္သြားေသာေၾကာင့္ ေႏြး က
“အန္တီေအး ဆီ တစ္ခ်က္ေလာက္ဖုန္းလႊဲေပးႏိုင္မလားရွင့္”
“ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ် ”
“ေျပာ မိေႏြး”
“တီေအး ဒီေန႕ ဒီပံုလာပို႕ရင္ မီးငယ္ကို မုန္႕ဖိုး ဘယ္ႏွစ္ပုလင္းေပးမွာလဲ ေျပာေျပာ”
ပြဲစား၏ တူမေပမို႕ သူတို႕၏ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈကို အထာနပ္စြာ စလိုက္ေတာ့
“အမယ္ေလးဟယ္ က်ဳပ္ေသရင္ က်ဳပ္အေမြေတြရမွာ ညည္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ဘာမဟုတ္ညာမဟုတ္မုန္႕ဖိုးေလးကို မက္မေနနဲ႕ ျမန္ျမန္လာခဲ့ ေၾသာ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလးဝတ္ခဲ့ၾကားလား ဝတ္ေနက် ေပါက္ကရေတြဝတ္မလာနဲ႕ ဒီမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါရွိတယ္ ကိုယ့္ျမန္မာဝတ္စံု ဘယ္ေလာက္ထိက်က္သေရရွိေၾကာင္းငါ့တူမေလးကနည္းေပးလမ္းျပဝတ္ျပလုိက္ ဟုတ္ပလား”
“ဟုတ္ ေႏြးကိုျမင္တာနဲ႕ တန္းေၾကြသြားေစရမယ္ လိုက္ေတာင္းရင္ေတာ့ တီေအးပဲ တာဝန္ယူလိုက္ ေႏြးက လူမ်ိဳးျခား လက္မထပ္ဘူးလို႕ သစၥာဆိုျပီးသား”
“တယ္ ဒီဟာမေလးကေတာ့”
တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။
(၂)
အန္တီေအးကေတာ့ သေဘာေကာင္းလြန္းစြာပင္ ေႏြးကို က်ိဳက္ထီးရိုးသို႕ လိုက္ပိ႕ခိုင္းျပန္ပါျပီ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေႏြးပါသည္ဆိုလွ်င္ တိုးရ္ဂိုက္မလိုေတာ့ တဲ့။ အိမ္မွာထိုင္ေနမည့္အတူတူ သူတို႕ႏွင့္ တူတူ ဘုရားလိုက္ခဲ့ပါဆိုသည္ႏွင့္ က်ိဳက္ထီးရိုးသို႕ တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္ျပန္ပါေတာ့၏။
“တီေအး တီေအးလူက လမ္းေလွ်ာက္မွာဆို လုပ္ဦးေနာ္ ေႏြးကေတာ့ မေလွ်ာက္ႏို္င္ဘူး မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး ပင္ပန္းတယ္ တီေအးရဲ႕ ကားနဲ႕ပဲ သြားမယ္လို႕ေနာ္ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္”
အန္တီေအးက ေခါင္းခါသည္။
“သူတို႕လူမ်ိဳးေတြေတာင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနၾကတာ တို႕ေတြက ျမန္မာပီပီ ပိုေလွ်ာက္ျပႏိုင္ရမယ္ မျငင္းရဘူးေလ …”
“ဟင္ ဒါေပမယ့္လည္း အဟင့္”
ႏႈတ္ခမ္းစူမိေနစဥ္ပင္ ဂၽြန္က အနားသို႕ေရာက္လာသည္။
“ဘုရားေပၚေရာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ခု ႏီြးတို႕က ကားနဲ႕သြားလိုက္ပါ တည္းမယ့္ ဟိုတယ္လိပ္စာရွိတာပဲ အဲဒီေရာက္မွ ဆံုၾကရေအာင္ေလ”
အိုး အလိုက္သိတတ္လိုက္တာဟု ေတြးကာ ေပ်ာ္မိရင္း ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္
“ဟိုတယ္မွာက်မွ ေတြ႕ေတာ့မယ္ ဘိုင့္” ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။အန္တီေအးက ေႏြးကို မ်က္လံုးၾကီးျပဴးၾကည့္လာေတာ့ ေႏြးက
“တီေအးကလည္းဒါ သူကိုယ္တုိင္ကေျပာတာ ျငင္းလို႕မေကာင္းဘူးေလ လာလာ ဟိုကား လူျပည့္ေတာ့မွာ လာ”
အန္တီေအး၏ မ်က္ေစာင္းကေတာ့ ေႏြးဆီမွာ ေဝ့လည္ ေဝ့လည္။
(၃)
“ႏီြးမွာ ဘိြဳင္းဖရန္႕ရွိလား”
“ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းလို႕ ဘာသာျပန္၇င္ေတာ့ ရွိတယ္ အဲ ခ်စ္သူရည္းစားဆိုရင္ေတာ့မရွိဘူး”
“ႏီြးကဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို လက္ထပ္ဖို႕ စိတ္ကူးထားတာလဲ”
“ေႏြးစိတ္ကူးထဲကစံနဲ႕ညီတဲ့သူ”
“ဘယ္လိုစံမ်ိဳးလဲ ေျပာျပပါဦး”
ေႏြး၏ အၾကည့္ကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳရင္း အျဖဴထည္စိတ္ဝင္စားသေယာင္ျဖင့္ ေႏြး၏အေျဖကို အေလာတၾကီးေစာင့္ေနသည့္သ႑န္ျပဳလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ေႏြး၏ မ်က္ဝန္းတြင္ အသိရခက္ေသာ ဝမ္းနည္းမႈတစ္စံုတစ္ရာကို သူျမင္လိုက္ရသလိုထင္ရ၏။
“ကြမ္းမစား ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္ေလာင္းကစားမလုပ္ အရပ္ ငါးေပရွစ္ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္သမာအာဇီဝက်တဲ့ လူျမင္တင့္တဲ့အလုပ္ရွိရမယ္ အဲျပီးေတာ့ ေႏြးကိုယ္တိုင္လည္္း ခ်စ္ရမယ္ ျပီးေတာ့..”
ေခတၱမွ်တိတ္ဆိတ္သြားေသာေႏြး၏သ႑န္ကိုၾကည့္ရင္းဂၽြန္ အသဲယားသြားသည္။ သို႕ေသာ္ဆက္နားေထာင္ေနမိျမဲ
“မန္ယူအသင္းကစားပြဲမွန္သမွ် ေႏြးနဲ႕အတူတူလက္ခုပ္တီးျပီးလိုက္အားေပးႏိုင္သူျဖစ္ရမယ္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ လူမ်ိဳးတူဖို႕ပဲ ”
ေနာက္ဆံုးစကားလံုးသည္ စကားအားလံုးထဲတြင္အထင္ရွားဆံုးျဖစ္သြားေလသည္လား။ ေႏြးကပဲ တမင္ အသံျမွင့္ေလသည္လား။ သူတို႕၏ စားပြဲဝိုင္းသို႕ ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ အန္တီေအးကိုၾကည့္ရင္း ဂၽြန္ ထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။
“အခ်က္အလက္ေတြ အားလံုးညီျပီး လူမ်ိဳးေလး တစ္ခုတည္းကြဲေနရင္ေကာ..”
“ဂၽြန္ ေႏြးတို႕ ဒီစကားဝိုင္းကဘယ္သူ႕အတြက္မွ အက်ိဳးမရွိဘူးေလ ေႏြးဘဝအတြက္ ပံုေဖၚထားသူကလည္း ဂၽြန္႕အတြက္ အက်ိဳးမရွိပါဘူး ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ဦးစို႕ေနာ္”
ေႏြး၏ စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေသာ္ညား ဂၽြန္႕ရင္သည္မီးစႏွင့္ထိုးခံရသလိုပူေလာင္လြန္းပါ၏။ ေႏြး၏အသံသည္ အခါတိုင္းထက္ ဘာ့ေၾကာင့္အက္ကြဲရွတေနလဲ ဂၽြန္မေတြးမိခ်င္ေတာ့။ လတ္တေလာ ကိုယ့္ရင္မွခံစားခ်က္ကိုေျဖဖို႕ ၾကိဳးစားရဦးမည္မဟုတ္လား။
သူ႕ထက္ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ငယ္ေသာ္ျငား ေႏြးသည္ လူၾကီးဆန္လြန္းလွသည္ ဟုမေက်မနပ္ေတြးရင္း ထမင္းဆိုင္မွ ထဖို႕ျပင္လိုက္ေတာ့ ေႏြးလိုက္မလာခဲ့။
“သြားႏွင့္ ဂၽြန္ အန္တီေအးနဲ႕တူတူ ထိုင္လိုက္ဦးမယ္” တဲ့ေလ။
(၄)
က်ိဳက္ထီးရိုးမွျပန္လာသည့္ေနာက္ပိုင္းကစလို႕ ဂၽြန္႕ရင္သည္ အတိုင္းအဆမဲ့ပူေလာင္လြန္းလွပါသည္္။ ထိုမိန္းကေလးႏွင့္ ေတြ႕သည့္ေန႕႕မွ ယေန႕ထိ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ရလွ်င္ သံုးလေတာင္မျပည့္ေသး။ သို႕ေသာ္ သူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ၊ သူ႕လူမ်ိဳးကို ျမတ္ႏိုးေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ဂၽြန္႕ရင္ကို စူးစူးနစ္နစ္ဝင္ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ဂၽြန္သိေနပါသည္။ သိေနပါျပီေလ။
“တီေအး ” ဟု ခၽြဲခၽြဲႏြ႕ႏြဲ႕ဆိုတတ္သည့္ ထိုမိန္းခေလး။ အသံခ်ိဳေအးႏြဲ႕ေလးကို နားေထာင္မိရင္း သူ ျပံဳးဖူးေၾကာင္း ေႏြးသိလွ်င္ တမ်ိဳးျမင္ေလမလား။
လူမ်ိဳးျခား ဆိုသည့္စကားလံုးကို ေႏြးမို႕ ရက္ရက္စက္စက္သံုးဝံ႔သည္။ ဘယ္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေကာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမ၊ ကိုယ့္မိဘ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိခဲ့လို႕လဲ။ ကံကေပးေသာ ဘဝကို ေရွာင္ဖယ္ခြင့္ ဘယ္သူ႕မွာရွိခဲ့လို႕လဲေလ။
က်ိဳက္ထီးရိုးခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း သူ႕မ်က္ဝန္းညိဳမွန္သမွ် ေႏြးအၾကည့္လႊဲပစ္သည္။ သူ႕ကူညီမႈမွန္သမွ်ကို ေခါင္းတခါခါလည္တခါခါႏွင့္ျငင္းဆန္သည္။ အဓီပၸါယ္တို႕ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သူ႕စကားသံမွန္သမွ်ကို ျပန္ေျဖသည့္ ေႏြး၏ ေလသံသည္ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား မွန္တမ္း ျဖစ္ေနပါသလဲ။ သူ တကယ္ကို ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ေႏြးသူ႕ကို နားလည္ႏုငိ္ဖို႕၊ ေႏြးကို နားလည္ႏုိင္ဖို႕ သူတကယ္ကို ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္ေလ။
“တီေအး ေႏြးးေမြးေန႕နဲ႕ တီေအးရဲ႕ ေဘာ့စ္ေမြးေန႕က တူတူပဲ သိလား ႏွစ္ပိုင္းပဲကြာတယ္”
“တီေအး ေႏြး ကို တီေအးတို႕ပြဲစားေလာကထဲ ခဏခဏမေခၚပါနဲ႕ ေႏြးမလာခ်င္ဘူး”
“တီေအး ေႏြးကို ေနာက္ဆိုမေခၚနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ဒါ တီေအးကို ခ်စ္လြန္းလို႕လာခဲ့တာ ေနာ္ ကတိေပးေနာ္”
ဂၽြန္ႏွင့္စကားေျပာရင္း သူ႕အေဒၚကို ေျပာခဲ့သမွ်စကားတခ်ိဳ႕ကို နားထဲစြဲေနေအာင္မွတ္သားထားဖူးသည္။ ျပီးေတာ့မွ စကားျပန္ႏွင့္ေတြ႕ကာ ဘာသာျပန္မိတိုင္းရင္မွာဆစ္ခနဲ နာက်င္ရသည္။ သူက ကိုယ္ရွိရာကို မလာခ်င္ဘူးဆိုသည့္အသိျဖင့္ ပို၍ပို၍နာက်င္ရသည္။ တကယ္ဆို ေႏြးႏွင့္မသက္ဆိုင္သည့္ ေနရာကို ေႏြးႏွင့္ သက္ဆိုင္လာေအာင္ သူကပင္ၾကိဳးစားခဲ့ရသည္။ ေႏြးကို သူ႕ေဖ့စ္ဘုက္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ပံုကိုယူခိုင္းရင္း ေခတ္လူငယ္ပီပီ ကိုယ့္ေနထိုင္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ျပသသည္။ ထို႕ျပင္ က်ိဳက္ထီးရိုးခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း ေႏြးအေပၚစာနာမႈ၊ ၾကည္နာမႈ ႏွင့္ယုယမႈတို႕ကိုသာ အခ်ိဳးက်ေပးစပ္ခဲ့ပါသည္.
ယခုေတာ့ေႏြးအေဒၚႏွင့္ ပတ္သတ္စရာအေၾကာင္းလည္း ကုန္ျပီျဖစ္သည္။ ေႏြးအေဒၚျပသသည့္ ေျမကြက္ကို ကုမၸဏီမွ ေငြေခ်ျပီးျပီဆိုသည္ႏွင့္ ဂၽြန္ႏွင့္ တီေအးဟုေခၚသည့္ ေႏြးအေဒၚၾကား မည္သည့္ ပတ္သတ္ဆက္စပ္မႈမွ်မရွိေတာ့။ ဂၽြန္ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ မိခင္ႏုိင္ငံသို႕ ျပန္သင့္ျပန္ရဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
(၅)
အိပ္မက္မ်ားလား ဟု ေတြးရင္းမ်က္လံုးအစံုကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ ေႏြးကားေပ်ာက္မသြား။ သူ႕မ်က္ဝန္းေရွ႕တြင္ရွိေနဆဲ။
“ႏီြး”
“ဟယ္ ဂၽြန္”
မေတြ႕တာၾကာသည့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေႏြးဆံပင္ေတြရွည္လာသည္မွအပမေျပာင္းလဲ။ ေႏြး ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္လည္း ယခင္အတိုင္း ျမန္မာဝတ္စံုေလးသာ တင့္တင့္တယ္တယ္ေနရာယူထားသည္။
“ေႏြးက ဂၽြန္႕လက္ေအာက္ကေပါ့ ဒါဆို အိုးေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့”
ဂၽြန္႕ရင္ဘက္မွ ရာထူးကိုၾကည့္ရင္းေျပာလာသည့္ ေႏြးကုိ ဂၽြန္ျပံဳးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ သူတို႕ကုမၸဏီက လူသစ္ေတြေခၚတာေတာ့ သိပါသည္။ ေႏြး ပါ ဝင္ေျဖသည္ကိုေတာ့ ယခုမွ သိသည္ေလ။ ကံတရားကေဖးမျခင္းေလလားဟု စဥ္းစားရင္း ဂၽြန္႕ရင္မွာ ေႏြးသြားရသည္။
သို႕ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဂၽြန္ႏွင့္ ေႏြးအၾကား ခ်စ္ျခင္းဆိုသည့္အရာ ျဖစ္တည္လာဖို႕အခ်ိန္က်ေရာက္ျပီထင္ပါသည္။ မ်က္ႏွာကို အနည္းငယ္ ျပင္လိုက္ရင္း သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနေသာ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္မိေတာ့သည္။
“မင္းမွာ ခ်စ္သူ ရွိျပီလား”
“အရင္တစ္ေခါက္ေျဖခဲ့အတိုင္းပဲေပါ့ ဂၽြန္ ပိုျပီးျပည့္ျပည့္စံုစံုေျပာရရင္ ေႏြးစံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႕ျပည့္တဲ့သူ မေတြ႕ေသးသလို ေႏြးကလည္း အဲဒီစံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို တစ္ခုမွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူးေလ အထူးသျဖင့္ လူမ်ိဳး”
ေႏြးကေတာ့ ဂၽြန္ေရွ႕က အခန္းထဲဝင္သြားျပီျဖစ္သည္။ ဂၽြန္႕ရင္မွာေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာကို အျပစ္တင္ရခက္စြာ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနရဆဲ။
(၆)
အခ်စ္ဆိုသည့္အရာသည္ ေႏြးမတို႕ထိရေသးခင္တြင္ပင္ ေႏြးကို ေဆာ့ကစားသြားသလိုထင္ရ၏။ ေႏြး၏ရင္သည ္ ဂၽြန္႕ကို ျပန္ေတြ႕စက သိမ့္သိမ့္ခုန္ေနသေလာက္ ေႏြး၏ မ်က္ဝန္းထဲမွာေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးတစ္ခုကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့သည္။
“ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳတ္မည္” တဲ့ေလ။ ထို႕အတူ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ဆိုသည့္က်င့္ဝတ္ကေလးသည္ ေႏြးေစာင့္ထိန္းရမည့္ က်င့္ဝတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပဖို႕ စာစီေနမိေတာ့၏။
ကမၻာၾကီးသည္ တိုးတက္ေနေသာ အိုင္တီပစၥည္းမ်ားနည္းပညာမ်ားေၾကာင့္ ရြာၾကီးတစ္ရြာျဖစ္လာသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငား ျမန္မာမိန္းကေလးတို႕၏ မ်ိဳးေစာင့္တရားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ကား ထာဝရထိန္းသိမ္းရမည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း လူမည္းေလးဂၽြန္႕ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲေလ။
ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)
ဝတၳဳမေရးတာၾကာလို႕ ေဝဖန္ေပးၾကပါဦးဗ်ိဳ႕
No comments:
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္