“ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
အတြက္”
ေဟာ့ဒီ႕ေနရာေလးက သဲမြမြေလးေတြနဲ႕
ဖံုးအုပ္ခံထားရတဲ့ ေျမျပင္။ ေဟာ့ဟိုေနရာေလးမွာက ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြ အံုဖြဲ႕လို႕
တက္ညီလက္ညီ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာ။ အသိုက္ဆီ ေလွ်ာက္လိုက္၊ အစာရွာလိုက္နဲ႕ေလ။
ေဟာ့ဒီမွာက ကၽြန္ေတာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတဲ့ သစ္ပင္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြမွာက လူၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္မေလာက္ရွည္တဲ့ အဆူးေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ အဆူး တိုတိုေလးေတြလည္း ရွိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အရြက္ေတြက ရွည္လ်ားလ်ားေတြ။ ကေလးတခ်ိဳ႕ေျပာၾကတာေတာ့ ဘာတဲ့။ စိန္ပန္းပင္ရဲ႕ အရြက္လိုပဲ။ က်စ္ဆံျမီးက်စ္ေဆာ့လို႕ရသတဲ့။
ေဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၾက အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လာျပီ။ နံနက္ခင္းက သယ္ေဆာင္လာတာလား။ဒါမွမဟုတ္ နံနက္ခင္းကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့သူလို႕ပဲ ေျပာရမလား မသိတဲ့ ေနမင္းၾကီးဟာေကာင္းကင္ေပၚကို တစစနဲ႕ တက္သြားေနတာ လွလိုက္တာ။ ဒီျမင္ကြင္းေလးဟာ လွလြန္းလို႕ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေလေျပေလးေတြေတာင္ ရပ္တန္႕ေငးေမာေနေလရဲ႕။ လွလိုက္တဲ့ နံံနက္ခင္းၾကီးေရ ၾကိဳဆိုပါတယ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ တိုးဖြဖြရြတ္ဆိုမိလိုက္ေသးတယ္။
(က)
အခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နီးကပ္လာတာနဲ႕ အမွ် ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေလးလည္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ အခုန္ျမန္ေနပါျပီ။ ေဟာ … ဒီခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ္ႏွလံုးသားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလး ေရာက္လာတတ္ျပီ။
အေတာင္ပံေလး တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လို႕ သူေလ ေလဟုန္စီးေနတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ေပၚကေန ျဖတ္သြားတယ္။ လွလိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။ လည္တံေလး ဆန္႕ကာဆန္႕ကာနဲ႕ ဟိုဒီလွည့္ၾကည့္ေနလိုက္ေသး။ ငွက္ကေလးရယ္ မင္းအၾကည့္ေတြ ငါ့ဘက္ကို လွည့္မလာနဲ႕။ လွည့္မလာပါနဲ႕ကြယ္။
အိုး..ရင္ထဲမွာ ဟာခနဲ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အၾကည့္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ဒီအၾကည့္ခ်င္းဆံုလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရွင္သန္ျခငး္ေတြကို ရပ္တန္႕သြားေစမွန္း ငွက္ကေလးသတိမမူလိုက္ဘူး။ သူ… ဆက္ျပီးေတာ့ ပ်ံသြားတယ္။
ငွက္ကေလး ေရ.. ငွက္ကေလးေရ ။ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေခၚေနေပမယ့္ သူ မၾကားဘူး။ မၾကားေတာ့ဘူး။ သူ နက္ျဖန္လည္း ဒီေနရာကို လာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေနတယ္။ ဘဝျခင္းမတူရင္ ခ်စ္ဖို႕ အခြင့္မရွိဘူးလား။ ဒီလိုေတာ့မသတ္မွတ္ၾကပါနဲ႕။ တကယ္ဆို ခ်စ္မိတဲ့ ႏွလံုးသားမွာလည္းအျပစ္မွ မရွိတာပဲေလ။ တကယ္ဆို ဘဝေတြကအျပစ္ ျဖစ္ေနမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူနဲ႕ အတူတူ ပ်ံခ်င္လိုက္တာ။
ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္က သစ္ပင္။
(ခ)
သူ႕ကို စေတြ႕တုန္းက သူဟာ မထင္မရွားေလးပါ။ အလိုမက်မႈေတြနဲ႕ စူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကုိ ဟာသစြတ္ျပီး က်ီက်လိက်ီက်ီ ဆိုျပီး ေအာ္ေနတတ္ေပမယ့္ သူတကယ္ နာက်ည္းျပီး ေျပာေနတာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ပဲ သူက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က သဲျပင္မွာ လာေျပာေနခဲ့တာ။ ေရထဲက သူ႕အရိပ္ေလးကို မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းေတြ ခ်လားခ်ရဲ႕။ အဲ့ဒီ႕တုန္းကလည္း သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲထိ တိုက္ရိုက္ေရာက္မလာေသးဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ေရာက္မလာခဲ့ေသးပါဘူး။
ဒုတိယေျမာက္ဆံုစည္းျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားေလာက္ေအာင္ထိ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူေလ အဲ့ဒီ႕ေန႕က ကၽြန္ေတာ့္အခက္အလက္တစ္ခုေပၚမွာ လာနားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ေဆြဆန္ဆန္ သူ စကားေျပာခဲ့တယ္။ သူ႕အမူအယာေလးေတြဟာ ငွက္ၾကီးငွက္ေကာင္း ဆန္ျပတဲ့ အခါေလးေတြလည္း ရွိရဲ႕။ ငွက္ကေလး ဆန္တဲ့ အခါေတြလည္း ရွိရဲ႕။
ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ပဲ နားေထာင္သမားသတ္သတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငွက္ကေလးက စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္ ရုတ္တရက္ ထျပန္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဟာသြားတယ္။ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္မွာပဲ သိလိုက္ရေလရဲ႕။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္ကစျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ………. သူ႕ကို လြမ္းတတ္မိသြားတယ္။
ဘယ္ေသာအခါမွ ဒီငွက္ကေလးကို အရံႈးေတြ မေတြ႕ေစခ်င္ဘူး လို႕ ေတြးေတာမိတဲ့ထိ ျဖစ္လာခဲ့ျပီ။ ဒီငွက္ကေလးရဲ႕ အေတာင္ပံေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္မယ့္သူ ေပၚလာေလမလား စိုးရိမ္တတ္ခဲ့ျပီ။ ဒီငွက္ကေလးအတြက္ ဓါတ္ၾကိဳးေတြကို ခလုတ္တိုက္မိေလမလား စိုးရိမ္တတ္ခဲ့ျပီ။
ငွက္ကေလးေရ လမ္းရွင္းခြင့္ ေပးပါ၊ ကာကြယ္ခြင့္ေပးပါ လို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္တတ္ခဲ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္လည္းကြယ္ ကိုယ္က သစ္ပင္။ ကိုယ့္အခတ္အလက္ေတြေပၚမွာ ငွက္ကေလး လာနားဖို႕သာ ေမွ်ာ္ခြင့္ရွိတဲ့ သစ္ပင္။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အလြမ္းကို ငွက္ကေလးနားလည္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ငွက္ကေလး နားလည္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူသိရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္။
(ဂ)
ဒီေန႕ငွက္ကေလးရဲ႕ ေဘးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဝန္မခံခ်င္လည္း ဝန္ခံရေတာ့မွာပါပဲ။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ဒီျမင္ကြင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေဆြးသြားေစတယ္ဆိုတာ။
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီ႕ေန႕တစ္ေန႕လံုး အရြက္ေတြ ငိုက္ပစ္တယ္။ အခက္အလက္ေတြကို ႏွိမ့္ခ်ပစ္မိတယ္။ ကၽန္ေတာ္ဟာ ပင္နိမ့္ပါ ငွက္ကေလးေရ။ လွည့္မၾကည့္ပါနဲ႕။ မက်ီစားပါနဲ႕ လို႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ရြတ္ဆိုမိေနေသးတယ္။
…
ဒီေန႕ ငွက္ကေလး လာခ်ိန္တန္တာေတာင္ မလာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေလ လြမ္းလိုက္တာ။
ငွက္ကေလး အေတာင္ေညာင္းေနလို႕မ်ား ေခတၱရပ္တန္႕ေနသလားကြယ္။ ဒါဆိုလည္း ကၽြန္တာ့္အကိုင္းအခက္ေပၚမွာ လာနားလွည့္ပါ့လားလို႕သူမၾကားႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေျပာမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲ့ဒီ႕အေျပာမွာတင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝမ္းနည္းလိုက္ရ။ ဆူးရိုင္းေတြ အျပိဳင္းျပိဳင္းပြင့္ဖူးေနတဲ့ ပင္စည္ဟာ ငွက္ကေလးအတြက္ ဒဏ္ရာ ရေစတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိခ်ိန္ခဏ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ျပံဳးလိုက္မိရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ကို ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္ဆီ တစ္ေခါက္မွ မလာေတာ့တာမဟုတ္လားေလ။ ကိုယ္ေနတဲ့ ေနရာဟာ ငွက္ကေလး မုန္းတဲ့ ေနရာ၊ ငွက္ကေလး လိုအင္ေတြ တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ ေနရာ။ ဗီလိန္ခဏခဏလုပ္ျပေနရတဲ့ ဇာတ္ရုပ္ဟာ ငွက္ကေလး ျမင္ရတဲ့ ကိုယ့္ဇာတ္ရုပ္၊ ေဟာ့ဒီရင္ထဲက သံေယာဇဥ္ၾကိဳးရွင္းရွင္းကို ျမင္တတ္ဖို႕ေတာ့ ငွက္ကေလး ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးရယ္ ငွက္ကေလးကို လြမ္းရင္း ဒီေန႕ည အိပ္စက္လိုက္ရတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးမျပဘူး။
(ဃ)
တျဖည္းျဖည္းလြင့္ပါးလာတဲ့အေမွာင္ထုဟာ
အလင္းကမၻာနဲ႕အတူ
အလြမ္းေတြကိုပါ ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္
...........
လြင့္..လြင့္....ဝဲ.........ဝဲ....
လြမ္းတယ္
ေႏြရဲ႕ ပံုရိပ္က
ႏွလံုးသားမွာ ရင္ထဲမွာ
(သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္မပါတဲ့)
ေျပာေနက်စကားေတြ လြမ္းတယ္
ငွက္ကေလးရ ဒီေန႕ နံံနက္ခင္းဟာလည္း ငွက္ကေလးကို လြမ္းရင္းနဲ႕ ႏိုးထရတဲ့ နံနက္ခင္းပါပဲ။ ငွက္ကေလး မလာတာ မွတ္မွတ္ရရ ၃ ရက္ေတာင္ ရွိခဲ့ျပီ။ တိုးတိတ္ညင္သာတဲ့ ေလေျပေလးရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္သံမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာရူးေပါ့။ ေလေျပနဲ႕အတူ သစ္၇ြက္ဝါေတြ ရွပ္တိုက္ေလွ်ာက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံကို ၾကားေယာင္မိျပီး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ လြမ္းတယ္။
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေမ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က…။ ဒီလိုပါပဲ ဘဝဆိုတာ လိုတရအေမႊးတိုင္ထြန္းလိုက္တိုင္း လိုတာရတာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ နားလည္တဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုမွာ အျပံဳးမပ်က္ ရင္ဆို႕တုန္း။ ငွက္ကေလးေရ......မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္...လြမ္းတယ္ လို႕လည္း တိုင္တည္မိလိုက္ေသးရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခပ္ဖြဖြ ျဖတ္ျပီး ေျပးတဲ့ ေလေျပေလးကိုေတာင္ မွာလိုက္မိေသး။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရနံ႕ေတြကို သယ္ေဆာင္လာေပးပါလို႕။ တခါတရံလည္း မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိရက္နဲ႕ စိတ္ကူးလိုက္မိ။ တိမ္ေတြလြင့္ရာေနရာတိုင္းမွာ အျမင္လႊာကို အငွားခ်ထားခ်င္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ပံုရိပ္လႊာကို ျမင္ခြြင့္ရခ်င္လို႕ပါ…လို႕။
ဒီခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ လာေမးစမ္းပါ တန္ခိုးရွင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးက ေကာင္းကင္။ ဟုတ္တယ္။ ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း ငွက္ကေလးကို ေထြးေပြ႕ထားခ်င္လို႕ပါ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးခ်င္လို႕ပါ။
လြမ္းတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုျမင္ခြင့္မရတဲ့ ေန႕ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ငရဲပါပဲ။ ငွက္ကေလးေရ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ ငွက္ကေလးေရ.. ငွက္ကေလးေရ.. သူမၾကားႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မရပ္မနား ေအာ္ေခၚေနမိတယ္။
ငွက္ကေလးေရ………….လို႕။
(င)
အိုးး ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးေလ အေတာင္ပံကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ ျဖတ္သြားေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္ခဏေလးကို သိမ္းခြင့္ရွိရင္ သိမ္းထားခ်င္လိုက္တာ။ သူ႕အေတာင္ပံခတ္ဟန္ေလးက ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႕ ဆင္တယ္။ အေဝးကေန ေငးၾကည့္လာတဲ့ ငွက္ကေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလး။ သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္မပါမွန္းသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ခုန္လို႕။ ဝင္သက္ထြက္သက္မွန္သမွ် ရပ္တန္႕သြားသလိုပဲ။ လမ္းၾကံဳအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာေတာင္ အသက္ရႈရပ္ရတဲ့ ကႏၱာရပင္မွန္းမသိဘူးလား ငွက္ကေလးရယ္။ က်ီစားရက္ႏိုင္လြန္းတယ္။
ေလေျပေရ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရနံ႕ေတြကို သယ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း ငါ့နယ္ေျမကို အေရာက္လာခဲ့ပါ။
ေလေျပေရ ငွက္ကေလးရဲ႕ အတိတ္ကို ခနခန သြားမတူးဆြနဲ႕သူ႕ဒဏ္ရာေတြ မက်က္ပဲေနလိမ့္မယ္။
ေလေျပေရ သူ႕ေၾကကြဲမႈရနံ႕ေတြကို ငါ့ဆီ ခနေလာက္သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့ သူ႕ကို ငါနားလည္ခ်င္လို႕ပါ။
ေလေျပေရ... ငွက္ကေလး ရဲ႕ အျပံဳးရနံ႕ကို သယ္ေဆာင္ႏိုင္မလား သူ႕အျပံဳးေလးကို......လြမ္းတယ္။
ေလေျပေရ..
ေလ...ေျပ....ေရ။
ေလေျပကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မျပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ မွာၾကားမႈေတြကို ေလွာင္ခ်င္တဲ့ ဟန္နဲ႕ ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ရင္း ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မရွက္ပါဘူးေလ။ တကယ္ဆို ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ဒဏ္ရာဆိုတာ ခ်စ္တတ္သူမွသာ နားလည္တတ္တာမဟုတ္လား။
(စ)
ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ကမၻာ
(စိတ္အစာ၊ ႏွလံုးသားအစာ)
အစာမဝတဲ့ ေန႕တာဟာ ပိုရွည္လ်ားေနခဲ့တယ္
ငွက္ကေလးေရ ေပ်ာ္ပါ ရယ္ပါ တခါတရံ ငိုၾကည့္ပါ။ ဘဝရဲ႕ ရသဆိုတာ စံုေအာင္ခံစားၾကည့္ရတယ္ ငွက္ကေလးရဲ႕။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အေပ်ာ္ကို တိတ္တခိုးေငးၾကည့္ျဖစ္ရင္ စိတ္မဆိုးနဲ႕ ငွက္ကေလးေရ။ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးေပ်ာ္တာျမင္ရံုနဲ႕ ရင္တစ္ခုလံုး လြင့္ထြက္မတက္ေပ်ာ္တဲ့သူ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အရယ္နဲ႕အတူ တိတ္တခိုး လိုက္ရယ္မိရင္ စိတ္မဆိုးနဲ႕ ငွက္ကေလးေရ။ ကၽြန္တာ္က ငွက္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံလြင္လြင္မွာ စိတ္တစ္ခုလံုး ႏူးညံ႕ခ်ိဳျမတတ္တဲ့သူ။ ငွက္ကေလးေရ..ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတတိုင္းသာ ၾကားမယ္ဆို ငွက္ကေလးနားညည္းေတာ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း..ကြယ္ လြမ္းတယ္ ငွက္ကေလးရယ္…။
သူအမွတ္နဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းစကားဆိုမိစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ခုန္တယ္။ ငွက္ကေလးရယ္ေလ သူနဲ႕ ဘဝတူငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငံုၾကည့္ဖို႕ေတာင္ သူ ေမ့ေနခဲ့တယ္။
ရက္စက္လိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။
(ဆ)
ငွက္ကေလးေရ ပ်ံစမ္း........
ေငးၾကည့္ဖို႕သာ တတ္ႏို္င္သူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ျမင့္ျမင့္မားမား ပ်ံျပလိုက္စမ္း
မုဒိတာနဲ႕ ျပံဳးၾကည့္ေနပါရေစ။
ငွက္ကေလးေရ..ေပ်ာ္ရဲ႕လား
အေတာင္ပံႏွစ္ဖက္ကို ေလထဲဝင့္ဝင့္
လြင့္လြင့္ဝဲဝဲ ပ်ံ
ျမင့္ျမင့္မားမားေရာက္ေအာင္ပ်ံ
ငါရွိရာေနရာကို ေယာင္လို႕ေတာင္ ငံု႕မၾကည့္နဲ႕
မင္းအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ
ငါ့အလြမ္းေတြ ပံုေအာပစ္ခ်လိုက္မိရင္
ငါ..........ေသႏိုင္တယ္...........။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း ငွက္ကေလးေတာ့ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ငွက္ကေလးေရ. ခ်စ္တယ္ လို႕ အသံကုန္ေအာ္မိေတာ့ ေလေျပက ဟားတိုက္တယ္။ ေလွာင္စမ္းကြယ္။ တကယ္ဆို ႏွလံုးသားရွိသူမွ ခံစားရတာဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူပစ္လိုက္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ ခ်စ္တယ္။။။။။
ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ကမၻာ
(စိတ္အစာ၊ ႏွလံုးသားအစာ)
အစာမဝတဲ့ ေန႕တာဟာ ပိုရွည္လ်ားေနခဲ့တယ္
မျပည့္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္လည္း
ဒီဆႏၵဟာ ၾကာရွည္ေနခဲ့
ေန႕တာရွည္ေတြကို မင္းအတြက္နဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့မိတယ္
ငွက္ကေလးေရ
လြမ္းတယ္........။
………………………
ေဟာ့ဒီမွာက ကၽြန္ေတာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတဲ့ သစ္ပင္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြမွာက လူၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္မေလာက္ရွည္တဲ့ အဆူးေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ အဆူး တိုတိုေလးေတြလည္း ရွိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အရြက္ေတြက ရွည္လ်ားလ်ားေတြ။ ကေလးတခ်ိဳ႕ေျပာၾကတာေတာ့ ဘာတဲ့။ စိန္ပန္းပင္ရဲ႕ အရြက္လိုပဲ။ က်စ္ဆံျမီးက်စ္ေဆာ့လို႕ရသတဲ့။
ေဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၾက အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လာျပီ။ နံနက္ခင္းက သယ္ေဆာင္လာတာလား။ဒါမွမဟုတ္ နံနက္ခင္းကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့သူလို႕ပဲ ေျပာရမလား မသိတဲ့ ေနမင္းၾကီးဟာေကာင္းကင္ေပၚကို တစစနဲ႕ တက္သြားေနတာ လွလိုက္တာ။ ဒီျမင္ကြင္းေလးဟာ လွလြန္းလို႕ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေလေျပေလးေတြေတာင္ ရပ္တန္႕ေငးေမာေနေလရဲ႕။ လွလိုက္တဲ့ နံံနက္ခင္းၾကီးေရ ၾကိဳဆိုပါတယ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ တိုးဖြဖြရြတ္ဆိုမိလိုက္ေသးတယ္။
(က)
အခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နီးကပ္လာတာနဲ႕ အမွ် ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေလးလည္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ အခုန္ျမန္ေနပါျပီ။ ေဟာ … ဒီခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ္ႏွလံုးသားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလး ေရာက္လာတတ္ျပီ။
အေတာင္ပံေလး တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လို႕ သူေလ ေလဟုန္စီးေနတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ေပၚကေန ျဖတ္သြားတယ္။ လွလိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။ လည္တံေလး ဆန္႕ကာဆန္႕ကာနဲ႕ ဟိုဒီလွည့္ၾကည့္ေနလိုက္ေသး။ ငွက္ကေလးရယ္ မင္းအၾကည့္ေတြ ငါ့ဘက္ကို လွည့္မလာနဲ႕။ လွည့္မလာပါနဲ႕ကြယ္။
အိုး..ရင္ထဲမွာ ဟာခနဲ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အၾကည့္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ဒီအၾကည့္ခ်င္းဆံုလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရွင္သန္ျခငး္ေတြကို ရပ္တန္႕သြားေစမွန္း ငွက္ကေလးသတိမမူလိုက္ဘူး။ သူ… ဆက္ျပီးေတာ့ ပ်ံသြားတယ္။
ငွက္ကေလး ေရ.. ငွက္ကေလးေရ ။ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေခၚေနေပမယ့္ သူ မၾကားဘူး။ မၾကားေတာ့ဘူး။ သူ နက္ျဖန္လည္း ဒီေနရာကို လာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေနတယ္။ ဘဝျခင္းမတူရင္ ခ်စ္ဖို႕ အခြင့္မရွိဘူးလား။ ဒီလိုေတာ့မသတ္မွတ္ၾကပါနဲ႕။ တကယ္ဆို ခ်စ္မိတဲ့ ႏွလံုးသားမွာလည္းအျပစ္မွ မရွိတာပဲေလ။ တကယ္ဆို ဘဝေတြကအျပစ္ ျဖစ္ေနမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူနဲ႕ အတူတူ ပ်ံခ်င္လိုက္တာ။
ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္က သစ္ပင္။
(ခ)
သူ႕ကို စေတြ႕တုန္းက သူဟာ မထင္မရွားေလးပါ။ အလိုမက်မႈေတြနဲ႕ စူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကုိ ဟာသစြတ္ျပီး က်ီက်လိက်ီက်ီ ဆိုျပီး ေအာ္ေနတတ္ေပမယ့္ သူတကယ္ နာက်ည္းျပီး ေျပာေနတာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ပဲ သူက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က သဲျပင္မွာ လာေျပာေနခဲ့တာ။ ေရထဲက သူ႕အရိပ္ေလးကို မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းေတြ ခ်လားခ်ရဲ႕။ အဲ့ဒီ႕တုန္းကလည္း သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲထိ တိုက္ရိုက္ေရာက္မလာေသးဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ေရာက္မလာခဲ့ေသးပါဘူး။
ဒုတိယေျမာက္ဆံုစည္းျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားေလာက္ေအာင္ထိ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူေလ အဲ့ဒီ႕ေန႕က ကၽြန္ေတာ့္အခက္အလက္တစ္ခုေပၚမွာ လာနားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ေဆြဆန္ဆန္ သူ စကားေျပာခဲ့တယ္။ သူ႕အမူအယာေလးေတြဟာ ငွက္ၾကီးငွက္ေကာင္း ဆန္ျပတဲ့ အခါေလးေတြလည္း ရွိရဲ႕။ ငွက္ကေလး ဆန္တဲ့ အခါေတြလည္း ရွိရဲ႕။
ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ပဲ နားေထာင္သမားသတ္သတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငွက္ကေလးက စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္ ရုတ္တရက္ ထျပန္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဟာသြားတယ္။ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္မွာပဲ သိလိုက္ရေလရဲ႕။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္ကစျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ………. သူ႕ကို လြမ္းတတ္မိသြားတယ္။
ဘယ္ေသာအခါမွ ဒီငွက္ကေလးကို အရံႈးေတြ မေတြ႕ေစခ်င္ဘူး လို႕ ေတြးေတာမိတဲ့ထိ ျဖစ္လာခဲ့ျပီ။ ဒီငွက္ကေလးရဲ႕ အေတာင္ပံေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္မယ့္သူ ေပၚလာေလမလား စိုးရိမ္တတ္ခဲ့ျပီ။ ဒီငွက္ကေလးအတြက္ ဓါတ္ၾကိဳးေတြကို ခလုတ္တိုက္မိေလမလား စိုးရိမ္တတ္ခဲ့ျပီ။
ငွက္ကေလးေရ လမ္းရွင္းခြင့္ ေပးပါ၊ ကာကြယ္ခြင့္ေပးပါ လို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္တတ္ခဲ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္လည္းကြယ္ ကိုယ္က သစ္ပင္။ ကိုယ့္အခတ္အလက္ေတြေပၚမွာ ငွက္ကေလး လာနားဖို႕သာ ေမွ်ာ္ခြင့္ရွိတဲ့ သစ္ပင္။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အလြမ္းကို ငွက္ကေလးနားလည္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ငွက္ကေလး နားလည္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူသိရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္။
(ဂ)
ဒီေန႕ငွက္ကေလးရဲ႕ ေဘးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဝန္မခံခ်င္လည္း ဝန္ခံရေတာ့မွာပါပဲ။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ဒီျမင္ကြင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေဆြးသြားေစတယ္ဆိုတာ။
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီ႕ေန႕တစ္ေန႕လံုး အရြက္ေတြ ငိုက္ပစ္တယ္။ အခက္အလက္ေတြကို ႏွိမ့္ခ်ပစ္မိတယ္။ ကၽန္ေတာ္ဟာ ပင္နိမ့္ပါ ငွက္ကေလးေရ။ လွည့္မၾကည့္ပါနဲ႕။ မက်ီစားပါနဲ႕ လို႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ရြတ္ဆိုမိေနေသးတယ္။
…
ဒီေန႕ ငွက္ကေလး လာခ်ိန္တန္တာေတာင္ မလာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေလ လြမ္းလိုက္တာ။
ငွက္ကေလး အေတာင္ေညာင္းေနလို႕မ်ား ေခတၱရပ္တန္႕ေနသလားကြယ္။ ဒါဆိုလည္း ကၽြန္တာ့္အကိုင္းအခက္ေပၚမွာ လာနားလွည့္ပါ့လားလို႕သူမၾကားႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေျပာမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲ့ဒီ႕အေျပာမွာတင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝမ္းနည္းလိုက္ရ။ ဆူးရိုင္းေတြ အျပိဳင္းျပိဳင္းပြင့္ဖူးေနတဲ့ ပင္စည္ဟာ ငွက္ကေလးအတြက္ ဒဏ္ရာ ရေစတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိခ်ိန္ခဏ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ျပံဳးလိုက္မိရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ကို ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္ဆီ တစ္ေခါက္မွ မလာေတာ့တာမဟုတ္လားေလ။ ကိုယ္ေနတဲ့ ေနရာဟာ ငွက္ကေလး မုန္းတဲ့ ေနရာ၊ ငွက္ကေလး လိုအင္ေတြ တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ ေနရာ။ ဗီလိန္ခဏခဏလုပ္ျပေနရတဲ့ ဇာတ္ရုပ္ဟာ ငွက္ကေလး ျမင္ရတဲ့ ကိုယ့္ဇာတ္ရုပ္၊ ေဟာ့ဒီရင္ထဲက သံေယာဇဥ္ၾကိဳးရွင္းရွင္းကို ျမင္တတ္ဖို႕ေတာ့ ငွက္ကေလး ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးရယ္ ငွက္ကေလးကို လြမ္းရင္း ဒီေန႕ည အိပ္စက္လိုက္ရတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးမျပဘူး။
(ဃ)
တျဖည္းျဖည္းလြင့္ပါးလာတဲ့အေမွာင္ထုဟာ
အလင္းကမၻာနဲ႕အတူ
အလြမ္းေတြကိုပါ ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္
...........
လြင့္..လြင့္....ဝဲ.........ဝဲ....
လြမ္းတယ္
ေႏြရဲ႕ ပံုရိပ္က
ႏွလံုးသားမွာ ရင္ထဲမွာ
(သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္မပါတဲ့)
ေျပာေနက်စကားေတြ လြမ္းတယ္
ငွက္ကေလးရ ဒီေန႕ နံံနက္ခင္းဟာလည္း ငွက္ကေလးကို လြမ္းရင္းနဲ႕ ႏိုးထရတဲ့ နံနက္ခင္းပါပဲ။ ငွက္ကေလး မလာတာ မွတ္မွတ္ရရ ၃ ရက္ေတာင္ ရွိခဲ့ျပီ။ တိုးတိတ္ညင္သာတဲ့ ေလေျပေလးရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္သံမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာရူးေပါ့။ ေလေျပနဲ႕အတူ သစ္၇ြက္ဝါေတြ ရွပ္တိုက္ေလွ်ာက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံကို ၾကားေယာင္မိျပီး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ လြမ္းတယ္။
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေမ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က…။ ဒီလိုပါပဲ ဘဝဆိုတာ လိုတရအေမႊးတိုင္ထြန္းလိုက္တိုင္း လိုတာရတာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ နားလည္တဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုမွာ အျပံဳးမပ်က္ ရင္ဆို႕တုန္း။ ငွက္ကေလးေရ......မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္...လြမ္းတယ္ လို႕လည္း တိုင္တည္မိလိုက္ေသးရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခပ္ဖြဖြ ျဖတ္ျပီး ေျပးတဲ့ ေလေျပေလးကိုေတာင္ မွာလိုက္မိေသး။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရနံ႕ေတြကို သယ္ေဆာင္လာေပးပါလို႕။ တခါတရံလည္း မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိရက္နဲ႕ စိတ္ကူးလိုက္မိ။ တိမ္ေတြလြင့္ရာေနရာတိုင္းမွာ အျမင္လႊာကို အငွားခ်ထားခ်င္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ပံုရိပ္လႊာကို ျမင္ခြြင့္ရခ်င္လို႕ပါ…လို႕။
ဒီခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ လာေမးစမ္းပါ တန္ခိုးရွင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးက ေကာင္းကင္။ ဟုတ္တယ္။ ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း ငွက္ကေလးကို ေထြးေပြ႕ထားခ်င္လို႕ပါ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးခ်င္လို႕ပါ။
လြမ္းတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုျမင္ခြင့္မရတဲ့ ေန႕ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ငရဲပါပဲ။ ငွက္ကေလးေရ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ ငွက္ကေလးေရ.. ငွက္ကေလးေရ.. သူမၾကားႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မရပ္မနား ေအာ္ေခၚေနမိတယ္။
ငွက္ကေလးေရ………….လို႕။
(င)
အိုးး ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးေလ အေတာင္ပံကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ ျဖတ္သြားေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္ခဏေလးကို သိမ္းခြင့္ရွိရင္ သိမ္းထားခ်င္လိုက္တာ။ သူ႕အေတာင္ပံခတ္ဟန္ေလးက ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႕ ဆင္တယ္။ အေဝးကေန ေငးၾကည့္လာတဲ့ ငွက္ကေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလး။ သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္မပါမွန္းသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ခုန္လို႕။ ဝင္သက္ထြက္သက္မွန္သမွ် ရပ္တန္႕သြားသလိုပဲ။ လမ္းၾကံဳအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာေတာင္ အသက္ရႈရပ္ရတဲ့ ကႏၱာရပင္မွန္းမသိဘူးလား ငွက္ကေလးရယ္။ က်ီစားရက္ႏိုင္လြန္းတယ္။
ေလေျပေရ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရနံ႕ေတြကို သယ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း ငါ့နယ္ေျမကို အေရာက္လာခဲ့ပါ။
ေလေျပေရ ငွက္ကေလးရဲ႕ အတိတ္ကို ခနခန သြားမတူးဆြနဲ႕သူ႕ဒဏ္ရာေတြ မက်က္ပဲေနလိမ့္မယ္။
ေလေျပေရ သူ႕ေၾကကြဲမႈရနံ႕ေတြကို ငါ့ဆီ ခနေလာက္သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့ သူ႕ကို ငါနားလည္ခ်င္လို႕ပါ။
ေလေျပေရ... ငွက္ကေလး ရဲ႕ အျပံဳးရနံ႕ကို သယ္ေဆာင္ႏိုင္မလား သူ႕အျပံဳးေလးကို......လြမ္းတယ္။
ေလေျပေရ..
ေလ...ေျပ....ေရ။
ေလေျပကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မျပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ မွာၾကားမႈေတြကို ေလွာင္ခ်င္တဲ့ ဟန္နဲ႕ ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ရင္း ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မရွက္ပါဘူးေလ။ တကယ္ဆို ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ဒဏ္ရာဆိုတာ ခ်စ္တတ္သူမွသာ နားလည္တတ္တာမဟုတ္လား။
(စ)
ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ကမၻာ
(စိတ္အစာ၊ ႏွလံုးသားအစာ)
အစာမဝတဲ့ ေန႕တာဟာ ပိုရွည္လ်ားေနခဲ့တယ္
ငွက္ကေလးေရ ေပ်ာ္ပါ ရယ္ပါ တခါတရံ ငိုၾကည့္ပါ။ ဘဝရဲ႕ ရသဆိုတာ စံုေအာင္ခံစားၾကည့္ရတယ္ ငွက္ကေလးရဲ႕။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အေပ်ာ္ကို တိတ္တခိုးေငးၾကည့္ျဖစ္ရင္ စိတ္မဆိုးနဲ႕ ငွက္ကေလးေရ။ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးေပ်ာ္တာျမင္ရံုနဲ႕ ရင္တစ္ခုလံုး လြင့္ထြက္မတက္ေပ်ာ္တဲ့သူ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အရယ္နဲ႕အတူ တိတ္တခိုး လိုက္ရယ္မိရင္ စိတ္မဆိုးနဲ႕ ငွက္ကေလးေရ။ ကၽြန္တာ္က ငွက္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံလြင္လြင္မွာ စိတ္တစ္ခုလံုး ႏူးညံ႕ခ်ိဳျမတတ္တဲ့သူ။ ငွက္ကေလးေရ..ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတတိုင္းသာ ၾကားမယ္ဆို ငွက္ကေလးနားညည္းေတာ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း..ကြယ္ လြမ္းတယ္ ငွက္ကေလးရယ္…။
သူအမွတ္နဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းစကားဆိုမိစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ခုန္တယ္။ ငွက္ကေလးရယ္ေလ သူနဲ႕ ဘဝတူငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငံုၾကည့္ဖို႕ေတာင္ သူ ေမ့ေနခဲ့တယ္။
ရက္စက္လိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။
(ဆ)
ငွက္ကေလးေရ ပ်ံစမ္း........
ေငးၾကည့္ဖို႕သာ တတ္ႏို္င္သူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ျမင့္ျမင့္မားမား ပ်ံျပလိုက္စမ္း
မုဒိတာနဲ႕ ျပံဳးၾကည့္ေနပါရေစ။
ငွက္ကေလးေရ..ေပ်ာ္ရဲ႕လား
အေတာင္ပံႏွစ္ဖက္ကို ေလထဲဝင့္ဝင့္
လြင့္လြင့္ဝဲဝဲ ပ်ံ
ျမင့္ျမင့္မားမားေရာက္ေအာင္ပ်ံ
ငါရွိရာေနရာကို ေယာင္လို႕ေတာင္ ငံု႕မၾကည့္နဲ႕
မင္းအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ
ငါ့အလြမ္းေတြ ပံုေအာပစ္ခ်လိုက္မိရင္
ငါ..........ေသႏိုင္တယ္...........။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း ငွက္ကေလးေတာ့ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ သိေစခ်င္ေသးတယ္။ ငွက္ကေလးေရ. ခ်စ္တယ္ လို႕ အသံကုန္ေအာ္မိေတာ့ ေလေျပက ဟားတိုက္တယ္။ ေလွာင္စမ္းကြယ္။ တကယ္ဆို ႏွလံုးသားရွိသူမွ ခံစားရတာဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူပစ္လိုက္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ ခ်စ္တယ္။။။။။
ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ကမၻာ
(စိတ္အစာ၊ ႏွလံုးသားအစာ)
အစာမဝတဲ့ ေန႕တာဟာ ပိုရွည္လ်ားေနခဲ့တယ္
မျပည့္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္လည္း
ဒီဆႏၵဟာ ၾကာရွည္ေနခဲ့
ေန႕တာရွည္ေတြကို မင္းအတြက္နဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့မိတယ္
ငွက္ကေလးေရ
လြမ္းတယ္........။
………………………
ငွက္ကေလး
တစ္ေကာင္အတြက္..(၂)
(က)
ငွက္ကေလးေရ။။။။။။။။။။။။။။။
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္က လြမ္းေနေၾကာင္း ငွက္ကေလး သိပါေစ။ တခါတခါက် ကိုယ့္အလြမ္းေၾကာင့္ ငွက္ကေလးမ်ား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေလမလား။ အားနာမိသားကြယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အလြမ္းဆိုတာ တားဆီးရႏိုင္ေကာင္းတဲ့ အထဲမွာမွ မပါတာ။ ကိုယ္ လြမ္းေနပါရေစ။
ငွက္ကေလးေရ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုျခင္းမွာ မာယာမပါခဲ့မွန္းေတာ့ ငွက္ကေလး သိလိမ့္မယ္။ ရိုးသားမႈတစ္ခုရယ္၊ တားဆီးဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့သြားတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းမႈရယ္။ ေနာက္ ငွက္ကေလးနဲ႕ကိုယ္ရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ေတြ ဖလွယ္ခဲ့မိၾကတယ္။ ဒါပါပဲ။ ေတြ႕ဆံုမႈမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ လိမ္ညာမႈေတြ၊ လွည့္စားမႈေတြ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မပါခဲ့ဘူး။ ရိုးသားမႈေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အသံျမည္လိုက္၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိတ္ဆိတ္သြားလိုက္နဲ႕ သံစဥ္မညီတဲ့ စကားဝိုင္းတစ္ခု။ အဲ့ဒီစကားဝုိင္းမွာ ကိုယ္ဟာ ႏွလံုးသားကို ျမဳပ္ႏွံမိခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးေရ။။။။။။။။။။။။။။။
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္က လြမ္းေနေၾကာင္း ငွက္ကေလး သိပါေစ။ တခါတခါက် ကိုယ့္အလြမ္းေၾကာင့္ ငွက္ကေလးမ်ား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေလမလား။ အားနာမိသားကြယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အလြမ္းဆိုတာ တားဆီးရႏိုင္ေကာင္းတဲ့ အထဲမွာမွ မပါတာ။ ကိုယ္ လြမ္းေနပါရေစ။
ငွက္ကေလးေရ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုျခင္းမွာ မာယာမပါခဲ့မွန္းေတာ့ ငွက္ကေလး သိလိမ့္မယ္။ ရိုးသားမႈတစ္ခုရယ္၊ တားဆီးဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့သြားတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းမႈရယ္။ ေနာက္ ငွက္ကေလးနဲ႕ကိုယ္ရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ေတြ ဖလွယ္ခဲ့မိၾကတယ္။ ဒါပါပဲ။ ေတြ႕ဆံုမႈမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ လိမ္ညာမႈေတြ၊ လွည့္စားမႈေတြ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မပါခဲ့ဘူး။ ရိုးသားမႈေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အသံျမည္လိုက္၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိတ္ဆိတ္သြားလိုက္နဲ႕ သံစဥ္မညီတဲ့ စကားဝိုင္းတစ္ခု။ အဲ့ဒီစကားဝုိင္းမွာ ကိုယ္ဟာ ႏွလံုးသားကို ျမဳပ္ႏွံမိခဲ့တယ္။
(ခ)
ငွက္ကေလးေရ…။။။။။။။
တို႕ေတြသြားတဲ့လမ္းဟာ
ဦးတည္ရာဆန္႕က်င္ဘက္။ တစ္ေယာက္က ဝါသနာကိုအမႊမ္းတင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္က
ဝမ္းစာကို ျဖည့္ဖို႕ ပိုအေရးၾကီးတယ္ထင္တယ္။ တစ္ေယာက္က တည္ျငိမ္ရင့္က်က္မႈက
အဖိုးတန္တယ္ထင္ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ကဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ တည္ျငိမ္ျပေနရတာထက္
စိတ္ခံစားမႈကို ရိုးသားစြာနဲ႕ ဖြင့္ဟျပခ်င္တယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕
ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ေဝးကြာေနလိုက္ၾကပံံုမ်ား……
တိုင္းျခားျပည္ျခားေဝးေနရသူေတြထက္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ခ်င္းေဝးစပ္မႈမ်ိဳး
ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့ၾကရတယ္။ တကယ္ဆိုကုိယ္က ငွက္ကေလးအတြက္ တံတိုင္းျဖစ္ခ်င္မိခဲ့တာ။
တခါတေလ ရိုးသားတဲ့ လြဲေခ်ာ္မႈအမွားမ်ားစြာနဲ႕ပဲ ကိုယ္ဟာ ငွက္ကေလးအတြက္ ကပ္ပါးပင္သာ
ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ငွက္ကေလးက အခ်စ္ကို နားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ကို မခ်စ္ဘူး။ သစ္ပင္ ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနမိလိုက္တာ ရင္တစ္ခုလံုးပြင့္မတက္။
ဟယ္.. ၾကား ၾကားဖူးေပါင္ေတာ္ သစ္ပင္က ငွက္ကို ခ်စ္သတဲ့ဆိုတဲ့ အတင္းစကားေတြၾကားမွာ ကိုယ္ဟာ လက္မေထာင္လို႕ ကိုယ့္ႏွလံုးသားအတြက္ ကိုယ္ ဂုဏ္ယူျပခဲ့တယ္။ ဂုဏ္ယူမိခဲ့တယ္ ။
ငွက္ကေလးက အခ်စ္ကို နားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ကို မခ်စ္ဘူး။ သစ္ပင္ ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနမိလိုက္တာ ရင္တစ္ခုလံုးပြင့္မတက္။
ဟယ္.. ၾကား ၾကားဖူးေပါင္ေတာ္ သစ္ပင္က ငွက္ကို ခ်စ္သတဲ့ဆိုတဲ့ အတင္းစကားေတြၾကားမွာ ကိုယ္ဟာ လက္မေထာင္လို႕ ကိုယ့္ႏွလံုးသားအတြက္ ကိုယ္ ဂုဏ္ယူျပခဲ့တယ္။ ဂုဏ္ယူမိခဲ့တယ္ ။
(ဂ)
ငွက္ကေလးေရ……။.။။။။
မင္းအတိတ္ကို ခဏခဏအမႊန္းတင္မျပစမ္းနဲ႕။ ေၾကေၾကကြဲကြဲေတးသီေနတတ္တဲ့ မင္းအသံက ငါ့အသဲကို ဓါးနဲ႕ မႊန္းသလိုပဲ။ ခံစားရ ခက္တယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္အတြက္ ကမၻာသစ္တစ္ခုတည္ေဆာက္ေပးခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရင္ မင္း မရယ္နဲ႕ကြယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတိတ္မွာ ကိုယ္ဟာ သာမန္ၾကီးျပင္းမႈတစ္ခုကိုသာ ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ငယ္။ ကိုယ့္အရပ္ေတြ ရွည္လာတာကို ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အကိုင္းအခက္ေတြ ပိုျပည့္စံုလာတာကို ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တယ္။
အခုမွ ငွက္ကေလးအတြက္နဲ႕ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ဟာ ေမွာင္မည္းလိုက္၊ လင္းလက္လိုက္။ တစ္ေန႕တည္းနဲ႕ ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲေနပံုမ်ား။ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ငါ့ေကာင္းကင္က ဝင္းဝင္းလက္လက္။ ငွက္ကေလးကို လြမ္းတဲ့ အလြမ္းေတြ ျပင္းျပလြန္းတဲ့အခါ ငါ့ေကာင္းကင္ဟာ တိမ္ညိဳေတြနဲ႕ အံု႕အံု႕မိႈင္းမိႈင္း။ ငွက္ကေလးကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ျမဴးမိတဲ့ အခါ ငါ့ေကာင္းကင္က သာယာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ငွက္ကေလးကို ျမင္ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာေတာ့ ငါ့ေကာင္းကင္ဟာ ရုတ္ျခည္း အေမွာင္က်တတ္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သိလား။ သိရဲ႕လား လို႕ ေအာ္ေမးပစ္ခ်င္စမ္းရဲ႕။
(ဃ)
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကမၻာသစ္ပါ
သူ ရွိတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမွာ္ဆရာပါ
သူျပဳစားသမွ် ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္သခင္ပါ
သူပါမွ အိပ္မက္ေတြဟာ ပိုလွလာတယ္
ဒီလိုကဗ်ာေလးေတြ ကိုယ္ရြတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးၾကားႏိုင္မလား။ ၾကားေစခ်င္ရဲ႕ ငွက္ကေလးရယ။္ ၾကားေစခ်င္သူက မၾကားႏိုင္တဲ့ဘဝမွာ သစ္ပင္အျဖစ္ကို စိတ္ကုန္မိရဲ႕။ အရာရာကို ဆြံ႕အျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ နားေထာင္ခြင့္ပဲရွိတယ္။ ကိုယ္ျပန္ေျပာခြင့္ရတာဆိုလို႕ ေလေျပနဲ႕အတူ သစ္ခတ္ေလးေတြ ယိမ္းႏြဲ႕ရင္း လႈပ္ခတ္လိုက္ရတဲ့ အသံပါပဲ။
မင္းအတိတ္ကို ခဏခဏအမႊန္းတင္မျပစမ္းနဲ႕။ ေၾကေၾကကြဲကြဲေတးသီေနတတ္တဲ့ မင္းအသံက ငါ့အသဲကို ဓါးနဲ႕ မႊန္းသလိုပဲ။ ခံစားရ ခက္တယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္အတြက္ ကမၻာသစ္တစ္ခုတည္ေဆာက္ေပးခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရင္ မင္း မရယ္နဲ႕ကြယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတိတ္မွာ ကိုယ္ဟာ သာမန္ၾကီးျပင္းမႈတစ္ခုကိုသာ ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ငယ္။ ကိုယ့္အရပ္ေတြ ရွည္လာတာကို ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အကိုင္းအခက္ေတြ ပိုျပည့္စံုလာတာကို ထူးဆန္းတယ္ထင္ခဲ့တယ္။
အခုမွ ငွက္ကေလးအတြက္နဲ႕ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ဟာ ေမွာင္မည္းလိုက္၊ လင္းလက္လိုက္။ တစ္ေန႕တည္းနဲ႕ ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲေနပံုမ်ား။ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ငါ့ေကာင္းကင္က ဝင္းဝင္းလက္လက္။ ငွက္ကေလးကို လြမ္းတဲ့ အလြမ္းေတြ ျပင္းျပလြန္းတဲ့အခါ ငါ့ေကာင္းကင္ဟာ တိမ္ညိဳေတြနဲ႕ အံု႕အံု႕မိႈင္းမိႈင္း။ ငွက္ကေလးကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ျမဴးမိတဲ့ အခါ ငါ့ေကာင္းကင္က သာယာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ငွက္ကေလးကို ျမင္ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာေတာ့ ငါ့ေကာင္းကင္ဟာ ရုတ္ျခည္း အေမွာင္က်တတ္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သိလား။ သိရဲ႕လား လို႕ ေအာ္ေမးပစ္ခ်င္စမ္းရဲ႕။
(ဃ)
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကမၻာသစ္ပါ
သူ ရွိတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမွာ္ဆရာပါ
သူျပဳစားသမွ် ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္သခင္ပါ
သူပါမွ အိပ္မက္ေတြဟာ ပိုလွလာတယ္
ဒီလိုကဗ်ာေလးေတြ ကိုယ္ရြတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးၾကားႏိုင္မလား။ ၾကားေစခ်င္ရဲ႕ ငွက္ကေလးရယ။္ ၾကားေစခ်င္သူက မၾကားႏိုင္တဲ့ဘဝမွာ သစ္ပင္အျဖစ္ကို စိတ္ကုန္မိရဲ႕။ အရာရာကို ဆြံ႕အျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ နားေထာင္ခြင့္ပဲရွိတယ္။ ကိုယ္ျပန္ေျပာခြင့္ရတာဆိုလို႕ ေလေျပနဲ႕အတူ သစ္ခတ္ေလးေတြ ယိမ္းႏြဲ႕ရင္း လႈပ္ခတ္လိုက္ရတဲ့ အသံပါပဲ။
(င)
ငွက္ကေလးေရ..။။။။။
ငွက္ကေလးကို ေငးေနမိတဲ့ ကိုယ္္က ေမခနဲ႕ မလိခကိုအားက်တယ္။ သူတို႕ေတြ ေပါင္းဆံုသလို တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံမွာ လာနားမယ္ထင္မိတယ္။ ငွက္ကေလးကို တမ္းတေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က i will be right here သီခ်င္းေလးကို တိုးတိုးေလးဆိုညည္းခ်င္ေနမိ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ငွက္ကေလးၾကားလိမ့္မယ္ ယံုၾကည္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏုိးလြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အေလာင္ကၽြမ္းခံခ်င္မိရင္း ငွက္ကေလးအတြက္ အေႏြးဓါတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးေရ..။။။။။
ငွက္ကေလးကို တမ္းတျခင္းဟာ ဘာလိုအင္ဆႏၵပါလဲ စဥ္းစားေတာ့ ျပံဳးမိသား။ အခ်စ္မွာ လိုအင္ဆႏၵမပါရင္ ပ်င္းဖို႕ေကာင္းသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို လိုအပ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။
(စ)
ငွက္ကေလးကို ေငးေနမိတဲ့ ကိုယ္္က ေမခနဲ႕ မလိခကိုအားက်တယ္။ သူတို႕ေတြ ေပါင္းဆံုသလို တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံမွာ လာနားမယ္ထင္မိတယ္။ ငွက္ကေလးကို တမ္းတေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က i will be right here သီခ်င္းေလးကို တိုးတိုးေလးဆိုညည္းခ်င္ေနမိ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ငွက္ကေလးၾကားလိမ့္မယ္ ယံုၾကည္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏုိးလြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အေလာင္ကၽြမ္းခံခ်င္မိရင္း ငွက္ကေလးအတြက္ အေႏြးဓါတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးေရ..။။။။။
ငွက္ကေလးကို တမ္းတျခင္းဟာ ဘာလိုအင္ဆႏၵပါလဲ စဥ္းစားေတာ့ ျပံဳးမိသား။ အခ်စ္မွာ လိုအင္ဆႏၵမပါရင္ ပ်င္းဖို႕ေကာင္းသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို လိုအပ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။
(စ)
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေန႕ခင္းက ငွက္ကေလးကို ပိုျပီးတမ္းတေစတယ္။ ငွက္ကေလးေရ အလြမ္းဆိုတာ တားခြင့္မရွိတဲ့ ျမစ္ပါပဲ။ သူစီးခ်င္သေလာက္စီး၊ အရွိန္အဟုန္ကို ႏွလံုးသားကထိန္းခ်ဳပ္တယ္။ ခုေတာ့ ငွက္ကေလးကို လြမ္းတယ္။
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကမၻာတစ္ခုတည္ေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။
ရိုးးသားတိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ကမၻာဟာ ငွက္ကေလးအတြက္နဲ႕ အလြမ္းေတြ ညိႈ႕ဆိုင္းလာရ? အခ်စ္ေတြ နဲ႕ ဝင္းလက္လာရ၊ ေၾကကြဲမႈေတြနဲ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့လာရ ..ဒီလိုနဲ႕ပဲ အေရာင္စံုတဲ့ကမၻာသစ္တစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ကိုယ္္ဟာ သစ္ပင္အျဖစ္ ျဖစ္တည္မႈကို ေမ့ေနခဲ့ေၾကာင္း(ေမ့ထားခဲ့ေၾကာင္း) ဝန္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ႏွလံုးသားက ကမၻာသစ္ကို ဖ်က္ပစ္ရမွာေၾကာက္တယ္။ ဒီကမၻာသစ္က ငွက္ကေလးနဲ႕မွ ျဖစ္တည္ခဲ့ရတာ၊ ဒီကမၻာသစ္က ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို ဖန္တီးေပးခဲ့တာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလြမ္းေတြ ညိႈ႕ဆိုင္းေနပါေစ။ ငွက္ကေလးဖန္တီးေပးတဲ့ ကမၻာသစ္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ သုခ နန္းေတာ္ပါပဲ.....။
အခ်စ္မရွိတဲ့ ကမၻာထက္ ခ်စ္သူကို လြမ္းေနရတဲ့ကမၻာက ပိုျပီး ျပည့္စံုတယ္။ ငွက္ကေလးေရ...... တိတ္တိတ္ေလးပဲ လြမ္းတယ္။
(ဆ)
ငွက္ကေလးေရ…။။။။။။။
ငွက္ကေလးက ၊ငွက္ကေလးက ကေလးဆန္တယ္။ မရယ္နဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ တကယ္ဆို ခ်စ္မိတာကိုက ကေလးဆန္ေနတာျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္
အခ်စ္ကိုက စိတ္ေတြ ႏုပ်ိဳေစတာျဖစ္မယ္။ ငွက္ကေလးနဲ႕ အခ်စ္က ကေလးဆန္တာ ေသခ်ာတယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ငွက္ကေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရူးေအာင္ျပဳစားႏိုင္တယ္။
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကိုလိုအပ္တယ္။ ေနကိုလိုအပ္တယ္။ လမင္းကို လိုအပ္တယ္။ လိုအပ္တယ္လို႕
စကားေတြမဆိုမိဘူး။ ေကာင္းကင္ခမ်ာ ကမၻာၾကီးကို မိုးေပးဖို႕ လံုးပမ္းေနမိလို႕ပါ။
ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္လည္း ငွက္ကေလးကိုလိုအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တယ္မဆိုမိဘူး။ ငွက္ကေလးစိတ္ရႈပ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိလို႕ပါ။
ငွက္ကေလးက ေတးဆိုရင္ ေတးဆိုသံထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္က ဖမ္းယူေနက်။ ငွက္ကေလးက ျပံဳးေနရင္ အျပံဳးထဲက ခံစားခ်က္အေငြ႕အသက္ေတြကို ကိုယ္က ေဝခြဲၾကည့္ေနက်။ ဘာ့ေၾကာင့္ဘာ့အတြက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ လြမ္းေဆြးမႈ၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက် အရာရာကို ကိုယ္ ဖမ္းယူတတ္ခဲ့တယ္။
တကယ္ဆို ငွက္ကေလးရယ္ ကိုယ္က သစ္ပင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာစရာစကားလံုးမရွိဘူး။ တိုးတိတ္ဆြံ႕အ နာခံရံုသတ္သတ္ ျဖစ္တည္ခဲ့ရတဲ့ ဘဝ သစ္ပင္ဘဝက ေခတၱလြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလးေရ အခြင့္ရွိရင္ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို လိုအပ္ေၾကာင္း ေတးဆိုခြင့္ရခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလးက ၊ငွက္ကေလးက ကေလးဆန္တယ္။ မရယ္နဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ တကယ္ဆို ခ်စ္မိတာကိုက ကေလးဆန္ေနတာျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္
အခ်စ္ကိုက စိတ္ေတြ ႏုပ်ိဳေစတာျဖစ္မယ္။ ငွက္ကေလးနဲ႕ အခ်စ္က ကေလးဆန္တာ ေသခ်ာတယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ငွက္ကေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရူးေအာင္ျပဳစားႏိုင္တယ္။
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကိုလိုအပ္တယ္။ ေနကိုလိုအပ္တယ္။ လမင္းကို လိုအပ္တယ္။ လိုအပ္တယ္လို႕
စကားေတြမဆိုမိဘူး။ ေကာင္းကင္ခမ်ာ ကမၻာၾကီးကို မိုးေပးဖို႕ လံုးပမ္းေနမိလို႕ပါ။
ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္လည္း ငွက္ကေလးကိုလိုအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တယ္မဆိုမိဘူး။ ငွက္ကေလးစိတ္ရႈပ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိလို႕ပါ။
ငွက္ကေလးက ေတးဆိုရင္ ေတးဆိုသံထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္က ဖမ္းယူေနက်။ ငွက္ကေလးက ျပံဳးေနရင္ အျပံဳးထဲက ခံစားခ်က္အေငြ႕အသက္ေတြကို ကိုယ္က ေဝခြဲၾကည့္ေနက်။ ဘာ့ေၾကာင့္ဘာ့အတြက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ လြမ္းေဆြးမႈ၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက် အရာရာကို ကိုယ္ ဖမ္းယူတတ္ခဲ့တယ္။
တကယ္ဆို ငွက္ကေလးရယ္ ကိုယ္က သစ္ပင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာစရာစကားလံုးမရွိဘူး။ တိုးတိတ္ဆြံ႕အ နာခံရံုသတ္သတ္ ျဖစ္တည္ခဲ့ရတဲ့ ဘဝ သစ္ပင္ဘဝက ေခတၱလြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလးေရ အခြင့္ရွိရင္ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို လိုအပ္ေၾကာင္း ေတးဆိုခြင့္ရခ်င္တယ္။
(ဇ)
ငွက္ကေလးေရ..။။။။။
အခ်စ္ကို ငွက္ကေလးက နင့္နင့္နဲနဲ ယံုၾကည္ကိုးစားဖူးေၾကာင္းသိလိုက္တဲ့ ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံေတြ အဝါေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္သူအေပၚ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ခ်စ္တတ္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနာလိုစိတ္ကို ႏိႈးဆြတယ္။ ငွက္ကေလးရယ္ သဝန္တိုတာရွိရင္ တကယ္ခ်စ္တယ္ေခၚသလား။တကယ္ခ်စ္ေပမယ့္ သဝန္မတိုတတ္ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရဲ႕ ၾကီးျမတ္မႈေတြ ဖန္ဆင္းေပးပါ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္း တစြန္းတစေတာင္ မသိခ်င္ေတာ့ဘူးကြယ္။
ငွက္ကေလးေရ..။။။။
အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္္ သတ္မွတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ အခ်စ္ကို ဖြင့္ဟေျပာဖို႕ မလိုအပ္ဖူးဆိုရင္ေတာင္မွ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတဲ့ ဂရုစိုက္ျခင္းေတြကိုေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္မထားခ်င္ဘူးကြယ္။ ၾကာလာရင္ သိမ္းထားရတာမ်ားလို႕ ရင္နင့္ ေသႏိုင္တယ္။
အခ်စ္ကို ငွက္ကေလးက နင့္နင့္နဲနဲ ယံုၾကည္ကိုးစားဖူးေၾကာင္းသိလိုက္တဲ့ ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံေတြ အဝါေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္သူအေပၚ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ခ်စ္တတ္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနာလိုစိတ္ကို ႏိႈးဆြတယ္။ ငွက္ကေလးရယ္ သဝန္တိုတာရွိရင္ တကယ္ခ်စ္တယ္ေခၚသလား။တကယ္ခ်စ္ေပမယ့္ သဝန္မတိုတတ္ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရဲ႕ ၾကီးျမတ္မႈေတြ ဖန္ဆင္းေပးပါ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္း တစြန္းတစေတာင္ မသိခ်င္ေတာ့ဘူးကြယ္။
ငွက္ကေလးေရ..။။။။
အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္္ သတ္မွတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ အခ်စ္ကို ဖြင့္ဟေျပာဖို႕ မလိုအပ္ဖူးဆိုရင္ေတာင္မွ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတဲ့ ဂရုစိုက္ျခင္းေတြကိုေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္မထားခ်င္ဘူးကြယ္။ ၾကာလာရင္ သိမ္းထားရတာမ်ားလို႕ ရင္နင့္ ေသႏိုင္တယ္။
(ဈ)
ငွက္ကေလးေရ…။။။။
ငွက္ကေလးမၾကားႏုိင္မွန္းသိေပမယ့္ထပ္ထပ္ ေတးသီေနမိဦးမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေတးသံကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့နားစြင့္ေပးကြယ္။ ၾကားေစခ်င္သူက မၾကားတဲ့အခါ ေအာ္ရတဲ့သူအတြက္ ပိုပင္ပန္းတယ္။ ခု ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားဟာ အသံအိုးမေကာင္းေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ကိုက္ျဖတ္ထားလို႕ ဆိုလားပဲ ။
ငွက္ကေလးေရ…။။။။
ငွက္ကေလးမၾကားႏုိင္မွန္းသိေပမယ့္ထပ္ထပ္ ေတးသီေနမိဦးမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေတးသံကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့နားစြင့္ေပးကြယ္။ ၾကားေစခ်င္သူက မၾကားတဲ့အခါ ေအာ္ရတဲ့သူအတြက္ ပိုပင္ပန္းတယ္။ ခု ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားဟာ အသံအိုးမေကာင္းေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ကိုက္ျဖတ္ထားလို႕ ဆိုလားပဲ ။
ရည္ေဝ
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္
..(၃)
(၁)
ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္၊သစ္ပင္တစ္ပင္ မရည္ရြယ္ပဲ ေတြ႕ဆံုဖူးခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကေတာ့ ခဏ လာနားတာပါပဲ။ သစ္ပင္ေလးကေတာ့ တစ္သက္တာအတြက္ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးသြားမိသတဲ့။
သစ္ပင္အတြက္ ငွက္ကေလးက အရာရာကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သူရဲေကာင္း မွတ္ခဲ့မိတယ္။ ေနာက္ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။
တကယ္လည္း ငွက္ကေလးဟာ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သစ္ပင္ေလး ျမင္ခဲ့သမွ် အျပဳအမႈတိုင္းမွာ ငွက္ကေလးဟာ သူရဲေကာင္းဆန္တယ္။ ရင့္က်က္တယ္။ေတြးတတ္တယ္။ သားေကာင္ရဲ႕အေနအထားသိတဲ့ သိန္းစြန္ရဲတစ္ေကာင္လို ရဲရင့္ခဲ့တယ္။ လင္းယုန္လို က်က္သေရၾကီးျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ျမင့္ျမတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေလး မွားခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို အရိပ္လို လိုက္ၾကည့္ေနမႈဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္အားငယ္မႈေတြကို ထြင္းေဖါက္ျမင္တတ္ခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို အရိပ္လို လိုက္ၾကည့္ေနမႈဟာ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးဟာ သူ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြကို တျခားသူေတြကို ျမင္ေစခ်င္ရဲ႕လား။ မျမင္ေစခ်င္ပဲ သစ္ပင္ေလးက ျမင္ခဲ့တာဆိုရင္....။ သစ္ပင္ေလးဒီအေတြးေၾကာင့္ တကယ္ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကို သိခြင့္ရလိုက္တဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္မိတယ္။
ဟုတ္တယ္။သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္မိပါတယ္။
(၂)
တကယ္ဆို သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ဘဝဟာ ရိုးရွင္းလြန္းပါတယ္။ ေဟာ့ဒီေျမ၊ ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ သစ္ပင္ေလးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အလုပ္က အသက္၇ွင္ေနမႈ။ ဟုတ္တယ္။ အသက္၇ွင္သန္ေနမႈပဲ ၇ွိတယ္။
သာမန္ရွင္သန္ေနထိုင္မႈ ဘဝမွာ ခံစားခ်က္ဆိုတာကို မတို႕မထိခဲ့ရတဲ့ သစ္ပင္ေလးဟာ သူ႕လက္ဖ်ံမွာ လာနားတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အျမင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ သီးပြင့္လာတယ္ဆိုရင္ ငွက္ကေလးယံုပါ့မလား။
သစ္ပင္ေလးက ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးၾကည့္ဖို႕ေတာင္ စိတ္မဝင္စားခဲ့သူ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခုေတာ့ ေကာင္းကင္ကို မၾကာခဏ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတတ္ျပီ။ ငွက္ကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားမလားလို႕ေလ။ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းသြားခ်ိန္ကို မျမင္ရမွာကို သစ္ပင္ေလး အရမ္းေၾကာက္တယ္။
ငွက္ကေလး အိပ္ေနခ်ိန္ဆို သစ္ပင္ေလးက စိတ္ပူတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးမျမင္ရပဲနဲ႕ တစ္စံုတစ္ခုရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြထဲက်သြားမလားလို႕။ငွက္ကေလး ေလလိႈင္းေပၚပ်ံသန္းေနခ်ိန္ဆို သစ္ပင္ေလး ေတြးပူတတ္တယ္။ ၾကားမွာ ကာဆီးထားတဲ့ အပိတ္အဆို႕ေတြကို မျမင္ပဲဝင္တိုက္မိရင္ ငွက္ကေလးဒဏ္ရာရႏိုင္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္က ငွက္ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ တိမ္ေတြက ငွက္ကေလးရဲ႕ အသြင္ေျပာင္းသြားတယ္။ ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္က ငွက္ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေျမျပင္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေျမျပင္ဟာေကာင္းကင္ျဖစ္လို႕ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းေနသတဲ့။
ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္ဆိုတာ ဖြင့္ဟေျပာမွ ခ်စ္လို႕ရေၾကးလား။ ကိုယ့္မွာက ဖြင့္ေျပာစရာ အသံမွ မရွိတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးကို ကိုယ္ ခ်စ္တယ္။
သစ္ပင္တစ္ပင္က ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ေနပါတယ္။
အက်ယ္ၾကီးေအာ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ရွဲ..ရွဲ...ရွဲတဲ့ေလ။ သစ္ခက္ေလးေတြ ေလတိုက္လို႕ လႈပ္တဲ့အသံပဲ ထြက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးေရ.. စိတ္ေမာလိုက္တာ။
(၃)
ငွက္ကေလးနဲ႕ သစ္ပင္ရဲ႕ ၾကားထဲမွာဘာေတြျခားထားသလဲ။
ရွာေဖြၾကည့္မိတယ္။
ေနထိုင္ရွင္သန္ရာဘဝမတူညီၾကဘူးေနာ္။ ေနာက္ စိတ္ကို အလိုလိုက္ပံုျခင္း မတူညီၾကဘူး။ ငွက္ကေလးက သူ႕ႏွလံုးသားကို သူအေလးထားတယ္။ သူ႕စိတ္ကလိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရကို အေလးထားတယ္။ ျဖည့္ခြင့္ရဖို႕ပဲ ၾကိဳးစားေနတယ္။ သူ႕ဝါသနာကို အထပ္ထပ္မြမ္းမံတယ္။
သစ္ပင္က ၊ သစ္ပင္ကဝ ါသနာဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူး။ အသက္ရွင္ေနလို႕သာအသက္ရႈေနမိတာဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးကို ေတြးရင္းေနထိုင္မိခဲ့သူ။ သစ္ပင္ေလးက ႏွလံုးသားက လိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရဆိုတာကို တခါမွ မတို႕ထိဖူးခဲ့တဲ့သူ။ ဒီဆန္႕က်င္ဘက္ႏွစ္ခု ဘယ္လိုမ်ားဆံုစည္းေလမလဲကြယ္။
ခုေတာ့ ႏွလံုးသားက လိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရဆိုတာ ငွက္ကေလးလို႕ သိတတ္ခဲ့ျပီ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားဖို႕ မင္းမွာ ႏွလံုးသားေရာ ပါရဲ႕လားကြာ တဲ့.. ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေမးၾကတယ္။ ကိုယ္ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ ျပန္ေျဖမိတယ္။ တကယ္ခ်စ္တတ္သူအတြက္ ႏွလံုးသားမရွိေပမယ့္ ႏွလံုးသားရွိသူေတြထက္ ခံစားတတ္တယ္လို႕။ သူတို႕ တစ္ေန႕ခ်စ္တတ္ရင္ သိလိမ့္မယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႕ နာက်င္ရတဲ့ အေၾကာင္း ကို။
ငွက္ကေလးက သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို တစ္ေန႕မွာတစ္ခါပဲ ပ်ံသန္းတတ္တယ္ေနာ္။ တကယ္ဆို အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီ။ ဒါမွမဟုတ္ ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း သမ္းေဝေနတတ္ျပီ။ ခုေတာ့ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္တိုင္း ငွက္ကေလးကိုပဲ ၾကည့္ေနမိလို႕ ကိုယ့္ေရွ႕က စမ္းေခ်ာင္းေလးေတာင္ေျပာေနတတ္ျပီ။ မင္းက ငွက္ကေလးမလာမွ ငါ့ကိုၾကည့္တာပါကြာ..တဲ့။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာလြဲသလိုျဖစ္လို႕ ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနၾကျပီ။
ဒါေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးရယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ေန႕တာမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဟာအဲ့ဒီအခ်ိန္ပဲဆိုတာ သူတို႕မွ မသိတာပဲေလ။
ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ ငွက္ကေလးကို လြမ္းမိေနျပန္ျပီမို႕ စမ္းေခ်ာင္းေလး ႏႈတ္ခမ္းစူသြားျပန္ျပီ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္။ ငွက္ကေလးအေၾကာင္းေတြးေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးအခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ္ထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ငွက္ကေလးေရ လြမ္းလိုက္တာ။
(၄)
အဲ့ဒီ႕ေန႕က သစ္ပင္အတြက္ ေကာင္းကင္ျပိဳသလို ျဖစ္တဲ့ေန႕ေပါ့။
ငွက္ကေလးရယ္ေလ တျခားငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ေပၚကေန ပ်ံသန္းသြားတယ္။ ျမင္လိုက္ရတာဟာ အရိပ္အေယာင္လာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး အလဲလဲအျပိဳျပိဳ။ ငွက္ကေလးသတိထားမိရင္ သိလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ႕ေန႕က ကိုယ္ေကာင္းကင္ကို ေမာ့မၾကည့္ခဲ့ဘူး။
အဲ့ဒီ႕ေန႕ကစလို႕ ကိုယ္ ငိုတတ္ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလး သတိထားမိရင္ သိလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ႕ေန႕ ကိုယ္တိတ္ဆိတ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း မထူးပါဘူး ငွက္ကေလးရယ္။ ခ်စ္သူရွိလို႕သာ ေမ့ပစ္ေၾကးဆို ဒီကမၻာမွာ အသဲကြဲသမားမရွိႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ကိုယ္လည္း သမရိုးက်အသဲကြဲသမား ျဖစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ အသဲကြဲပစ္လိုက္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ လြမ္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုဟာမျပည့္စံုႏုိင္မွန္း ပိုေသခ်ာလာေလေလ၊ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ခြင့္ရႏိုင္မယ့္(တဲ့) ရက္ေတြကို ပိုပို တန္ဖိုးထားမိေလပါပဲ။ အလြမ္းတစ္ခုကို ဖြင့္ဟဝန္ခံဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးက ျပံဳးတယ္။ “မင္းက သစ္ပင္ေလ မင္းစကားမေျပာႏိုင္ပဲနဲ႕ငွက္ကေလးကို ဘယ္လိုေျပာမွာလဲ သစ္ပင္ကမၻာပ်က္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ သစ္ပင္ဆို ဖြင့္ဟေျပာဆိုလို႕မရတဲ့သူပဲကြ နားေထာင္ခြင့္ပဲရွိတယ္” တဲ့ေလ။ သူကေတာ့ အဲ့ဒီလိုေျပာျပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ကိုယ့္မွာသာ.. အေတြးေတြတသီၾကီးနဲ႕က်န္ခဲ့။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းကို ဘာေတြနဲ႕၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ဖြင့္ေျပာရမလဲ။ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ေခါင္းေျခာက္ေနပါျပီ ငွက္ကေလးရယ္။ ကိုယ့္အိပ္ခ်ိန္ေတြကို ဖဲ့ပစ္ျပီး ေကာင္းကင္က ငွက္ကေလးကို ခိုးၾကည့္တဲ့ ေနရ႕ရက္ေတြ မ်ားမ်ားလာေလေလ၊ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးမိတဲ့ စိတ္က တိုးလာေလေလ။
ငွက္ကေလးေရ ျမတ္ႏိုးမႈကို တိုင္းတာတဲ့ စက္ေတြရွိရင္ ကိုယ့္ဆီခဏယူလာခဲ့စမ္းပါ။ ငွက္ကေလးကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း တိုင္းတာျပခ်င္လို႕ပါကြယ္။
“ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မသိတဲ့သစ္ပင္ကို
အျပစ္ဆိုခ်င္လည္း ဆိုပါေတာ့
ခ်စ္ခြင့္ေတ့ာရခ်င္ေနေသးတယ္” ငွက္ကေလးရယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့။ တန္ခိုးရွင္နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ဖြင့္ေျပာဖို႕အတြက္ေလ။
(၅)
မေန႕ညက အိပ္မက္တယ္။
ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို ၾကည့္ရင္းစကားဆိုတယ္။ “ျမတ္ႏိုးတယ္” တဲ့ေလ။ ကိုယ္ေပ်ာ္သြားလို႕ ထခုန္မိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးက ေအာ္တယ္။ တိတ္တိတ္ေနစမ္းကြာတဲ့။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဆိုတယ္။ အိပ္ခ်ိန္ၾကီးမွာ ဆူညံေနသတဲ့။ ကြယ္.. ခက္လိုက္တာ။ အိပ္မက္ထဲ ေပ်ာ္တာေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပ်ာ္ခြင့္မရတဲ့ ဘဝမ်ိဳး။
အိပ္မက္က အေပ်ာ္ေတြနဲ႕ ကိုယ္ဟာ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး ငွက္ကေလးကို ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ငွက္ကေလး ဘာအဆင္အေသြးကို ဆင္လာမလဲ။ ဘယ္လိုပံုစံေတးဆိုမလဲ။ ငွက္ကေလးဘာေတြကို ရွာေဖြဦးမလဲ။ငွက္ကေလးအေၾကာင္း ေတြးေနရင္းနဲ႕ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။
ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္၊သစ္ပင္တစ္ပင္ မရည္ရြယ္ပဲ ေတြ႕ဆံုဖူးခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကေတာ့ ခဏ လာနားတာပါပဲ။ သစ္ပင္ေလးကေတာ့ တစ္သက္တာအတြက္ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးသြားမိသတဲ့။
သစ္ပင္အတြက္ ငွက္ကေလးက အရာရာကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သူရဲေကာင္း မွတ္ခဲ့မိတယ္။ ေနာက္ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။
တကယ္လည္း ငွက္ကေလးဟာ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သစ္ပင္ေလး ျမင္ခဲ့သမွ် အျပဳအမႈတိုင္းမွာ ငွက္ကေလးဟာ သူရဲေကာင္းဆန္တယ္။ ရင့္က်က္တယ္။ေတြးတတ္တယ္။ သားေကာင္ရဲ႕အေနအထားသိတဲ့ သိန္းစြန္ရဲတစ္ေကာင္လို ရဲရင့္ခဲ့တယ္။ လင္းယုန္လို က်က္သေရၾကီးျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ျမင့္ျမတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေလး မွားခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို အရိပ္လို လိုက္ၾကည့္ေနမႈဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္အားငယ္မႈေတြကို ထြင္းေဖါက္ျမင္တတ္ခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလးကို အရိပ္လို လိုက္ၾကည့္ေနမႈဟာ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးဟာ သူ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြကို တျခားသူေတြကို ျမင္ေစခ်င္ရဲ႕လား။ မျမင္ေစခ်င္ပဲ သစ္ပင္ေလးက ျမင္ခဲ့တာဆိုရင္....။ သစ္ပင္ေလးဒီအေတြးေၾကာင့္ တကယ္ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကို သိခြင့္ရလိုက္တဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္မိတယ္။
ဟုတ္တယ္။သစ္ပင္ေလး ေပ်ာ္မိပါတယ္။
(၂)
တကယ္ဆို သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ဘဝဟာ ရိုးရွင္းလြန္းပါတယ္။ ေဟာ့ဒီေျမ၊ ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ သစ္ပင္ေလးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အလုပ္က အသက္၇ွင္ေနမႈ။ ဟုတ္တယ္။ အသက္၇ွင္သန္ေနမႈပဲ ၇ွိတယ္။
သာမန္ရွင္သန္ေနထိုင္မႈ ဘဝမွာ ခံစားခ်က္ဆိုတာကို မတို႕မထိခဲ့ရတဲ့ သစ္ပင္ေလးဟာ သူ႕လက္ဖ်ံမွာ လာနားတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အျမင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ သီးပြင့္လာတယ္ဆိုရင္ ငွက္ကေလးယံုပါ့မလား။
သစ္ပင္ေလးက ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးၾကည့္ဖို႕ေတာင္ စိတ္မဝင္စားခဲ့သူ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခုေတာ့ ေကာင္းကင္ကို မၾကာခဏ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတတ္ျပီ။ ငွက္ကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားမလားလို႕ေလ။ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းသြားခ်ိန္ကို မျမင္ရမွာကို သစ္ပင္ေလး အရမ္းေၾကာက္တယ္။
ငွက္ကေလး အိပ္ေနခ်ိန္ဆို သစ္ပင္ေလးက စိတ္ပူတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးမျမင္ရပဲနဲ႕ တစ္စံုတစ္ခုရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြထဲက်သြားမလားလို႕။ငွက္ကေလး ေလလိႈင္းေပၚပ်ံသန္းေနခ်ိန္ဆို သစ္ပင္ေလး ေတြးပူတတ္တယ္။ ၾကားမွာ ကာဆီးထားတဲ့ အပိတ္အဆို႕ေတြကို မျမင္ပဲဝင္တိုက္မိရင္ ငွက္ကေလးဒဏ္ရာရႏိုင္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္က ငွက္ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ တိမ္ေတြက ငွက္ကေလးရဲ႕ အသြင္ေျပာင္းသြားတယ္။ ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္က ငွက္ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေျမျပင္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေျမျပင္ဟာေကာင္းကင္ျဖစ္လို႕ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းေနသတဲ့။
ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္ဆိုတာ ဖြင့္ဟေျပာမွ ခ်စ္လို႕ရေၾကးလား။ ကိုယ့္မွာက ဖြင့္ေျပာစရာ အသံမွ မရွိတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးကို ကိုယ္ ခ်စ္တယ္။
သစ္ပင္တစ္ပင္က ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ေနပါတယ္။
အက်ယ္ၾကီးေအာ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ရွဲ..ရွဲ...ရွဲတဲ့ေလ။ သစ္ခက္ေလးေတြ ေလတိုက္လို႕ လႈပ္တဲ့အသံပဲ ထြက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးေရ.. စိတ္ေမာလိုက္တာ။
(၃)
ငွက္ကေလးနဲ႕ သစ္ပင္ရဲ႕ ၾကားထဲမွာဘာေတြျခားထားသလဲ။
ရွာေဖြၾကည့္မိတယ္။
ေနထိုင္ရွင္သန္ရာဘဝမတူညီၾကဘူးေနာ္။ ေနာက္ စိတ္ကို အလိုလိုက္ပံုျခင္း မတူညီၾကဘူး။ ငွက္ကေလးက သူ႕ႏွလံုးသားကို သူအေလးထားတယ္။ သူ႕စိတ္ကလိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရကို အေလးထားတယ္။ ျဖည့္ခြင့္ရဖို႕ပဲ ၾကိဳးစားေနတယ္။ သူ႕ဝါသနာကို အထပ္ထပ္မြမ္းမံတယ္။
သစ္ပင္က ၊ သစ္ပင္ကဝ ါသနာဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူး။ အသက္ရွင္ေနလို႕သာအသက္ရႈေနမိတာဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးကို ေတြးရင္းေနထိုင္မိခဲ့သူ။ သစ္ပင္ေလးက ႏွလံုးသားက လိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရဆိုတာကို တခါမွ မတို႕ထိဖူးခဲ့တဲ့သူ။ ဒီဆန္႕က်င္ဘက္ႏွစ္ခု ဘယ္လိုမ်ားဆံုစည္းေလမလဲကြယ္။
ခုေတာ့ ႏွလံုးသားက လိုအပ္တဲ့ အစာအာဟာရဆိုတာ ငွက္ကေလးလို႕ သိတတ္ခဲ့ျပီ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားဖို႕ မင္းမွာ ႏွလံုးသားေရာ ပါရဲ႕လားကြာ တဲ့.. ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေမးၾကတယ္။ ကိုယ္ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ ျပန္ေျဖမိတယ္။ တကယ္ခ်စ္တတ္သူအတြက္ ႏွလံုးသားမရွိေပမယ့္ ႏွလံုးသားရွိသူေတြထက္ ခံစားတတ္တယ္လို႕။ သူတို႕ တစ္ေန႕ခ်စ္တတ္ရင္ သိလိမ့္မယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႕ နာက်င္ရတဲ့ အေၾကာင္း ကို။
ငွက္ကေလးက သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို တစ္ေန႕မွာတစ္ခါပဲ ပ်ံသန္းတတ္တယ္ေနာ္။ တကယ္ဆို အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီ။ ဒါမွမဟုတ္ ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း သမ္းေဝေနတတ္ျပီ။ ခုေတာ့ အဲ့ဒီ႕အခ်ိန္တိုင္း ငွက္ကေလးကိုပဲ ၾကည့္ေနမိလို႕ ကိုယ့္ေရွ႕က စမ္းေခ်ာင္းေလးေတာင္ေျပာေနတတ္ျပီ။ မင္းက ငွက္ကေလးမလာမွ ငါ့ကိုၾကည့္တာပါကြာ..တဲ့။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာလြဲသလိုျဖစ္လို႕ ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနၾကျပီ။
ဒါေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးရယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ေန႕တာမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဟာအဲ့ဒီအခ်ိန္ပဲဆိုတာ သူတို႕မွ မသိတာပဲေလ။
ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ ငွက္ကေလးကို လြမ္းမိေနျပန္ျပီမို႕ စမ္းေခ်ာင္းေလး ႏႈတ္ခမ္းစူသြားျပန္ျပီ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္။ ငွက္ကေလးအေၾကာင္းေတြးေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးအခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ္ထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ငွက္ကေလးေရ လြမ္းလိုက္တာ။
(၄)
အဲ့ဒီ႕ေန႕က သစ္ပင္အတြက္ ေကာင္းကင္ျပိဳသလို ျဖစ္တဲ့ေန႕ေပါ့။
ငွက္ကေလးရယ္ေလ တျခားငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ေပၚကေန ပ်ံသန္းသြားတယ္။ ျမင္လိုက္ရတာဟာ အရိပ္အေယာင္လာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး အလဲလဲအျပိဳျပိဳ။ ငွက္ကေလးသတိထားမိရင္ သိလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ႕ေန႕က ကိုယ္ေကာင္းကင္ကို ေမာ့မၾကည့္ခဲ့ဘူး။
အဲ့ဒီ႕ေန႕ကစလို႕ ကိုယ္ ငိုတတ္ခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလး သတိထားမိရင္ သိလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ႕ေန႕ ကိုယ္တိတ္ဆိတ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း မထူးပါဘူး ငွက္ကေလးရယ္။ ခ်စ္သူရွိလို႕သာ ေမ့ပစ္ေၾကးဆို ဒီကမၻာမွာ အသဲကြဲသမားမရွိႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ကိုယ္လည္း သမရိုးက်အသဲကြဲသမား ျဖစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ အသဲကြဲပစ္လိုက္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ လြမ္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုဟာမျပည့္စံုႏုိင္မွန္း ပိုေသခ်ာလာေလေလ၊ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ခြင့္ရႏိုင္မယ့္(တဲ့) ရက္ေတြကို ပိုပို တန္ဖိုးထားမိေလပါပဲ။ အလြမ္းတစ္ခုကို ဖြင့္ဟဝန္ခံဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးက ျပံဳးတယ္။ “မင္းက သစ္ပင္ေလ မင္းစကားမေျပာႏိုင္ပဲနဲ႕ငွက္ကေလးကို ဘယ္လိုေျပာမွာလဲ သစ္ပင္ကမၻာပ်က္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ သစ္ပင္ဆို ဖြင့္ဟေျပာဆိုလို႕မရတဲ့သူပဲကြ နားေထာင္ခြင့္ပဲရွိတယ္” တဲ့ေလ။ သူကေတာ့ အဲ့ဒီလိုေျပာျပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ကိုယ့္မွာသာ.. အေတြးေတြတသီၾကီးနဲ႕က်န္ခဲ့။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းကို ဘာေတြနဲ႕၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ဖြင့္ေျပာရမလဲ။ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ေခါင္းေျခာက္ေနပါျပီ ငွက္ကေလးရယ္။ ကိုယ့္အိပ္ခ်ိန္ေတြကို ဖဲ့ပစ္ျပီး ေကာင္းကင္က ငွက္ကေလးကို ခိုးၾကည့္တဲ့ ေနရ႕ရက္ေတြ မ်ားမ်ားလာေလေလ၊ ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးမိတဲ့ စိတ္က တိုးလာေလေလ။
ငွက္ကေလးေရ ျမတ္ႏိုးမႈကို တိုင္းတာတဲ့ စက္ေတြရွိရင္ ကိုယ့္ဆီခဏယူလာခဲ့စမ္းပါ။ ငွက္ကေလးကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း တိုင္းတာျပခ်င္လို႕ပါကြယ္။
“ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မသိတဲ့သစ္ပင္ကို
အျပစ္ဆိုခ်င္လည္း ဆိုပါေတာ့
ခ်စ္ခြင့္ေတ့ာရခ်င္ေနေသးတယ္” ငွက္ကေလးရယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့။ တန္ခိုးရွင္နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ဖြင့္ေျပာဖို႕အတြက္ေလ။
(၅)
မေန႕ညက အိပ္မက္တယ္။
ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို ၾကည့္ရင္းစကားဆိုတယ္။ “ျမတ္ႏိုးတယ္” တဲ့ေလ။ ကိုယ္ေပ်ာ္သြားလို႕ ထခုန္မိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးက ေအာ္တယ္။ တိတ္တိတ္ေနစမ္းကြာတဲ့။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဆိုတယ္။ အိပ္ခ်ိန္ၾကီးမွာ ဆူညံေနသတဲ့။ ကြယ္.. ခက္လိုက္တာ။ အိပ္မက္ထဲ ေပ်ာ္တာေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပ်ာ္ခြင့္မရတဲ့ ဘဝမ်ိဳး။
အိပ္မက္က အေပ်ာ္ေတြနဲ႕ ကိုယ္ဟာ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး ငွက္ကေလးကို ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ငွက္ကေလး ဘာအဆင္အေသြးကို ဆင္လာမလဲ။ ဘယ္လိုပံုစံေတးဆိုမလဲ။ ငွက္ကေလးဘာေတြကို ရွာေဖြဦးမလဲ။ငွက္ကေလးအေၾကာင္း ေတြးေနရင္းနဲ႕ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။
အို…. ငွက္ကေလးရယ္ေလ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႕ပဲ ပ်ံသန္းလာတာ၊။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕က သဲေသာင္ျပင္မွာ လာရပ္ေတာ့
စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ ေပ်ာ္မိတယ္။ ငွက္ကေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္းေပမဲ့
ငွက္ကေလးကိုယ့္ေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ အတြက္ ေပွ်ာ္ရႊင္မႈကိုေတာ့ ထိန္းမရခဲ့ဘူူး။
အို.. ငွက္ကေလး ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ။ ေျမျပင္ေပၚမွာ ႏႈတ္သီးေလးနဲ႕ ဆြဲတဲ့ဝလံုးဝိုင္းဝုိင္းေလးေတြ။ဘာ့အတြက္လဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ေမးခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းသြားတယ္။ ဘာဆိုဘာမွမသက္ဆိုင္ပါပဲနဲ႕ဝလံုးေလးေတြကို ကိုယ္မုန္းမိသြားတယ္။ ငွက္ကေလးစိတ္ညစ္ေနတာဟာ ဒီဝလံုးေလးေတြနဲ႕ ဆိုင္လိမ့္မယ္။
ငွက္ကေလးေရ.. အားမေလ်ာ့နဲ႕။ မာန္တင္းစမ္းပါ။ ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕သူရဲေကာင္းေလ။ ငွက္ကေလးစိတ္ညစ္ေနရင္ သူရဲေကာင္းကို အားကိုးတဲ့ ျပည္သူေတြ စိတ္ညစ္သလို ကိုယ္လည္း စိတ္ညစ္တယ္။ ငွက္ကေလးငိုရင္ ကိုယ္လည္း ငိုခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလး မေပ်ာ္ရင္ ကိုယ္လည္း မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး။ ငွက္ကေလးေရ ျပံဳးပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပံဳးပါ။
ငွက္ကေလးရဲ႕ ေပ်ာက္ရွသြာတဲ့အားမာန္ေတြကို ကိုယ္ ျပန္ရွာေပးခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးေရ အားတင္းထား။
အားငယ္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကို သူရဲေကာင္းမာန္နဲ႕ ခပ္ဝင့္ဝင့္ၾကည့္ပစ္လိုက္။ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲခတ္ေနတဲ့ အေတာင္ပံေတြကို အင္ဂ်င္တပ္ပစ္။ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္အားမငယ္ေၾကး။ ေဟာ့ဒီကမၻာမွာ၊ ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ငွက္ကေလးကို အားေပးေနမယ့္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ရွိတယ္။
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ရဲ႕သူရဲေကာင္း။
(၆)
ငွက္ကေလးေရ ဒီေန႕လာရင္ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းနဲ႕လာခဲ့ဟာ။ ငွက္ကေလးသိမွာမဟုတ္ေပမယ့္ ငွက္ကေလးကို သစ္ပင္ေလး တီးတိုးစကားေတြဆိုေနမိတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာမရႊင္မလန္းျဖစ္ျခင္းမွာ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ေလးပင္ထိုင္းမိႈင္းရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သာသိတာေလ။ ခုတေလာ မိႈင္မိႈင္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို ျမင္ရတာ သစ္ပင္ေလး ငိုခ်င္တယ္။
“သစ္ပင္ရယ္ မရူးစမ္းပါနဲ႕..”လို႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးက သတိေပးလည္း ကိုယ္ မရူးပဲမေနႏိုင္ဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာကိုယ္က ရူးသြပ္ျခင္းတစ္မိ်ဳးဆိုလားပဲေလ။ ဒီေတာ့ကိုယ္ဆက္ရူးေနပစ္လိုက္တယ္။
တကယ္ဆို စမ္းေခ်ာင္းနဲ႕မွ အမူအယာခ်င္းစကားေျပာလို႕ရေသး၊ ငွက္ကေလးဆိုတာက ကိုယ္ျပဳမႈလိုက္တဲ့ အျပဳအမႈတိုင္းကို သက္မဲ့တစ္ခုလို႕ပဲ ယူဆထားမယ့္သူ။ ဒီလိုလူကိုမွ ခ်စ္ခဲ့မိတာ သစ္ပင္ေလးမွားျပီထင္ရဲ႔။ ဘဝႏွစ္ခုကကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကိုယ္ သံသယျဖစ္ခ်င္လာမိျပီ။ ဒါေပမဲ့ကြယ္ မခ်စ္သင့္လို႕ မခ်စ္နဲ႕ ခိုင္းလို႕ရေၾကးသာဆို ဒီကမၻာမွာ “Lonely” ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာမယ္မထင္ဘူး။
ကိုယ္စိတ္တိုတိုနဲ႕ ရြက္ဝါေတြတစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ေျခြျပီး ငွက္ကေလးအတြက္ ကဗ်ာေတြေရးေနမိတယ္။။ တကယ္လို႕မ်ား တိမ္ေပၚမွာ ရြက္ဝါေလးေတြ ေတြ႕ရင္ ေက်ာ္မသြားပါနဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ မင္းအတြက္ ကိုယ္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးေတြ ပါႏိုင္တယ္။ လြမ္းလြန္းလို႕ေရးတဲ့ ကဗ်ာ သိေစခ်င္သူ မျမင္ေတာ့ ေျခြခ်ခံရတဲ့ ရြက္ဝါေလးေတြက ငိုခ်င္တယ္တဲ့။
“မငိုၾကပါနဲ႕ ရြက္ဝါေလးတို႕ရယ္။ ကိုယ္လည္း ငိုခ်င္ေနလို႕ပါ။
ကိုယ္ခ်စ္တာ ငွက္ကေလး မသိဘူး ရြက္ဝါတို႕ရဲ႕။ ကိုယ္ခ်စ္တာကို သူမသိဘူး။ ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္ ခဏငိုေပးစမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ ကို ပါ ေရာပါသြားေစခ်င္လို႕ပါ။”
အို.. ငွက္ကေလး ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ။ ေျမျပင္ေပၚမွာ ႏႈတ္သီးေလးနဲ႕ ဆြဲတဲ့ဝလံုးဝိုင္းဝုိင္းေလးေတြ။ဘာ့အတြက္လဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ေမးခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။ ငွက္ကေလးပ်ံသန္းသြားတယ္။ ဘာဆိုဘာမွမသက္ဆိုင္ပါပဲနဲ႕ဝလံုးေလးေတြကို ကိုယ္မုန္းမိသြားတယ္။ ငွက္ကေလးစိတ္ညစ္ေနတာဟာ ဒီဝလံုးေလးေတြနဲ႕ ဆိုင္လိမ့္မယ္။
ငွက္ကေလးေရ.. အားမေလ်ာ့နဲ႕။ မာန္တင္းစမ္းပါ။ ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕သူရဲေကာင္းေလ။ ငွက္ကေလးစိတ္ညစ္ေနရင္ သူရဲေကာင္းကို အားကိုးတဲ့ ျပည္သူေတြ စိတ္ညစ္သလို ကိုယ္လည္း စိတ္ညစ္တယ္။ ငွက္ကေလးငိုရင္ ကိုယ္လည္း ငိုခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလး မေပ်ာ္ရင္ ကိုယ္လည္း မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး။ ငွက္ကေလးေရ ျပံဳးပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပံဳးပါ။
ငွက္ကေလးရဲ႕ ေပ်ာက္ရွသြာတဲ့အားမာန္ေတြကို ကိုယ္ ျပန္ရွာေပးခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးေရ အားတင္းထား။
အားငယ္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကို သူရဲေကာင္းမာန္နဲ႕ ခပ္ဝင့္ဝင့္ၾကည့္ပစ္လိုက္။ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲခတ္ေနတဲ့ အေတာင္ပံေတြကို အင္ဂ်င္တပ္ပစ္။ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္အားမငယ္ေၾကး။ ေဟာ့ဒီကမၻာမွာ၊ ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ငွက္ကေလးကို အားေပးေနမယ့္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ရွိတယ္။
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ရဲ႕သူရဲေကာင္း။
(၆)
ငွက္ကေလးေရ ဒီေန႕လာရင္ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းနဲ႕လာခဲ့ဟာ။ ငွက္ကေလးသိမွာမဟုတ္ေပမယ့္ ငွက္ကေလးကို သစ္ပင္ေလး တီးတိုးစကားေတြဆိုေနမိတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာမရႊင္မလန္းျဖစ္ျခင္းမွာ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ေလးပင္ထိုင္းမိႈင္းရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သာသိတာေလ။ ခုတေလာ မိႈင္မိႈင္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို ျမင္ရတာ သစ္ပင္ေလး ငိုခ်င္တယ္။
“သစ္ပင္ရယ္ မရူးစမ္းပါနဲ႕..”လို႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးက သတိေပးလည္း ကိုယ္ မရူးပဲမေနႏိုင္ဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာကိုယ္က ရူးသြပ္ျခင္းတစ္မိ်ဳးဆိုလားပဲေလ။ ဒီေတာ့ကိုယ္ဆက္ရူးေနပစ္လိုက္တယ္။
တကယ္ဆို စမ္းေခ်ာင္းနဲ႕မွ အမူအယာခ်င္းစကားေျပာလို႕ရေသး၊ ငွက္ကေလးဆိုတာက ကိုယ္ျပဳမႈလိုက္တဲ့ အျပဳအမႈတိုင္းကို သက္မဲ့တစ္ခုလို႕ပဲ ယူဆထားမယ့္သူ။ ဒီလိုလူကိုမွ ခ်စ္ခဲ့မိတာ သစ္ပင္ေလးမွားျပီထင္ရဲ႔။ ဘဝႏွစ္ခုကကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကိုယ္ သံသယျဖစ္ခ်င္လာမိျပီ။ ဒါေပမဲ့ကြယ္ မခ်စ္သင့္လို႕ မခ်စ္နဲ႕ ခိုင္းလို႕ရေၾကးသာဆို ဒီကမၻာမွာ “Lonely” ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာမယ္မထင္ဘူး။
ကိုယ္စိတ္တိုတိုနဲ႕ ရြက္ဝါေတြတစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ေျခြျပီး ငွက္ကေလးအတြက္ ကဗ်ာေတြေရးေနမိတယ္။။ တကယ္လို႕မ်ား တိမ္ေပၚမွာ ရြက္ဝါေလးေတြ ေတြ႕ရင္ ေက်ာ္မသြားပါနဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ မင္းအတြက္ ကိုယ္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးေတြ ပါႏိုင္တယ္။ လြမ္းလြန္းလို႕ေရးတဲ့ ကဗ်ာ သိေစခ်င္သူ မျမင္ေတာ့ ေျခြခ်ခံရတဲ့ ရြက္ဝါေလးေတြက ငိုခ်င္တယ္တဲ့။
“မငိုၾကပါနဲ႕ ရြက္ဝါေလးတို႕ရယ္။ ကိုယ္လည္း ငိုခ်င္ေနလို႕ပါ။
ကိုယ္ခ်စ္တာ ငွက္ကေလး မသိဘူး ရြက္ဝါတို႕ရဲ႕။ ကိုယ္ခ်စ္တာကို သူမသိဘူး။ ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္ ခဏငိုေပးစမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ ကို ပါ ေရာပါသြားေစခ်င္လို႕ပါ။”
စကားေတြဆုိေနတဲ့ သစ္ပင္ေလးကို စမ္းေခ်ာင္းေလးက သနားတဲ့ဟန္နဲ႕ၾကည့္သြားတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္။ ရူးလက္စနဲ႕ ရူးပါရေစ။ ငွက္ကေလးေရ လို႕ တမ္းတလိုက္မိတိုင္းမွာ ရင္တစ္ခုလံုးေႏြးေထြးသြားတာဟာ အခ်စ္ရဲ႕ စြမ္းအားတဲ့ေလ။ သူမသိ၊ သူမခ်စ္ရင္ေတာင္ ခ်စ္ခြင့္ရေနခ်င္ေသးတယ္။
ခ်စ္ခြင့္ရေနပါရေစ……လို႕တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေလးရဲ႕ အသံကို ငွက္ကေလး ၾကားႏိုင္ပါ့မလား။ သစ္ပင္ေလး အျမဲတမ္းေျပာေနပါတယ္။ သူ ၾကားပါေစ။
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္...၄
(ဝါ) ဆံုစည္းခြင့္ရွိလိမ့္မည္
ကၽြန္ေတာ့္ငွက္ငယ္အတြက္ သစ္ပင္အျဖစ္မွ
လြတ္ေျမာက္ဖို႕ရာ ၾကိဳးစား၏။ မည္မွ်ပင္ရုန္းပေစ။ ေျမၾကီးထဲ နစ္ဝင္ေနေသာ
အျမစ္တို႕ကို ဆြဲထုတ္ဖို႕ရာမတတ္ႏိုင္ေတာ့။ သို႕ေသာ္လက္မေလွ်ာ့ႏုိင္ေသး။
ငွက္ငယ္ေလးအတြက္၊ ငွက္ငယ္ဆီအေရာက္သြားဖို႕အတြက္ ေကာင္းကင္သို႕ ပ်ံတက္ရန္
အားအင္တို႕ ျဖည့္ဆည္းဖို႕ရာ ၾကိဳးစားေနပါသည္။
ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာဆီဝယ္ ငွက္ငယ္ေလးရွိေနပါသည္။ သူအားငယ္ေနပါသလား။ သို႕မဟုတ္ သူဝမ္းသာေနပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ သို႕ေသာ္ သူ႕အပါးသို႕ သြားခြင့္မရွိေတာင္ အေဝးတစ္ေနရာမွ ေငးကာၾကည့္ေနခ်င္ေသးသည္။
(၁)
သူ ဒီခ်ိန္ဆို ဘယ္ေနရာသို႕ ေရာက္ရွိေနေလမလဲ။ ငွက္ျဖစ္ကာ ေကာင္းကင္သို႕ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ထိုးတက္လိုက္ခ်င္စိတ္တို႕သည္ စိတ္၌ တဖြါးဖြါးျဖစ္ေပၚေနသည္။ ငွက္ငယ္သည္ ဒီခ်ိန္ဆို သူ႕ငွက္ငယ္ေလးနားတြင္ရွိေနေလမလား အသိက ရင္ကို ပူေလာင္ေစသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ မျမင္ရေသာ အဆိပ္ခြက္ ျဖစ္ေလသလားမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ်ံတို႕သည္ အဝါေရာင္သို႕သမ္းလာေခ်ျပီ။ ရြက္ဝါတို႕သည္လည္း စိတ္မွ ခြင့္မျပဳပါပဲ ႏွလံုသားမွ အလိုဆႏၵေၾကာင့္ကဗ်ာတို႕ ပိုက္ကာ တိမ္ေပၚသို႕ တစ္ရါက္ျပီးတစ္ရြက္ တက္သြားေခ်ျပီ။
“ခဏေနပါဦး။ငါ ၾကိဳးစားပါရေစဦး။ အျမစ္ေတြကို ဆြဲႏႈတ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံၾကည့္ပါရေစဦး။”
ကၽြန္ေတာ္ဆိုေနသည့္ စကားတို႕ကို သူတို႕အေလးမထား။ ေကာင္းကင္ဆီသို႕ဦးတည္၍ ပ်ံသန္းသြားၾကသည္။
ငွက္ငယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆိပ္ခြက္ကို သယ္ေဆာင္လာသူ ျဖစ္ေလသလား။ သို႕ေသာ္ မမုန္းပါ။ အခ်စ္သည္ အဆိပ္ဟု ဆိုဦးေတာ့။ ႏူးညံ႕ခ်ိဳျမျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ ေသဆံုးရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ပါသည္။
ငွက္ငယ္ေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေနရာရာတြင္ ဆံုစည္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ေသဆံုး၍ သစ္ေျခာက္ပင္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚဝယ္ ငွက္ငယ္ေလး မ်က္စိလည္လမ္းမွားကာ လာေရာက္နားႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရာဘဝမွေန၍ ငွက္ငယ္ေလးကို လာၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ခုေတာ့ ငွက္ငယ္သည္ဘယ္ဆီဘယ္မွာမသိ။ လြမ္းသည့္စိတ္တို႕က အခံရခက္လွသည္။ အခ်စ္သည္အဆိပ္ဟု ဆိုလွ်င္ အလြမ္းသည္ အခါးအရသာကို ပိုမိုခါးေအာင္ကူမေပးထားေသာေထာက္ပံ႕ ပစၥည္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအခါးအရသာကပင္လွ်င္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ငွက္ငယ္ေလးအား လြမ္းေနရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္လွပါသည္။
အလြမ္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသူရွိသည္ ဟုဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ ကၽြန္ေတာ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
(၂)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးအား အပိုင္သိမ္းကာ ဟိုဒီဝဲပ်ံပစ္ဖို႕ စိတ္ကူးရွိသူျဖစ္သည္။ ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ကား ငွက္ငယ္ေလးကဲ့သို႕ပင္ ငွက္ေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနသည္မွာ အံ႕ၾသစရာမရွိပါ။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ မုန္းလြန္းလွသည္။ မယံုမရွိပါႏွင့္။ သစ္ပင္တစ္ပင္တြင္လည္း မနာလိုစိတ္ရွိ၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ျဖစ္ခ်င္လွပါသည္။ သို႕ေသာ္ ပန္းခ်ီကားတြင္ျဖစ္ေစ၊ ဓါတ္ပံုတြင္ျဖစ္ေစ ငွက္သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္သာ လိုက္ဖက္၍ သစ္ပင္တြင္နားေနေသာငွက္ကိုမူ ရိုက္ဖို႕စိတ္မပါၾက။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္ သစ္ပင္သည္လည္း ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ေကာင္းမဟုတ္ေတာ့။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငွက္ငယ္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံတြင္နားရန္ ေမ့ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္ေသာ သစ္ပင္ျဖစ္၏။
(၃)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ ရံဖန္ရံခါ စကားလာဆိုတတ္ေသာ္လည္း သူဆိုသမွ် စကားတိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ပါ။ သူစကားဆိုခ်ိန္တိုင္းဝယ္ သူႏွင့္ သူ႕ငွက္ကေလးတို႕ ေကာင္းကင္ဝယ္ပ်ံသန္းခဲ့သမွ်ကို ၾကည့္ခဲ့ျပီးစအခ်ိန္သာျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝနိ္းမွ မ်က္ရည္တို႕ က်ဆင္းေနဆဲအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္က ေသေစႏုိင္ေသာ အဆိပ္ ဟူသည့္ အဆိုထက္ သဝန္တိုမႈက ပို၍ ပူေလာင္ျပင္းျပေသာ အဆိပ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တိုင္းဝယ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရုတ္ခ်ည္းလဲက်၍ ေသဆံုးခ်င္ပါသည္။ ငွက္ငယ္ေလးႏွင့္ သူ႕ငွက္ကေလးတို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ပံုမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မျမင္လိုပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားသည္ ႏုလြန္းပါသည္။ ခ်စ္လြန္း၍မ်ား ပို၍ႏုနယ္သြားေလသလား။
ေက်းဇဴးျပဳ၍ ငွက္ငယ္ေလး ေတးဆိုပါ။
ေကာင္းကင္မွ သဲ့သဲ့ၾကားရေသာ အသံတို႕ကို ငွက္ငယ္၏ ေတးဆိုသံအျဖစ္ႏွင့္ နားဆင္ၾကည့္မိေတာ့ အလြမ္းတို႕ေပ်ာက္ကာ ၾကည္ႏူးမိသြား၏။ သို႕ေသာ္ စိတ္ကူးသည္ စိတ္ကူးသာျဖစ္၍ လက္ေတြ႕ဝယ္ ငွက္ငွယ္၏ ေတးဆိုသံကို ကၽြန္ေတာ္မၾကားရေသး။
လြမ္းသည္ ငွက္ငယ္။ လြမ္းလြန္းလွသည္။
ႏွလံုးသားမွ ထုဆစ္ေသာ ကဗ်ာတို႕အား သယ္ေဆာင္သြားေသာ ေရာ္ရြက္ဝါေလးတို႕ကေတာ့ ျဖင့္ တိမ္တို႕ဆီ အေရာက္သြားႏိုင္ပါရဲ႕လား။ ငွက္ငယ္ေလး ျမင္သြားပါရဲ႕လား။
(၄)
ငွက္ငယ္သည္ ဒီခ်ိန္ဆို လိုအပ္ေသာ အစာအာဟာရကို ျဖည့္တင္းေနေလမည္လား။ ေန႕ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ သို႕မဟုတ္ ေကာင္းကင္တြင္သာ ပ်ံသန္းရင္း အစာအာဟာရ ျဖည့္ဆည္းဖို႕ ေမ့ေနေလမည္လား။ ကၽြန္ေတာ္သတိေပးခ်င္လွသည္။ ငွက္ငယ္ ေက်းဇဴးျပဳ၍ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ။
ငွက္ငယ္သည္ ကၽြႏ္ေတာ့္စိတ္ကူးတို႕ကို တစ္သက္လံုးအတြက္ အပိုင္သိမ္းထားသူျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္အခက္အလက္တို႕ကို ေကာင္းကင္သို႕ထိုးထြက္ရန္ၾကိဳးစားမႈသည္ ငွက္ငယ္ေလးအား ထင္ထင္ရွားွရားျမင္လိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မမွားပါ။
ငွက္ငယ္ေလး သိမည္မထင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕အား ငွက္ငယ္ေလးဆီသို႕ ကဗ်ာတို႕ပါးရင္းေျပာၾကည့္သည္။ ငွက္ငယ္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကို မျမင္။ သူသည္ အစဥ္ေက်ာ္သြား၏။ရံဖန္ရံခါ ၾကည့္ေသာကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကိုလည္း သူအေလးမထား။
ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ေတာ့ လက္ဖ်ံတို႕ ဝါ၍ ရြက္စိမ္းတို႕ တုန္းလုျပီျဖစ္၏။
(၅)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ ေတးဆိုတတ္သည္ ဟူသည့္ စကားကုိသာ ထပ္ခါထပ္ခါဆိုခ်င္သည္။ မည္သို႕ ေတးဆိုတတ္သနည္းဆိုေသာ္ ငွက္ငယ္ေလးအား မုနး္သူမရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ေတးဆိုေကာင္းလွသည္။ လူ႔ေဘာင္စကားသံုးရလွ်င္ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္စကားဆိုတတ္သူဟု သံုးရမည္ထင့္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္တြင္မူ ငွက္ငယ္သည္ တခါတရံဂ်စ္ကန္ကန္ႏိုင္လြန္းလွသည္။
ငွက္ငယ္ေလးသည္ သူမေက်နပ္သည့္အရာေတြ႕လွ်င္ သူကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ပါပဲ ႏႈတ္ခမ္းစူသြားတတ္၏။ သူ႕စကားသံတို႕သည္ တိတ္ဆိတ္သြားတတ္၏။ သူ႕အျပံဳးတို႕သည္ ေျခာက္ကပ္သြားတတ္၏။ တခါတရံက်ေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ မသိလိုက္ပါပဲ ၾကီးျမတ္ေသာ ႏွလံုးသားရွိေၾကာင္းျပသတတ္၏။ သို႕ေသာ္သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ျပဳလုပ္လိုက္ေသာအျပဳအမႈဟုသာ ဆိုတတ္သူျဖစ္၏။
ငွက္ငယ္သည္ ထိုသို႕ ရိုးရွင္းၾကီးျမတ္သူ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ငွက္ငယ္အား စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ခ်စ္မိသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
(၆)
ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္မိျခင္းတြင္ လိုအင္ဆႏၵမပါဘူးလားဟု ေမးေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲတင္းတင္း ျပန္ေျဖပါမည္။ ပါသည္။ ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္မိျခင္းတြင္ လိုအင္ဆႏၵမပါခဲ့ေသာ္လည္း ခ်စ္ျပီးတြင္ေတာ့ ငွက္ငယ္ထံမွ ခ်စ္ျခင္းကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ လိုအပ္ေနပါသည္။
ငွက္တစ္ေကာင္သည္ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ႏွလံုးသားကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေလသလား။ ထိုပုစၧာကို တစ္ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေျဖရွာၾကည့္ပါဦးမည္။
ငွက္တစ္ေကာင္ကို စြဲလန္းမိသည့္သစ္ပင္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု အမိန္႕ခ်မွတ္ေပးပါရန္ ေတာေစာင့္နတ္အား သစ္ပင္အေပါင္းတို႕က ဝိုင္းဝန္းေျပာဆိုၾကသည္။ အျပစ္ေပးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါမည္။ ခ်စ္မိေသာ ႏွလံုးသားရွိ၍ အျပစ္ရွိသည္ဟု ဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါ။
ခ်စ္ျခင္းမွန္သမွ်သည္ အျပစ္ကင္းပါ၏။ သို႕ေသာ္ ရိုးသားဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ငယ္ကို ရိုးသားစြာခ်စ္မိပါသည္။ ထို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အျပစ္မရွိပါ။
(၇)
ယခု ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားေနပါသည္။အျမစ္တို႕ကို ေျမမွ ထုတ္၍ ေကာင္းကင္ဆီသို႕ ငွက္ငယ္ႏွင့္ တူတူပ်ံသန္းရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ ငွက္ငယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကို မသိေသး။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေျမျပင္မွ အျမစ္တို႕ကို ဆြဲမထုတ္ႏုိင္ေသး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကေတာ့ျဖင့္ ငွက္ငယ္ထံသို႕ အသိပေးရန္ ေလလႊင့္ေလျပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ်ံဝါဝါတို႕သည္လည္း ဆက္လက္ၾကိဳးစားရန္ တိုက္တြန္းေနေခ်ျပီ။
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ငွက္ငယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုစည္းႏုိင္ပါသည္။
ဆံုစည္းခြင့္ ရွိပါလိမ့္မည္။
တစ္ခုေတာ့ ကမၻာေလာကကို ေတာင္းဆိုခ်င္သည္။ ထိုသို႕ဆံုစည္းခ်ိန္ဝယ္ ကၽြန္ေတာ္၏ အသိစိတ္အား ေခတၱလႊတ္ေပးရန္ပင္ ျဖစ္၏။ သို႕မွသာ ငွက္ငယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆံုစည္းခြင့္ကို ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။
ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာဆီဝယ္ ငွက္ငယ္ေလးရွိေနပါသည္။ သူအားငယ္ေနပါသလား။ သို႕မဟုတ္ သူဝမ္းသာေနပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ သို႕ေသာ္ သူ႕အပါးသို႕ သြားခြင့္မရွိေတာင္ အေဝးတစ္ေနရာမွ ေငးကာၾကည့္ေနခ်င္ေသးသည္။
(၁)
သူ ဒီခ်ိန္ဆို ဘယ္ေနရာသို႕ ေရာက္ရွိေနေလမလဲ။ ငွက္ျဖစ္ကာ ေကာင္းကင္သို႕ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ထိုးတက္လိုက္ခ်င္စိတ္တို႕သည္ စိတ္၌ တဖြါးဖြါးျဖစ္ေပၚေနသည္။ ငွက္ငယ္သည္ ဒီခ်ိန္ဆို သူ႕ငွက္ငယ္ေလးနားတြင္ရွိေနေလမလား အသိက ရင္ကို ပူေလာင္ေစသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ မျမင္ရေသာ အဆိပ္ခြက္ ျဖစ္ေလသလားမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ်ံတို႕သည္ အဝါေရာင္သို႕သမ္းလာေခ်ျပီ။ ရြက္ဝါတို႕သည္လည္း စိတ္မွ ခြင့္မျပဳပါပဲ ႏွလံုသားမွ အလိုဆႏၵေၾကာင့္ကဗ်ာတို႕ ပိုက္ကာ တိမ္ေပၚသို႕ တစ္ရါက္ျပီးတစ္ရြက္ တက္သြားေခ်ျပီ။
“ခဏေနပါဦး။ငါ ၾကိဳးစားပါရေစဦး။ အျမစ္ေတြကို ဆြဲႏႈတ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံၾကည့္ပါရေစဦး။”
ကၽြန္ေတာ္ဆိုေနသည့္ စကားတို႕ကို သူတို႕အေလးမထား။ ေကာင္းကင္ဆီသို႕ဦးတည္၍ ပ်ံသန္းသြားၾကသည္။
ငွက္ငယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆိပ္ခြက္ကို သယ္ေဆာင္လာသူ ျဖစ္ေလသလား။ သို႕ေသာ္ မမုန္းပါ။ အခ်စ္သည္ အဆိပ္ဟု ဆိုဦးေတာ့။ ႏူးညံ႕ခ်ိဳျမျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ ေသဆံုးရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ပါသည္။
ငွက္ငယ္ေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေနရာရာတြင္ ဆံုစည္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ေသဆံုး၍ သစ္ေျခာက္ပင္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚဝယ္ ငွက္ငယ္ေလး မ်က္စိလည္လမ္းမွားကာ လာေရာက္နားႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရာဘဝမွေန၍ ငွက္ငယ္ေလးကို လာၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ခုေတာ့ ငွက္ငယ္သည္ဘယ္ဆီဘယ္မွာမသိ။ လြမ္းသည့္စိတ္တို႕က အခံရခက္လွသည္။ အခ်စ္သည္အဆိပ္ဟု ဆိုလွ်င္ အလြမ္းသည္ အခါးအရသာကို ပိုမိုခါးေအာင္ကူမေပးထားေသာေထာက္ပံ႕ ပစၥည္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအခါးအရသာကပင္လွ်င္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ငွက္ငယ္ေလးအား လြမ္းေနရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္လွပါသည္။
အလြမ္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသူရွိသည္ ဟုဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ ကၽြန္ေတာ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
(၂)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးအား အပိုင္သိမ္းကာ ဟိုဒီဝဲပ်ံပစ္ဖို႕ စိတ္ကူးရွိသူျဖစ္သည္။ ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ကား ငွက္ငယ္ေလးကဲ့သို႕ပင္ ငွက္ေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနသည္မွာ အံ႕ၾသစရာမရွိပါ။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ မုန္းလြန္းလွသည္။ မယံုမရွိပါႏွင့္။ သစ္ပင္တစ္ပင္တြင္လည္း မနာလိုစိတ္ရွိ၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ျဖစ္ခ်င္လွပါသည္။ သို႕ေသာ္ ပန္းခ်ီကားတြင္ျဖစ္ေစ၊ ဓါတ္ပံုတြင္ျဖစ္ေစ ငွက္သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္သာ လိုက္ဖက္၍ သစ္ပင္တြင္နားေနေသာငွက္ကိုမူ ရိုက္ဖို႕စိတ္မပါၾက။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္ သစ္ပင္သည္လည္း ငွက္ငယ္ေလး၏ တြဲဘက္ေကာင္းမဟုတ္ေတာ့။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငွက္ငယ္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံတြင္နားရန္ ေမ့ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္ေသာ သစ္ပင္ျဖစ္၏။
(၃)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ ရံဖန္ရံခါ စကားလာဆိုတတ္ေသာ္လည္း သူဆိုသမွ် စကားတိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ပါ။ သူစကားဆိုခ်ိန္တိုင္းဝယ္ သူႏွင့္ သူ႕ငွက္ကေလးတို႕ ေကာင္းကင္ဝယ္ပ်ံသန္းခဲ့သမွ်ကို ၾကည့္ခဲ့ျပီးစအခ်ိန္သာျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝနိ္းမွ မ်က္ရည္တို႕ က်ဆင္းေနဆဲအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္က ေသေစႏုိင္ေသာ အဆိပ္ ဟူသည့္ အဆိုထက္ သဝန္တိုမႈက ပို၍ ပူေလာင္ျပင္းျပေသာ အဆိပ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တိုင္းဝယ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရုတ္ခ်ည္းလဲက်၍ ေသဆံုးခ်င္ပါသည္။ ငွက္ငယ္ေလးႏွင့္ သူ႕ငွက္ကေလးတို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ပံုမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မျမင္လိုပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားသည္ ႏုလြန္းပါသည္။ ခ်စ္လြန္း၍မ်ား ပို၍ႏုနယ္သြားေလသလား။
ေက်းဇဴးျပဳ၍ ငွက္ငယ္ေလး ေတးဆိုပါ။
ေကာင္းကင္မွ သဲ့သဲ့ၾကားရေသာ အသံတို႕ကို ငွက္ငယ္၏ ေတးဆိုသံအျဖစ္ႏွင့္ နားဆင္ၾကည့္မိေတာ့ အလြမ္းတို႕ေပ်ာက္ကာ ၾကည္ႏူးမိသြား၏။ သို႕ေသာ္ စိတ္ကူးသည္ စိတ္ကူးသာျဖစ္၍ လက္ေတြ႕ဝယ္ ငွက္ငွယ္၏ ေတးဆိုသံကို ကၽြန္ေတာ္မၾကားရေသး။
လြမ္းသည္ ငွက္ငယ္။ လြမ္းလြန္းလွသည္။
ႏွလံုးသားမွ ထုဆစ္ေသာ ကဗ်ာတို႕အား သယ္ေဆာင္သြားေသာ ေရာ္ရြက္ဝါေလးတို႕ကေတာ့ ျဖင့္ တိမ္တို႕ဆီ အေရာက္သြားႏိုင္ပါရဲ႕လား။ ငွက္ငယ္ေလး ျမင္သြားပါရဲ႕လား။
(၄)
ငွက္ငယ္သည္ ဒီခ်ိန္ဆို လိုအပ္ေသာ အစာအာဟာရကို ျဖည့္တင္းေနေလမည္လား။ ေန႕ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ သို႕မဟုတ္ ေကာင္းကင္တြင္သာ ပ်ံသန္းရင္း အစာအာဟာရ ျဖည့္ဆည္းဖို႕ ေမ့ေနေလမည္လား။ ကၽြန္ေတာ္သတိေပးခ်င္လွသည္။ ငွက္ငယ္ ေက်းဇဴးျပဳ၍ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ။
ငွက္ငယ္သည္ ကၽြႏ္ေတာ့္စိတ္ကူးတို႕ကို တစ္သက္လံုးအတြက္ အပိုင္သိမ္းထားသူျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္အခက္အလက္တို႕ကို ေကာင္းကင္သို႕ထိုးထြက္ရန္ၾကိဳးစားမႈသည္ ငွက္ငယ္ေလးအား ထင္ထင္ရွားွရားျမင္လိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မမွားပါ။
ငွက္ငယ္ေလး သိမည္မထင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕အား ငွက္ငယ္ေလးဆီသို႕ ကဗ်ာတို႕ပါးရင္းေျပာၾကည့္သည္။ ငွက္ငယ္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကို မျမင္။ သူသည္ အစဥ္ေက်ာ္သြား၏။ရံဖန္ရံခါ ၾကည့္ေသာကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကိုလည္း သူအေလးမထား။
ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ေတာ့ လက္ဖ်ံတို႕ ဝါ၍ ရြက္စိမ္းတို႕ တုန္းလုျပီျဖစ္၏။
(၅)
ငွက္ငယ္ေလးသည္ ေတးဆိုတတ္သည္ ဟူသည့္ စကားကုိသာ ထပ္ခါထပ္ခါဆိုခ်င္သည္။ မည္သို႕ ေတးဆိုတတ္သနည္းဆိုေသာ္ ငွက္ငယ္ေလးအား မုနး္သူမရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ေတးဆိုေကာင္းလွသည္။ လူ႔ေဘာင္စကားသံုးရလွ်င္ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္စကားဆိုတတ္သူဟု သံုးရမည္ထင့္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္တြင္မူ ငွက္ငယ္သည္ တခါတရံဂ်စ္ကန္ကန္ႏိုင္လြန္းလွသည္။
ငွက္ငယ္ေလးသည္ သူမေက်နပ္သည့္အရာေတြ႕လွ်င္ သူကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ပါပဲ ႏႈတ္ခမ္းစူသြားတတ္၏။ သူ႕စကားသံတို႕သည္ တိတ္ဆိတ္သြားတတ္၏။ သူ႕အျပံဳးတို႕သည္ ေျခာက္ကပ္သြားတတ္၏။ တခါတရံက်ေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ မသိလိုက္ပါပဲ ၾကီးျမတ္ေသာ ႏွလံုးသားရွိေၾကာင္းျပသတတ္၏။ သို႕ေသာ္သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ျပဳလုပ္လိုက္ေသာအျပဳအမႈဟုသာ ဆိုတတ္သူျဖစ္၏။
ငွက္ငယ္သည္ ထိုသို႕ ရိုးရွင္းၾကီးျမတ္သူ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ငွက္ငယ္အား စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ခ်စ္မိသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
(၆)
ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္မိျခင္းတြင္ လိုအင္ဆႏၵမပါဘူးလားဟု ေမးေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲတင္းတင္း ျပန္ေျဖပါမည္။ ပါသည္။ ငွက္ငယ္ကို ခ်စ္မိျခင္းတြင္ လိုအင္ဆႏၵမပါခဲ့ေသာ္လည္း ခ်စ္ျပီးတြင္ေတာ့ ငွက္ငယ္ထံမွ ခ်စ္ျခင္းကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ လိုအပ္ေနပါသည္။
ငွက္တစ္ေကာင္သည္ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ႏွလံုးသားကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေလသလား။ ထိုပုစၧာကို တစ္ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေျဖရွာၾကည့္ပါဦးမည္။
ငွက္တစ္ေကာင္ကို စြဲလန္းမိသည့္သစ္ပင္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု အမိန္႕ခ်မွတ္ေပးပါရန္ ေတာေစာင့္နတ္အား သစ္ပင္အေပါင္းတို႕က ဝိုင္းဝန္းေျပာဆိုၾကသည္။ အျပစ္ေပးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါမည္။ ခ်စ္မိေသာ ႏွလံုးသားရွိ၍ အျပစ္ရွိသည္ဟု ဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါ။
ခ်စ္ျခင္းမွန္သမွ်သည္ အျပစ္ကင္းပါ၏။ သို႕ေသာ္ ရိုးသားဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ငယ္ကို ရိုးသားစြာခ်စ္မိပါသည္။ ထို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အျပစ္မရွိပါ။
(၇)
ယခု ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားေနပါသည္။အျမစ္တို႕ကို ေျမမွ ထုတ္၍ ေကာင္းကင္ဆီသို႕ ငွက္ငယ္ႏွင့္ တူတူပ်ံသန္းရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ ငွက္ငယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကို မသိေသး။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေျမျပင္မွ အျမစ္တို႕ကို ဆြဲမထုတ္ႏုိင္ေသး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာရြက္ဝါတို႕ကေတာ့ျဖင့္ ငွက္ငယ္ထံသို႕ အသိပေးရန္ ေလလႊင့္ေလျပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ်ံဝါဝါတို႕သည္လည္း ဆက္လက္ၾကိဳးစားရန္ တိုက္တြန္းေနေခ်ျပီ။
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ငွက္ငယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုစည္းႏုိင္ပါသည္။
ဆံုစည္းခြင့္ ရွိပါလိမ့္မည္။
တစ္ခုေတာ့ ကမၻာေလာကကို ေတာင္းဆိုခ်င္သည္။ ထိုသို႕ဆံုစည္းခ်ိန္ဝယ္ ကၽြန္ေတာ္၏ အသိစိတ္အား ေခတၱလႊတ္ေပးရန္ပင္ ျဖစ္၏။ သို႕မွသာ ငွက္ငယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆံုစည္းခြင့္ကို ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္၅
(ဝါ) ေက်းဇူးတင္တယ္
ငွက္ကေလးအတြက္အိမ္ေလးကို ကိုယ္ေဆာက္ေပးခ်င္ခဲ့တာ။
ခုေတာ့ ေဆာက္ေပးခြင့္မရွိတာဟာ တျဖည္းျဖည္း ေသခ်ာလာခဲ့ျပီ။ ေက်းဇဴးပါ ငွက္ကေလးေရ။
ကိုယ္ပ်ိဳးမိတဲ့ အခ်စ္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ရိတ္သိမ္းၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။
ရိတ္သိမ္းတဲ့ အခါ အလြမ္းနဲ႕ ေၾကကြဲမႈေတြ မပါဖို႕ ဆုေတာင္းေပးပါ။
(၁)
ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကံံကို ကိုယ္ေက်းဇဴးတင္တယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ငွက္ကေလး ရယ္ေလမလား။ မရယ္နဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ တကယ္ေျပာတာ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုျပီးမွ ကိုယ့္ဘဝဟာ အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးကို ေငးၾကည့့္ေနရတဲ့ ဘဝကို ခံစားတတ္ခဲ့တာ။
ဒါအခ်စ္ေပါ့။ ဒါအလြမ္းေပါ့။ ဒါေၾကကြဲမႈေပါ့။ ဒါ ဝမ္းနည္းအားငယ္မႈေပါ့။ ဒါ....။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕မွ ခံစားခ်က္ေတြကို အေရာင္စံုစံု ျမင္တတ္ဖူးခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္က အခ်စ္ကို တဆင့္ျမွင့္တဲ့ အခါ အလြမ္းေတြေပ်ာက္သြားသတဲ့။ သဝန္တိုမႈေတြေပ်ာက္သြားသတဲ့။ ကိုယ္အဲ့ဒီလိုထင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဖူးကြယ္။ ခ်စ္လြန္းတဲ့အခါ လြမ္းေနပါ့လားဆိုတာေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္ ကို အလြမ္းက ပါးလ်သြားတာ။ခ်စ္လြန္းတဲ့အခါ သဝန္တိုဖို႕ထက္ မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္သြားတာ။
ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံံစားေစခဲ့လို႕ ေက်းဇူးကြယ္။
(၂)
ငွက္ကေလးက ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္လို႕ သိရတဲ့အခါကိုယ္မရည္ရြယ္ပါပဲ ငိုမိတယ္။ ငွက္ကေလးေရ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွန္းသိပါလွ်က္ တားျမစ္မရတဲ့ ႏွလံုးသားကို ဓါးနဲ႕ျခမ္းပစ္လိုက္ရမလား။ ဒါဆိုရင္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္သြားေလမလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္တစ္ခုက ျဖစ္တည္ျပီးရင္ ဖ်က္ဖို႕မလြယ္ေတာ့ ကိုယ္ အခု လုပ္စရာတစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သမားေတာ္ကို ေစာင့္ဖို႕ပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို တစ္ခါတစ္ရံလွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ေကာင္းကင္ထိလြင့္ထြက္သြားေအာင္ေပ်ာ္မွန္း ငွက္ကေလးမွ မသိတာ။ ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို ျပံဳးျပတဲ့အခါ အဲ့ဒီ႕အျပံဳးကုိၾကည့္ဖို႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ အားေမြးရတယ္မန္း ငွက္ကေလးမွ မသိတာ။ ကိုယ္က ငွက္ကေလးနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္အရာရာကို ၇ူးတဲ့သူ။ ငွက္ကေလးသေဘာက်တဲ့ဝလံုးေလးေတြ ကို ေတာင္ မုန္းတဲ့သူ။ ဝ လံုးေလးေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ပတ္သတ္တယ္လို႕ သိလိုက္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာပဲ ကိုယ္ဟာ ဝလံုးေလးေတြကို ဝိုင္းေအာင္ေရးဖို႕ထက္ ေလးေထာင့္က်က် ေရးတတ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ကိုယ္က အဲ့ဒီ႕ေလာက္ထိ ရူးတဲ့သူ။
ငွက္ကေလးေရ သဝန္တိုတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားေစခဲ့လို႕ ေက်းဇဴးကြယ္။
(၃)
ေဟာ့ဒီ႕ဝဲဘက္ရင္အံုက တဆစ္ဆစ္နဲ႕ ေအာင့္ကိုက္ေနတုန္း။ ငွက္ကေလးနဲ႕ကိုယ့္ၾကား စိတ္အကြာအေဝးကို ေတြးမိလိုက္ရံုနဲ႕ ရင္တစ္ခုလံုးနာတယ္။
ငွက္ကေလးနားမလည္တဲ့ ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ရူးပါ။ ငွက္ကေလးအတြက္နဲ႕ ရူးေနတဲ့ အခ်စ္ရူး။ တစ္ခါဖူးမွ မခံစားရေသးတဲ့ခံစားခ်က္အေရာင္စံုစံုကို ငွက္ကေလးေၾကာင့္ ခံံစားမိလိုက္ရံုနဲ႕ ငွက္ကေလးအေပၚ ရင္တစ္ခုလံုးျပိဳမိခဲ့သူ။ စိတ္တစ္ခုလံုး ပံုအပ္မိသူ။ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဆံတစ္ျခည္မွ်င္စာေနရာေတာင္မက်န္ေအာင္ ငွက္ကေလးကို ထည့္ထားမိသူ။
ခုေတာ့ ဒီစိတ္အကြာအေဝးကို နီးေအာင္လုပ္ဖို႕ ကိုယ္လည္း တတ္ႏို္ငမယ္ မထင္ဘူး။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အသြားအျပန္ရွိသလား။ ဒီခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ နယူတန္ကို ျပင္းျပင္းျပျပကို ယံုၾကည္ခ်င္ေနမိတယ္။ သူေျပာတဲ့စကားက သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရွိသတဲ့။ ငွက္ကေလးေရ ငါ့ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ငါ့အေပၚသက္ေရာက္ေပးခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္။ ခုေတာ့ကြယ္….။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ငွက္ကေလးရယ္။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ရခဲ့လို႕ ေက်းဇူးတင္တယ္။
(၄)
ငွက္ကေလးေရ၊ ငွက္ကေလးေရ လို႕ ေအာ္ျမည္တမ္းတေနမႈမွာ ငွက္ကေလးဆီက လိုခ်င္ဆႏၵမပါဘူးလို႕ ကိုယ္ထင္ထားခဲ့မိတာ။ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူးကြယ္။ ငွက္ကေလးဆီက ျပင္းျပင္းျပျပ လိုအပ္ေနမႈက ငွက္ကေလးဆီက ခ်စ္ျခင္းတရားတဲ့ေလ။ ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္သာ ကေလးေလးဆိုရင္ေလ ဖိုးလမင္းဆီက ထမင္းဆီဆမ္းေတာင္းသလိုမ်ိဳး ငွက္ကေလးဆီက ခ်စ္ျခင္းကိုေတာင္းခံမိမွာ။ ခုေတာ့ ကိုယ့္မွာ သိစိတ္ေတြရွိေနတယ္။ အသိတရားေတြရွိေေနသတဲ့ေလ။
ငွက္ကေလးကို ခ်စ္တယ္လို႕ပဲ ခပ္တိုးတုိးေလးေရရြတ္ေနမိတယ္။ ငွက္ကေလး မၾကားႏုိင္မွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ ကိုယ့္အေပၚကို ျပန္သက္ေရာက္မလာမယ့္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုမွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူး။ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ခု ကိုယ္ေစာင့္ေနတဲ့ အရာက အခ်ိန္။ ဟုတ္တယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သမားေတာ္က ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကုစားေပးမယ္ထင္တာပဲေလ။ အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိေသးဘူးတဲ့။ ေသေသာသူၾကာလွ်င္ေမ့ ဆိုတဲ့စကားေလးနဲ႕ အခ်ိန္ကို အထူးျပဳထားၾကတယ္။
ဒါဆိုရင္ အခ်စ္က အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုလား။
မၾကာျမင့္တဲ့ ေတြ႕ဆံုခြင့္တစ္ခုမွာ အခ်စ္တစ္ခု ျဖစ္တည္တယ္ဆိုကတည္းက အခ်စ္က အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏုိင္သူေပါ့ေနာ္။ ဒါဆို ဒီတစ္ခါလည္း အခ်စ္ကပဲ ႏုိင္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္က ႏိုင္ေလမလား။
ကိုယ္တို႕ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ေစာင့္ျပီး ဘယ္သူႏိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။
ငွက္ကေလးေရ ထပ္ေျပာပါရေစ။ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႕။
အခ်စ္ကို ခံစားေစခဲ့လို႕ပါ။
(၁)
ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကံံကို ကိုယ္ေက်းဇဴးတင္တယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ငွက္ကေလး ရယ္ေလမလား။ မရယ္နဲ႕ ငွက္ကေလးရယ္။ တကယ္ေျပာတာ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုျပီးမွ ကိုယ့္ဘဝဟာ အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးကို ေငးၾကည့့္ေနရတဲ့ ဘဝကို ခံစားတတ္ခဲ့တာ။
ဒါအခ်စ္ေပါ့။ ဒါအလြမ္းေပါ့။ ဒါေၾကကြဲမႈေပါ့။ ဒါ ဝမ္းနည္းအားငယ္မႈေပါ့။ ဒါ....။ ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕မွ ခံစားခ်က္ေတြကို အေရာင္စံုစံု ျမင္တတ္ဖူးခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္က အခ်စ္ကို တဆင့္ျမွင့္တဲ့ အခါ အလြမ္းေတြေပ်ာက္သြားသတဲ့။ သဝန္တိုမႈေတြေပ်ာက္သြားသတဲ့။ ကိုယ္အဲ့ဒီလိုထင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဖူးကြယ္။ ခ်စ္လြန္းတဲ့အခါ လြမ္းေနပါ့လားဆိုတာေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္ ကို အလြမ္းက ပါးလ်သြားတာ။ခ်စ္လြန္းတဲ့အခါ သဝန္တိုဖို႕ထက္ မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္သြားတာ။
ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံံစားေစခဲ့လို႕ ေက်းဇူးကြယ္။
(၂)
ငွက္ကေလးက ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္လို႕ သိရတဲ့အခါကိုယ္မရည္ရြယ္ပါပဲ ငိုမိတယ္။ ငွက္ကေလးေရ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွန္းသိပါလွ်က္ တားျမစ္မရတဲ့ ႏွလံုးသားကို ဓါးနဲ႕ျခမ္းပစ္လိုက္ရမလား။ ဒါဆိုရင္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္သြားေလမလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငွက္ကေလးေရ အခ်စ္တစ္ခုက ျဖစ္တည္ျပီးရင္ ဖ်က္ဖို႕မလြယ္ေတာ့ ကိုယ္ အခု လုပ္စရာတစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သမားေတာ္ကို ေစာင့္ဖို႕ပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို တစ္ခါတစ္ရံလွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ေကာင္းကင္ထိလြင့္ထြက္သြားေအာင္ေပ်ာ္မွန္း ငွက္ကေလးမွ မသိတာ။ ငွက္ကေလးက ကိုယ့္ကို ျပံဳးျပတဲ့အခါ အဲ့ဒီ႕အျပံဳးကုိၾကည့္ဖို႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ အားေမြးရတယ္မန္း ငွက္ကေလးမွ မသိတာ။ ကိုယ္က ငွက္ကေလးနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္အရာရာကို ၇ူးတဲ့သူ။ ငွက္ကေလးသေဘာက်တဲ့ဝလံုးေလးေတြ ကို ေတာင္ မုန္းတဲ့သူ။ ဝ လံုးေလးေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ပတ္သတ္တယ္လို႕ သိလိုက္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာပဲ ကိုယ္ဟာ ဝလံုးေလးေတြကို ဝိုင္းေအာင္ေရးဖို႕ထက္ ေလးေထာင့္က်က် ေရးတတ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ငွက္ကေလးနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ကိုယ္က အဲ့ဒီ႕ေလာက္ထိ ရူးတဲ့သူ။
ငွက္ကေလးေရ သဝန္တိုတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားေစခဲ့လို႕ ေက်းဇဴးကြယ္။
(၃)
ေဟာ့ဒီ႕ဝဲဘက္ရင္အံုက တဆစ္ဆစ္နဲ႕ ေအာင့္ကိုက္ေနတုန္း။ ငွက္ကေလးနဲ႕ကိုယ့္ၾကား စိတ္အကြာအေဝးကို ေတြးမိလိုက္ရံုနဲ႕ ရင္တစ္ခုလံုးနာတယ္။
ငွက္ကေလးနားမလည္တဲ့ ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ရူးပါ။ ငွက္ကေလးအတြက္နဲ႕ ရူးေနတဲ့ အခ်စ္ရူး။ တစ္ခါဖူးမွ မခံစားရေသးတဲ့ခံစားခ်က္အေရာင္စံုစံုကို ငွက္ကေလးေၾကာင့္ ခံံစားမိလိုက္ရံုနဲ႕ ငွက္ကေလးအေပၚ ရင္တစ္ခုလံုးျပိဳမိခဲ့သူ။ စိတ္တစ္ခုလံုး ပံုအပ္မိသူ။ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဆံတစ္ျခည္မွ်င္စာေနရာေတာင္မက်န္ေအာင္ ငွက္ကေလးကို ထည့္ထားမိသူ။
ခုေတာ့ ဒီစိတ္အကြာအေဝးကို နီးေအာင္လုပ္ဖို႕ ကိုယ္လည္း တတ္ႏို္ငမယ္ မထင္ဘူး။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အသြားအျပန္ရွိသလား။ ဒီခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ နယူတန္ကို ျပင္းျပင္းျပျပကို ယံုၾကည္ခ်င္ေနမိတယ္။ သူေျပာတဲ့စကားက သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရွိသတဲ့။ ငွက္ကေလးေရ ငါ့ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ငါ့အေပၚသက္ေရာက္ေပးခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္။ ခုေတာ့ကြယ္….။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ငွက္ကေလးရယ္။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ရခဲ့လို႕ ေက်းဇူးတင္တယ္။
(၄)
ငွက္ကေလးေရ၊ ငွက္ကေလးေရ လို႕ ေအာ္ျမည္တမ္းတေနမႈမွာ ငွက္ကေလးဆီက လိုခ်င္ဆႏၵမပါဘူးလို႕ ကိုယ္ထင္ထားခဲ့မိတာ။ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူးကြယ္။ ငွက္ကေလးဆီက ျပင္းျပင္းျပျပ လိုအပ္ေနမႈက ငွက္ကေလးဆီက ခ်စ္ျခင္းတရားတဲ့ေလ။ ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္သာ ကေလးေလးဆိုရင္ေလ ဖိုးလမင္းဆီက ထမင္းဆီဆမ္းေတာင္းသလိုမ်ိဳး ငွက္ကေလးဆီက ခ်စ္ျခင္းကိုေတာင္းခံမိမွာ။ ခုေတာ့ ကိုယ့္မွာ သိစိတ္ေတြရွိေနတယ္။ အသိတရားေတြရွိေေနသတဲ့ေလ။
ငွက္ကေလးကို ခ်စ္တယ္လို႕ပဲ ခပ္တိုးတုိးေလးေရရြတ္ေနမိတယ္။ ငွက္ကေလး မၾကားႏုိင္မွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ ကိုယ့္အေပၚကို ျပန္သက္ေရာက္မလာမယ့္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုမွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူး။ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ခု ကိုယ္ေစာင့္ေနတဲ့ အရာက အခ်ိန္။ ဟုတ္တယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သမားေတာ္က ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကုစားေပးမယ္ထင္တာပဲေလ။ အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိေသးဘူးတဲ့။ ေသေသာသူၾကာလွ်င္ေမ့ ဆိုတဲ့စကားေလးနဲ႕ အခ်ိန္ကို အထူးျပဳထားၾကတယ္။
ဒါဆိုရင္ အခ်စ္က အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုလား။
မၾကာျမင့္တဲ့ ေတြ႕ဆံုခြင့္တစ္ခုမွာ အခ်စ္တစ္ခု ျဖစ္တည္တယ္ဆိုကတည္းက အခ်စ္က အခ်ိန္ကို တိုက္ခိုက္ႏုိင္သူေပါ့ေနာ္။ ဒါဆို ဒီတစ္ခါလည္း အခ်စ္ကပဲ ႏုိင္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္က ႏိုင္ေလမလား။
ကိုယ္တို႕ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ေစာင့္ျပီး ဘယ္သူႏိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။
ငွက္ကေလးေရ ထပ္ေျပာပါရေစ။ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႕။
အခ်စ္ကို ခံစားေစခဲ့လို႕ပါ။
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္(၆)
တခါတေလမွာဟာသက
ရင္နာနာနဲ႕ ရယ္ေစသတဲ့
ငွက္ကေလးနဲ႕သစ္ပင္ၾကားမွာ
အဲ့လို ဟာသမ်ိဳး အမ်ားၾကီးရွိတယ္
သစ္ပင္အတြက္ပါ
ငွက္ကေလးအတြြက္ကေတာ့ မသိလိုက္မသိဘာသာ
ေက်ာ္ျဖတ္သြားမယ့္ဟာသမ်ိဳး
သစ္ပင္အတြက္ကေတာ့
မ်က္ရည္နဲ႕ရယ္ေနရမယ့္ ဟာသမ်ိဳးေလ။
(၁)
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မႈေတြကို အပိုင္ယူရင္း အေမွာင္ထဲကေန ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ငွက္ကေလးနဲ႕ သူ႕ၾကားမွာ ျခားထားတာေတြဟာ အေမွာင္နဲ႕ ေလထုတင္မကပဲ တခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြပါ ပါတယ္လို႕ ေတြးလိုက္မိတဲ့အခါ မရည္၇ြယ္ပါပဲ သက္ျပင္းေတြ ခ်လိုက္မိရဲ႕။
ငွက္ကေလးေရ
မင္းေငးၾကည့္ေနတဲ့ ဘက္မွာ
ကိုယ္ရွိမလား
အေျဖသိရက္နဲ႕
ေမးမိတာလည္းအခါခါ
ငွက္ကေလးေရ
ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းကို စိတ္ရႈပ္တဲ့အခါ
ကိုယ့္ေကာင္းကင္ကို
ဖယ္ခြါပါ။
(၂)
ငွက္ကေလးနဲ႕ သစ္ပင္တို႕ ေတြ႕ဆံုမႈက ဆန္းလြန္းတယ္။ မွားသြားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေလးတစ္ခုမွာ အသံခ်င္းခ်ိတ္မိၾကတဲ့ လူေတြလိုမ်ိဳး သစ္ပင္က လက္ေတြကို ဆန္႕တန္းဖို႕ျပင္ေနခ်ိန္မွာ အေတာင္စံုတဲ့ ငွက္ကေလးက သစ္ပင္ရဲ႕ လက္ဖ်ံမွာလာနားခဲ့တယ္ေလ။ ဒီေတြ႕ဆံုမႈမွာပဲ သစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးကို ေလးစားအထင္ၾကီးမႈမ်ားစြာနဲ႕ ျမတ္ႏိုးသြားမိရဲ႕။ သစ္ပင္သာ ငွက္ကေလးျဖစ္ခဲ့ရင္ ငွက္ကေလးလို အေတာင္အလက္စံုႏိုင္ပါ့မလား လို႕လည္း ေတြးမိရဲ႕။ ငွက္ကေလးဘက္ကေတာ့သစ္ပင္ ဟာ သာမန္သစ္ပင္ငယ္ေလးတစ္ပင္လို႕ပဲ ယူဆမယ္ထင္မိတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ငွက္ကေလးအတြက္ေတာ့သစ္ပင္နဲ႕ေတြ႕ဆံုမႈဟာ သာမန္ေတြ႕ဆံုမႈပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(၃)
ငွက္ကေလးေရ
အခ်စ္က ပူေလာင္သတဲ့လား
တစ္ခါ ခ်စ္ဖူးေတာ့ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္တဲ့ မင္း က
ဒီစကားေျပာတာ မဆန္းဘူးကြယ္
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
အခ်စ္ဟာ အညိဳေရာင္သမ္းေပမယ့္
ေအးျမတဲ့အရာ
ဟုတ္တယ္ ငွက္ကေလးေရ
ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ခြင့္ရျခင္းမွာ ကိုယ္ဟာ
အလြမ္းေၾကာင့္ ႏွလံုးသားက အညိဳေရာင္ေျပာင္းတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း စိတ္တစ္ခုလံုးေအးခ်မ္းတယ္။
ငွက္ကေလးတစ္ခါ ေျပာဖူးတာ သစ္ပင္သတိရတယ္။ အခ်စ္က ပူေလာင္တယ္တဲ့။ ငွက္ကေလးက အခ်စ္ကို အရံႈးအႏိုင္သြားတြက္လို႕ ပူေလာင္တာျဖစ္မယ္။ သစ္ပင္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဟာ အခ်စ္ပါပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုဖို႕ မၾကိဳးစားတဲ့အခါ အခ်စ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ ငွက္ကေလးျဖစ္လာတယ္။
အခ်စ္ဟာ သစ္ပင္အတြက္ေတာ့ ေျခာက္ေသြ႕လြန္သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြလို အညိဳေရာင္သမ္းေပမယ့္ ေအးျမတဲ့အရာ။ ဟုတ္တယ္။
ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ေတြက ငွက္ကေလးအေၾကာင္းအခ်ိန္ျပည့္ ေတြးမိေစတယ္။ ငွက္ကေလးအေၾကာင္းအေတြးေတြဟာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေနခဲ့တာေတာင္မွ ရင္ကို ျငိမ္းေအးေစတယ္။
ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဟာ ငွက္ကေလးပါပဲ။ ဒီထက္ တိက်တဲ့အေျဖေတာင္ဒီေလာက္မတိက်ေတာ့ဘူး။
(၄)
ငွက္ကေလးေရ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးက
ကိုယ့္အတြက္
ေၾကကြဲေနတဲ့ မင္းသားေလးတစ္ပါး
ျပံဳးရီေနတဲ့ငွက္ကေလးက
ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ဘုရင္ၾကီးတစ္ပါး
ငွက္ကေလးေရ
အခ်စ္က ထူးဆန္းတယ္
ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ မလြယ္မွန္းသိေလေလ
ပိုျမက္ႏိုးေလေလတဲ့ေလ
ကိုယ္က ငွက္ကေလးကို သက္ဆံုးထိ ျမတ္ႏိုးမယ့္သူဆိုတာ
တျဖည္းျဖည္း ေသခ်ာလာခဲ့ျပီ။
ငွက္ကေလးက ရံဖန္ရံခါမွာ တိတ္ဆိတ္ေနတတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးကို အေၾကာင္းမဲ့ သနားေနမိတယ္။တခါတရံ ငွက္ကေလးေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြကို ေငးေနမိရင္း သူပါ လိုက္ေပ်ာ္ေနမိတယ္။
အဲဒီေန႕ကေပါ့။ အခ်စ္ကိုေၾကာက္တဲ့ ငွက္ကေလးဟာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ေငးေမာေနခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ရဲ႕ ရင္ဟာ ျဗန္းခနဲ ကြဲထြက္မတက္ အထိတ္တလန္႕ ခံစားလိုက္ရတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးမႈဟာ ေျဖေလ်ာ့ဖို႕ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီၾကိဳးဟာ တျဖည္းျဖည္း တင္းက်ပ္လာတာ ေသရာပါမယ့္ထိဆိုတာ သစ္ပင္အတြက္ ေသခ်ာေနခဲ့ျပီ။
ငွက္ကေလး ေရ ခ်စ္တယ္ဟာ.. လို႕ ေရရြတ္မိတတ္တာ သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ညေနခင္း ေတးသံ။ ငွက္ကေလးေရ သတိရတယ္ဟာ.. လို႕ ေရရြတ္တတ္တာဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ ညခင္းေတးသံ။ ငွက္ကေလးေရ လြမ္းလိုက္တာ လို႕ ေရရြတ္မိတတ္တာကိုက မနက္ခင္းႏိုးထဟန္ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ေပါ့ ။ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္မိမွန္း တိတ္တိတ္ေလး ဝန္ခံေနခဲ့တယ္။ ကမၻာေလာကၾကီးကို။
(၅)
သူမျမင္မသိေပမဲ့
စိတ္ထဲမွာအျမဲျငိတြယ္
ပုန္းကြယ္ရန္ခက္ေပမဲ့
မလံု႕တလံံုေလး ဖံံုးပါဦးမယ္
သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းမႈေလးေတြဟာ
တစြန္းတစမ်ား သိသာေစခဲ့ရင္
သစ္ပင္ ရင္ကြဲရေခ်ရဲ႕
သိသာသိ မျမင္မိေယာင္ ေဆာင္ေပးမလား
ငွက္ကေလးေရ ေတာင္းဆိုမိခ်င္ေသးရဲ႕။
ရံဖန္ရံခါ ေရးမိတဲ့ ကဗ်ာေတြမွာ ငွက္ကေလးနဲ႕ သစ္ပင္အေၾကာင္း တစြန္းတစေဖၚျပထားမိတတ္တယ္။ အဲ့ဒီကဗ်ာေတြကို ဖန္မိခဲ့ရင္ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ စိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ကေလးဆန္လဲ မေတြးနဲ႕ ငွက္ကေလးေရ။ တကယ္ဆို ခ်စ္မိသြားလို႕ ကေလးဆန္တတ္ခဲ့တာ။ တခါတေလလည္း ေတြးမိေသးရဲ႕။ ေကာင္းကင္တစ္ခုေအာက္မွာ အသက္ရွင္ေနထုိင္သူေတြခ်င္းတူတူ သစ္ပင္ကိုမ်ား ငွက္ကေလး သတိထားမိေလမလားလို႕။
တခါတခါက်ျပန္ေတာ့ ငွက္ကေလးဟာ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္အစြန္းအစေတြကို မ်ား ေတြ႕သြားေလမလား စိုးထိတ္မိေသးရဲ႕။
ငွက္ကေလးေရလို႕ တမ္းတေနတတ္တဲ့စိတ္ကို သိမ္းဖို႕ သစ္ပင္ၾကိဳးစားေနတယ္။တကယ္လို႕မ်ားသတိထားမိခဲ့ရင္ ငွက္ကေလး စိတ္ရႈပ္ရွာမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ပါ။
ငွက္ကေလးေရ ဒီအလြမ္းေတြသိမ္းဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ သစ္ပင္ကို ခဏေလာက္မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါ။
“ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္(၇)”
ေပ်ာ္ေနလား။ ေပ်ာ္ရဲ႕ လား။
ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား။
ေမးခ်င္တဲ့ စကားေတြက ျပင္ပကမၻာကို
ထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ေဟာဒီရင္မွာ အျပင္းဆံုးမီးေတြ ေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္။
ေျပာျပခ်င္တယ္ ငွက္ကေလး။ ေျပာျပေပးပါ
ငွက္ကေလး။ မင္း ဝလံုးေလးကို ယူထားတုန္းပဲလား။ မင္း ကိုယ္ပိုင္ခံစားမႈကို ဖန္တီးသင့္ျပီ။
မင္း ဝလံုးေလးေတြကို မခ်စ္တတ္နဲ႕ေတာ့။
ရင္ကြဲေအာင္ ေအာ္ေျပာေနခဲ့တယ္။ သူ
မၾကားဘူး။ သူ တယတယနဲ႕ပ်ိဳးထားတုန္းပဲလား။ ကိုယ္သိခ်င္ေနမိတယ္။
ငွက္ကေလးေရ လို႕
ရင္ထဲမွာတမ္းတမိလိုက္တိုင္းမွာ ႏွလံုးသားက အခုန္ျမန္တယ္။ ဟိုးအေဝးကိုၾကည့္ေနတဲ့
မင္းမ်က္ဝန္းေတြဟာ ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာဖို႕ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေက်းဇဴးျပဳျပီး
ေပ်ာ္ေနပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဝလံုးေလးေတြကို ေမ့ေပးပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ခံစားမႈေတြ
ဖန္တီးပါ။
ကိုယ္ မ်က္ရည္နဲ႕
ေျပာေနတဲ့စကားေတြကိုမင္းၾကားရဲ႕လား။ အက္ကြဲကြဲတစ္ခ်က္ေအာ္ပစ္ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးက
တဆတ္ဆတ္ခုန္တယ္။ နားညည္းတယ္ မေအာ္စမ္းနဲ႕ တဲ့။ ငွက္ကေလးေရ ဒို႕ေတြ ေတြ႕ဆံုျခင္းဟာ
အမွားတစ္ခုလို႕ မယံုခ်င္ဘူး။ မင္းအတြက္ စိုးရိမ္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို
တကယ္မုန္းေနမိျပီ။
(၁)
ဟိုးအေဝးကို ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို
ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ကြဲအက္လာတယ္။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ရင္အက္သံကို သူမၾကားဘူး။
မၾကားေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေရွ႕ကို ကဗ်ာသံေလးေတြ
ျမည္ေအာင္ ရြက္ဝါေလးေတြလႊင့္လိုက္တယ္။ သူမျမင္ဘူး။ မျမင္ျပန္ဘူး။
သူ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာဘာေတြျမင္ေနရလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူလာပါျပီ။ ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္
စိတ္ပူေနမိျပီ။ ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ။ လက္ရွိကမၻာကို တိုးဝင္လာခဲ့ပါ။ အတိတ္ကို
ကုန္ေအာင္ေမ့ာေသာက္ပစ္လိုက္။
ကိုယ္ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို
ေက်းဇဴးျပဳျပီးေတာ့ ၾကားေပးပါ။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို
မ်က္လံုးေလးတစ္ခ်က္ေတာင္လွန္မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ သူ႕အၾကည့္အားလံုးက ဟိုးအေဝး ....။
အတိတ္ရာသီမွာ။
နာနာက်ည္းက်ည္းမုန္းပစ္မိတယ္။ သူကိုင္ထားတဲ့ဝလံုးေလးကို။
ကိုယ့္သစ္ပင္မွာ ဝလံုးေတြကို
ဘယ္ေတာ့မွ ဖူးပြင့္ခြင့္မျပဳဘူး။
နာနာက်င္က်င္ပဲ က်ိန္ဆိုပစ္လိုက္တယ္။
(၂)
ငွက္ကေလး ေတးဆိုေနပါ။ ငွက္ကေလး
ေပ်ာ္ေနတယ္။ သူ႕အသံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဟာ လိႈင္းလံုးေတြ ဆင့္ထားသလိုပဲ။
ကိုယ္ေပ်ာ္တယ္။ ငွက္ကေလးေပ်ာ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။
ငွက္ကေလးရဲ႕ ေဘးမွာ
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိေနတယ္။
ရပါတယ္။ ရင္အက္သံဟာ တိုးတိုးရွရွ။
ရႈး.. ငွက္ကေလး မၾကားေစနဲ႕လို႕
ဆိုရင္း ကိုယ့္ရင္ဘက္ကို ျပန္ဖိမိတယ္။
ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံမွာ
လာနားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားဟာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရွတတနဲ႕ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းခံစားေနရတယ္။
ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ံမွာ လာနားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ သူ႕အေပ်ာ္ေတြနဲ႕
သီထားတဲ့ေတးဟာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ျပံဳးေပ်ာ္ေစတယ္။ ၾကည္ႏူးေစတယ္။ ေနာက္
ဝမ္းနည္းသိမ္ငယ္ေစတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြ ငွက္ကေလး မသိေစရ
စာတန္းနဲ႕ ရင္ဘက္ထဲ ထည့္သိမ္းပစ္လိုက္တယ္။ရင္အက္သံဟာ ပိုပို က်ယ္ေလာင္သြားတယ္။
(၃)
ငွက္ကေလး ကိုယ္လြမ္းေနတယ္။ မင္း
ကိုယ့္ကို သတိရရင္ ေတးတစ္ခ်က္ေလာက္သီပါ။ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မရည္ရြယ္ပဲ
ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ရည္ရြယ္တဲ့ ေတးသံ။ အဲ့ဒီေတးသံကိုသာ နားဆင္ခြင့္ရရင္
ကိုယ္တကယ္ေပ်ာ္မိမွာ။
မင္း ေပ်ာ္ေနမွန္း ကိုယ္သိတယ္။
ငွက္ကေလးနဲ႕ သူ႕ခ်စ္သူရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ။ ေကာင္းကင္မွာ အလင္းျပန္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
အဲ့ဒီပံုရိပ္ေတြျမင္ရတိုင္း ရင္ထဲမွာ ငိုမိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ တကယ္ငိုမိတယ္။
ငွက္ကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
သတိမရဘူး။
ငွက္ကေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ၾကား
ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေလလိႈင္းေလးဟာ ဝိုးတိုးဝါးတား။ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ကေနသူ
ျဖတ္ပ်ံသြားတတ္ေပမယ့္ တစ္ေကာင္တည္းမဟုတ္ဘူး။
သူ႕အေတာင္ခတ္သံၾကားမွာ
တျခားငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အေတာင္ခတ္သံကိုပါၾကားရတာ ရင္နာတယ္။
ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္ငိုသံကို
ၾကားရဲ႕လားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း လွမ္းေမးမိလိုက္ေသးတယ္။ သူမသိဘူး။ မဟုတ္ဘူး။
သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္မယ္။
ေန႕ေလးတစ္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလး အခ်စ္တစ္ခုဟာ
ဘယ္ကစျဖစ္တည္လာတာလဲ မသိခ်င္ဘူးလား။ မင္းသိခ်င္ရင္ ကို္ယ္ေျပာျပမယ္။ သူစကားမဆိုဘူး။
အဲဒီေန႕က သူ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႕ ျပန္သြားခဲ့တယ္။
သူစိတ္မဝင္စားတဲံ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕
ခ်စ္ျခင္းကို သူ သိဖို႕ မၾကိဳးစားခဲ့ဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ခဲ့ဘူးတဲ့ေလ။
“ဝုန္း..ဒိုင္း” ဆို ကၽြန္ေတာ့္
ရင္အက္သံဟာ ရုတ္တရက္ ထျမည္လာခဲ့။ အဲဒီအသံမွာပဲ
ငွက္ကေလးေရ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့
အသံဝါးတားတားဟာလည္း မပီမသ ပါဝင္ေနခဲ့တယ္။
(၄)
ငွက္ကေလး အသံေတြဟာ ဝင္းလက္ေနတယ္။ သူ
ေပ်ာ္စရာတစ္ခုခုရွိလို႕ျဖစ္မယ္။ ေဟးငွက္ကေလး ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ေနေနာ္။ ေကာင္းကင္က
ငွက္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ သူ ေခါင္းညိတ္ျပသလား၊ ေခါင္းခါျပသလား
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာ ဝါးတားတားနဲ႕။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတယ္။ ငွက္ကေလးေပ်ာ္ေနတယ္။
အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈအစကို
သူမသိခ်င္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ သူၾကားမွာ မဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္
ရင္ဖြင့္လိုက္ခ်င္တယ္။
ဒီလိုသာ သိမ္းထားရရင္ ၾကာလာရင္
ကၽြန္ေတာ္ ရူးႏိုင္တယ္။
ခုလည္းရူးတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က
ရူးေနတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္။ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မိလို႕ ရူးသြားတဲ့သစ္ပင္။
ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
အေမႊးစုတ္ဖြါးနဲ႕ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို ခ်စ္စရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။ သူ ေၾကာင္ေလးေတြလို
မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အလည္လာတတ္ရင္ေကာင္းမယ္။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္
လြမ္းရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ငွက္ကေလးဟာ အသံေသးေသးေလးနဲ႕လည္း သနားေအာင္
ျပဳစားတတ္ေသးတယ္။ အခုကိုၾကည့္။ သူ႕အသံေတြဟာ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕မႈေတြအျပည့္နဲ႕
တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ ရည္ရြယ္ေနသလိုမ်ိဳး
ရင္ခုန္ညြတ္ႏူးဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ။ငွက္ကေလးရဲ႕ ငွက္ကေလးအတြက္ ရည္ရြယ္တာလား။
ကိုယ့္အတြက္သာဆို
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႕ ေၾကေၾကကြဲကြဲေတြးရင္း ကိုယ့္ရင္ဟာလည္း တဆတ္ဆတ္ခုန္တယ္။
ဝမ္းနည္းတယ္ ဆိုတဲ့စကားဟာမင္းနဲ႕က်မွ ခဏခဏ ၾကံဳေတြ႕ေနရပါ့လား ငွက္ကေလးရဲ႕ လို႕လည္း
မေက်မနပ္ ေျပာမိေသးတယ္။
ငွက္ကေလးေရ ခ်စ္လိုက္တာဟာ.......။
တိုးဖြဖြ ရြတ္ရင္း ေျပာလိုက္မိတဲ့ခဏ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ထက္ကေန ပ်ံသြားတယ္။
သူ႕အေတာင္ပံခတ္သံေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေလ ခ်စ္လိုက္တာ...။
(၅)
ငွက္ကေလး ကိုယ္ဒီေန႕ ေခ်ာ္လဲတယ္။
ကိုယ့္ေျခဖဝါးမွာေသြးေျခဥသြားတယ္။
ငွက္ကေလး ကိုယ္ မေန႕က ရင္ေတြခုန္တယ္။
ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတးသံေၾကာင့္ေလ။ ငွက္ကေလး ဒီေန႕ကိုယ္ငိုခ်င္တယ္။
စိတ္ကူးအယဥ္လြန္ေနသလား။ စိတ္ကူးယဥ္လြန္းေနသလား။ ဒီအေတြးေတြ ႏွိပ္စက္လို႕
ကိုယ္ငိုခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလး မင္းကို
ကိုယ္မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေမ့လို႕လည္းမရဘူး။ မုန္းလို႕လည္း မရဘူး။ ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့
အခ်စ္ေတြကိုလည္းေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕ မရေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အၾကံေပးပါဦး။
ငွက္ကေလး ကိုယ္ မင္းကို
ေတာ္ေတာ္လြမ္းေနတာ။ မင္းရ႕ဲ စကားေတြအမ်ားၾကီးနားေထာင္ခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလး...
ငွက္ကေလး.........။
ကၽြန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီထဲက စာသားေတြကို
ငွက္ကေလး ျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ။ သူ႕အေၾကာင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားမွာ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ၊ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ေနရာယူေနတယ္ဆိုတာသူ
ၾကည့္တတ္ရင္ ျမင္မိမွာပါ။
င ဟထိုး ကၾကီးသတ္ ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးကို
ႏွလံုးသားမွာ ကမၺည္းထိုးထားမိျပီ။ ဘယ္လိုဖ်က္ဖ်က္မပ်က္ေတာ့မယ့္ တံဆိပ္။
ဒီကမၻာၾကီးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ဆက္ရွင္ေနခဲ့တာ။
“ဟာ.....”
ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ကေလး။ ဒိုင္ယာရီကို
ကျပာကသီ ပိတ္လိုက္ေပမယ့္ ငွက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီရဲ႕ စာသားတခ်ိဳ႕ကို
ျမင္သြားတယ္။ သူ သိေကာသိပါ့မလား။သူ႕အေၾကာင္း ဆိုတာကို သူ သိေကာသိပါ့မလား။
ငွက္ကေလး သိေစခ်င္လိုက္တာ။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းကို
ဖြင့္ဟဖို႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သတၱိရွိခ်င္တယ္။ ငွက္ကေလးေရ ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ နားဆင္ၾကည့္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္တယ္။
ဟုတ္တယ္။ သစ္ပင္တစ္ပင္က ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ေနပါတယ္.
ရူးရူးမိုက္....မုိက္...။
“ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္(၈)
”
ေလွာင္ပါ ငွက္ကေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေလွာင္ပါ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ေလွာင္ပါ။ အခ်စ္ဟာ အေလွာင္ခံရဖို႕ သက္သက္ ေမြးဖြါးလာတာမဟုတ္မွန္း
ငွက္ကေလး နားလည္တဲ့တစ္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကို နားလည္လာလိမ့္မယ္။ တကယ္ဆို
ခ်စ္ခြင့္ရေနဖို႕ပဲ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါဟာ ရင္ထဲမွာ အငိုခ်င္ဆံုးပဲ။ ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပီး စမ္းေခ်ာင္းထဲ ထည့္ေမွ်ာပစ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက ေအာင့္သက္ေနတဲ့ ေဝဒနာက မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ကုစားႏိုင္မယ့္သူ ငွက္ကေလးပဲရွိမယ္မွန္းသိရက္ ကိုယ္ဟာ မကုစားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးဟာ ဆရာဝန္မွမဟုတ္တာ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ကုစားမႈဟာငွက္ကေလး သက္ေရာက္ခ်င္သူအေပၚမွာပဲ သက္ေရာက္ေနမွာ။
ငွက္ကေလး……..။
ရင္ကြဲမတက္ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ ငွက္ကေလး ၾကားႏိုင္၊ မၾကားႏိုင္ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အက္သံေတြ နည္းနည္းျငိမ္သြားတယ္။ ငွက္ကေလးေရ လို႕ ျမည္တမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ႏွလံုးသားဟာ စိတ္ျငိမ္ေဆးအေကၽြးခံလိုက္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္၊ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ႕ အရာအားလံုးရွင္းလင္းသြားတယ္။ ငွက္ကေလး မသိႏိုင္ဘူး။ သူသိေနတာ သူ႕ငွက္ကေလးအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္မယ္။
ဒီတစ္ခါဟာ ရင္ထဲမွာ အငိုခ်င္ဆံုးပဲ။ ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပီး စမ္းေခ်ာင္းထဲ ထည့္ေမွ်ာပစ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက ေအာင့္သက္ေနတဲ့ ေဝဒနာက မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ကုစားႏိုင္မယ့္သူ ငွက္ကေလးပဲရွိမယ္မွန္းသိရက္ ကိုယ္ဟာ မကုစားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးဟာ ဆရာဝန္မွမဟုတ္တာ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ကုစားမႈဟာငွက္ကေလး သက္ေရာက္ခ်င္သူအေပၚမွာပဲ သက္ေရာက္ေနမွာ။
ငွက္ကေလး……..။
ရင္ကြဲမတက္ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ ငွက္ကေလး ၾကားႏိုင္၊ မၾကားႏိုင္ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အက္သံေတြ နည္းနည္းျငိမ္သြားတယ္။ ငွက္ကေလးေရ လို႕ ျမည္တမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ႏွလံုးသားဟာ စိတ္ျငိမ္ေဆးအေကၽြးခံလိုက္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္၊ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ႕ အရာအားလံုးရွင္းလင္းသြားတယ္။ ငွက္ကေလး မသိႏိုင္ဘူး။ သူသိေနတာ သူ႕ငွက္ကေလးအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္မယ္။
(-)
ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရာရာဖန္ဆင္းေပးတဲ့ နတ္တစ္ပါး။ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြဟာ သူ႕ေၾကာင့္ ပိုျပီးခံစားခ်က္ေတြ စံုလာခဲ့ရတာ။ ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ သခင္။ စစ္တစ္ခ်က္မတိုက္ပါပဲ သူသိမ္းယူသြားတာ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး သူ႕ေနရာခ်ည္းပဲ။ ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ရာသီေတြဖန္ဆင္းေပးတဲ့သူ။ သူငိုေစခ်င္ ငိုရျပီး သူရယ္ေစခ်င္ ရယ္ရတဲ့ ဘဝ။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးနဲ႕ မေတြ႕ခင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝက ဒီေလာက္ထိ ခံစားခ်က္ေတြ မစံုခဲ့ဘူး။
အျဖဴေရာင္စကၠဴထူတစ္ခ်ပ္လို႕ တင္စားမိခ်င္သည္ထိ ျဖဴစင္ခဲ့တယ္။ အနာတရကင္းခဲ့တယ္။ေတာ္ရံုနဲ႕လည္း အနာတရမရႏိုင္တဲ့ ထူလြန္းတဲ့ စကၠဴျဖဴတစ္ခ်ပ္ေပါ့။
ငွက္ကေလးနဲ႕ ေတြ႕ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပါးလႊာလြန္းတဲ့ စကၠဴျဖဴတစ္လႊာျဖစ္ခဲ့ရျပီ။ ခဏေန ဒဏ္၇ာရလိုက္၊ ခဏေန အေရာင္စြန္းလိုက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ဟာ ခဏအတြင္းမွာပဲ ရာသီအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတတ္ခဲ့ျပီ။ ဒါ ငွက္ကေလး သင္ၾကားေပးေနတဲ့ ဘာသာေဗဒ။ ေခါင္းစဥ္က အခ်စ္တဲ့ေလ။
အခ်စ္ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္က ခါးသက္သက္နဲ႕ ခ်ိဳျမလြန္းတယ္။ ရင္နာနာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ေနမိတာကို မေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ႏိုင္ဘူး။ ငွက္ကေလး ေရ ကိုယ့္အခ်စ္က အပူဒဏ္မဟုတ္ပါဘူးလို႕လည္း ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ေအာ္လိုက္မိေသးရဲ႕။
ငွက္ကေလး မင္းၾကားလိုက္ရဲ႕လား….။
(-)
တိမ္ေတြ ဆိုင္းေနျပီ။ လြမ္းတယ္။ လြမ္းတယ္။ လြမ္းလြန္းတယ္။
အသိမဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြက ရင္ထဲကို တိုးတိုးဝင္လာခဲ့တယ္။ တားျမစ္ဖို႕ အသိစိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္။ တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ လြမ္းခြင့္ရွိသူမဟုတ္ပါပဲ တိတ္တိတ္ေလး လြမ္းေနမိခဲ့တယ္။
ငွက္ကေလးေရ သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ရွင္သန္ေနပါ့လား ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကို ေမ့ဖို႕ထိေတာင္ မင္းကို ခ်စ္ေနမိခဲ့တယ္။
ဟိုးအေဝးက တိမ္ေတြထဲမွာငွက္ကေလးအရိပ္မ်ား ပါမလားလို႕ ကေယာင္ကတမ္းလိုက္ရွာမိတယ္။ မပါဘူး။ သူမရွိဘူး။ သူဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ သူဘယ္မွာမ်ားလဲ။ သူဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ အသိမဲ့ အေတြးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ႏွိပ္စက္ေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလး အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလး သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ ေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ။
ဆုေတာင္းေတြဟာ ေကာင္းကင္ထိ လြင့္ပ်ံသြားပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ မနားတမ္းဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.......။
(-)
မယံုရံုနဲ႕ေတာ့ ပံုျပင္မမွတ္လိုက္ၾကပါနဲ႕။ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အၾကီးၾကီးခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အၾကီးၾကီးခ်စ္ေနဆဲပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့ စာသားေတြကို ေကာင္းကင္က ငွက္ကေလး ျမင္ပါ့မလား။ ျမင္ေတာ့ေကာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူ႕ၾကားက ၾကိဳးဟာ ပိုခိုင္မာသြားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပတ္ေတာက္သြားမလား။ ေၾကာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ေၾကာက္တယ္။ ငွက္ကေလး စိတ္ညစ္မွာကို ေၾကာက္တယ္။ငွက္ကေလး မုန္းသြားမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ခြင့္မရေတာ့မွာကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ။
ငွက္ကေလး သစ္ပင္ရူးတစ္ပင္ကိုေတြ႕ရင္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားလိုက္။ သူ႕မွာ မင္းကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို ရင္အျပည့္ေပြ႕ထားတယ္ဆိုတဲ့အေတြးကို မေတြးမိေအာင္ မ်က္ႏွာလႊဲေပးပါ။
သူ တကယ္မင္းကို ခ်စ္ေနခဲ့တာပါ။
ငွက္ကေလးေရ ဟိုးအေဝးမွာ မင္းေမွ်ာ္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးလာေနျပီ။ ကိုယ္အသံေတြၾကားေနရတယ္။ သြားၾကိဳလိုက္ဦး။
ဒီစကားေလးနဲ႕ သတိေပးမိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ နာလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အမွန္တရား။ ဒီအမွန္တရားက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ႏံုးႏံုးေခြေခြ ျဖစ္ေစတယ္။
ငွက္ကေလး ကိုယ္မင္းကို လိုအပ္ေနတယ္။ ဒီစကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ေတြဆြံ႕အေနတယ္။ တကယ္ဆို သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ဘဝ။ ငွက္ကေလးၾကားေအာင္ေျပာေနေပမယ့္လည္း ငွက္ကေလးမၾကားႏိုင္တဲ့ဘဝ။ ဒို႕ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ဘာသာစကားေတြ ျခားနားေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း မင္းသင္ေပးတဲ့ အခ်စ္ဆုိတဲ့ ဘာသာေဗဒမွာ ကိုယ္ဟာ အလြမ္းကို ဂုဏ္ထူးတန္းထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
(-)
ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ထက္ ပိုမိုေနရာယူလာခဲ့ျပီ။ ဒါကို ငွက္ကေလး သိႏိုင္ပါ့မလား။ တစ္ေန႕တာစြန္႕စားခန္းေတြကို ငွက္ကေလးကို တိုင္တည္ရင္ဖြင့္လိုက္ရမွ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေနေပ်ာ္တယ္။
ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘဝလက္တြဲေဖၚမဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ရွင္းစက္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရႈပ္ေနသမွ်စိတ္ေတြဟာ ငွက္ကေလးကို တိုင္တည္လိုက္ရံုနဲ႕ အရာရာရွင္းလင္းသြားတယ္။
ငွက္ကေလး စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ညိဳေတြဆိုင္းျပီး အသိေပးတယ္။ တကယ္ဆို သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သက္ဆိုင္မႈမရွိပါပဲ သူ႕စိတ္ရဲ႕ ရာသီကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့မိလိုက္တယ္။ ငွက္ကေလး ခု ေပ်ာ္ေနမယ္ထင္ပါတယ္...။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္လိုက္တာဗ်ာ.........။
ကၽြန္ေတာ့္တိုင္တည္သံကို သူၾကားပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္မသိေပမဲ့ အထပ္ထပ္အခါခါ တိုင္တည္ေနမိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္ေနတယ္။ အျပင္းျပဆံုးငိုခ်င္ေနတယ္။
ဒီေန႕ဟာ ငွက္ကေလးကို အခ်စ္အေၾကာင္း တိုင္တည္ရံုသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ကို ဖြင့္ျပတဲ့ေန႕။ ရင္ဖြင့္လိုက္တဲ့ေန႕။
ငွက္ကေလး ေက်းဇဴးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းပါ။ အလြမ္းခ်င္းညီလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္လာႏိုင္တယ္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ျခမ္းပဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္လို ျဖစ္ေနျ႔ပီ။
ထပ္မွာလိုက္ပါရေစ..။ ေက်းဇဴးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းပါ။
(-)
ဧဒင္ၾကီးက သေဘာဆိုးလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆို ဒီပန္းသီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စားသံုးသူ မရွိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လိုအပ္တဲ့ စားသံုးသူ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီေန႕ အာဒံကိုေကာ၊ ဧဝကိုေကာ မုန္းတယ္။ ဧဒင္ၾကီးကိုလည္း မုန္းတယ္။
..........အားလံုးကို မုန္းတယ္...........။
ဒီကမၻာ မွာ သစ္ပင္ အလိုအပ္ဆံုးအရာဟာ တစ္ခုတည္း။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလး။
ငွက္ကေလးက ဒီခ်ိန္ဆို ေႏြဦးရာသီမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနေလာက္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္သာ အေအးလြန္ေဆာင္း၇ာသီမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တာ။ ဒီရာသီကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ဖို႕ ငွက္ကေလးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ပဲ လိုအပ္တယ္။ငွက္ကေလးရဲ႕ အေတာင္ပံတစ္ဖက္ပဲ လိုအပ္တယ္။ငွက္ကေလး မသိတဲ့ သစ္ပင္ရဲ႕ ကမၻာဟာ ထာဝစဥ္ ေအးစိ္မ့္၊ ေလေငြ႕ေအးေအးေတြနဲ႕ ေရခဲရုပ္ၾကြင္းျဖစ္ဖို႕ အခ်ိန္နီးေနျပီ။ သစ္ပင္မွာေႏြးေထြးမႈလက္က်န္ဆုိလို႕ ႏွလံုးသားေလးတစ္ခုသာရွိေတာ့တယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေႏြးႏြးေလးရမွသာ ေႏြးေထြးမႈလက္က်န္ ႏွလံုးသားေလးကေန သစ္ပင္ရဲ႕ သက္တမ္းကို ပိုရွည္ေစႏိုင္လိမ့္မယ္။
ခုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့မယ္။ ဂြတ္ဘိုင္..လို႕။
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားဟာ ေအးစိမ့္မႈရဲ႕ ရိုက္ခက္မႈကို ခံစားေနရျပီ။ သူဘယ္အခ်ိန္မွာ ေရခဲရုပ္ၾကြင္းျဖစ္သြားမလဲ။ ငွက္ကေလး ကယ္မွအသက္ရွင္မဲ့အျဖစ္။
ငွက္ကေလး မသိရွာေသးဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ သိေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဆရာဝန္မဟုတ္ဘူး။ သူ ကယ္တင္ခ်င္သူကိုပဲ ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
ငွက္ကေလးေရအရာအားလံုးအတြက္ ဂြတ္ဘိုင္.။
“ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္-၉”
ခ်စ္သူ လို႕ တိုးဖြဖြ ေခၚလိုက္မိတယ္။ သူမၾကားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ
တဆတ္ဆတ္ခုန္ျပီး ရွက္ေသြးျဖာတယ္။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္စာကို ေကာင္းကင္ၾကီးက ဖတ္ၾကားေပးႏိုင္ရင္
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကို ငွက္ကေလးေကာ၊ တစ္ကမၻာလံုးေကာ
သိသြားလိမ့္မယ္။
(-)
ေတြ႕ဆံုမႈက ထူးမျခားနား။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္မွာ လာနားတဲ့ ငွက္ကေလး။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္။ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းတဲ့ေလ။ ဘယ္သူေရးလိုက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္းလံဲ။ ဘယ္သူ ခြင့္ျပဳလိုက္တာလဲ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အလြမ္းဇာတ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကရေတာ့တာပဲ။ ခ်စ္တယ္၊ လြမ္းတယ္၊ ဝမ္းနည္းတယ္၊ ေၾကကြဲတယ္ တစာစာေအာ္ေနမိခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလး မၾကားဘူး။
ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ အိပ္မက္ေတြရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးကိုခ်စ္တဲ့၊ ငွက္ကေလးကခ်စ္တဲ့မိသားစုရွိတယ္။
ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိကုိသိစက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ အက္တဲ့ေန႕ေပါ့။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေလ ျပည့္စံုေစခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႕ ငွက္ကေလးဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ မိသားစုျပဇာတ္ေလးပဲ။ အထပ္ထပ္အခါခါၾကည့္ေနခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလးက ငိုတတ္တယ္။ မယံုမရွိနဲ႕ ငိုတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးက သီခ်င္းလည္းဆိုတတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးဆိုတဲ့ သီခ်င္းဟာ ကမၻာမွာအေကာင္းဆံုးေတးပဲ။ သူ႕သီခ်င္းသံတိုးဖြဖြေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက အခ်စ္ဆိုတဲ့ ျမစ္ထဲ ဝုန္းခနဲ ခုန္ဆင္းလိုက္မိခဲ့တာေပါ့။
ငွက္ကေလးက လူၾကီးဆန္ဆန္ရင့္က်က္တယ္။ တခါတေလက် ကေလးဆန္တယ္။ အျမဲစူပုတ္ပုတ္ေနတတ္သလို အျမဲျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးလည္း ေနတတ္ေသးတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အျပံဳးက တခါတေလ ဝင့္ဝါျပီး တခါတေလက် ကေလးဆန္ဆန္ျဖဴစင္လြန္းတယ္။ တခါတေလက် ျပံဳးျမျမနဲ႕ ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ့အျပံဳးေလး သူမို႕ျပံဳးတတ္လြန္းတယ္။
ငွက္ကေလး ငိုေနတာ မေတြ႕ဖူးဘူး။ ငွက္ကေလး ငိုင္ေနတာ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ငွက္ကေလး စိတ္ရႈပ္တတ္တယ္။ ငွက္ကေလး မသိလိုက္မသိဘာသာေနတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တစ္သက္တာ သင္ခန္းစာေတြပဲ။ ဘယ္ေတာ့မဆိုသင္ယူေနမိမယ့္ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္အေျခအေနျပပံုရိပ္မ်ား။ရင္မွာ ထာဝရသိမ္းထားမိေနမွာ...။
(-)
ငွက္ကေလးက ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီစာသားကို ရြက္ဝါေတြမွာအခါခါေရး၊ ေလနဲ႕လႊင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ နင့္ေနတဲ့ ရင္က ေဝဒနာေတြ ေလ်ာ့သြားေလမလားလို႕။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ငွက္ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး လိုက္ဖမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွားသြားတယ္။ တကယ္ခံစားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေလ ဖမ္းထားခ်င္လိုက္တာ။
ငွက္ကေလးက သူ႕ခ်စ္သူကိုေလ တစ္ဘဝစာရည္ရြယ္ျပီးေတာ့ခ်စ္ခဲ့သတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငွက္ကေလးကို ဘဝတစ္သက္တာ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါလို႕လည္း ငွက္ကေလးသိေအာင္ ေအာ္ေျပာလိုက္မိခ်င္ေသးတယ္။
ငွက္ကေလးရဲ႕အခ်စ္က ဒီေလာက္ေလးနက္တာေတာင္ ငွက္ကေလးဟာ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့သတဲ့။ ဝမ္းနည္းမိလိုက္တာ။ ငွက္ကေလးလို ျဖဴစင္သူအတြက္ ဒဏ္ရာဆိုတာ မတန္မရာခံစားခ်က္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို သနားတယ္။ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး သနားတယ္။ ၾကည္ႏူးမႈကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေလ။
ငွက္ကေလး သိခ်င္မွသိမယ္။ သိလည္း သိႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတၱၾကီးသူတစ္ေယာက္။ ေမာင္ႏွမခ်င္းရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ အငယ္မို႕ အၾကီးကို အမွားေထာက္မျပရဘူးဆိုတဲ့ ေရွးစကားကို ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ကလန္ကဆန္လုပ္ေနတတ္တဲ့သူ။ အဲဒီလိုလူက ငွက္ကေလးနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း၊ ဖေယာင္းေလးလို လိုရာပံုသြင္းႏိုင္သတဲ့။
ထူးဆန္းလိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။
ငွက္ကေလးနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ရူးလဲဆို ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းကို သဝန္မတိုမိဘူး။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကိုပဲ ႏွေျမာမိေနတာ။ ႏွေျမာမိသြားတာ။
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ ငွက္ကေလးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြအားလံုး ကၽြန္ေတာ္သာအပိုင္စားရပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ခုေတာ့ ေမာ...။ ေမွ်ာ္ရင္းေမာေပါ့။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတဲ့ သစ္ပင္ေလး၊ ေရဘယ္ေလာက္ေလာင္းေလာင္း ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွင္လာဖို႕က ငွက္ကေလးရဲ႕ ေမတၱာေရပါမွျဖစ္မွာ။ ငွက္္ကေလးသိေစခ်င္လိုက္တာ။ငွက္ကေလးရဲ႕ ေမတၱာေရသာ မပါရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သစ္ပင္တစ္ပင္အျဖစ္ပဲ အသက္ရွင္ေနျပီး ႏွလံုးသားဆိုတာ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္က်န္ခဲ့မွာ။
ေဟာ.... ဟိုမွာ ငွက္ကေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ကေန ပ်ံသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလ..ငွက္ကေလးကို ခ်စ္လိုက္တာ.။
(-)
ငွက္ကေလးကငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ေနတယ္။
ဒီအသိမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကေၾကကြဲကြဲျပံဳးတယ္။ ေၾကေၾကကြဲကြဲေပ်ာ္တယ္။ အျပံဳးနဲ႕အေပ်ာ္ဟာ ငွက္ကေလးအတြက္ေလ။ သူ အတိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေမ့ႏိုင္ျပီဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္မိပါတယ္။
ငွက္ေလးရဲဲ႕ ငွက္ကေလးေရ ေက်းဇူးျပဳျပီး ငွက္ကေလးကို ညွာတာပါ။ သူ႕ခမ်ာ ဒဏ္ရာေတြ ခံစားခဲ့ရတာ။ ကၽြန္ေတာ့္တိုက္တြန္းေျပာသံေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ ငွက္ကေလးဆီကို ေရာက္မသြားႏိုင္မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးအတြက္ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႕ ေျပာေနခဲ့မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အလြြမ္းေတြသာ အားလံုးျပည့္စံုႏိုင္မယ့္ဆႏၵေတြအျဖစ္နဲ႕ ငွက္ကေလးဆီေရာက္သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ။ ဒါဆို ငွက္ကေလး အရာရာျပည့္စံုသြားမွာပဲ။
ငွက္ကေလးကို လြမ္းမိတဲ့အလြမ္းက ေန႕ေန႕ညည။ အခ်ိန္မခြဲျခားဘူး။ ေလေျပေလးတိုက္ရင္လြမး္တယ္။ သစ္ခက္ေလးေတြ လႈပ္ရင္ လြမ္းတယ္။ မနက္အလင္းေရာက္ရင္ လြမ္းတယ္။ ညအေမွာင္ေရာက္ရင္ လြမ္းတယ္။
တကယ္ပါ။ အလြမ္းဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႕ ဘာသာေဗဒမွာ ဂုဏ္ထူးတန္းထြက္ဖို႕ အလြယ္ဆံုးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြမ္းမွာ ဂုဏ္ထူးတန္း ထြက္လုျပီ။
ငွက္ကေလး ဒီေနာက္ပိုင္း ေျပာင္းလဲလာတယ္။ငွက္ကေလးရဲ႕ အသံေတြ ဝင္းလက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အသံေတြ ခ်ိဳျမလာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ အခ်ိန္ျပည့္ ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူ၊ သူ႕အေတာင္ပံခတ္သံေတြဟာ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ေနတယ္။ ငွက္ကေလး အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္။ ငွက္ကေလးဘာေတြ ေပ်ာ္ေနလဲ စဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္သြားမိတယ္။
သူ သူ႕ခ်စ္သူငွက္ေလးနဲ႕ အဆင္ေျပလုျပီ ထင္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္လိုက္တာ...။
(-)
ကၽြန္ေတာ့္ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေတြဟာတဆက္ဆက္တုန္လို႕။ ငွက္ကေလးကို ေမွ်ာ္ေနလိုက္တာ။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ မလာဘူးဆိုတာ သူတို႕အသိဆံုးပါ။ ငွက္ကေလးၾကားေအာင္ေျပာေနမိတဲ့ စကားသံေတြဟာ ငွက္ကေလးမၾကားႏိုင္ခဲ့တာ လက္ေတြ႕။ ငွက္ကေလးနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ ဘာသာေဗဒ ကြဲျ့ပားတယ္။ကၽြန္ေတာ့္သစ္ခက္ေတြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႕ ေျပာျပေနတဲ့ ငွက္ကေလးတမ္းခ်င္းေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕အျမင္မွာ လႈပ္ခါေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
(-)
ေတြ႕ဆံုမႈက ထူးမျခားနား။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္မွာ လာနားတဲ့ ငွက္ကေလး။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္။ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းတဲ့ေလ။ ဘယ္သူေရးလိုက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္းလံဲ။ ဘယ္သူ ခြင့္ျပဳလိုက္တာလဲ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အလြမ္းဇာတ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကရေတာ့တာပဲ။ ခ်စ္တယ္၊ လြမ္းတယ္၊ ဝမ္းနည္းတယ္၊ ေၾကကြဲတယ္ တစာစာေအာ္ေနမိခဲ့တယ္။ ငွက္ကေလး မၾကားဘူး။
ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ အိပ္မက္ေတြရွိတယ္။ ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးကိုခ်စ္တဲ့၊ ငွက္ကေလးကခ်စ္တဲ့မိသားစုရွိတယ္။
ငွက္ကေလးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိကုိသိစက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ အက္တဲ့ေန႕ေပါ့။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေလ ျပည့္စံုေစခ်င္လိုက္တာ။ ငွက္ကေလးခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႕ ငွက္ကေလးဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ မိသားစုျပဇာတ္ေလးပဲ။ အထပ္ထပ္အခါခါၾကည့္ေနခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလးက ငိုတတ္တယ္။ မယံုမရွိနဲ႕ ငိုတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးက သီခ်င္းလည္းဆိုတတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငွက္ကေလးဆိုတဲ့ သီခ်င္းဟာ ကမၻာမွာအေကာင္းဆံုးေတးပဲ။ သူ႕သီခ်င္းသံတိုးဖြဖြေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက အခ်စ္ဆိုတဲ့ ျမစ္ထဲ ဝုန္းခနဲ ခုန္ဆင္းလိုက္မိခဲ့တာေပါ့။
ငွက္ကေလးက လူၾကီးဆန္ဆန္ရင့္က်က္တယ္။ တခါတေလက် ကေလးဆန္တယ္။ အျမဲစူပုတ္ပုတ္ေနတတ္သလို အျမဲျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးလည္း ေနတတ္ေသးတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အျပံဳးက တခါတေလ ဝင့္ဝါျပီး တခါတေလက် ကေလးဆန္ဆန္ျဖဴစင္လြန္းတယ္။ တခါတေလက် ျပံဳးျမျမနဲ႕ ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ့အျပံဳးေလး သူမို႕ျပံဳးတတ္လြန္းတယ္။
ငွက္ကေလး ငိုေနတာ မေတြ႕ဖူးဘူး။ ငွက္ကေလး ငိုင္ေနတာ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ငွက္ကေလး စိတ္ရႈပ္တတ္တယ္။ ငွက္ကေလး မသိလိုက္မသိဘာသာေနတတ္တယ္။ ငွက္ကေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တစ္သက္တာ သင္ခန္းစာေတြပဲ။ ဘယ္ေတာ့မဆိုသင္ယူေနမိမယ့္ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္အေျခအေနျပပံုရိပ္မ်ား။ရင္မွာ ထာဝရသိမ္းထားမိေနမွာ...။
(-)
ငွက္ကေလးက ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီစာသားကို ရြက္ဝါေတြမွာအခါခါေရး၊ ေလနဲ႕လႊင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ နင့္ေနတဲ့ ရင္က ေဝဒနာေတြ ေလ်ာ့သြားေလမလားလို႕။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ငွက္ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး လိုက္ဖမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွားသြားတယ္။ တကယ္ခံစားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေလ ဖမ္းထားခ်င္လိုက္တာ။
ငွက္ကေလးက သူ႕ခ်စ္သူကိုေလ တစ္ဘဝစာရည္ရြယ္ျပီးေတာ့ခ်စ္ခဲ့သတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငွက္ကေလးကို ဘဝတစ္သက္တာ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါလို႕လည္း ငွက္ကေလးသိေအာင္ ေအာ္ေျပာလိုက္မိခ်င္ေသးတယ္။
ငွက္ကေလးရဲ႕အခ်စ္က ဒီေလာက္ေလးနက္တာေတာင္ ငွက္ကေလးဟာ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့သတဲ့။ ဝမ္းနည္းမိလိုက္တာ။ ငွက္ကေလးလို ျဖဴစင္သူအတြက္ ဒဏ္ရာဆိုတာ မတန္မရာခံစားခ်က္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို သနားတယ္။ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး သနားတယ္။ ၾကည္ႏူးမႈကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေလ။
ငွက္ကေလး သိခ်င္မွသိမယ္။ သိလည္း သိႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတၱၾကီးသူတစ္ေယာက္။ ေမာင္ႏွမခ်င္းရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ အငယ္မို႕ အၾကီးကို အမွားေထာက္မျပရဘူးဆိုတဲ့ ေရွးစကားကို ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ကလန္ကဆန္လုပ္ေနတတ္တဲ့သူ။ အဲဒီလိုလူက ငွက္ကေလးနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း၊ ဖေယာင္းေလးလို လိုရာပံုသြင္းႏိုင္သတဲ့။
ထူးဆန္းလိုက္တာ ငွက္ကေလးရယ္။
ငွက္ကေလးနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ရူးလဲဆို ငွက္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းကို သဝန္မတိုမိဘူး။ ငွက္ကေလးရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကိုပဲ ႏွေျမာမိေနတာ။ ႏွေျမာမိသြားတာ။
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ ငွက္ကေလးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြအားလံုး ကၽြန္ေတာ္သာအပိုင္စားရပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ခုေတာ့ ေမာ...။ ေမွ်ာ္ရင္းေမာေပါ့။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတဲ့ သစ္ပင္ေလး၊ ေရဘယ္ေလာက္ေလာင္းေလာင္း ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွင္လာဖို႕က ငွက္ကေလးရဲ႕ ေမတၱာေရပါမွျဖစ္မွာ။ ငွက္္ကေလးသိေစခ်င္လိုက္တာ။ငွက္ကေလးရဲ႕ ေမတၱာေရသာ မပါရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သစ္ပင္တစ္ပင္အျဖစ္ပဲ အသက္ရွင္ေနျပီး ႏွလံုးသားဆိုတာ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္က်န္ခဲ့မွာ။
ေဟာ.... ဟိုမွာ ငွက္ကေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ကေန ပ်ံသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလ..ငွက္ကေလးကို ခ်စ္လိုက္တာ.။
(-)
ငွက္ကေလးကငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို ခ်စ္ေနတယ္။
ဒီအသိမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကေၾကကြဲကြဲျပံဳးတယ္။ ေၾကေၾကကြဲကြဲေပ်ာ္တယ္။ အျပံဳးနဲ႕အေပ်ာ္ဟာ ငွက္ကေလးအတြက္ေလ။ သူ အတိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေမ့ႏိုင္ျပီဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္မိပါတယ္။
ငွက္ေလးရဲဲ႕ ငွက္ကေလးေရ ေက်းဇူးျပဳျပီး ငွက္ကေလးကို ညွာတာပါ။ သူ႕ခမ်ာ ဒဏ္ရာေတြ ခံစားခဲ့ရတာ။ ကၽြန္ေတာ့္တိုက္တြန္းေျပာသံေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕ ငွက္ကေလးဆီကို ေရာက္မသြားႏိုင္မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးအတြက္ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႕ ေျပာေနခဲ့မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အလြြမ္းေတြသာ အားလံုးျပည့္စံုႏိုင္မယ့္ဆႏၵေတြအျဖစ္နဲ႕ ငွက္ကေလးဆီေရာက္သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ။ ဒါဆို ငွက္ကေလး အရာရာျပည့္စံုသြားမွာပဲ။
ငွက္ကေလးကို လြမ္းမိတဲ့အလြမ္းက ေန႕ေန႕ညည။ အခ်ိန္မခြဲျခားဘူး။ ေလေျပေလးတိုက္ရင္လြမး္တယ္။ သစ္ခက္ေလးေတြ လႈပ္ရင္ လြမ္းတယ္။ မနက္အလင္းေရာက္ရင္ လြမ္းတယ္။ ညအေမွာင္ေရာက္ရင္ လြမ္းတယ္။
တကယ္ပါ။ အလြမ္းဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႕ ဘာသာေဗဒမွာ ဂုဏ္ထူးတန္းထြက္ဖို႕ အလြယ္ဆံုးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြမ္းမွာ ဂုဏ္ထူးတန္း ထြက္လုျပီ။
ငွက္ကေလး ဒီေနာက္ပိုင္း ေျပာင္းလဲလာတယ္။ငွက္ကေလးရဲ႕ အသံေတြ ဝင္းလက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အသံေတြ ခ်ိဳျမလာတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ အခ်ိန္ျပည့္ ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူ၊ သူ႕အေတာင္ပံခတ္သံေတြဟာ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ေနတယ္။ ငွက္ကေလး အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္။ ငွက္ကေလးဘာေတြ ေပ်ာ္ေနလဲ စဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္သြားမိတယ္။
သူ သူ႕ခ်စ္သူငွက္ေလးနဲ႕ အဆင္ေျပလုျပီ ထင္တယ္။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္လိုက္တာ...။
(-)
ကၽြန္ေတာ့္ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေတြဟာတဆက္ဆက္တုန္လို႕။ ငွက္ကေလးကို ေမွ်ာ္ေနလိုက္တာ။ တကယ္ဆို ငွက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ မလာဘူးဆိုတာ သူတို႕အသိဆံုးပါ။ ငွက္ကေလးၾကားေအာင္ေျပာေနမိတဲ့ စကားသံေတြဟာ ငွက္ကေလးမၾကားႏိုင္ခဲ့တာ လက္ေတြ႕။ ငွက္ကေလးနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ ဘာသာေဗဒ ကြဲျ့ပားတယ္။ကၽြန္ေတာ့္သစ္ခက္ေတြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႕ ေျပာျပေနတဲ့ ငွက္ကေလးတမ္းခ်င္းေတြဟာ ငွက္ကေလးရဲ႕အျမင္မွာ လႈပ္ခါေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ငွက္ကေလးေရ ကၽြန္ေတာ္က သစ္ပင္ငယ္ပါ။ စိတ္လည္းငယ္တယ္။ အရိုင္းဆန္တဲ့
ႏွလံုးသားက အခ်စ္တစ္ခု ပြင့္ဖူးလာတာကို တားျမစ္ဖို႕ထိ မရင့္က်က္တတ္ခဲ့ဘူး။ ငွက္ကေလးနဲ႕
သူ႕ငွက္ကေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ျမင္ရတဲ့ေန႕ဆို ကၽြန္ေတာ္ ငိုတဲ့ေန႕ေပါ့။ အဲဒီေန႕တိုင္း
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြညိဳတတ္တာမို႕ ငွက္ကေလးသတိထားမိရင္သိလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငိုေနတဲ့အေၾကာင္းကို။
မေန႕က ငွက္ကေလး၊ ဒီေန႕ ငွက္ကေလး၊ ဟိုးတေန႕က ငွက္ကေလး၊
ေနာင္လာမယ့္ငွက္ကေလး။ ဘယ္ရက္စြဲအေၾကာင္းသိခ်င္လဲ။ ကိုယ္ငွက္ကေလးရဲ႕ အေတာင္ပံခတ္သံကို
ေသခ်ာေဝခြဲျပမယ္။ ဘယ္ေန႕ကအေတာင္ပံခတ္သံမွာ ဘယ္လိုအနာတရေတြ ပါခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေန႕က အေတာင္ပံခတ္သံမွာ
ဘယ္လိုေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးပါခဲ့ေၾကာင္း တစ္ခုခ်င္းစီအဓိပၸါယ္ခြဲျပမယ္ ယံု။
(-)
ညီမွ်ျခင္းတိုင္းရဲ႕ ေနာက္မွာအေျဖရွိသလား။
ငွက္ကေလးနဲ႕ သစ္ပင္ကို ေပါင္းစပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညီမွ်ျခင္းေနာက္မွာ
အေျဖမရွိခဲ့ဘူး။ သစ္ပင္ဟာ သစ္ပင္အတိုင္း မက်န္ရစ္ဘူး။ အလြမ္းေတြ၊ နာက်င္မႈေတြ နဲ႕ က်န္ခဲ့ရတယ္။
ငွက္ကေလးကေတာ့အေဝးကို ခပ္သြက္သြက္ပ်ံ။ သူ႕ေဘးမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိမယ္။ ရွိေလာက္တယ္။
စိတ္ကူးေတြနဲ႕ ရူးခဲ့တဲ့ေန႕ေတြ၊ စိတ္ကူးအယဥ္လြန္းခဲ့သူလို႕
အေပါင္းအသင္းေတြ စကားတင္ဖ်င္းဆိုေနၾကလည္း ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးဘူး။ အားလံုးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာရူးခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္
သူတို႕တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ ရူးခဲ့တာ။
အခ်စ္ရူးလို႕ ေခၚခ်င္ ေခၚၾကပါေစ။ငွက္ကေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္
ရူးတယ္။
ငွက္ကေလးေရ ကိုယ္က အခ်စ္ရူး၊ ခင္ဗ်ား အျပံဳးတုိင္းမွာ
ရင္တစ္ခုလံုးျမဳပ္ႏွံထားမိ၊ စိတ္တစ္ခုလံုး ျပံဳးရယ္သြားမိ၊ တကယ္ဆို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရိုင္းမို႕မဟုတ္ဘူး။
ရင္ထဲကကို အရူးအမူးခ်စ္ေနမိခဲ့တာ။
ငွက္ကေလးသိေအာင္ စကားေတြဆိုၾကည့္တယ္။ အသံက ထြက္မလာခဲ့ဘူး။
ဟုတ္တာေပါ့။ သစ္ပင္တစ္ပင္က ႏွလံုးသားစကားစေျပာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီး ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုံျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
ရတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနရရံုနဲ႕ ေက်နပ္တယ္။
(-)
ငွက္ကေလး ရယ္ေနလား။ ရယ္ပါ။ ငွက္ကေးလရဲ႕ ရယ္သံေလးေတြ ၾကားခြင့္ရခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ေနလား။ ေပ်ာ္ပါ။ ငွက္ကေလးရဲ႕ အေပ်ာ္ေလးေတြ
နားေထာင္ခြင့္ရခ်င္တယ္။
ငွက္ကေလး ငိုေနလား။ မငိုနဲ႕။ တကယ္ဆိုငွက္ကေလးဟာ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕
သူရဲေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ငွက္ကေလးဟာ စိတ္အားငယ္မႈထက္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ဖို႕ ေရြးခ်ယ္တတ္သူျဖစ္တယ္။
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ငွက္ကေလး။
ငွက္ကေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားမိတဲ့ စာကေလးေတြဟာ ေျမျပင္ေပၚမွာ
ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။ေလေျပတစ္ခ်က္အေဝွ႕မွာတင္ အရာအားလံုးေပ်ာက္ပ်ယ္။ မထင့္တထင္စကားလံုးေတြသာ
က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ တစ္ေၾကာင္းေရးၾကည့္မယ္။ ငွက္ကေလးကိုခ်စ္ခဲ့ျခင္းမွာ
မာနမပါဘူး၊ အတၱမပါဘူး။ ျဖဴျဖဴစင္စင္ အခ်စ္တစ္ခု ဖူးပြင့္ခဲ့ျခင္းသာ။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္
ငွက္ကေလး ေပ်ာ္ပါေစ။
“ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္-၁၀”
သူ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ေတြ
မေပ်ာက္ဆံုးခ်င္။ ေပ်ာက္ဆံုးလုလု အိပ္မက္မ်ားစြာကို ကမူးရႈးထိုး သိမ္းရင္းႏွင့္ပင္
ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ အိတ္ၾကီးထဲဝယ္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေဟာင္းေလးမ်ား အေတာ္ပင္
သိမ္းဆည္းရမိေနျပီျဖစ္၏။
သစ္ပင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ငွက္ကေလးသာ
ပါဝင္ေသာ အိပ္မက္သည္ အနည္းငယ္ေတာ့ ေျခာက္ကပ္ေနႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ငွက္ကေလး၏ အျပံဳးမ်ားစြာေၾကာင့္
ကမၻာၾကီး လွေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ငွက္ကေလး၏ အိပ္မက္သည္ တခမ္းတနားႏိုင္လြန္းသေလာက္
ကၽြန္ေတာ္၏ အိပ္မက္သည္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္သာ လိုအပ္ခဲ့သည္။ ငွက္ကေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္တြင္
လက္ႏွစ္ဖက္အတူတြဲႏိုင္လွ်င္ အရာရာကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္
မွားေကာင္းမွားႏိုင္ပါသည္။ အခ်စ္ကိုမွ ရူးသြပ္ေလျခင္းဟု ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္
အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနသည္ကေတာ့ ငွက္ကေလး၏ လက္တစ္ဖက္သာျဖစ္သည္။
ငွက္ကေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုဖို႕သည္
သစ္ပင္တစ္ပင္၏ အိပ္မက္မဟုတ္ပါ။ ငွက္ကေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုဖို႕သည္ ႏွလံုးသား၏ အလိုဆႏၵသာျဖစ္သည္။
ထိုဆႏၵကို အိပ္မက္အျဖစ္အသက္သြင္းရင္း ငွက္ကေလးမသိပါပဲ စြဲလမ္းစိတ္ႏွင့္ ငွက္ကေလးပါဝင္ေသာ
အိပ္မက္တို႕ ျဖစ္ထြန္းလာရသည္။ ထုိအိပ္မက္မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္အိတ္ၾကီးထဲဝယ္
သိမ္းဆည္းထားလွ်က္ရွိေၾကာင္း ငွက္ကေလး သိေစခ်င္ပါသည္။အခြင့္မရွိပဲ လြမ္းလွ်င္ ခိုးသူဟု
ယိုးစြပ္ႏိုင္ပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ အယိုးစြပ္မခံခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ ငွက္ကေလးကို အခြင့္မရွိပါပဲ
လြမ္းမိေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ သူဆိုေနက် ေတးေလးေတြကို လြမ္းသည္။ သူေျပာေနက် စကားေလးေတြကို
လြမ္းသည္။ သူျပံဳးေနက် အျပံဳးေလးေတြကို လြမ္းသည္။
ငွက္တစ္ေကာင္၏ အျပံဳးသည္
သာမန္ထက္ မထူးျခားခဲ့။ ထူးျခားခဲ့သည္က ကၽြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာျဖစ္သည္။ ဟုတ္၏။
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ သီးသန္႕ျဖစ္တည္ေသာ ငွက္ကေလး၏ အျပံဳးကို လိုခ်င္ပါသည္။
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ယေန႕အခ်ိန္ထိ ငွက္ကေလးထံမွ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သီးသန္႕ျဖစ္တည္ေသာ
အျပံဳး၊ စကားတို႕ကို မရရွိေသးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။သူ႕ ကို ၾကည့္ရင္း ရင္ေမာရသည္တို႕ကိုေတာ့
ငွက္ကေလးသိႏို္ငမည္မထင္။
သူဆိုခ်င္ေသာစကားတို႕ကို
ျမိဳသိပ္ေနရေသာ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ငိုခ်င္သည္။ သူသည္ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း
သူ႕ကိုယ္သူ ေမ့ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ငိုခ်င္သည္။
ဟုတ္သည္။ သူသည္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။
သူမ်ားတကာလို ဆိုးခြင့္ရွိပါသည္။ မဆိုးမိုက္ဘူးဆိုလွ်င္ေတာင္မွ လြတ္လပ္စြာ စကားေျပာဆိုခြင့္ရွိပါသည္။
လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ခြင့္ရွိပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ လူငယ္ဆန္ခြင့္ရွိပါသည္။ ယခုေတာ့ သူ႕ကို
အထပ္ထပ္ဝန္းရံထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားၾကားဝယ္ မလူးသာမလြန္႕သာႏွင့္ သူ ပိတ္မိေနရွာသည္။
ဖဲ့ေပး၍ ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္လြတ္လပ္ျခင္းတို႕ကို ဖဲ့ေပးခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကိုက
သစ္ပင္ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။သို႕ေသာ္ ထိုစည္းမ်ဥ္းမ်ားၾကားမွပင္ တခါတရံလြတ္ထြက္လာတတ္ေသာ
သူ႕ဆိုးဟန္ေလးေတြက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းစြာ ကေလးဆန္ေနသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ဆိုးရသည္ကိုပင္ တကယ့္ဝါရင့္လူမိုက္ၾကီးဟန္
ဖမ္းျပေနပံုက ရယ္ခ်င္စရာပင္ျဖစ္၏။ သစ္ပင္တစ္ေကာင္ မဆိုးဖူးပါ။ ထို႕အတူ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
မထိန္းခ်ဳပ္ဖူးပါ။ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေသာ္လည္း
မေအာင္ျမင္ခဲ့။ ေျပာခ်င္ရာဆို ပက္ခနဲျပန္ေျပာတတ္ေသာ၊ လုပ္ခ်င္ရာကို မဆိုင္းမတြ လုပ္တတ္ေသာသစ္ပင္တစ္ေကာင္ကေတာ့
ယေန႕ထိ ကိုယ့္အက်င့္အတိုင္းေနထိုင္လွ်က္ရွိဆဲျဖစ္သည္။ငွက္ကေလးႏွင့္ သစ္ပင္၏ စကားေျပာဆိုပံုကို
ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္းရယ္ခ်င္သည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးမ်ားဝယ္ငွက္ကေလးသည္ ငွက္ကေလးမဟုတ္ေတာ့သည့္အတိုင္း
သာမန္တစ္တီတူးေလးတစ္ေကာင္လိုပင္။ သစ္ပင္ကေတာ့ သစ္ပင္၏ အက်င့္အတိုင္း ေျပာခ်င္ရာကို
ေျပာတတ္သူသာ ျဖစ္၏။ ငွက္ကေလး ကိုယ္ႏွင့္စကားဆိုတိုင္း အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္တီတူးသ႑န္ျဖစ္ေနသည္ကို
မသိပါ။ သို႕ေသာ္ တစ္ခုေတာ့ သိထားေစခ်င္မိသည္။ သစ္ပင္တစ္ေကာင္၏ လြတ္လပ္မႈသည္ မည္မွ်ပင္ရွိေစ၊
သစ္ပင္သည္ ျမန္မာႏို္င္ငံ၌ ရွင္သန္လွ်က္ရွိေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပင္သစ္ပင္တစ္ေကာင္၏အေတြးထဲ၌
ငွက္ကေလးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ရာ မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သည္။
ငွက္ကေလး၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ေနသည္ကိုေတာ့သစ္ပင္လည္း
မတက္ႏိုင္ပါ။ ခ်စ္ျခင္းကို မခ်စ္ဟု မျငင္းလို၊ မညာလိုပါ။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမွဟူသည့္
အေျခအေနမ်ိဳးၾကီးလည္း မရွိတာအမွန္ပင္။ ငွက္ကေလး၏ အျပံဳးကို ျမင္ေနရလွ်င္ သစ္ပင္စိတ္ခ်မ္းသာျပီျဖစ္၏။
ငွက္ကေလး၏ ဘဝဝယ္ အေပ်ာ္တို႕ႏွင့္ ျပည့္ေနေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္မိသည္။ ဒီေလာက္သာ..။
သစ္ပင္တစ္ပင္၏ အေတြးသည္ ထိုမွ်ထိ ရိုးရွင္းပါ၏။အခ်စ္=ရမၼက္ ဟု ဆိုၾကသူေတြကို ရယ္ခ်င္မိသည္။
ခ်စ္ျခင္းဝယ္ ရမၼက္သာ အဓိကမဟုတ္ပဲ ရမၼက္သည္ သာမန္ျဖည့္ဆည္းမႈမွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း ခ်စ္ျခင္းသီးသန္႕ျဖင့္
ခ်စ္ဖူးသူတို႕ကေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာလိမ့္မည္ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးကို ခ်စ္ျခင္းသီးသန္႕ျဖင့္
ခ်စ္မိပါသည္။ ဟုတ္၏။ ခ်စ္ျခင္းသီးသန္႕ျဖင့္ ခ်စ္မိပါသည္။
ရမၼက္ကင္းကင္း.....ႏွင့္။
သစ္ပင္
။။။။သူ ကၽြန္ေတာ္
အိပ္မက္ေတြဟာ တိခနဲ ျပတ္က်သြား
ထမ္းထားမိတဲ့ အိပ္မက္အိတ္ၾကီးဟာ ပိုပိုေလးလံလာ
မ်က္ရည္
ေပ်ာ္လို႕က်တဲ့ မ်က္ရည္
ငွက္ကေလးအတြက္ ဝမ္းသာမ်က္ရည္
သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ခ်ိဳခ်ိဳျမိန္ျမိန္ေလးပဲ ငိုေၾကြးမိခဲ့တယ္
အေရွ႕အရပ္ဆီက မိုးေတြညိဳ႕လာျပီ
ကမၻာဟာ ၂၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းေစာင္းေနရာက ရုတ္တရက္တည့္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
မွ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ဟာ မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိေနမယ္
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကတဲ့
သစ္ပင္တစ္ပင္
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုေအာက္ အတူတကြ ရွင္သန္ခဲ့ဖူးသတဲ့
ဒါပါပဲ
အဆံုးသတ္
ပံုျပင္ေရးဆရာတစ္ေယာက္
သူ႕ပံုျပင္ေတြရွင္သန္ဖို႕
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕
သစ္ပင္တစ္ပင္ကို
ဆက္အသက္သြင္းေနမိေလရဲ႕။။။
ကမၻာဦးသစ္သီးေၾကာင့္ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ျဖားေယာင္းမႈေနာက္ လိုက္ေနမိတယ္
လြမ္းတယ္ ငွက္ကေလး
မေန႕ကအလြမ္းဟာ ဒီေန႕ထိဆက္လာ
ေျခလက္မရွိေပမဲ့
သက္ရွိအလြမ္းေတြဟာ ႏွိပ္စက္တတ္ေၾကာင္း
သင္ယူခဲ့ရေပါ့
လြမ္း
လြမ္းဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေနာက္မွာ
ကိုယ္ဟာ အေငးေငးအငိုင္ငိုင္
ကမၻာတစ္ခုလံုး မိႈင္းမႈန္ေနသလိုမ်ိဳး
အလင္းေပ်ာက္ေနခဲ့ေပါ့
ငွက္ကေလး
ခဏခဏက်တတ္တဲ့ ေကာ္နက္ရွင္ေတြသာ ကိုယ့္အလြမ္းျဖစ္ရင္
ျမန္မာႏို္င္ငံဟာ ေကာ္နက္ရွင္အလွ်င္ျမန္ဆံုးျဖစ္လိမ့္မယ္
ျပင္းအားမ်ားတဲ့ အလြမ္းေတြကို ျငိမ္းဖို႕
သတိရျခင္းဖုန္းတစ္ေကာေလာက္ ပို႕လွည့္ပါ
စိတ္လိုလက္ရအလြမ္းေတြဟာ
မ်ား မ်ားလာတဲ့အခါ
ျဖည္ရခက္တဲ့ ၾကိဳးထံုးတစ္ခုျဖစ္လာတယ္
ကိုယ့္ၾကိဳးနဲ႕ကိုယ္ပိတ္မိေနတဲ့
သစ္ပင္တစ္ေကာင္
တိတ္ဆိတ္ျပေနေပမဲ့
မီးေတာင္ကို ျမိဳထားရတဲ့ ေရခဲေတာင္တစ္ခုလို
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အတြက္
အလြမ္းေထာင္ေခ်ာက္ေတြ တစ္ဆင့္ျပိီးတစ္ဆင့္ ပိတ္မိေနခဲ့
ငွက္ကေလးက သူ႕အေတာင္ပံခတ္သံမွာ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ခိုင္းတယ္
သူ႕ ေတးေတြ သီခ်ိန္တိုင္းမွာ
ရွိသမွ် အလုပ္ေတြကို ပစ္ခ်ထားခိုင္းတယ္
ကိုယ္ ..ေလေျပကို ေငးၾကည့္ရင္း သူ႕ေတးသီသံေတြမွာ
ေငးေမာ
တကယ္ဆို ကိုယ္လည္းတားခ်င္တယ္
တားခ်င္တာပဲ ငွက္ငယ္ေရ
ကိုယ္က ခက္ထန္တဲ့ သစ္ပင္ပါ
သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ
ဘယ္ေလာက္ထိ ႏူးညံ႕ခြင့္ရွိလဲ ကိုယ္မသိဘူး
ဒါေပမယ့္လည္း
ငွက္ကေလးအတြက္ ႏူးညံ႕မႈမွာ
ကိုယ္ဟာ အဆံုးသတ္ကို ေမ့တယ္
ကိုယ္က ေရြ႕လ်ားခြင့္မရွိတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ျဖစ္ျပန္ေသးတယ္
ႏွလံုးသားရဲ႕ ေစစားမႈမွာ
ကိုယ္ဟာ ခႏၶာတစ္ခုလံုးရပ္တန္႕ေနေပမယ့္
စိတ္ရဲ႕ ေျပးလႊားႏႈန္းကို သိခြင့္ရတယ္
တကယ္ဆိုကိုယ္ဟာ သစ္ပင္နဲ႕ မတန္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ အသက္ရွင္သန္ခဲ့ရသူ
ဟုတ္တယ္
တားခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္လည္း
ငွက္ငယ္ကို ျမတ္ႏိုးရျခင္းကိုပဲ
တသသနဲ႕ စြဲလမ္းတတ္ခဲ့ျပီ
ငွက္ကေလးက ျပံဳးတတ္တယ္
သူ႕အျပံဳးမွာ မာယာမပါဘူး
ဒီေလလိႈင္းထဲတိုးဝင္ရျခင္းအတြက္ သူဂုဏ္ယူတယ္
တကယ္ဆို ဒီလိႈင္းလံုးေတြၾကားမွာပဲ သူဟာ
ခဏခဏ ဒဏ္ရာရခဲ့ရွာတာ
ဒါေပမယ့္လည္း
ၾကံရင္းေသတဲ့လူ ဆိုတဲ့ စကားကို သူ လက္ကိုင္ထားခဲ့တယ္
ငွက္ကေလး ငိုင္ေနတယ္
သူ တစ္ေနရာရာမွာ နားဖို႕လိုေနျပီ
သူ႕စိတ္အဆာေျပဖို႕
သူ႕အေတာင္ပံကို ခဏအနားေပးဖို႕
သူ သဲေသာင္ျပင္မွာ ခဏရပ္ပါ
သူ တားေနတဲ့ စကားေတြကိုမၾကားဘူး
အေတာင္ပံေတြကို တျဗင္းျဗင္းခတ္ေနတုန္း
ငွက္ငယ္
ကိုယ္ ငိုခ်င္လာျပီ
ငွက္ငယ္ ေခတၱအနားယူပါ
ငွက္ငယ္ ကိုယ့္ေအာ္သံကို နားဆင္ပါ..
ငွက္ငယ္............။
ေကာင္းကင္တစ္ခုေအာက္မွာ
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ေတာင္ပံခတ္ေနခဲ့တယ္
သူ
စိတ္ညႊန္ျပတံံကို အကဲခတ္လို႕
သူ႕ေတာင္ပံေတြကို ခတ္တယ္
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခတ္တယ္
သူ ေလလိႈင္းေတြကို ေၾကာက္တယ္
ဒါေပမယ့္လည္း
သူ ပ်ံသန္းေနခဲ့ရတယ္
ဘဝေပးတာဝန္
တာဝန္ကို တာဝန္လိုျမင္မိေတာ့
သူ ပ်ံသန္းေနခဲ့ရရွာတယ္
သူ ေၾကာက္တတ္တယ္
သူ အားနာတတ္တယ္
သူ ရွက္ရြံ႕တတ္တယ္
သူ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ
သူ စိတ္အားငယ္တတ္တယ္
သူ႕ကို ၾကည့္ေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
သူ႕ကို ျမတ္ႏိုးေနမိ
သူ႕ကို သနားၾကင္နာေနမိ
သူ႕ကို......... ျပံဳးရယ္ခ်င္မိ
တကယ္ဆိုသူဟာ တာဝန္ေတြအတြက္ သိမ္းငွက္ဟန္ေဆာင္ေနရ
တကယ္ဆိုသူဟာ တာဝန္ေတြအတြက္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ျပေနရ
တကယ္ဆိုသူဟာ တာဝန္ေတြအတြက္ ...........
တကယ္ေတာ့ သူဟာ အားငယ္တတ္တဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ပါ
သူဟာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးခ်င္တဲ့ ငွက္ငယ္တစ္ေကာင္ပါ
သူဟာ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထိ ခြန္အားမၾကီးဘူး
တကယ္ဆို သူဟာ ........
တာဝန္ေတြအတြက္ သူ႕မ်က္ရည္ေတြဟာ ပုန္းကြယ္ျပေနရ
ငွက္ငယ္ေရ သနားလိုက္တာ
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ ငွက္ငယ္ေလးနားခိုဖို႕ အစဥ္လက္ကမ္းၾကိဳေနေၾကာင္း သိေစခ်င္ရဲ႕
ငွက္ငယ္ေရ......
ငွက္ကေလးေရ.. ငွက္ကေလးေရ..
င့ါလက္ဖ်ံမွာ ခိုနားလွည့္ပါ
ငါ့လက္ေမာင္းေသြးကို ေရအျဖစ္နဲ႕ ေသာက္သံုးပါ
ငါ့ႏွလံုးအိမ္ကို တည္းခိုရာ သေဘာထားေပးပါ..
အံုနဲ႕က်င္းနဲ႕ အလြမ္းေတြက နာဖ်ားျခင္းအဆင့္သို႕ကူးေျပာင္း
ပူေလာင္ကၽြမ္းစိပ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက
မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ေတာင့္ေတာင့္တတ
စြဲလန္းမႈေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အိပ္မက္မွာေတာင္
သူဟာ ကိုယ့္ကို ျပံဳးမျပခဲ့ဘူး
သူ အဲဒီေလာက္ထိ ကိုယ့္ကို မုန္းတယ္
1 comment:
ခ်စ္လြန္းတဲ့အခါ သဝန္တိုဖို႕ထက္ မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္သြားတာ။
ႈခ်စ္ျခင္းသီးသန္႔နဲ႔ ခ်စ္သူေတြဟာ ပိုလြမ္းရတတ္ပါတယ္..
~ Kk ~
Post a Comment
မဂၤလာပါ စာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇဴးပါေနာ္