“ပန္းခေရ မျဖစ္လိုေသာ ......”

ဖုန္း နံပါတ္ တစ္ခုသည္ တိခနဲဲ ျဖတ္ေတာက္ခံလိုက္ရ၏။ ကြန္တက္လစ္(စ္)(contact list) တြင္ မွတ္မထားမိေသာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္တြင္ ေရးေရးမွ် မက်န္ရစ္ခဲ့။

သူသည္ သူျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ ျဖစ္၏။ သူသည္ သူသာ ျဖစ္သည္။

ေမ့ထားဖို႕ လိုအပ္ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ ေပၚလာျပီျဖစ္သည္။ ေနၾကာပန္းတို႕မည္သည္ ေနမင္းေပ်ာက္ကြယ္သည့္အခါ ေမွးမွိန္ေဖ်ာ့ေတာ့လွ်က္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ရျမဲသာ ျဖစ္၏။ ထို႕အတူ ကိုယ္သည္လည္း ျပန္လွည့္မလာသည့္ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ အတိမ္အနက္တြင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္၍ က်န္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။

ေျမေပၚတြင္ အုပ္စုဖြဲ႕ေနထိုင္ၾကေသာ ျမက္ခင္းေလးမ်ားကို ျမင္မိပါသလား။ ျမက္ပင္ေလးမ်ားတြင္ ျမက္ပန္းေလးမ်ားရွိ၍ အသီးေလးမ်ားသီးေနၾကသည္။ မည္သို႕ပင္ လူတို႕၏အနင္းကို ခံခဲ့ရေစကာမူ ျပန္လည္ ေထာင္မတ္လာတတ္သည္သာျဖစ္္သည္။
ကိုယ္သည္လည္း ခ်စ္ျခင္းတရား၏ နင္းေခ်ခံရျခင္းမွ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ႏိုင္ရပါမည္။ ေျမေလွ်ာက္ျမက္ကေလးမွ်ေသာ္မွ် စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ခိုင္မာမႈမရွိဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယိုးစြပ္လိုပါ။

ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိေသာ ေန႕မ်ားစြာအတြက ္ေနာင္တ မရပါ။ ထိုရက္မ်ာားစြာအတြင္း ကိုယ္သည္ ေပ်ာ္ခဲ့ရ၏။ ကိုယ္သည္ ၾကည္ႏူးခဲ့ရ၏။ ကိုယ္သည္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရ၏။ ကိုယ္သည္ လြမ္းဆြတ္ခဲ့ရ၏။ သူႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်အား ဖ်က္၍ မရေသးပါ။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုေတာ့ တျခားဖုန္းနံပါတ္မ်ားအား အလြတ္က်က္ကာ အစားထိုးျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ႏုိင္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါသည္။

ေက်းဇးူျပဳ၍ ႏွလံုးသားမွာ အရိပ္ ကင္းပါေစ။ အတိတ္ ကင္းပါေစ။ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလး ျပန္ေပၚမလာေစရန္ ႏွလံုးသား၏ လြမ္းေမာတမ္းတတတ္ေသာ အက်င့္ကို ျပင္ဆင္ေနပါသည္။

.........

ေမွ်ာ္လင့္ဖူးေသာ ေန႕မ်ားစြာတို႕ ကုန္ဆံုးျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည့္ေန႕က ကိုယ္ မငိုေၾကြးခဲ့ပါ။ တစ္ခ်ိန္တြင္ ဆံုစည္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟူသည့္ အသိျဖင့္ အရူးထမိခဲ့သမွ်တို႕သည္ ယခုအခါ အတိတ္ျဖစ္ခဲ့ေလျပီ။ ဝမ္းမနည္းပါ။ ေပ်ာ္သည္။ ကိုယ္ ေပ်ာ္သည္။ ကိုယ္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္။
အခ်စ္စစ္ျဖင့္ တစ္ခါေလာက္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးျပီျဖစ္သည္။ ဘဝတြင္ အခ်စ္စစ္ကိုတစ္ခါမွ် ခံစားဖူးရံုျဖင့္ လံုေလာက္ပါျပီ။

ဘဝအနိမ့္အျမင့္မ်ားစြာလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူးျပီ။ လူမ်ားစြာ၏ အတက္အက်စကားသံကိုလည္း နားေထာင္ခဲ့ဖူးျပီ။ စိတ္၏ လႈပ္ရွားမႈအဖံုဖံုလည္း ၾကံဳသင့္သေလာက္ၾကံဳခဲ့ရျပီ ျဖစ္သည္။
ဘဝတြင္ အခ်စ္ႏွင့္ ေပါင္မုန္႕ တစ္ခ်ပ္ ဘယ္အရာ ေရြးမလဲ ဟူသည့္ ေမးခြန္း ကိုယ့္အတြက္ မေပၚေပါက္ခဲ့ပါ။ အခ်စ္သည္ ကိုယ္ ေငးေနရင္းႏွင့္ ပင္ ေဝးေဝးသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
ကိုယ့္အတြက္ ၾကံံဳလာလွ်င္ေကာ...ကိုယ့္အေျဖသည္ မည္သို႕နည္း။
ေသခ်ာပါသည္။ မည္မွ်ပင္ အခ်စ္တြင္ က်ရံႈးေနပါေစ၊ ထိုက်ရံႈးမႈအား အစာငတ္ခံ၍ လဲလွယ္ရယူမည္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္သည္ အတၱႏွင့္အခ်စ္ကို ညီမွ်ျခင္းခ်မထားႏိုင္သူ ျဖစ္၏။

သို႕ေသာ္ ေသခ်ာပါသည္။ ကိုယ္ သူ႕ကို ခ်စ္ခဲ့သည္။ ကိုယ့္ အတၱကိုယ္ အေလးေပးရင္းကပင္ သူ႕အတြက္ ကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။ သူ႕အသံ ၾကားႏုိင္ဖို႕ ကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲဲ့ဖူးသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာျမင္ႏိုင္ဖို႕ ကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ၾကိဳးစားရင္းႏွင့္ပင္ ေလွာ္ရင္း နစ္သြားသည့္ ေလွလိုမ်ိဳး ကိုယ္ အားေလ်ာ့လာခဲ့ျပီျဖစ္္သည္။။
ကိုယ့္အတၱၾကီးကို သိကၡာတရားက လာလာ တိုက္ခိုက္၏။
ကိုယ္သည္ သိကၡာတရား၏ အေလွာင္ခံလူသား တစ္ေယာက္ ဟူသည့္ အသိၾကီးသည္ ကိုယ့္မာနတရားကို မီးရိႈ႕ခဲ့ေလျပီ။

ေမွ်ာ္သည္။ ေမွ်ာ္ခဲ့သည္။ သူ႕ဆီမွ ခ်စ္ျခင္းကို အခြင့္မရွိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ပိုးသာကုန္ေမာင္ပံုေစာင္းမတတ္ ဆိုသည့္ စကားပံုလိုပင္ သိကၡာသည္ပင္ ေအာက္ေျခသို႕ ေရာက္ရွိခဲဲ့ျပီ။ သူ႕ဆီမွ တန္ျပန္အၾကည့္တစ္ခ်က္ေတာင္ မရခဲ့။

“ညီမေလးက သိကၡာနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ နည္းနည္း အတၱၾကီးတယ္ အစ္မရဲ႕” ဟု ေျပာခဲ့သည့္ ညီမငယ္တစ္ေယာက္၏ စကားကို သတိရသည္။ကိုယ္သည္လည္း သိကၡာတရားႏွင့္ ပတ္သတ္လာလွ်င္ျဖင့္ အတၱတင္မက အမ်က္လည္း ၾကီးပါသည္။ ဒီေလာက္ထိ မရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းကိုမွ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္တဲ့ေကာင္ ဟု ေတြးရင္း ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုယ္ မီးျမိဳက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြက အထင္အရွားေပၚေပါက္ေန၏။

ကိုယ္သည္ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ အတၱၾကား လြန္ဆြဲေနသူဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသတ္မွတ္ဝံ႕ပါ။ မည္မွ်ပင္ ခ်စ္ျခင္းတို႕လြန္ကဲေနပါေစ၊ သိကၡာၾကီးကို ေျမာင္းထဲသို႕ ခ်မပစ္ႏိုင္ခဲ့ပ။ ကိုယ္သည္ ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းကို မည္မွ်ပင္ အေလးေပးခဲ့ပါေစ၊ ကိုယ့္မာနသည္ ကိုယ့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ျမဲသာျဖစ္သည္။

.....

“ေနမင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ျခည္လည္း မေန႕ကနဲ႕မတူ တစ္ေန႕ကလို မပူေတာ့ျပီ အားသစ္အင္သစ္ေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့လို႕ ကၽြန္ေတာ္သည္ အခ်စ္အတြက္ တစ္ဖန္ေမြးဖြားခဲ့ျပီ”
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုး ဆိုညည္းလိုက္မိေတာ့ တင္းမာခက္ထန္ေနေသာ စိတ္တို႕ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားရသည္။ ဟုတ္သည္။ မနက္ျဖန္ဆိုသည့္ ေန႕သစ္သို႕ေရာက္လွ်င္္ ကိုယ္သည္ ခ်စ္ျခင္းတရားမွ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ သားေကာင္ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ကိုယ္ၾကိဳးစားစရာ ရွိသည့္ အရာမွန္သမွ်ကို တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ၾကိဳးစားပစ္မည္။ ကိုယ္သည္ မဟာမန္ယူမွ တိုက္စစ္မွဴး ရြန္းေနကဲ့သို႕ ျပိဳင္ဖက္မ်ားအား ေက်ာ္လႊားကာ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္၊ ကိုယ့္တြက္ ေအာင္ပြဲကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ျမက္ပန္းေလးမ်ား ေခါင္းေထာင္ကာ ေၾကာ့ေမာ့ေနၾကသည္။ ျမက္သီးေလးမ်ားက ဆူးလံုးေလးမ်ားသဖြယ္ ေျခဗလာႏွင့္ နင္းမိသူ အေပါင္းတို႕အား ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို႕ အားယူေနၾက၏။ ကိုယ္သည္ ျမက္ပင္တစ္ပင္ေလာက္ေတာ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ရွိသင့္ပါသည္။

ရနံ႕မည္မွ်ေမႊးပါေစ၊ ေလတိုက္တိုင္း ေၾကြေနတတ္ေသာ ခေရလိုမ်ိဳး ငိုေၾကြးဖို႕ပဲ ျပင္မေနခ်င္ပါ။ ကိုယ္သည္ ျမက္ပန္းေလးမ်ားကဲ့သို႕ မည္မွ် အနင္းခံရပါေစ၊ ျပန္လည္ ေထာင္မတ္ႏိုင္ရပါမည္။

ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ အဆိပ္မဟုတ္ဟု ကိုယ္ လက္ခံံပါသည္။ သို႕ေသာ္ စိတ္ခြန္အားနည္းပါးသူအတြက္ေတာ့ ေသေဆးျဖစ္၏။ အခ်စ္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆူဆိုဒ္လုပ္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာက သက္ေသျပေနသည္။

ကိုယ္သည္ သူ႕ကို ခ်စ္သည္။ ခ်စ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္ေနဦးမည္လား ဟုေတာ့ မေသခ်ာပါ။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္သည္ သူ႕အတြြက္ ဘဝကို ေရစုန္မေမ်ာလိုပါ။ သူသည္သူသာျဖစ္၍ ကိုယ္သည္ ကိုယ္သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ဘဝတိုးတက္ေရးအတြက္ သူ ကူညီမေပးႏုိင္သလိုသူ႕ဘဝတိုးတက္ေရး အတြက္ ကိုယ္ ကူညီမေပးနိုင္ပါ။ အခ်စ္အတြက္ အရံႈးေပးလြယ္ေသာ ခေရတစ္ပြင့္ မျဖစ္လိုေသာ ကိုယ္ ျမက္ပင္္တစ္ပင္ကို နမူနာယူ၍ ၾကိဳးစားပါေတာ့မည္။ ၾကိဳးစားပါေတာ့မည္။

ေက်းဇးူျပဳ၍ ႏွလံုးသားမွာ အရိပ္ ကင္းပါေစ။ အတိတ္ ကင္းပါေစ။ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလး ျပန္ေပၚမလာေစရန္ ႏွလံုးသား၏ လြမ္းေမာတမ္းတတတ္ေသာ အက်င့္ေလး ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္၏။

ကိုယ္ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ အရိပ္မွ ကင္းလြတ္လိုပါသည္။
ဘဝတြင္ တစ္ခါမွ် အခ်စ္စစ္ႏွင့္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည့္အတြက္ ေနာင္တရစရာ မရွိေတာ့။ကုိယ္သည္ ကိုယ္သာ ျဖစ္၍ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ၾကိဳးစားရဦးမည္။ (ရွိသင့္ရွိထိုက္သည့္)အတၱႏွင့္ မာနသည္ လူ၏ ျဖစ္တန္စြမ္းကို ျမင့္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္ ဟူသည့္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္အတိုင္း အတၱႏွင့္မာနကို ကဲကာ ဆက္လက္ ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

ရည္ေဝ(လင္းေရာင္ျခည္)

ps-

contact list= ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားေသာ မွတ္ဥာဏ္