ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ ဇါတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

မိုးစက္တို႕ၾကား လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတဲ့ ႏွလံုးသားက ဒီအခ်ိန္ထိ………အိမ္ျပန္ဖို႕သတိမရမိေသးဘူး

ဒီသဘာ၀ေလာကၾကီးထဲ တစ္ေယာက္ထဲထြက္လာခဲ့မိတာ အေဖာ္မပါ အေပါင္းမပါနဲ႕……………..ေနပူမိုးရြာ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း အထီးက်န္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ…………
..

ေကာင္းကင္က လြင့္ထြက္လာတဲ့ ၾကယ္ေၾကြသံကိုနားေထာင္ဖို႕…………ႏွလံုးသားမွာ ခံစားခ်က္ေပ်ာက္ဆံုးေနတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ……………………….

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မာန္တင္းရင္း ထြက္လာမိခဲ့တယ္လို႕ ေျပာခဲ့ေပမဲ့လည္း တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ့ အစြန္႕ပစ္ခံရေတာ့မွာမွန္းသိလို႕ပါ…………….

အဲဒီလူ……အဲဒီလူရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ငါက ပီဘိကေလးငယ္တစ္ေယာက္မွ်သာ………..ဘာမွမလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္နဲ႕…………ၾကာေတာ့ သူကခ်ည္းပဲေပးေနရေတာ့ ငါ့ကို စိတ္ပ်က္လာတယ္ထင္ပါရဲ႕………….ငါ့ကို စြန္႕ပစ္ဖို႕ သူၾကိဳးစားေနျပီ…………………….အဲဒီအခ်ိန္ ရင္ထဲရွိမိသြားတာက သူမစြန္႕ပစ္ခင္ ကိုယ္ထြက္သြားဖို႕သာ……………………………

ဘာလိုလိုနဲ႕ သူ႕ေဘးနားကထြက္လာခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္………….ဒီသံုးႏွစ္အတြင္း အဲဒီလူကိုေမ့ၾကည့္ခဲ့တယ္………သတိရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို နာၾကည္းျခင္းနဲ႕ အစားထိုးခဲ့တယ္……ႏွလံုးသားရဲ႕ ဒဏ္ခ်က္က မက်က္ႏိုင္ေသး……….ဘူး

အတူရွိခဲ့တုန္းက အတိတ္တစ္ခ်ိဳ႕………….ရင္ထဲကို လာမွန္တုန္း

ငါ့အတြက္ သူနာက်င္ေပးခဲ့တဲ့အရာတစ္ခ်ိဳ႕………………ေမ့ပစ္ဖို႕ခက္ခဲတုန္း

သူ႕အတြက္ ငါနာၾကည္းခဲ့ရတဲ့ အရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့…သူသိေအာင္ ဖြင့္မေျပာခဲ့မိဘူး

မေန႕က ေမ့ထားတဲ့ ငါ့အိပ္မတ္ထဲ သူေရာက္လာခဲ့တယ္…….မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ႕ ……

အိပ္မရေတာ့တဲ့မ်က္၀န္းထဲက ပုလဲစတစ္ခ်ိဳ႕ ငါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲသုတ္လိုက္မိပါရဲ႕ ငါ့ကို စြန္႕ပစ္ဖို႕ၾကိဳးစားသူတစ္ေယာက္အဖို႕ ငါ့ကို တမ္းတေနတယ္ဆိုတာ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ

ဒီေန႕ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ျပန္ေတြ႕တယ္…………..

ခ်ိဳ……နင္ေနေကာင္းရဲ႕လား….ကိုယ္ရည္စစ္သြားလိုက္တာဟယ္.ဆိုတဲ့စကားတစ္ခ်ိဳ႕

အရည္မရအဖတ္မရတစ္ခ်ိဳ႕ နားေထာင္အျပီးမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕

ေရာ့ နင့္အတြက္စာ………………ဆိုတဲ့စကားၾကားလိုက္ရသား…

ဘယ္သူေပးတာလဲဆိုေတာ့ ကိုေမာင္တဲ့…………

ငါမယူခ်င္ပါဘူး………..လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့…………….လို႕ဆိုမိေတာ့

 နင္နဲ႕ေတြ႕ရင္ ေပးႏိုင္ေအာင္ အိတ္ထဲအျမဲ ထည့္ထားခဲ့ရတာတဲ့……….ဒီစာေလးကိုဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ေပးပါ လို႕လည္းေျပာေသးတယ္……. ေနာက္..ထူးထူးဆန္းဆန္းေမးေသးတယ္……..

ကိုေမာင့္အေၾကာင္း နင္ မသိခ်င္ဘူးလား…………..တဲ့

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ သိခ်င္လြန္းလို႕ ရင္ထဲမီးေတာက္ေနေပမဲ့ အသာအယာပဲ ေခါင္းခါျပမိခဲ့တယ္

ဘာမွ မသက္ဆိုင္ေတာ့တဲ့ သူႏွစ္ေယာက္အတြက္..... သိခ်င္တယ္လို႕ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး

…………………………….

စာကိုဖတ္သင့္မဖတ္သင့္စိတ္ကူးတုန္း လက္က ေဖာက္မိသြားေတာ့ အလိုက္သင့္ပဲဖတ္ဖို႕ စာရြက္ကိုကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ

…………..

ခ်ိဳ

ဒီခ်ိန္ ခ်ိဳ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနမွာပဲေနာ္။ ခ်ိဳထြက္သြားတာမွန္ပါတယ္။ ခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္စြန္႕ပစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတာ သံုးေလးခါ မကေတာ့ဘူး။ ခ်ိဳ႕ကို မေျပာရက္လို႕ပါ။ ကိုယ္က သိပ္မၾကာခင္ ေလာကၾကီးက ထြက္ခြာရမဲ့သူေလ။ ေျခာက္လသာ သက္တမ္းရွိေတာ့တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ထဲ ခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္ ဆြဲမေခၚရက္လို႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ္မရွိေတာ့တဲ့ေနာတ္ပိုင္း ခ်ိဳအထီးက်န္မွာေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္။ ခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္ခိုးခိုးၾကည့္မိတိုင္း ခ်ိဳက အရင္လို ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးမဟုက္ေတာ့ဘူးေနာ္။ အရာအားလံုးကို ကိုယ္တိုင္စီမံႏိုင္သူအျဖစ္ ပတ္၀န္းက်င္က သတင္းစကားေကာင္းေတြနဲ႕ ခ်ိဳ႕ဘ၀ေလး ေအးခ်မ္းေနတယ္ေလ။ ကိုယ္နဲ႕သာရွိခဲ့ရင္ ခ်ိဳ ဒီခ်ိန္ဆို ၀မ္းနည္းေနရမွာ။ အရင္လို ခ်ိဳ႕မွာ ခၽြဲႏႊဲ႕တတ္တဲ့ အမူအယာေလးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာကိုေတာ့ ၀မ္းနည္းမိတယ္။

……………………

စာသားတစ္ခ်ိဳ႕တြန္႕ရွလို႕ မ်က္၀န္းအၾကည့္ကလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ၀ါးလာျပီ……………ရင္ထဲက ဆုေတာင္းသံကလည္း က်ယ္ေလာင္စူးရွ …..မဟုက္ပါေစနဲ႕…မျဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕………..

………………..

ခ်ိဳ ဒီခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ေျပာႏိုင္ပါျပီ။ ကိုယ္က အဆုတ္ကင္ဆာ ေနာတ္ဆံုးအဆင့္တဲ့ ခ်ိဳ။ ခ်ိဳမွတ္မိဦးမလားေတာ့မသိဘူး။ အဲဒီေန႕ အဲဒီေန႕ကရုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး ခ်ိန္းထားခါမွ ကိုယ္မလာျဖစ္တဲ့ေန႕ေပါ့။ အေရးေပၚအေနနဲ႕ ေဆးရံုသြားလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲဒီစကားသံ ၾကားျပီးကတည္းက ခ်ိဳ႕ကို စြန္႕ခြာဖို႕ ကိုယ္စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့တာေလ။ ၾကာေတာ့ ခ်ိဳလည္း ရိပ္မိလာတယ္ထင္ပါတယ္။ ခ်ိဳက ကိုယ့္ကို အရင္ လမ္းခြဲစကားေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ခ်ိဳ႕ ကို ေက်းဇူးတင္လိုက္တာကြယ္။ ခ်ိဳ႕ ကိုေျပာဖို႕ ခ်ိဳနဲ႕ လမ္းခြဲဖို႕ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့လို စဥ္းစားေနတဲ့ ကိုယ့္ကို ခ်ိဳက အလင္းေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ ကိုယ္လက္ခံလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်ိဳ အံ့ၾသ၀မ္းနည္းသြားတာကို ကိုယ္သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေျခအေနကသာ အေကာင္းဆံုးေလ ခ်ိဳ႕ အတြက္။

ရင္ထဲကနည္းနည္းေအာင့္လာျပန္ျပီ။ ဒီရက္ပိုင္းအေျခအေနပိုဆိုးလာတယ္…လို႕ဆရာ၀န္ေတြေျပာသံၾကားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်ိဳ႕အတြက္စာကိုေတာ့ ကိုယ္ ေရးျဖစ္ေအာင္ေရးသြားဦးမယ္ေနာ္။ ခ်ိဳ ဖတ္ျဖစ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ေပမဲ့ ခ်ိဳ႕ ကို သတိရလြန္းလို႕ တိုင္တည္ျပီးေရးမိတာပါ။ အရင္လို ခ်ိဳ႕အနားကို လာမၾကည့္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ခ်ိဳ ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခိုင္းရတယ္။ ကုတင္ေပၚကဆင္းလမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ေတာင္ မနည္းအားယူေနရျပီေလ။

ကိုယ္ျမင္ရတယ္ ခ်ိဳရယ္။ ကိုယ္တို႕ အတူထိုင္ေနက် ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ခ်ိဳထိုင္ရင္းမ်က္ရည္၀ဲေနတာကို။ မငိုပါနဲ႕လို႕ ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္မိတယ္။

………………………….

ေတာ္ပါေတာ့………….ဒီစာကို ဆက္ဖတ္ဖို႕ မၾကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး……..အရာအားလံုးျပီးဆံုးပါျပီဆိုေတာ့မွ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို အေသသတ္ဖို႕ ဓါးကို ငါကိုယ္တိုင္ ဆြဲထုတ္မိေလသလား……….မ်က္၀န္းေထာင့္က စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ အတိအက်ဆိုလွ်င္ေတာ့ သတင္းစာ ျဖတ္ပိုင္းေလးတစ္ရြက္

...............................

နာေရးေၾကျငာတစ္ခု

ေမာင္ကိုကိုေမာင္ ………….

………………………

ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးတရားနာက်ေရာက္ရန္ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္

                             က်န္ရစ္သူမိသားစု

………………………………….

ရုက္တရက္အရာအားလံုးလဲျပိဳမတက္ မ်က္၀န္းကို အားယူျပီးၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အခ်ိန္ကာလက လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲခန္႕က……………

ထို႕ေနာတ္ေတာ့ အရာအားလံုး အေမွာင္က်သြားေတာ့သည္……………………

မျပီးေသးေသာ မဖတ္ျဖစ္ေသးေသာ မဆံုးေသးေသာ စာေလးမ်ားကေတာ့……………………..

တစ္ေနရာမွ လူႏွစ္ဦးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသလိုလို………………………………..

……………………..

.....................